Zarzadzanie wiedza, Studia UEK, zarządzanie wiedzą Mikuła


WYKŁAD 1

4 ery rozwoju działalności człowieka:

Syntetyczne ujęcie ewolucji podstawowych orientacji w zarządzaniu przedsiębiorstwami

Orientacja

Typ otoczenia

Dominująca koncepcja zarządzania

Okres dominacji (lata w przybliżeniu)

Główny problem

Główne maksyma

Przedsiębiorcza

Spokojne- przypadkowe

Zarządzanie przez doświadczenie i intuicję

1820-1880

Jak wzrosnąć w siłę?

Wygrywa silniejszy i bezwzględniejszy

Produkcyjna

Spokojne- zestrukturalizowane

Zarządzanie funkcjonalne

1880-1930

Jak zapewnić tani produkt?

Wygrywa wydajniejszy

Rynkowa

Przekształcająco - oddziałujące

Zarządzanie marketingowe

1930-1970

Jak rozszerzyć rynek?

Wygrywa bardziej konkurencyjny

Globalna

„burzliwe pola”

Zarządzanie strategiczne

1970 do połowy lat 90.

Jak uczynić wiedzę ludzką najbardziej produktywną?

Wygrywa mądrzejszy i szybszy

Na wiedzy

Sieciowe

turbulentne

Zarządzanie wiedzą i zasobami opartymi na wiedzy (zarządzanie kapitałem intelektualnym)

Od połowy lat 90. do dzisiaj

Jak sprawnie zarządzać zasobami wiedzy?

Wygrywa potrafiący sprawnie wygenerować wyróżniającą wiedzę i ją wykorzystać

GOSPODARKA OPARTA NA WIEDZY (GOW)

Według Komitetu Rozwoju Ekonomicznego Australii to gospodarka: „ w której produkcja, dystrybucja i wykorzystanie wiedzy jest główna siłą napędową wzrostu, kreowania bogactwa i zatrudnienia wzdłuż wszystkich przemysłów”

Według Banku Światowego to gospodarka w której wiedza jest nabywana, tworzona, rozpowszechniana i wykorzystywana efektywnie celem wsparcia rozwoju gospodarczego

L. Zienkowski określa ją jako gospodarkę, w której wiedza jako taka (nakłady i stan wiedzy) staje się ważniejszym czynnikiem determinującym tempo rozwoju i poziom rozwoju gospodarczego od nakładów i stanu (wolumenu) środków trwałych”

NOWA EKONOMIA

Termin ten zawiera w sobie zarówno wiedzę jak i teorię, dotyczącą problematyki makro- i mikroekonomicznej. Zasadniczą różnicą między nową ekonomią a ekonomią klasyczną (operująca kategorią trzech czynników wytwórczych - praca, kapitał, ziemia) jest przyjęcie, że WIEDZA jest podstawowym czynnikiem wytwórczym w sensie jej decydowania o sposobie racjonalnego wykorzystania podstawowych czynników wytwórczych.

G. Kardellant podaje cztery znaczenia terminu „nowa ekonomia”:

WYKŁAD 2

Wśród walorów gospodarki opartej na wiedzy wyróżnić można między innymi:

Normalność kontra nowa normalność w gospodarce

Element

Norma dotychczasowa

Nowa normalność

Cykle gospodarcze

Wzrosty i zwyżki

Przewidywalne

Określone (średnio co 7 lat)

Brak

Nieregularne, nieprzewidywalne

Spadki i recesje

Określone (średnio co 10 lat)

Nieregularne, nieprzewidywalne

Potencjalny wpływ na wyniki przedsiębiorstwa

niski

Wysoki

Określona charakterystyka sposobu inwestowania

Ekspensywne, wielokierunkowe

Ostrożne, ukierunkowane

Tolerancja ryzyka rynkowego

akceptowane

Unikane

Postawa konsumencka

Pewność siebie

Niepewność

Preferencje konsumenckie

Stabilne, ewoluujące

Pełne lęku i walki o bezpieczeństwo

Sposoby zachowania się społeczeństwa tuż przed zaistnieniem GOW

Praca ------------------> Indywidualna lojalność pracownika wobec pracodawcy

Uczenie się ---------->tradycyjne „klasowe” sposoby uczenia się w klasycznych instytucjach, instruktaż

