NARZĄDY ZMYSŁÓW
RECEPTORY- przetwarzanie informacji ze środowiska na impulsy nerwowe, które są przewodzone do O.U.N
PODZIAŁ RECEPTORÓW ZE WZGLĘDU NA UMIEJSCOWIENIE ORAZ ZAKRES DZIAŁANIA:
Eksteroreceptory- reagujące na bodźce mechaniczne, światło, zmiany ciepłoty, umiejscowione najbardziej zewnętrznie tzn. w skórze;
Prioprioceptory- dostarczające informacji o pozycji ciała
Interoreceptory- informujące O.U.N o stanie narządów wewnętrznych, np. trzewi, układu oddechowego, serca, naczyń.
Telereceptory- informujące o zmianach zachodzących w otoczeniu należą tu receptory węchu, wzroku i słuchu.
UWZGLĘDNIAJĄC RODZAJ ENERGII POBUDZAJĄCEJ
Mechanoreceptory- receptory dotyku i nacisku
Chemoreceptory- pobudzane przez różne związki chemiczne np. receptory smakowe, węchowe.
Termoreceptory- informujące o zmianach temperatury otaczającego środowiska wewnętrznego
Fotoreceptory- reagujące na fale świetlne
Nocyceptory- receptory bólowe pobudzane bodźcami uszkadzającymi tkanki.
ZE WZGLĘDU NA TYP CZUCIA
np: receptory dotyku, ciepła, zimna, bólu, światła, dźwięku, smaku, zapachu.
ADAPCJA CZUCIOWA
NARZĄDY CZUCIA POWIERZCHOWNEGO I GŁEBOKIEGO
Lekki dotyk, ucisk ciepło ruch włosów zimno ból
ZMYSŁ WĘCHU
CZUCIE ZAPACHU-komórki podstawne ->komórki podporowe-> warstwa śluzu.
ZMYSŁ SMAKU
Na języku występuje 5 rodzajów brodawek: nitkowate, stożkowate, liściaste grzybowate, okalające.
Nitkowate i stożkowate – pełnią tylko funkcję mechaniczną. Nie zawierają receptorów smakowych , tylko uczestniczą w rozdrabnianiu i przesuwaniu pokarmu.
Liściaste grzybowate i okalające- brodawki smakowe, zawierają kubki smakowe a w nich smakowe komórki receptorowe.
Kubek smakowy- pręciki smakowe, stykające się z rozpuszczonym pokarmem odbierają podniety smakowe.
RECEPTORY SMAKOWE: słodki(sacharoza) słony(NaCl) kwaśny(kwas cytrynowy) gorzki(kofeina) i smak umami(glutaminian sodu)
Brodawka grzybowata odbiera smak słodki i słony unerwiona jest przez nerw twarzowy VII, liściasta odbierająca smak kwaśny unerwiona jest przez nerw językowo gardłowy IX, okolona IX gorzki.
SŁUCH
Ucho składa się z:
UCHA WEWNĘTRZNEGO (ślimak; narząd Cortiego,, kanały półkuliste, przedsionek)
Ślimak –
Narząd Cortiego-komórki rzęsate, a w nich komórki receptorowe[dźwięk(fala) zamieniany na impuls nerwowy]
Kanały półkuliste- (w błędniku kostnym)
UCHA ŚRODKOWEGO(młoteczek kowadełko strzemiączko oraz tzw. ucho wewnętrzne)
Jama bębenkowa- zawiera powietrze i jest połączona z przestrzeniami pneumatycznymi wyrostka sutkowego kości skroniowej, jamą sutkową i komórkami sutkowym. Stany zapalne ucha środkowego mogą przechodzić na te przestrzenie i powodować konieczność umożliwienia odpływu ropy przez wydłutowanie ściany bocznej wyrostka sutkowego (TREPANACJA)
Kosteczki słuchowe- zawieszone na mięśniach i więzadłach trzy kosteczki słuchowe (młoteczek kowadełko i strzemiączko) bierny składnik narządu słuchu, przenoszący drgania błony bębenkowej na ucho wewnętrzne.(wzmacniając je 20-krotnie).
