Oko jest jednym z najważniejszych narządów zmysłów. Dostarcza około 80% informacji o otoczeniu. Do procesu analizy odebranych przez oczy sygnałów angażowane jest ponad 10% wszystkich komórek nerwowych w mózgu. Dzięki temu, każdy człowiek nie tylko patrzy, ale też rozumie to, co widzi.

Tęczówka (iris) jest umięśnioną częścią błony naczyniowej otaczającej otwór nazywany źrenicą. Tęczówka ma kształt krążka. Stanowi ona wysuniętą najbardziej ku przodowi część środkowej błony gałki ocznej. Dzięki zawartemu w niej pigmentowi jest kolorowa. Kolor tęczówki zależy od ilości pigmentu. pełnia ona bardzo ważną rolę, ponieważ reguluje ilość światła wpadającego do wnętrza oka (można ją porównać z przesłoną w aparacie fotograficznym) przez środkowy otwór nazywany źrenicą. Mięśnie tęczówki regulują dopływ światła do wnętrza oka, poprzez zwężanie lub rozszerzanie źrenicy. Przykładowo, jeśli światło jest mocne, źrenica zwęża się do 2mm, jeśli słabe, rozszerza się do szerokości nawet 8 mm (zwłaszcza w nocy).

Siatkówka i plamka żółta

Najgłębsza warstwa gałki ocznej, zbudowana z komórek nerwowych wrażliwych na światło i barwę (Wewnętrzna błona to siatkówka i to ona odbiera obraz), wśród których znajduje się warstwa komórek nabłonka barwnikowego, komórki fotoreceptorów (pręciki i czopki) oraz komórki nerwowe i glejowe.

Pręciki rozróżniają światło od ciemności, czopki z kolei odpowiadają za rozpoznawanie barw i wyraźne widzenie. Pręcików jest około 120 milionów, czopków około 6 milionów. Pręciki za to występują rozsiane na całej siatkówce, poza plamką żółtą.

plamka żółta, która jest miejscem skupienia największej ilości czopków i dlatego charakteryzuje się ogromną wrażliwością na światło i barwy.

plamka ślepa, która pozbawiona jest komórek światłoczułych (jest niewrażliwa na światło) i jest miejscem połączenia komórek światłoczułych z nerwem wzrokowym.

Soczewka

Soczewka jest Jest przezroczysta, znajduje się za tęczówką (między tęczówką a ciałem szklistym za pomocą wiązadeł) . Załamuje promienie wpadające do oka i przetwarza je na obraz. Gdy automatycznie pogrubia się (staje się wypukła), dokładnie widzimy z bliska. Kiedy ulega spłaszczeniu - z daleka. To akomodacja, czyli nastawność. Umożliwia to ostre widzenie niezależnie od odległości. Z wiekiem soczewka może zmętnieć. Wtedy rozwija się zaćma, nazywana też kataraktą.

Z jednej strony spotyka się z ciałkiem szklistym, z drugiej z cieczą wodnistą, która oddziela soczewkę od rogówki. Soczewka jest drugą po rogówce powierzchnią załamującą światło w oku. Umożliwia to ostre widzenie niezależnie od odległości.

Twardówka
Zewnętrzna ściana gałki ocznej. To nieprzejrzysta, mocna błona włóknista. Twardówka jest bardzo mocna, utrzymuje stały, kulisty kształt gałki ocznej i chroni wnętrze oka.. Do niej przyczepione są mięśnie umożliwiające poruszanie okiem. Twardówka tworzy niepełną kulę: z jednej strony znajduje się otwór przedni, który okala rogówkę, z drugiej – otwór tylny, który otacza kanał nerwu wzrokowego. Twardówka składa się z 3 warstw: powierzchownej nadtwardówki, istoty właściwej (zrębu) twardówki oraz blaszki brunatnej, która przylega do błony naczyniowej wewnątrz gałki ocznej.

 Rogówka
To najbardziej wypukły fragment gałki ocznej i najważniejszy element optyczny .Rogówka zbudowana jest z pięciu warstw : nabłonka , blaszki granicznej przedniej (błona Bowmana) ,istoty właściwiej (miąższu) ,blaszki granicznej tylnej (błona Descemeta) oraz najgłębiej położonego śródbłonka . Dzięki swoistej budowie rogówka w warunkach fizjologicznych jest przezroczysta , nie posiada naczyń krwionośnych , a odżywianie jej odbywa się z naczyń rąbka rogówki , z płynu komory przedniej oraz częściowo z łez . Rogówka jest bardzo silnie unerwiona czuciowo , dlatego też reaguje natychmiast bólem i łzawieniem na dotyk czy ciała obce , które znajdują się na jej powierzchni . Poza funkcją ochronną , rogówka bierze udział w załamywaniu promieni świetlnych Rogówka musi być stale nawilżana i temu służą łzy, które mają też właściwości bakteriobójcze.

Źrenica

ustawiona jest w płaszczyźnie czołowej przed soczewką. Jest to okrągły otwór znajdujący się pośrodku tęczówki. Odruchowe zwężanie się i rozszerzanie źrenicy pod wpływem światła, zachodzące wskutek skurczów mięśni gładkich tęczówki, warunkuje regulację dopływu światła do wnętrza oka. Wydaje się mieć zawsze kolor czarny . Tylko dlatego , że jest niewielkim otworem przed przestrzenią słabo oświetloną. Wielkość źrenicy ulega dużym wahaniom ,zależnie od ilości światła padającego na nią .