Zycie społeczne -------------------->Przyjaźnie lokalne i rodzinne

- media pojedyncze

- koncentracja na pojedynczych sprawach

Inwestowanie ----------------------> równoważenie ryzyka

-doradztwo

-orientacja transakcyjna

Konsumpcja------------------------> lojalność w stosunku do marki

-lojalność lokalna

Sposoby zachowywania się społeczeństwa w GOW

PRACA - przedsiębiorcza, lojalność pracownika w stosunku do siebie

UCZENIE SIĘ - w każdym miejscu i czasie, przez całe życie, wspomagane komputerowo

ŻYCIE SPOŁECZNE - zainteresowanie globalne, E-przyjaciel, zainteresowanie wieloma sprawami

INWESTOWANIE - wrażliwość cenowa, samo decydowanie, orientacja zwrot

KONSUMPCJA - komfort, koniec istnienia bariery odległości

XXI wiek

Gospodarka oparta na wiedzy

Miejsce na schemat

„Motorem” napędzającym rozwój współczesnej gospodarki są tzw. organizacje oparte na wiedzy (organizacje wiedzy)

Organizacje wiedzy - to organizacje, których działalność bazuje na wiedzy szybko rozbudowanych relacjach. Ich wiedza w połączeniu z wiedzą partnerów jest zasadniczym źródłem tworzenia wartości, przy czym wartość ta ukierunkowana jest nie tylko na właściciela czy klienta, ale na wszystkie podmioty wchodzące w interakcję, a więc pracowników, społeczeństwo, organizacje partnerskie i inne, także konkurencyjne, poprzez fakt możliwości współistnienia i rozwoju.

Tworzą i sprzedają one produkty w których wartość wiedzy przewyższa wartość materii lub/i usługi oparte na wiedzy a klient jest zmuszony z nich korzystać, gdyż wiedza w nich zawarta charakteryzuje się albo rzadkością występowania i jest chroniona, albo jest na tyle specjalistyczna, że pozyskanie jest utrudnione (zbyt kosztowne lub czasochłonne)

WYKŁAD 3

Zasoby organizacji XXI wieku

schemacik

Organizacja tradycyjna

Organizacje GOW

Cel

wypracowanie zysków

tworzenie wartości globalnej (wartości dla klienta, właściciela, państwa i innych interesantów)

Skupienie uwagi

na masowej produkcji dóbr konsumpcyjnych

na projektowaniu i zastosowaniu technologii, informacji i wiedzy

Strategia

bierna lub relatywna, a więc brak reakcji organizacji na zmiany zachodzące w otoczeniu lub reagowanie z opóźnieniem

pro aktywna, czyli wprowadzanie zmian zachodzących w otoczeniu i wcześniejsze przygotowanie organizacji i mechanizmów działania do nich, tak aby wykorzystać je jako szanse

Dominujący zasób

kapitał rzeczowy i finansowy

wiedza i kapitał intelektualny

Wartość rynkowa

wyznaczona głównie przez posiadane zasoby materialne

wyznaczana głównie przez posiadane zasoby niematerialne

Dominujący kierunek inwestycji

inwestowanie w zasoby materialne

inwestowanie w rozwój i wykorzystanie wiedzy i kapitału intelektualnego

Kultura

sprzyjająca unikaniu niepewności łączy się z dążeniem do redukowania niepewności i działaniem w warunkach małego ryzyka, wartości organizacyjne to: wzrost wydajności, standaryzacja, kontrola

wysoka tolerancja niepewności przez środowisko społeczne wiąże się z gotowością do działania w warunkach deficytu informacji, wartości organizacyjne to jakość, obsługa klienta, różnorodność, innowacyjność, relacje

Podejście do niepewności

traktowanie zdarzeń nietypowych jako zagrożenie

traktowanie zdarzeń nietypowych jako źródło inspiracji i szans

Sposoby działania

strukturalizowane i stabilne, trzymanie się stereotypów i odrzucanie informacji z nimi sprzecznych, koncentrowanie uwagi na sprawności procesów zachodzących wewnątrz organizacji

każdorazowo dostosowane do sytuacji, ciągłe rekonstruowanie świata wewnętrznego i zewnętrznego organizacji, odrzucenie stereotypów

Podstawowa wiedza

wysoce wyspecjalizowana

interdyscyplinarna

Podejście do zmian

podkreślanie stabilizacyjnej roli organizacji, traktowanie zmian jako zagrożenie, zmiany wymuszone wprowadzane są periodycznie z określonym tempem i w sposób łatwy do przyswojenia

orientacja na zmiany, zmiany nagłe, o dużym tempie i niejednokrotnie radykalne, ciągły proces doskonalenia, zasadą polityki zmian jest zorganizowane odrzucenie przeszłości

