1. Analiza jakościowa - to zespół technik umożliwiających poznanie składu chemicznego badanych mieszanin związków chemicznych. Zazwyczaj wykorzystuje się charakterystyczne reakcje chemiczne dla poszczególnych grup związków.

2. Podstawą podziału na grupy analityczne jest wielkość iloczynu rozpuszczalności poszczególnych soli metali. Im niższą wartość ma iloczyn rozpuszczalności, tym trudniej rozpuszcza się dany osad.

3. Odczynniki grupowe dla poszczególnych grup:

• Gr. I – HCl (roztwór)

• Gr. II – H₂S (w roztworach kwaśnych)

• Gr. III – (NH₄)₂S (w obecności NH₃aq i NH₄Cl)

• Gr. IV – (NH₄)₂CO₃ (w obecności NH₃aq i NH₄Cl)

• Gr. V – brak

1. Kationy dla poszczególnych grup analitycznych:

• Kationy I gr. analitycznej: Ag⁺, Pb²⁺, Hg₂²⁺

• Kationy II gr. analitycznej: Hg²⁺, Bi³⁺, Cu²⁺

• Kationy III gr. analitycznej: Al³⁺, Cr³⁺, Fe³⁺

• Kationy IV gr. analitycznej: Ca²⁺, Ba²⁺, Sr²⁺

1. Skład buforu amonowego wchodzi: NH_{3 *} H₂O + NH₄Cl

1. Alkacymetria - chemiczna analiza objętościowa, wykorzystująca reakcję zobojętniania do oznaczania kwasów i zasad. Alkacymetria opiera się na reakcji zobojętnienia.

2. Omówienie reakcji: Przeprowadzając reakcję między zasadą o ściśle określonym stężeniu, a kwasem o nieznanej zawartości składnika w roztworze, można określić stężenie kwasu, dzięki określeniu ilości zasady, która równoważy ilość kwasu w próbce.

1. Manganometria: metoda miareczkowania, wykorzystująca mianowane roztwory manganianów(VII) (najczęściej manganianu(VII) potasu) jako utleniacze substancji oznaczanych (reduktorów).

Manganometrycznego oznaczania żelaza - reakcja (erdoks) utleniania jonów żelaza (II) do jonów żelaza (III). W punkcie końcowym miareczkowania następuje przejście z bezbarwnego zabarwienia do zabarwienia malinowego.

1. Nadmiar chlorku cyny(II)? Może spowodować redukcję sublimatu do rtęci metalicznej.

2. Miano roztworu – w analizie chemicznej: masa substancji rozpuszczonej zawarta w 1 cm³ roztworu.

3. Mieszanina Zimmermana-Reihardta - siarczan(VI) manganu(II), kwas ortofosforowy oraz kwas siarkowy(VI) zapobiega utlenianiu jonów chlorkowych.

4. Parametr pH - ujemny logarytm ze stężenia jonów wodorowych, określony wzorem: pH = -log10 [H+]

5. Stężenie molowe  – liczba moli danej substancji chemicznej jaką zawiera 1 dm³ roztworu.

1. Związki kompleksowe - pochodne związków prostych, w których do jednego lub kilku atomów (jonów) dysponujących wolnymi obszarami orbitalnymi przyłączyły się jony (cząsteczki) drugiego związku chemicznego posiadające wolne pary elektronowe.

2. Cząsteczka związku kompleksowego - składa się z atomu lub jonu centralnego (koordynującego), którym jest kation lub atom czy związek obojętny, otoczonego zespołem jonów lub cząstek obojętnych, związanych z nim wiązaniami koordynacyjnymi, zwanych ligandami.

3. Przykładowy kompleks - heksacyjanożelazian (II) potasu [Fe(CN)₆]^4-, zawarty w nim jon żelaza nazywamy jonem centralnym, a połączone z nim grupy CN^- ligandami.

4. Do miareczkowania kompleksometrycznego używa się roztworu EDTA, czyli kwas etylodiaminotetraoctowy.

5. Wskaźnik do wyznaczania punktu końcowego miareczkowania to mureksyd.