Zarządzanie wiedzą

Studium przypadku – zmiana na przykładzie klubu kibica Asseco Gdynia

Autor: Prowadzący: mgr inż. Emilia Nagucka

Angelina Averina

Magdalena Bielecka

Izabela Miszta

Alicja Polańska

Zarządzanie II stopień, MSU4

Semestr 2.

2014/2015

1. Wstęp teoretyczny 3

2. Studium przypadku klubu kibica koszykarskiej drużyny Asseco Gdynia 4

2.1 Prezentacja 4

2.2 Krótki opis metody 6

2.3 Przypadek 6

2.4 Pytania do przypadku 9

Bibliografia 10

1. Wstęp teoretyczny

Podstawowe pojęcia zawarte w naszym studium to:

KIBIC – widz przyglądający się rozgrywkom sportowym, szachowym, karcianym.

KIBICOWAĆ – dopingować graczy swojej drużyny, być kibicem.

MŁYN - zazwyczaj miejsce, gdzie stoją i cały mecz dopingują najzagorzalsi kibice.

ZAWODNIK – osoba biorąca udział w zawodach.

KLUB KIBICA: wyróżniają się na tle innych uczestników meczu ubiorem (żółto-niebieskie barwy koszulek). Wyposażony jest w przedmioty pomagające w kibicowaniu tzn. bęben, duże flagi. Osoba nadająca tempo jest skierowana tyłem do boiska, a przodem do grupy, dba o rytm kibicowania oraz rozpoczyna przyśpiewki (lub hasła defense [difens] obrona, offense [ofens] - atak), które kontynuują kibice i reszta hali.

Kibicowanie jest powszechne, spotykamy się z nim w wielu sytuacjach – począwszy od olimpiad, przez mecze reprezentacji w piłkę nożną po kibicowanie na zawodach szachowych.

Kibicowanie jest częścią naszego życia.

Zmianą jest to proces, który ma na celu poprawę jakości naszego życia. Każdy dąży do perfekcji dlatego też zmiany w naszym życiu są nieuniknione. Zazwyczaj zmieniamy się samoczynnie pod wpływem czasu i doświadczenia. Jednak często nasze zmiany wynikają z chęci dostosowania się do określonych norm i procesów, które występują zarówno w społeczeństwie jak i organizacji. Według E.Masłyk-Musiał ,,Zmiana to przekształcenie istniejącego układu według ustalonych procedur przemieniające równocześnie rezultaty tego przekształcenia ukierunkowane przez celowość działań organizacji”.

Ludzie różnie reagują na zmiany. Każda zmiana wzbudza emocje, u jednych pozytywne, u drugich negatywne. Niektórzy szybko reagują na zmianę, chętnie się do niej dostosowując. Inni natomiast zmiany traktują jak zagrożenie, czują się przez nią niepewnie. Mówi się, że w życiu są tylko trzy pewne rzeczy: śmierć, podatki oraz zmiany. Mimo tego ciężko jest nam porzucić tak dobrze znane nam i lubiane przyzwyczajenia, choć są też ludzie, którzy uwielbiają zmiany.