Źródło wiedzy menadżerów

umiejscowienie w hierarchii organizacyjnej

posiadana wiedza

Relacje władzy

stabilne, zhierarchizowane, oparte na emocjonalnych aspektach kierowniczego autorytetu

hierarchia, niestabilność układu władzy

Zależności pracowników

wysoka od przywódcy

duża autonomia wsparta wiedzą i profesją

Wśród zmian w filozofii i sposobach działania organizacji wymienić można:

Zmianom w gospodarce towarzyszą również zmiany w innych obszarach życia. Wzmożona wirtualizacja życia społecznego, politycznego, kulturalnego, religijnego prowadzi niejednokrotnie do:

WYKŁAD 4

Tworzenie wiedzy: Dwie tezy: Podejścia

*racjonalizm

*irracjonalizm (wiedza dzięki kontaktom z Bogiem)

*empiryzm (źródło wiedzy to… [zapewne doświadczenia- Koluś] )

W ramach zarządzania wiedzą wykształciło się już kilka sposobów rozumienia wiedzy

Ogólnie rzecz biorąc jest przedstawiana najczęściej jako:

Najczęstsze próby definicji wiedzy wiążą ją z danymi i informacjami

A. Brocking traktuje standardowo dane jako fakty, obrazy, liczby wyrwane z kontekstu

Informacja to dane przedstawione w kontekście (np. plan miasta, artykuł w czasopiśmie)

Wiedza to informacje w kontekście wraz z ich zrozumieniem, jak ich użyć. Zrozumienie to wypływa z zasobów wiedzy posiadanych przez ludzi lub/i też intuicji.

Wg D.J.Skyme:

Dane to pozbawione kontekstu fakty i liczby (np. niebo 147568), informacje zaś stanowią dane przedstawione w określonym kontekście (np. całkowicie zachmurzone niebo). Wiedza to informacje posiadające konkretne znaczenie. Wiedza prowadzi do mądrości.

Hierarchia wiedzy (to powinno być jako piramidka, ale nie chce mi się robić)

Inteligencja (mądrość)

Wiedza

Informacje

Dane

Dane Informacje Wiedza

Nieuporządkowane > Uporządkowana

Wyizolowane > Złożona

Niezależne od kotekstu > Zależna od kontekstu

Niezależne od wykorzystującej je osoby > Zależna od wykorzystujacej je osoby

Odzwierciedlone w znakach języka > Odzwierciedlona w modelach postępowania

Analityczne > Syntetyczna

T. Davenport - L. Prusak

Wiedza- spójna kombinacja posiadanych informacji, wiedzy zawodowej, doświadczenia, która wpływa na poziom kwalifikacji jednostki i decyduje o jej umiejętnościch przyswajania nowych doświadczeń i informacji.

Typek którego nazwisko ucięło

Wiedza to ogół wiadomości jednostki

G. Probst, S. Raub, K.Romhards

Wiedza to ogół wiadomości I umiejętności wykorzystywanych przez jednostki do rozwiązywania problemów

R.A. Weber

Wiedza (nauka) bez umiejętności (sztuki) jest bezużyteczna albo niebezpieczna. Umiejętność (sztuka) bez wiedzy oznacza stagnację i niemożność przekazania wiadomości.

E. Skrzypek

Wiedza jako uporządkowane odzwierciedlenie stanu rzeczywistości w umyśle człowieka, postawy twórczej, kreowania nowych rozwiązań oraz procesów

Y. Nakamura

Wiedza utożsamiana z mądrością nabywaną przez osobowość jako całość, będącą nierozerwalnie związaną z ludzkim działaniem

I. Nonak, H. Takenchi

Wiedza jako „potwierdzone przekonanie”, dynamiczny i głęboko humanistyczny proces sprawdzania prawdziwości osobistych wyobrażeń [kładą nacisk nie na „potwierdzenie” lecz na „przekonanie”]

Cechy wiedzy:

Typy wiedzy:

Jeden z popularniejszych podziałów wiedzy został zaproponowany przez C. Savage. Wyróżnił on sześć typów wiedzy:

Kategorie wiedzy:

Know-how- umiejętność pracy ludzi i zespołów, procedury

Know-who- dostęp do różnych źródeł wiedzy

Know-what- wiedza strukturalna, wzory, najbardziej zbliżona do informacji

Know-why- wyższy poziom wiedzy związany z interpretacją informacyjną w szerokim kontekście

Know-when- poziom czasu, określone sposoby, rytm przekazywania informacji

Know-where- poziom miejsca, określenie miejsca, przekazywanie informacji

WYKŁAD 5

Wiedza ukryta - jest indywidualna, specyficzno-kontekstowa, trudna do sformalizowania i zakomunikowania oraz wymaga specyficznych umiejętności uczenia się. Obejmuje ona elementy poznawcze i techniczne.

