Okulary to nie tylko oprawka. Jakość widzenia zależy przede wszystkim od rodzaju soczewek, w jakie są wyposażone. Soczewki okularowe stanowią najpopularniejszą stosowaną metodę korekcji wad wzroku. Ze względu na rodzaj materiału, z którego wykonane są soczewki, dzieli się je na mineralne i organiczne.
Mineralne (szklane) - to najstarszy typ soczewek okularowych używanych przez człowieka. Ich zalety to: doskonała jakość optyczna ( wysoka liczba Abbego, n-15 => 58 pozwala uzyskać wysoką przejrzystość soczewek oraz zminimalizować aberracje chromatyczne), odporność chemiczna i twardość. Prawdopodobieństwo uszkodzenia lub zarysowania ich powierzchni jest niewielkie. Jednak są to soczewki stosunkowo ciężkie, co nawet przy małych mocach powoduje dyskomfort. Fotochromowa wersja soczewek mineralnych to soczewka barwiona w masie, taka technologia powoduje, że przy różnej grubości szkła koniecznej dla różnych mocy występuje efekt różnego stopnia zaciemnienia się w parze. W soczewkach mineralnych wraz ze wzrostem indeksu szkła maleje liczba Abbego do 30 dla n- 1,9 (wzrost dyspersji). I pomimo spadku wysokości krawędzi dla soczewek rozpraszających drastycznie wzrasta ich ciężar (wysoka gęstość materiału spowodowana wykorzystaniem metali ciężkich), oraz kruchość i podatność na uszkodzenia mechaniczne – rozbicie, pęknięcie. Dodatkowo soczewki mineralne przepuszczają dość sporo promieniowania UV A ; od 25% dla n – 1,9 nawet do 44% dla n – 1,5. W soczewkach mineralnych można zaobserwować zależność – wzrost wartości estetycznych rośnie ze wzrostem ich indeksu (n) przy jednoczesnym spadku ich wartości optycznych. Ponadto soczewki mineralne, ze względu na trudności w ich obróbce stosować można niemal wyłącznie do opraw pełnych.
Organiczne (plastikowe) – to nowoczesne soczewki okularowe stworzone w oparciu o różnego rodzaju materiały. Ich podstawowe zalety to niski ciężar oraz podwyższona odporność na pęknięcia i rozbicia. Co prawda są podatne na zarysowania i uszkodzenia powierzchni, ale nowoczesne lakiery utwardzające ich powierzchnię minimalizują tę wadę. Inną wspólną zaletą wszystkich soczewek organicznych jest fakt, iż w minimalnym stopniu; dla CR39 – 10% lub wcale nie przepuszczają promieniowania UV A. Ponieważ do produkcji soczewek organicznych wykorzystywane są różne rodzaje materiałów ich wady i zalety zależne są właśnie od tego, z którym materiałem mamy do czynienia.
Najpopularniejszym materiałem wykorzystywanym w optyce jest CR 39( Colambia resing nr 39), którego liczba Abbego jest równa 58( identycznie jak soczewki n - 1,5 w minerale). Materiał ten łatwo się barwi i obrabia, jest dość odporny na złamania. Jego fotochromowym odpowiednikiem jest CR 607. W przeciwieństwie do soczewek mineralnych cząsteczki fotochromowe są tu wprowadzone metoda inbibacji, wiec grubość soczewki nie wpływa na jej barwę w momencie zaciemnienia przy różnicy mocy w parze. Niestety CR 607 jest, materiałem kruchym i słabo przyjmującym dodatkowe barwienia.
Wysoka liczba Abbego i łatwość barwienia to również cecha polimeru średnio indeksowego 156 – jest to jednak materiał mało odporny mechanicznie, a jego wersja fotochromowa to soczewka barwiona w masie, która podobnie jak soczewka mineralna, przy różnych mocach w parze różnie się zabarwia.
Łatwość barwienia to zaleta polimeru syntetycznego wysoko indeksowego 167. Niestety soczewka z tego materiału ma niską liczbę Abbego – tylko 32 (duże aberracje chromatyczne), a jej odporność mechaniczna jest średnia - wymaga powłok AR.
Do trudno barwiących się soczewek okularowych wykonanych z polimeru wysoko indeksowego zaliczamy soczewki i indeksie 160 i 174. Oba te materiały SA odporne na złamania. Jednak, jeśli w przypadku indeksu 160 liczba Abbego jest dość wysoka i wynosi 42, to dla 174 już tylko 35, dodatkowo ta druga wymaga powłok AR.
Soczewki wykonane z materiału Trivex o indeksie 153 posiadają stosunkowo wysoką liczbę Abbego 45 i są niezwykle odporne mechanicznie na złamanie i ściskanie. Nie wchodzą w reakcje chemiczne i trudno się barwią, są również trudne w obróbce – wymagają obróbki na sucho.
Podobnie trudny w obróbce jest poliwęglan 159 – obróbka na sucho. Ten materiał trudno poddaje się barwieniu, ale niezwykle łatwo wchodzi w reakcje chemiczne, dlatego należy uważać przy doborze opraw. Poliwęglan jest odporny na złamania, ale nieodporny na ściskanie, a jej liczba Abbego jest niska i wynosi tylko 31.
Obecnie soczewki organiczne nie różnią się właściwościami optycznymi, jakością i przejrzystością od soczewek mineralnych. Dodatkowo można je łatwo stosować zarówno do opraw pełnych jak i na żyłkę, a soczewki typu Trivex i poliwęglan są doskonałe do opraw typu „patent”.