2. Studium przypadku klubu kibica koszykarskiej drużyny Asseco Gdynia

2.1 Prezentacja

W niniejszej pracy przedstawimy nieformalną organizację jaką jest Klub Kibica drużyny koszykarskiej z Gdyni. Na wstępie chciałybyśmy zaznaczyć, że kibicami są wszyscy ludzie zebrani podczas meczu w hali Gdynia Arena, ale najbardziej rzucającą się grupą jest właśnie opisywany przez nas Klub Kibica i ją chciałybyśmy tym samym wykorzystać do przeanalizowania problemu jaki wybrałyśmy – zmiany. To, co z nich wyniknęło można zobrazować za pomocą cytatu ze strony internetowej dla fanów koszykówki forum basketa (autor: wookie1982). Brzmi on następująco: "A ja chciałem pogratulować kibicom Asseco. To jak dopingujecie swój zespół, jak pięknie im podziękowaliście za sezon walki, gdzie macie przecież ogromne sukcesy w niedalekiej przeszłości, zasługuje na szacunek. Przydałby się taki dystans wielu kibicom w Zielonej Górze. Pozdrawiam i gratuluję udanego sezonu". Mówiąc o Asseco Gdynia należy przedstawić historię tego zespołu, która rozpoczęła się założeniem drużyny drugoligowej Trefl Sopot w 1995 roku. W sezonie 1997/1998 zespół debiutował w najwyższej klasie rozgrywkowej zajmując ostatecznie dziewiąte miejsce. Sezon 1999/2000 przyniósł drużynie sukces w postaci Pucharu Polski, dzięki któremu w następnym sezonie – 2001/2002 drużyna mogła mierzyć się z innymi zagranicznymi zespołami w rozgrywkach o Puchar Koracza. Awans do ćwierćfinału podczas tych zawodów był znaczącym osiągnięciem dla drużyny i zapewnił rozpoznawalność w Europie. Lata 2001/2002 przyniosły Prokomowi Trefl Sopot srebrny medal w rozgrywkach Polskiej Ligii Koszykówki oraz ponowny ćwierćfinał w Pucharze Koracza. Pech dopadł drużynę w sezonie 2002/2003, ponieważ dwa razy zajęła drugie miejsce – w rozgrywkach PLK oraz w europejskim Pucharze Mistrzów FIBA. Awans do Euroligii umożliwił tytuł mistrzowski zdobyty w 2003/2004. Sezon 2004/2005 to znów sukcesy, mianowicie Mistrzostwo Polski i awans w rozgrywkach euroligowych do najlepszej szesnastki. Kolejny sezon to następne Mistrzostwo Polski oraz Puchar Polski. 2006/2007 to kolejny złoty medal w PLK oraz jedna wygrana w Top16 Euroligii. Przez kolejne 5 sezonów drużyna zdobywała najwyższe miejsce na podium w rozgrywkach PLK, a dodatkowo znalazła się w ćwierćfinale Euroligii. W sezonie 2009/2010 drużyna Asseco Prokom Sopot przeniosła siedzibę do Gdyni i zmieniła nazwę na Asseco Prokom Gdynia. W latach 2012/2013 drużyna nie zdołała wejść do fazy playoff. W 2013/2014 klub zmienił nazwę na Asseco Gdynia po odejściu mecenasa zespołu Ryszarda Krauze. Drużyna zdołała wejść do fazy playoff i powtórzyć ten sukces także w następnym sezonie.

Kibice drużyn koszykarskich nazywani są często dodatkowym – szóstym - zawodnikiem. To grupa osób, które uwielbiają koszykówkę, są najczęściej obywatelami danego miasta, w której istnieje taka drużyna. Rozgrywki w Polskiej Lidze Koszykówki występują co tydzień – na zmianę jest mecz „domowy” i „wyjazdowy”, więc kibice mają w ciągu sezonu (trwającego osiem, dziewięć miesięcy) wiele okazji do wspierania sportowców.

Grupa kibiców to struktura nieformalna. Nikt im nie płaci za kibicowanie. Grupa ta składa się z osób dorosłych obu płci, rodzin z dziećmi, młodzieży i również z osób niepełnosprawnych. Skumulowani są zazwyczaj w jednym, specjalnie wyznaczonym dla nich sektorze. W przypadku gdyńskich kibiców utworzono dla nich specjalne identyfikatory, za których okazaniem mają oni tańsze bilety na mecze oraz jako jedyni mają tym samym wstęp na wyznaczony sektor.

Kibice podczas meczu noszą na sobie koszulki klubowe w barwach klubu (w tym przypadku żółto-granatowe), więc są charakterystyczną grupą na tle innych kibiców przychodzących oglądać mecze. Towarzyszą im akcesoria takie jak flagi w kolorach klubowych, bębny, trąbki. Analizując oprawę na meczach można zauważyć, że jest ona zmienna. Klub wprowadza przykładowo takie elementy, jak podrzucanie konfetti po zdobyciu przez drużynę pierwszych punków. W tym roku miłym gestem było wręczanie na urodziny danego koszykarza małych maskotek z jego nazwiskiem i numerem, z którym gra na koniec meczu odbywającego się zaraz po urodzinach.

Po meczu kibice ustawiają się na linii boiska i „przybijają piątki” z graczami i trenerami. Umożliwia to bardziej bezpośredni kontakt z graczami. Często padają słowa otuchy po przegranym meczu i podziękowania za wygraną. Niektóre z osób z Klubu Kibica zostają po meczu i czekają na zawodników, aż ci wyjdą z szatni. Dziękują im jeszcze raz za mecz i nie ważne czy jest on wygrany czy przegrany. Pokazują tym samym swoje wsparcie.