Elementy poznawcze łączą się z „modelami mentalnymi” czyli schematami, paradygmatami, prospektywami, przekonaniami, przy użyciu, których ludzie tworzą obrazy świata, operując w swoich umysłach analogami.

Elementy techniczne wiedzy ukrytej zawierają konkretną znajomość rzeczy, umiejętności, kwalifikacje. Wiedza cicha może obejmować zatem to wszystko, co człowiek wie, a nie jest w stanie wyrazić w postaci słów, gdyż jak to ujął M.Polanyi „wiemy więcej, niż potrafimy wiedzieć”.

Wiedza jawna (dostępna, skodyfikowana) może być wyrażona w słowach i liczbach, dlatego nadaje się do przekazywania przy pomocy formalnego i usystematyzowanego języka. Może więc mieć postać dokumentów, instrukcji, procedur, regulaminów czy poleceń.

Typy wiedzy przedsiębiorstwa

0x08 graphic
0x08 graphic
0x01 graphic

a - wiedza organizacji

b - wiedza zawarta w głowach ludzi

c - wiedza zawarta w organizacji, gdy ludzie ją opuszczą

Oprócz wiedzy jawnej i cichej wyróżniana bywa także wiedza kulturowa. Przejawia się ona w założeniach, przekonaniach, normach i wartościach wykorzystywanych przez ludzi w czasie przypisywania cenności oraz znaczenia nowym informacjom i wiedzy. Dostarcza ona założeń i przekonań, przy użyciu których ludzie wyjaśniają rzeczywistość i rozpoczynają cenność nowej wiedzy (jawnej i ukrytej).

Typy wiedzy organizacji

0x08 graphic
0x08 graphic
0x01 graphic

Wiedza skodyfikowana Wiedza Wiedza Rdzeń wiedzy

ugruntowana

Schemacik

Typy wiedzy z punktu widzenia bytowania, miejsca lokalizacji i stopnia dostępności

Zasoby materialne jako czwarty wymiar zasobu organizacji objęty zarządzaniem.

schemacik

Na egzaminie na 99%:

Ujęcia terminu zarządzanie, wg których zdefiniowano zarządzanie wiedzą:

Zarządzanie wiedzą w ujęciu funkcjonalnym to proces koncentrujący się na zasobie spersonalizowanej, skodyfikowanej i ugruntowanej wiedzy oraz procesach związanych z wiedz, polegający na realizacji funkcji podejmowania decyzji, planowania, organizowania, przewodzenia i kontroli, tak aby osiągnąć cele organizacji. Innymi słowy to działanie obejmujące realizację funkcji zarządzanie, jak decydowanie, planowanie itd. skoncentrowane na funkcjach operacyjnych związanych z uzyskiwaniem wiedzy, tworzeniem, przechowywaniem, ochroną, udostępnianiem itd.

Zarządzanie wiedzą w znaczeniu procesowym to postępowanie normujące i dyspozycyjne, mające za zadanie stworzenie odpowiedniego środowiska, które umożliwi sprawną realizację funkcji operacyjnych, a więc wdrożenie systemów operacyjnych (o właściwej konstrukcji, optymalizujących główne procesy związane z wiedzą), klimatu i kultury organizacji, które ukierunkują ludzi na rozwijanie wiedzy, dzielenie się wiedzą, jej odpowiednie wykorzystanie itp.

Zarządzanie wiedzą w znaczeniu instrumentalnym polega na odpowiednim doborze i wykorzystaniu instrumentów przyczyniających się do przebiegów głównych procesów z udziałem wiedzy na wszystkich poziomach i obszarach organizacji, a także poza jej granicami. RESZTA NIECZYTELNA

Instytucjonalnie rozumiane zarządzanie wiedzą obejmuje system stanowisk i zespołów pracowniczych (poziomu strategicznego i operacyjnego organizacji, organizacji formalnej i nieformalnej) które realizują funkcje i zadania z zakresu zarządzania wiedzą.