W jasnym świetle zwęża się , a w ciemności lub świetle przyćmionym rozszerza. Źrenice zwężają się pod wpływem mocniejszego oświetlenia , ale także podczas wpatrywania się w przedmiot blisko położony , kiedy ustawienie gałek ocznych jest mocno zbieżne i akomodacja napięta .Zwężają się podczas snu Rozszerzenie źrenicy następuje w słabym oświetleniu , podczas patrzenia w dal , pod wpływem emocji , bólu , duszenia , zbyt głębokiej narkozy a także pod wpływem kokainy.

ciało rzęskowe - zewnętrzna, gruba krawędź naczyniówki w kształcie pierścienia. otacza tęczówkę i łączy ją z naczyniówka. W jego skład wchodzą mięśnie rzęskowe. Dzięki temu ciałku możliwe jest połączenie naczyniówki z tęczówką. Ciałko zbudowane jest z wyrostków rzęskowych, które układają się w charakterystyczny, promienisty sposób. Wyrostki te tworzą tzw. wieniec rzęskowy. W wieńcu zawarty jest mięsień rzęskowy, zbudowany z mięśni gładkich, dzięki któremu możliwe jest nastawianie soczewki oka, czyli tzw. akomodacja oka ( widzenie przedmiotów położonych blisko lub daleko).

Naczyniówka

środkowa warstwa tworząca ściany gałki ocznej. Leży między twardówką a siatkówką. Jest to błona naczyniowa, pokrywająca elementy wzrokowe oka, takie jak siatkówka. Błona ta zawiera gęstą sieć naczyń włosowatych, których średnica jest niekiedy bardzo duża. Pomimo znacznego ukrwienia naczyniówka może pochłaniać nadmiary światła dochodzącego do wnętrza oka.

ciało szkliste

Jest to galaretowata substancja znajdująca się w tylnej części oka nadająca oku jędrność oraz odpowiedni kształt.

powstawanie obrazu

Światło wpadające do oka przechodzi przez rogówkę, komorę przednią oka, soczewkę i ciało szkliste, by dotrzeć do siatkówki. Rogówka wraz z cieczą wodnistą, soczewką i ciałem szklistym skupiają promienie świetlne tak, by na siatkówce pojawił się ostry obraz oglądanego przedmiotu. Przechodząc przez soczewkę, promienie załamują się i trafiają na siatkówkę z tyłu oka. Tu powstaje obraz, który za pośrednictwem nerwu wzrokowego jest przekazywany do mózgu.

obraz do góry nogami

Obraz przedmiotu na siatkówce jest odwrócony do góry nogami, co wynika z fizycznej budowy oka

W pierwszych dniach życia mózg człowieka uczy się widzieć prawidłowy obraz obracając go by w późniejszym życiu robić to automatycznie. obraz do góry nogami

Gdy oko utrwali ten mechanizm, będzie to robić automatycznie. Ale to wymaga czasu. Oznacza to, że na początku naszego życia widzimy świat, który stoi na głowie.

DLACZEGO CZŁOWIEK MA PARĘ OCZU?
Gdy patrzymy na przedmiot ustawiony bardzo daleko od nas osie patrzenia obu oczu ustawione są prawie równolegle. Jeżeli przedmiot ten będziemy zbliżali w naszym kierunku, to mięśnie gałek ocznych będą zmieniać położenie gałek tak by osie widzenia podążały za tym przedmiotem, a tym samym przecięły się. Zjawisko to nosi nazwę konwergencji. Im bliżej oczu znajdzie się nasz przedmiot, tym osie patrzenia przetną się pod większym kątem. Analizując ten kąt mózg człowieka wnioskuje o odległości obserwowanego przedmiotu od oczu. Gdyby zatem człowiek wyposażony był w tylko jedno oko bardzo trudno byłoby mu określać odległość obserwowanego przedmiotu od siebie.

Narząd łzowy

W górno-skroniowej części ściany oczodołu znajduje się zagłębienie dla gruczołu łzowego. Dzieli się on na część powiekową i część oczodołową. Gruczoł łzowy to główna część wydzielnicza narządu łzowego. W spojówce załamków górnych worka spojówkowego rozsiane są liczne drobne gruczoły łzowe dodatkowe (gruczoły spojówkowe Krausego), które także produkują warstwę wodną filmu łzowego. Gruczoł łzowy jest zaopatrywany przez nerw łzowy, którym biegną włókna pochodzące ze zwoju skrzydłowo-podniebiennego.

Twardówka- odporna na uszkodzenia, chroni głębiej położone elementy oka przed urazami.
Ciało rzęskowe- łączy naczyniowke z teczowka, rola w procesie akomodacji, decydujeo  blisko i dalekowzroczności

Tęczówka- nadaje oku barwę
Rogówka- chroni oko przed czynnikami zewnetrznym, przepuszcza promienie świetlne
Soczewka- załamuje światło docierające do gałki ocznej, tak aby skupiało się na siatkówce
Naczyniówka- dostarcza tlenu gałce ocznej, pochlania nadmiar swiatla
Siatkówka- odpowiedzialna za powstawanie obrazow w oku wyposażona we właściwe receptory wzroku - czyli czopki i pręciki
Ciało szkliste- regulacja i utrzymanie kszlaltu galki ocznej

Plamka ślepa- jest to miejsce przyłączenia nerwu wzrokowego do siatkówki, nie powstaje tam żadnej obraz.

Plamka żółta- to miejsce tworzenia się naj bardziej ostrego obrazu, ponieważ znajduje się tam największa ilość czopków.