Klub Kibica jeździ również na mecze wyjazdowe. Im dalej od Trójmiasta jest mecz, tym mniej kibiców jest w stanie przyjechać, jednak warto zaznaczyć, że zawsze obecna jest „delegacja”. W przypadku, gdy mecz jest blisko wynajmują razem bus lub umawiają się na jazdę samochodami, dzieląc koszty między siebie. Oprawa na takich meczach jest trochę uboższa, ponieważ nie mają tylu flag czy innych akcesoriów.

Po skończonym sezonie Kibice i klub organizują spotkanie, na którym obecne są władze klubu i koszykarze. Jest to impreza bardziej rodzinna, nieformalna, można nawzajem bliżej się poznać i porozmawiać. Jest to atrakcja zwłaszcza dla dzieci i młodzieży, która często ma swojego ulubieńca i może poprosić go na przykład o podpisanie koszulki.

2.2 Krótki opis metody

W naszych rozważaniach wykorzystamy ujęcie zorientowane na proces, wykorzystujące metody jakościowe. Będą to wywiady jakościowe kibicami, a także nasze własne spostrzeżenia i obserwacje. Postaramy się przedstawić proces możliwie bez stronniczo.

Nasz obszar badany to obszar pozytywny. Początkowo zmiana wywołuje negatywne reakcje u kibiców, ostatecznie jednak potrzeba współdziałania zmienia obszar na pozytywny. Starałyśmy się nie generalizować decyzji podjętej przez kibiców ściśle do obszaru negatywnego lub pozytywnego, tylko potraktować samą ich reakcje na zaistniałą zmianę, jako obszar pozytywny. Zgodnie z przyjętą logiką brak reakcji i bierność na zmianę byłaby obszarem negatywnym, co sprawiłoby, że miałybyśmy znacznie węższe pole do opisywania.

2.3 Przypadek

W naszym studium zaprezentujemy jak ze zjawiskiem zmiany radzą sobie kibice Asseco Gdynia.

Zaprezentujemy najpierw odpowiedzi kibiców klubu Asseco Gdynia na temat tego kim są kibice:

Jak możecie opisać grupę kibiców?

To Bardzo różni ludzi są. Dzieci, które kibicują, są dorośli, są jeszcze bardziej dorośli, praktyczne każdy jest.¹

Bardzo szeroki przekrój właśnie ludzi jest, że nie można tego zakwalifikować do jakiejś jednej określonej grupy.²

Teraz jesteśmy podzieleni w sumie na trzy grupy, dwie są tak naprawdę zjednoczone ze sobą, ale jedna się odłączyła od wszystkich i robią wszystko po swojemu, według siebie.³

W przeszłości Klub Kibica stanowił jedność, jednak pojawienie się jednostki, która zaczęła narzucać swoje zdanie wprowadziło niezadowolenie i brak satysfakcji z kibicowania drużynie sportowej. Osoba ta była chciała być w pewnym sensie przywódcą grupy. Powoli wprowadzała na meczach reżim kibicowania pod groźbą wykluczenia z Klubu Kibica. Osoba ta chciała, aby kibicowano w jej stylu. Członkowie grupy nie zgadzali się z nim, dlatego, że traktują mecze jako rozrywkę, a nie przykry obowiązek.

Oto wypowiedzi samych kibiców na ten temat:

Jesteście podzieleni z tego, co wiem i jak w stosunku do reszty kibiców powinien się zachować przedstawiciel, jeżeli byście się zeszli kiedykolwiek? Jaka powinna to być osoba?