WYKŁAD 6

Cele zarządzanie wiedzą (wg Maiera):

Najogólniejszy cel: ułatwienie kadrze manadżerskiej uznania wiedzy za zasób i zainspirowanie jej do poszukiwania praktycznych zastosowań tych zasobów.

Patrząc na zarządzanie wiedzą bardziej analitycznie można je uznać za:

Wartości tworzone przez zarządzanie wiedzą wg Delcitte & Touche:

Cele biznesowe (wg Maiera):

Integracyjna rola zarządzania wiedzą wobec obszarów tworzenia, gromadzenia, przekazywania i wykorzystywania wiedzy.

schemacik

Jedna z zasadniczych ról zarządzanie wiedzą to zintegrowanie funkcjonowania wszystkich podsystemów zarządzanie organizacji na wszystkich poziomach i we wszystkich obszarach działalności, aby lepiej wykorzystać posiadane zasoby wiedzy i polepszyć ich rozwój.

Ma to na celu zwiększenie zdolności adaptacyjnych organizacji, sprawniejsze wyłapywanie szans rozwojowych i unikanie płynących z otoczenia zagrożeń.

Strategiczne zarządzanie wiedzą - to proces informacyjno-decyzyjny wymagany przez realizację cyklicznych i ciągłych funkcji zarządzania wiedzą, którego zadaniem jest dokonywanie podstawowych rozstrzygnięć co do kierunków rozwoju i sposób wykorzystywania zasobów wiedzy, przy uwzględnianiu zmian w zasobach wiedzy otoczenia, prognoz ich rozwoju i kierunków zastosowań oraz własnych zasobów wiedzy, zdolności ich rozwoju i wykorzystania.

Proces ten jest dla organizacji opartych na wiedzy komponentem strategicznego zarządzanie organizacją.

Decyzje podejmowane w ramach strategicznego zarządzania wiedzą dotyczą 4 zasadniczych obszarów:

Do zasadniczych zadań z zakresu strategicznego zarządzania wiedzą można więc zaliczyć:

WYKŁAD 7

Strategia wiedzy:

Wg. Van Krogh, I. Nowak, B. Aben

Strategia wiedzy- zaangażowanie procesów związanych z wiedzą do istniejących lub nowych obszarów wiedzy dla osiągnięcia celów strategicznych.

Wg. M.H. Zack

Strategia wiedzy- równoważenie zasobów wiedzy organizacyjnej i zdolności do wiedzy pozwalającej wprowadzić(i oczywiście utrzymać) produkty lub usługi wśród konkurencyjne(?). Strategia wiedzy opisuje głównie podejście organizacji zamierzającej uzyskać wyrównanie w zasobach wiedzy i umiejętnościach do pożądanych przez strategię przedsiębiorstwa.

Strategia wiedzy jest uszczegółowieniem strategii o wymagania w stosunku do zasobu wiedzy jaki powinien być w posiadaniu organizacji, aby zrealizować założone cele.

Typy strategii wiedzy

Istota strategii wiedzy

Strategia wiedzy jako strategia biznesowa

Koncentruje się na kreacji, zdobywaniu, organizowaniu, odnawianiu, dzieleniu i wykorzystywaniu wiedzy

Strategia zarządzania aktywami intelektualnymi

Koncentruje się na określonych aktywach intelektualnych jak patenty, technologie, operacje i praktyki zarządzania, relacje z klientami, strukturze organizacyjnej i na innych aktywach strukturalnych

Strategia wiedzy personalnej

Koncentruje się na odpowiedzialności personelu za inwestycje związane z wiedzą, odnawianiu wiedzy i dzieleniu się z innymi

Strategia tworzenia wiedzy

Skupiona na uczeniu się organizacji, badaniach i rozwoju oraz motywacji pracowników do uzyskania nowej wiedzy

Strategia transferu wiedzy

Skoncentrowana na systematycznym podejściu do transferu wiedzy, tzn. uzyskaniu, organizowaniu, restrukturyzacji, magazynowaniu, albo zapamiętywaniu i ponownym „odpakowaniu” wiedzy dla dalszego rozwoju

6 strategii wiedzy APQC

Amerykańskie Centrum Wydajności i jakości podaje klasyfikacje:

>>> STRATEGIĘ TRANSFERU WIEDZY I KSZTAŁTOWANIA NAJLEPSZYCH PRAKTYK

Zmierza do poprawy działalności firmy i przełożenia posiadanej wiedzy na oferowane przez organizację produkty i usługi. Zasadza się na umożliwieniu przedsiębiorstwu budowania lojalności klientów, wzrostu sprzedaży czy ograniczenia kosztów, a środkiem ma być kreowanie wiedzy pozwalającej sprostać wymaganiom klientów. W związku z tym, wykonujące tę strategię firmy podkreślają wagę pracy zespołowej, związków międzyludzkich i powiązań sieciowych jako kluczowych elementów efektywnego transferu wiedzy. Podejmują więc liczne działania by stymulować transfer wiedzy powołując centra dobrych praktyk, stowarzyszenia praktyków i rozbudowując bazy danych oraz systemy dystrybucji wiedzy.

>>> STRATEGIĘ KOMPLEKSOWEGO ZARZĄDZANIA WIEDZĄ

Zgodnie z jej założeniami, przetrwanie i rozwój współczesnej firmy oraz jej zdolności konkurencyjne są uwarunkowane prowadzeniem polityki efektywnego zarządzania wiedzą. Dlatego też przedsiębiorstwa postępujące według zasad strategii kompleksowości, pełnią rolę lidera zarządzania wiedzą, a znaczącą część zasobów wiedzy za pośrednictwem ludzi, procesów i produktów. Organizacje traktują wiedze jako kluczowy zasób mający znaczący, bezpośredni i pozytywny wpływ na opłacalność ich działalności i poziom konkurencyjności.

>>> STRATEGIĘ ZARZĄDZANIA O KLIENTACH

Opiera się na zarządzaniu związkami z nimi, czyli sprowadza się do gromadzenia, poszerzania i przekazywania wiedzy dotyczącej motywacji i zachowań klientów, która bezpośrednio kształtuje reakcje przedsiębiorstwa i stosunki z nabywcami.

>>> STRATEGIĘ INNOWACJI I KREOWANIA WIEDZY

Celem jest generowanie wiedzy z posiadanych zasobów. Dlatego też przedsiębiorstwa w miarę swoich możliwości starają się jak najbardziej skutecznie realizować proces SECI i korzystać z efektu spirali wiedz. Niemniej jednak jest to jedna z najtrudniejszych strategii, bowiem wymaga odpowiedniej kultury organizacyjnej i specyficznych związków międzyludzkich.

>>> STRATEGIĘ ZARZĄDZANIA AKTYWAMI INTELEKTUALNYMI

Rozbudowa aktywów wiedzy w postaci patentów, relacji z klientami, know- how. Jej realizacja polega na identyfikacji, organizowaniu, ocenie, ochronie oraz kształtowaniu wartości rynkowej tych aktywów.

>>> STRATEGIĘ OSOBISTEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA WIEDZĘ

Zakłada, że wiedza stanowi własność indywidualną lub grupową, dlatego należy wypierać jednostki i grupy, aby były skłonne kierować wiedzą i dzielić się z nią, gwarantując organizacji stałe uczenie się pracowników, a przez to poszerzenie ich kompetencji. Wykorzystując to założenie przedsiębiorstwa sięgają po coaching i mentoring oraz starają się kształtować kulturę organizacyjną opartą na wiedzy.

E. Stańczyk-Hugiet biorąc pod uwagę ogólne warunki zakłócające równowagę funkcjonalną określiła cztery modelowe sytuacje pozwalające zidentyfikować konkretną strategię wiedzy.

A- brak turbulencji wewnętrznej- brak turbulencji zewnętrznej

B- występuje turbulencja wewnętrzna- brak turbulencji zewnętrznych

C- brak turbulencji wewnętrznych- występuje turbulencja zewnętrzna

D- występuje turbulencja wewnętrzna- występuje turbulencja zewnętrzna

Dla każdej z sytuacji wprowadza konkretną strategię wiedzy, jaka powinna mieć zastosowanie.

Strategie wiedzy w układzie turbulencja wewnętrzna- turbulencja zewnętrzna (nieładnie, nie napisałeś!!! :P )

wysoki

0x08 graphic

poziom sytuacja C sytuacja D

turbulencji strategia nowej wiedzy strategia dywersyfikacji

otoczenia

sytuacja A sytuacja B

strategia koncentracji strategia kodyfikacji

niski

niski poziom turbulencji wew. organizacji wysoki

SYTUACJA A

- zastosowanie znajduje strategia koncentracji, oznacza koncentrowanie się na zasobach wiedzy będących w posiadaniu. Przewiduje także gromadzenie nowej wiedzy, ponieważ warunki otoczenia są stabilne i przewidywalne, istnieje łatwość jej określenia.