Trąbka słuchowa- panuje nad zachowaniem prawidłowego ciśnienia w przewodzie słuchowym i w jamie bębenkowej. W przeciwnym razie błona bębenkowa została by wciągnięta do środka lub uwypuklona.
UCHA ZEWNĘTRZNEGO (małżowina uszna, przewód słuchowy zewnętrzny, błona bębenkowa)
Małżowina uszna- płytka zakończona płatkiem usznym, który jest silnie unerwiony i ukrwiony, przewód słuchowy zewnętrzny,
przewód słuchowy zewnętrzny- w bocznej części jest zaopatrzony w szkielet chrząstkowy, w dalszym zaś przebiegu wchodzi do przewodu kostnego słuchowego w kości skroniowej. Koniec wewnętrzny przewodu zamyka błona bębenkowa.
błona bębenkowa- [blaszka właściwa, warstwa skórna, warstwa śluzowa] błona oddzielająca przewód słuchowy zewnętrzny od ucha środkowego. Znajduje się w kości skroniowej.
ZMYSŁ RÓWNOWAGI w uchu wewnętrznym
Przedni kanał półkulisty –reaguje na ruch do tyłu i do przodu.
Tylny kanał półkolisty- reaguje na ruchy boczne.
Poziomy kanał półkolisty- reaguje na ruch w lewo i w prawo.
Przedsionek – zbiornik płynu reagującego na zmiany pozycji ciała.
BUDOWA OKA
Rogówka
Komora przednia oka
Komora tylna oka soczewka tęczówka
Ciało rzęskowe (obwódka rzęskowa)
Ciało rzęskowe(mięsień rzęskowy)
Komora szklista
Siatkówka
Naczyniówka
Twardówka (warstwa ochronna gałki ocznej)
Plamka ślepa (tarcza nerwu wzrokowego, brak receptorów wzrokowych)
Nerw wzrokowy
Plamka żółta (miejsce największego występowania receptorów wzrokowych)
Proces widzenia-
OKO KRÓTKOWZROCZNE
GAŁKA OCZNA OKA KRÓTKOWZROCZNEGO jest zbyt długa, toteż promienie świetlne skupiają się przed siatkówką, a na siatkówkę docierają promienie rozproszone.
OKO KRÓTKOWIDZA można skorygować za pomocą soczewki wklęsłej, która powoduje rozbieżny bieg promieni i tym samym umożliwia oku skupienie ich na siatkówce.
OKO DALEKOWZROCZNE
GAŁKA OCZNA OKA KRÓTKOWZROCZNEGO jest zbyt krótka w stosunku do gałki oczne w oku prawidłowym, toteż promienie świetlne skupiają się za siatkówka a na siatkówce powstaje obraz nieostry(czerwone zakreślenie)
Oko dalekowzroczne można skorygować za pomocą soczewki wypukłej.
OKO ASTYGMATYCZNE
Promienie przechodzące przez soczewkę skupiają się na siatkówce lub za nią, w wyniku nierównomiernej krzywizny soczewki lub rogówki.
W przypadku astygmatyzmu stosuje się soczewki cylindryczne, ułatwiające skupienie promieni światła w tych płaszczyznach w których promienie krzywizn w oku, a zwłaszcza w rogówce, są zbyt duże i nierówne w stosunku do pozostałych.
Zaćma – zmętnienie soczewki oka, spowodowane urazem, chorobą lub po prostu starością.
Ślepota barwna zarówno całkowita, jak i częściowa uniemożliwia człowiekowi rozpoznawanie kolorów.
Jaskra jest powodowana patologicznym wzrostem ciśnienia w gałce ocznej.