Neutralna dla każdej z grup, żeby nie prowadzić do kolejnych waśni.⁴

Najlepiej byłby, żeby tym zajmowała się nie jedna konkretna osoba, ale ogólnie cała grupa decydowała o jakiś wszelkich działaniach, o tym, czy coś robimy czegoś nie robimy, czy gdzieś jedziemy czy jakieś akcji organizujemy . Tak by było najlepiej, nie jakiś przedstawiciel jeden jedyny i każdy każdego musi zaakceptować przede wszystkim. Bo jesteśmy różną grupą ludzi i jest powiedzmy setka ludzi na powiedzmy takich bardziej aktywne kibicujących i w tej setce ludzi nie da rady dograć stu charakterów, proste tak. Możne się dobrać 5-10 charakterów, może się wytworzyć grupa przyjaciół, może się wytworzyć grupa znajomych, grupa kolegów, mogą się bawić trzydzieści osób może 30 osób bardziej się bawić, może powiedzmy trzydzieści osób mieć chęć zdjęcia koszulek na meczu powiedzmy i jakiś bardziej wygłupów, ale te siedemdziesiąt osób, które siedzą za nami, a które z nami kibicują powinny zaakceptować to, że te 30 osób ma jakoś tam jazdę i tak samo my inna część osób powinna na przykład zaakceptować to, że część osób nie chcę się z nami bawić po prostu, i dla mnie to było by najlepsze rozwiązanie, że nie ma żadnego przedstawiciela, a po prostu dogadujemy się grupą ludzi.⁵

Powinien motywować nas do lepszego dopingu i pokazywać, być wzorem dla nas jak to powinno wyglądać i powinien być osobą reprezentacyjną, a nie tak, jak jest w tym wypadku, że bardziej ludzi i odstrasza i kibiców którzy by mieli dołączyć się do nas, no.. wszystko.⁶

Członkowie Klubu Kibica nie są agresywni w stosunku do kibiców i samych zawodników innych drużyn. Chcą wspierać swoich ulubieńców dobrowolnie, z pozytywnym wydźwiękiem. Obawiano się także, że wprowadzony wizerunek spowoduje, że nie będzie nowych osób, które będą chciały dołączyć do Klubu Kibica. Grupa rozpadła się na trzy podgrupy. Zdarzenie to pokazało zmianę negatywną. Wprowadziło konflikty wewnętrzne i podzieliło wielką grupę na trzy mniejsze. Kibice, jak było wspomniane, jeżdżą za swoją drużyną również na mecze wyjazdowe. Przez podział pojawiły się problemy logistyczne, ponieważ grupy nie chciały ze sobą podróżować, a rozłożenie kosztów na mniejszą ilość osób spowodowało, że część przestała jeździć na wyjazdy, ponieważ stały się droższe.

Takie sytuacje zdarzają się również w innych organizacjach, takich jak na przykład przedsiębiorstwa. Działając w grupie jako ludzie nie lubimy gdy narzuca się nam swoje zdanie. Agresywne wręcz forsowanie swoich racji przynosi odwrotny skutek do zamierzonego – nie wszyscy będziemy podążać za takim człowiekiem, raczej obudzi się w nas bunt, choć to również kwestia jednostki. Materią zasadniczą w takich przypadkach jest przekonanie do swoich racji, pokazanie dobrych stron zaproponowanego rozwiązania i przedyskutowanie go.

Ludzie czują potrzebę przynależenia do grupy, to naturalne. Kibice zaczęli rozumieć, iż mają takie same cele i razem mogą zdziałać dużo więcej. Często przecież kreują to jak klub koszykarski jest postrzegany. Szukają tych samych emocji. Mogą wesprzeć swoich sportowych ulubieńców w większej grupie, która będzie bardziej widoczna podczas na przykład meczy telewizyjnych. Zapoczątkowano rozmowy, które miały na celu ponowne połączenie się trzech grup. Postawiono między innymi warunki, że osoba, która przyczyniła się do rozpadu nie może reprezentować kibiców. Ustalono jak powinna wyglądać współpraca członków przy organizowaniu oprawy meczy koszykarskich. Nastąpiło połączenie dwóch grup, a trzecia nie zgadzała się z pewnymi założeniami oraz jest w niej obecna wyżej wymieniona osoba i możliwe, że także przez ten fakt nie zdecydowała się dołączyć do reszty.

Ponowne połączenie to zmiana i tym razem jest ona pozytywna. Zmieniła się postawa osób będących w Klubie, kibicujących, ponieważ potrzebny jest swobodny przepływ informacji w tak dużej grupie. Pomaga przy tym miedzy innymi portal społecznościowy. W tym przypadku okazało się, że ludzie chcą nawiązywać dialog, szukają możliwości polepszenia swojej sytuacji, relacji z pozostałymi członkami społeczeństwa. Nie zrażali się tym, co działo się w przeszłości, tylko wyciągnęli wnioski i doszli do konsensusu. Pozostawili wolny wybór reszcie kibiców, którzy nie zdecydowali się na dołączenie, ale nie są oni w żaden sposób przez to szykanowani. Połączenie zaowocowało bardzo miłą dla zawodników oprawą pożegnalną na ostatnim meczu w sezonie.