SYTUACJA B

- wysoka turbulencja organizacji może mieć różne przyczyny, walka o władzę, przejęcie własnościowe, zmiany organizacyjne itp. Tego typu sytuacje powodować mogą niestabilność personelu i prawdopodobieństwo utraty wiedzy spersonalizowanej. W sytuacji tej proponowana jest strategia kodyfikacji polegająca na dążeniu do przekształcenia wiedzy spersonalizowanej w jak największym zakresie w wiedzę skodyfikowaną.

SYTUACJA C

- proponuje się realizację strategii „nowej wiedzy”. Polega ona głównie na absorpcji nowej wiedzy pojawiającej się w otoczeniu i tworzeniu zdolności do jej wykorzystania.

SYTUACJA D

- porządkowana jest jej strategia dywersyfikacji wiedzy, która przewiduje formalizację wiedzy podobnie jak w sytuacji B oraz tworzenie nowej wiedzy i jej aplikację

Strategia zarządzania wiedzą

Najogólniej ujęte to formuły będące kombinacją celów stojących przed systemem zarządzania wiedzą, zasad, na których się on opiera oraz relacji i środków przez które ów system jest tworzony.

To formuły mówiące w jaki sposób przedsiębiorstwo zamierza posiąść wiedzę, a następnie wykorzystać ją dla realizacji swojej strategii konkurencji

Strategie zarządzania wiedzą

Budowy systemu zarządzania wiedzą

- personalizacja

- kodyfikacja

Zapełniania luk wiedzy

- kreacji przez współdziałanie

- kreacji wewnętrznej

- absorpcji

- rozszerzenia wewnętrznego

Kształtowanie wiedzy otoczenia

- protekcji

- udostępniania

WYKŁAD 8

System zarządzania wiedzą to kompleks zasad, metod, środków, zbiorów informacji, ludzi i sieci wzajemnych powiązań, który pozwala przyjąć i realizować strategię wiedzy i strategie zarządzania wiedzą w organizacji dla osiągnięcia jej celów (dokończyć) :D

System zarządzania wiedzą

Ch. Soo, D. Midgley, A. Deering traktują system zarządzania wiedzą jako system złożony z wielu subsystemów, a za podstawowe z nich uznają:

>>> subsystem bez danych- pozwalający pracownikom i menedżerom dzielić się informacjami oraz sprawnie kształtować ich zbiory.

>>> subsystem języka organizacyjnego pozwalający ludziom zrozumieć stan rzeczy. Związany jest z dekodowaniem uzyskiwanych z baz danych informacji, kodyfikowaniem własnej wiedzy w łatwo użyteczne dane.

Strategie zarządzania wiedzą dotyczące budowy systemu zarządzania wiedzą.

Autorzy wyróżnionych strategii zarządzania wiedzą

M.T. Hansen

N. Nohria

T. Tierney

[1999]

Typy strategii zarządzania wiedzą

Charakterystyka strategii zarządzania wiedzą

System kodyfikacji

„Ludzie do dokumentów”

Narzędziem pozyskiwania, przesyłania i składowania wiedzy jest technika komputerowa, na której opiera się system zarządzania wiedzą. Uwaga skupia się głównie na kodyfikacji wiedzy w bazach danych, skąd następnie informacje udostępniane są ich użytkownikom

System personalizacji

„Człowiek do człowiek”

Tworzenie sieci powiązań między ludźmi, umożliwienie i wspieranie procesów komunikacyjnych, w trakcie których wiedza jest rozpowszechniana i tworzona jest nowa

Strategia kodyfikacji

Rozwój oprogramowania i sieci komputerowych, budowanie banku danych w którym gromadzone są informacje, a następnie udostępniane ich pracownikom

- podejście obiektowe

- scentralizowany system zarządzania wiedzą(Sveiby)

Strategia personalizacji

Umożliwienie kontaktu ludziom, którzy poprzez prowadzone rozmowy pokazują sobie wiedzę

- podejście procesowe

- zdecentralizowany system zarządzania wiedzą(Sveiby)

Systemy komputerowe jako:

