CZYM SKORUPKA ZA MŁODU-CZYLI JAK ZOSTAJEMY CZŁONKIEM SPOŁECZEŃSTWA.
OSOBOWOŚĆ SPOŁECZNA (naukowa definicja)-to zinternalizowana w człowieku kultura, dynamiczna organizacja idei, postaw, nawyków nadbudowanych nad naturą biologiczną.
OSOBOWOŚĆ SPOŁECZNA-to zespół trwałych cech jednostki wpływających na jej postępowanie, wyrastających na podbudowie cech:
- biologicznych (fizyczna budowa naszego ciała;
- psychologicznych;
- i społecznych;
- a kształtowanych przez wpływ kultury;
-i struktury zbiorowości, w których jednostka uczestniczy.
Dla antropologów kulturowych socjalizacja to:.............................................................................................
TYPOLOGIA KULTUROWA MARGARET MEAD:
1.Kultury postfiguratywne (kulty niocenionych przodków), czyli przypisanie do roli, np. syn kowala zostanie kowalem, syn rolnika rolnikiem, itp., czyli dzieci musiały powielać losy przodków Opieką nad dziećmi sprawowali dziadkowie, przekazywali wiedzę o świecie, o przodkach. Były wtedy rodziny wielopokoleniowe (mieszkały ze sobą).
2.Kultury kofiguratywne (odnalezionych rówieśników), czyli dziadkowie mieszkają daleko, rodzice z dziećmi w mieście-za pracą. Dziecko jest partnerem, za to kim się stanie w przyszłości odpowiadają instytucje (żłobki, przedszkola, itd.)
3.Kultury prefiguratywne (kultury zagadkowych dzieci)-dzisiejsze czasy. Dlatego zagadkowych dzieci, bo niewiadomo co z nich wyrośnie. Czyli nasze dzieci są mądrzejsze od nas (np. obsługa komputera)- to etap odwróconej socjalizacji.
PROCES SOCJALIZACJI OPIERA SIĘ NA TRZECH ZJAWISKACH:
1.Proces internalizacji-przyswojenie, wyuczenie się określonego zachowania, określonych norm, wartości;
2.Proces interioryzacji-to narzucanie dziecku określonego sposobu zachowania, postępowania określonych czynności;
3.Proces eksternalizacji-uzewnętrznienie przyswojonego (zinternalizowanego) systemu norm i wartości, który jednostce został narzucony, czyli zinterioryzowany.
TWÓRCA SOCJOLOGICZNEJ KONCEPCJI SOCJALIZACJI- to Georg Herbert Mead (1863-1931). Twierdził on, że dziecko nie rodzi się człowiekiem, tylko zwierzęciem. Człowiek jest wtedy, gdy pojawi się uśmiech społeczny, czyli wtedy, gdy dziecko nabędzie umiejętności komunikacji symbolicznej i może wtedy rozpocząć proces socjalizacji, który trwa przez całe życie. Według Georga Meada najpierw jest KOMUNIKACJA SYMBOLICZNA (uśmiech, gesty), później PROCES SOCJALIZACJI, który dzieli się na:
1.socjalizacje pierwotną (faza zabawy), istotny „znaczący inny”, czyli naśladowanie, odgrywanie ról dorosłych,
TOŻSAMOŚĆ-suma wiedzy na swój temat, gdy znamy swoją tożsamość to przechodzimy do socjalizacji wtórnej.
2.socjalizację wtórną (faza gry), „uogólniony inny”, grupa odniesienia-czyli wszyscy do których się porównujemy (rówieśnicy). Socjalizacja wtórna uczy współpracy, empatii i współodczuwania, trwa przez całe życie.
MECHANIZMY PROCESY SOCJALIZACJI:
1.wzmacnianie (pozytywne, negatywne;
2.naśladowanie;
3.przekaz symboliczny.
GENDER DROGA DO KOBIECOŚCI LUB MĘSKOŚCI.
GENDER- płeć społeczna, płeć kulturowa (w odróżnieniu od płci biologicznej, którą obecnie określa się po angielsku jako sex). Gender oznacza tworzony w sposób per formatywny zespół cech i zachowań, ról płciowych i stereotypów przypisywanych kobietom i mężczyznom przez społeczeństwo i kulturę. Inaczej, gender nazywa się społeczno-kulturową tożsamość płci.
WHO definiuje gender jako „stworzone przez społeczeństwo role, zachowania, aktywności i atrybuty jakie dane społeczeństwo uznaje za odpowiednie dla mężczyzn i kobiet”.
WPŁYW JĘZYKA NA PRZYSWAJANIE RÓL PŁCIOWYCH: język jest elementem kształtowania się tożsamości kulturowej jednostki, czyli gender.
SOCJALIZACJA W RODZINIE.
IDENTYFIKACJA Z MODELEM:
1.zdolność do identyfikacji z modelem ułatwia człowiekowi kształtowanie tożsamości płciowej i przyswajanie ról płciowych;
2.zjawiska identyfikacji z rodzicem nie można zawężać do obszaru przyswajania roli płciowej. Płaszczyzna identyfikacji może przejawiać się w przyswajaniu takich cech jak: prawdomówność, uczciwość, czy pracowitość.
OCZEKIWANIA RODZICÓW:
-wiele wyników badań pokazuje, że istnieją różnice w oczekiwaniach i zachowaniach rodziców wobec dzieci w zależności od ich płci;
- badani rodzice określają chłopców jako silniejszych, cięższych, większych, bardziej hałaśliwych i mających lepszą koordynację ruchową niż dziewczynki, a córki w przeciwieństwie do synów jako delikatniejsze, mniejsze, łagodniejsze i mniej uważne.
AKTYWNOŚĆ WŁASNA DZIECI- jeśli przyjrzymy się zabawom i innym zajęciom chłopców i dziewczynek okaże się, że istnieją różnice, które pogłębiają się z wiekiem.
WARUNKOWANIE-dzieci przyswajają role płciowe nie tylko przez naśladowanie zachowań rodziców, czy dzięki podejmowaniu aktywności zgodnych z kulturowymi wzorcami kobiecości i męskości, ale również reagując na wyrażane wprost wskazania jak mają się zachować.
ZAGADNIEIA NA EGZAMIN: osobowość społeczna, socjalizacja, gender, uogólniony inny, znaczący inny, etapy socjalizacji (pierwotna, wtórna), proces internalizacji, proces interioryzacji, proces eksternalizacji.