Przytoczymy dwie wypowiedzi, na temat dopingowania niezależnie od wyników.

Dlaczego czekacie po meczach na zawodników? Nieważne czy wygranych czy przegranych.

Chcemy im podziękować za to, że się starali. Za walkę, za to że wkładają i serce tak jak my wkładamy serce w dopingowanie, pomaganie, czujemy się częścią drużyny, pomagamy im, jedziemy za nimi setki kilometrów po całej Polsce, poświęcamy swój własny czas, prywatne pieniądze niejednokrotnie i jeździmy, kibicujemy im i chcemy im podziękować, czujemy też, że oni tego podziękowania chcą po meczach.⁷

Żeby pokazać im nasze wsparcie po meczu, nie ważne czy wygranym czy przegranym, że zawsze jesteśmy z nimi i że mogą na nas liczyć.⁸

Bądźmy kibicami w życiu, doceniajmy, zauważajmy celebrujmy chwile spędzone razem. Edmund Burke już ponad dwieście lat temu stwierdził „Dla triumfu zła potrzeba tylko, żeby dobrzy ludzie nic nie robili”. Przede wszystkim jednak bądźmy ludźmi – nie bójmy się zmian i reagujmy na nie tak jak potrafimy najlepiej, byleby tylko nie pozostawać biernymi.

2.4 Pytania do przypadku

1. Czy duża grupa potrzebuje osoby, która by nimi zarządzała? Jeżeli tak, to dlaczego? Jak sposób zarządzania grupą wpływa na kibiców? Podaj przykłady i uzasadnij odpowiedź.

2. Jak istotne jest trzymanie się razem podczas kibicowania? Jakie wartości niesie to dla ludzi? Czy wcześniejszy podział na 3 grupy wywoływał kibiców poczucie wyodrębnienia?

3. Czy kibicowanie wprowadza w życie zawodników element efektu Sawyer’a, które po części zamienia pracę w „zabawę”? Jak ważna jest publiczność? Jak mogłyby zmienić się osiągnięcia sportowców, gdyby zabrakło im wsparcia kibiców?

4. Porównaj sylwetką osoby przychodzącej na mecz z sylwetką osoby z Klubu Kibica. Jakie widzisz podobieństwa a jakie różnice? Z którymi bardziej się utożsamiasz? A może jesteś kibicem domowym? Odpowiedź uzasadnij.

5. Oto historyczna anegdotka:

Wbrew rozpowszechnionym poglądom, plejstoceńscy łowcy mamutów w okresie górnego paleolitu, szczególnie w środkowej części tego okresu (30 tys. – 20 tys. lat temu), nie byli prymitywnymi troglodytami, ale po raz pierwszy w dziejach ludzkości osiągnęli tak wysoki poziom rozwoju, że najpierw zapędzali go do bagna, następnie uzbrojeni w dzidy czekali w bezpiecznej odległości, aż 10 tonowe zwierzę opadnie z sił. Wówczas zabijano go długimi oszczepami, mięso ćwiartowano, a z kości wykonywano laski, igły i ostrza. By tego jednak dokonać, musieli łączyć się w grupy, na co dzień konkurujące o to samo terytorium łowieckie.

Jak oceniasz działania ludzkości w zakresie współpracy na przestrzeni lat? Czy potrafimy się łączyć dla osiągnięcia wspólnego celu? Jak ta sytuacja wyglądała w przypadku kibiców?

Jak to wygląda w Twoim życiu – wolisz współdziałać czy konkurować? Podaj przykłady.

Bibliografia

1. E.Masłyk-Musiał, „ Społeczeństwo i organizacje. Socjologia organizacji i zarządzania”, Lublin 1996

2. J.K. Kozłowski, „Łowcy mamutów w strefie peryglacyjnej północnej Eurazji”, 1986

3. http://wendt.pl/gfx/prezentacje/zarzadzanie_zmiana_dzial_IT.pdf

4. http://pl.wikiquote.org/wiki/Edmund_Burke

5. http://www.forum.basket2.net

6. Wywiady z kibicami Asseco Gdynia w formie dźwiękowej dostępne w postaci plików mp3

---

1. Dawid.↩

2. Jakub.↩

3. Tomek.↩

4. Bartek.↩

5. Dawid.↩

6. Krzysiek.↩

7. Wojtek.↩

8. Kacper.↩