-Narzędzia gromadzenia, przechowywania i dystrybucji informacji

-Narzędzia komunikacji między ludźmi

Systematyczne ujęcie różnic między kodyfikacją a personalizacją

KODYFIKACJA

ZASOBY LUDZKIE

PERSONALIZACJA

Orientacja techniczna, zespół „graczy”. Zatrudnianie absolwentów uniwersytetów z najlepszymi stopniami. Treningi w grupach z wykorzystywaniem uczenia na odległość, ale z silnym naciskiem na standardowe metody i orientacje grupowe. Wynagradzanie za wykorzystywanie baz danych i wnoszenie do nich wkładu

Kreatywne rozwiązywanie problemów

Strategia wiedzy jako strategia biznesowa

Strategia wiedzy jako strategia biznesowa

PERSONALIZACJA-

Strategia wiedzy personalnej, Strategia tworzenia wiedzy

LUB

KODYFIKACJA

- Strategia transferu wiedzy

- Strategia zarządzania aktywami intelektualnymi

Najistotniejsze są zdolności twórcze i umiejętności komunikacji interpersonalnej

Selekcja

Najistotniejsze są umiejętności wykorzystywania techniki komputerowej

Dominuje mentoring i coaching

Szkolenia

Dominuje grupowy e- learning

Najistotniejsze kryteria: wyniki kreacji i dzielenia się wiedzą

Ocenianie

Główne kryteria: kodyfikacja wiedzy i jej wykorzystanie

Za kreowanie wiedzy i dzielenie się wiedzą

Wynagradzanie

Za wnoszenie wkładu do baz danych i ich wykorzystanie

Zespołowa

Praca

Grupowa

Bezpośrednia

Komunikacja

Wsparta wykorzystaniem techniki komputerowej

Strategie wiedzy, a strategie zarządzania wiedzą dotyczące budowy systemu zarządzania wiedzą oraz ich determinacja przebiegów realizacji wybranych funkcji personalnych.

Strategie dotyczące zapełnienia luk wiedzy i ochrony.

4 podstawowe strategie zapełniania luk wiedzy:

  1. Główny proces związany z wiedzą- tworzenie lub transfer wiedzy

  2. Podstawowe źródło wiedzy- wiedza wewnętrzna lub zewnętrzna

  3. Dominujący obszar wiedzy- wiedza nieistniejąca lub istniejąca

Uwzględnienie wskazanych kryteriów pozwalających wyróżnić 4 zasadnicze strategie skierowane na pozyskanie i rozwój wiedzy.

  1. Kreacji wiedzy przez współdziałanie

  2. Kreacji wewnętrznej

  3. Absorpcji

  4. Rozpowszechniania wewnętrznego

Strategia kreacji wewnętrznej

Strategia kreacji przez współdziałania

Kreowanie

Wiedza nie będąca w posiadaniu organizacji, która zostanie wykreowana: - wiedza nieistniejąca w otoczeniu, - wiedza istniejąca w otoczeniu

Wiedza nieistniejąca

(Dokończyć)

Proces związany z wiedzą

Wiedza będąca w posiadaniu organizacji:

-tylko naszej

-także innych

-ogólnie dostępna

Wiedza istniejąca w otoczeniu organizacji, nie będąca w jej posiadaniu o której organizacja: wie albo nie wie

Transfer

Strategia rozszerzenia

Strategia absorpcji

Wiedza

Wewnętrzna

zewnętrzna

Podstawowe 4 strategie zarządzania wiedzą:

Kreacja wiedzy przez współdziałanie- aktywna współpraca z instytucjami zewnętrznymi i prowadzenie praw badawczych w celu stworzenia wiedzy nowej, innowacyjnej. Ewentualny zakup wiedz wytworzonej w instytucjach BtR(B+R) ??

Kreacja wewnętrzna- prowadzenie procesów kreowania wiedzy wewnątrz organizacji mające na celu wytworzenie wiedzy nowej lub uzyskanie nowej jakości wiedzy, którą organizacja posiadała przez absorpcję lub kreację przez współdziałanie. Podstawową jednostką tworzenia wiedzy jest zespół.

Absorpcja- ma na celu pozyskanie wiedzy nowej istniejącej w otoczeniu poprzez… :-)

WYKŁAD chyba 9 (a raczej kawałek który chciało mi się zanotować… )

Charakterystyka podstawowych procesów związanych z użyciem wiedzy

  1. Identyfikacja- lokalizowanie wiedzy wewnątrz i na zewnątrz organizacji

  2. Transfer- wyróżnić można