CHIRURGIA ĆW. 2

5 MARZEC 2014

ZNIECZULENIE RDZENIOWE

1. Znieczulenie zewnatrzoponowe

2. Znieczulenie podpajęczynówkowe

WSKAZANIA DO ZNIECZULEŃ RDZENIOWYCH

1. Pacjenci w złym stanie ogólnym

2. Pacjenci jednego dnia

3. Rodzaj wykonywanego zabiegu

PRZYGOTOWANIE PACJENTA DO ZNIECZULEŃ RDZENIOWYCH

1. Dieta

2. Odpowiednia premedykacja

3. Znieczulenie złożone (płytkie) – znieczulenie rdzeniowe

4. Wlew dożylny glukozy lub glukoza + Ringer 1:1

ŚRODKI DO ZNIECZULEŃ RDZENIOWYCH

1. Lignokaina

2. Bubiwakaina

3. Fentanyl

4. Dexstromoramid

5. Ksylazyna

SPRZĘT DO ZNIECZULEŃ RDZENIOWYCH

1. Igły iniekcyjne

2. Igły z mandrynem

3. Katetery do znieczuleń rdzeniowych ciągłych

ZNIECZULENIE PODPAJĘCZYNÓWKOWE

1. 1899r znieczulenie podpajęczynówkowe psa ( przypadkowe)

2. 1901r znieczulenie podpajęczynówkowe koni, bydła, psów

3. Polega na podaniu do przestrzeni podpajęczynówkowej leku miejscowo-znieczulającego

4. Powoduje odwracalne przerwanie przewodnictwa w rdzeniowych korzeniach nerwowych ( blokada współczulna, czuciowa i ruchowa)

5. Wykonuje się wyłącznie w odcinku lędźwiowym wykorzystując dojścia między kręgami na poziomie od L3 do L5

WYKONANIE ZNIECZULENIA PODPAJĘCZYNÓWKOWEGO

1. Należy stosować możliwie najcieńsze igły punkcyjne o przekroju 25-26G ( 0,5-0,46 mm)

2. Igłę wprowadza się w linii pośrodkowej między wyrostkami kolczystymi

IGŁA PUNKCYJNA POKONUJE:

1. Skórę

2. Tkankę podskórną

3. Więzadło nadkolcowe, międzykolcowe, żółte

4. Oponę twardą i pajęczą

WYKONANIE ZNIECZULENIA PODPAJĘCZYNÓWKOWEGO

1. Potw obecności igły w przestrzeni podpajęczynówkowejwypływ płynu mózgowo-rdzeniowego

2. Podanie środka znieczulającego do przestrzeni podpajęczynówkowej

3. Znieczulenie zaczyna się rozwijać po ok. 5 minutach

4. Efekt znieczulenia po 20 minutach

KOMPLIKACJE ZNIECZULENIA PODPAJĘCZYNÓWKOWEGO

1. Bóle w miejscu wkłucia

2. Popunkcyjne bóle głowy

3. Spadek ciśnienia krwi ( hipotensja)

4. Całkowite znieczulenie rdzeniowe

5. Brak komfortu operacyjnego u niektórych pacjentów

6. Trudności techniczne w wykonaniu

ZNIECZULENIE ZEWNĄTRZOPONOWE

1. 1910-1920 r – zewnątrzoponowe u dużych zwierząt

2. Polega na wprowadzeniu środka znieczulającego do przestrzeni nadtwardówkowej zawartej pomiędzy oponą twardą a okostną kanału kręgowego

3. Powoduje blokowanie przewodnictwa nerwowego korzeni nerwowych po ich wyjściu poza oponę twardą

PODZIAŁ ZNIECZULEŃ ZEWNĄTRZOPONOWYCH

1. Przednie ( bliższe)

2. Tylne ( dalsze)

3. Różnią się ilością podanego środka znieczulającego i rozległością znieczulenia

Długość potyliczno ogonowa (cm)	40	45	50	55	60	70	75	80	85	90	95
Ilość środka (ml)	2	3	3,5	4,5	5	5,5	6,7	8	8,5	9,5	10

ZNIECZULENIE PRZEDNIE OBEJMUJE:

1. Krocze

2. Pachwinę

3. Kończyny miedniczne

4. Ścianę brzucha doogonowo od pępka

5. Zwierzę nie może zachować postawy stojącej zwiotczenie mięśni, dlatego przed przystąpieniem do znieczulenia należy położyć pacjenta

ZNIECZULENIE TYLNE OBEJMUJE

1. Ogon

2. Krocze

3. Srom

4. Odbyt

5. Pośladki

6. Anestetyk podawany jest w ilości mniejszej niż przy znieczuleniu przednim, ze względu na to by dotarł on nie dalej niż na wysokość trzeciego segmentu krzyżowego rdzenia kręgowego, co zapobiega porażeniu motorycznemu kończyn zwierzę utrzymuje pozycję stojącą

MIEJSCE WYKONANIA UZALEŻNIONE JEST OD GATUNKU ZWIERZĘCIA:

1. Cielęta, owce, kozy, świnie : Przestrzeń lędźwiowo-krzyżowa

2. Bydło :Przestrzeń krzyżowo-ogonowa lub pierwsza przestrzeń między kręgami ogonowymi

3. Koń : Przestrzeń między 1 i 2 kręgiem ogonowym

4. Ułożenie boczne

5. Ułożenie brzuszne

PSY, KOTY

1. Miejsce wkłucia : wyrostek kolczysty 7go kręgu lędźwiowego i pośrodkowy grzebień kości krzyżowej

2. Oczyścić i przygotować miejsce z zachowaniem zasad aseptyki chirurgicznej

3. Umieścić igłę do punkcji rdzeniowej prostopadle do powierzchni skóry w linii pośrodkowej nad przestrzenią lędźwiowo-krzyżową

4. Wprowadzić igłę dobrzusznie pod kątem prostym

5. W momencie dojścia igły do więzadła żółtego ( międzyłukowego) pojawia się opór

6. Po przejściu przez więzadło igła znajduje się w przestrzeni nadtwardówkowej

7. Głębokość wprowadzenia igły waha się od 1 do 4 cm, w zależności od wielkości zwierzęcia

8. Usunąc mandryn i zobaczyć czy w igle nie ma krwi lub płynu mózgowo-rdzeniowego zaaspirować igłą

9. Podać lek

CIĄGŁE ZNIECZULENIE ZEWNĄTRZOPONOWE U PSÓW

1. Stosuje się zagiętą, ostro zakończoną igłę do punkcji rdzeniowej, przez którą wprowadzony zostaje cewnik

2. Do przestrzeni nadtwardówkowej wprowadza się tylko 2-3 cm cewnika

3. Po wprowadzeniu, wysuwa się igłę, pozostawiając cewnik

4. Zalety : Możliwość dostosowania czasu trwania znieczulenia do długości operacji

5. Wady

• Metoda trudna technicznie

• Możliwość uszkodzenia rdzenia kręgowego, opon mózgowych, nerwów

• Ryzyko zakażenia

• Przeszkody związane z cewnikiem ( skręcenie, przemieszczenie)

KONTROLA PRAWIDŁOWOŚCI WKŁUCIA ZEWNĄTRZOPONOWEGO

1. Podciśnienie ( duże zwierzęta)

2. Technika wiszącej kropli

3. Technika ustąpienia oporu

ZALETY ZNIECZULEŃ RDZENIOWYCH

1. Dobre zwiotczenie mięśni

2. Brak „ snu ponarkotycznego”

3. Minimalny wpływ na narządy wewnętrzne

4. Minimalny wpływ na wymianę gazową

5. Dobra analgezja pooperacyjna

6. Niski koszt

KOMPLIKACJE ZNIECZULEŃ ZEWNĄTRZOPONOWYCH

1. Brak komfortu operacyjnego u niektórych pacjentów

2. Trudności techniczne wykonania

3. Spadek ciśnienia tętniczego

4. Objawy podobne do zespołu Schiff-Sheringtona ( znieczulenie zewnątrzoponowe)

5. Krwiak przestrzeni zewnątrzoponowej

ZASTOSOWANIE ZNIECZULEŃ RDZENIOWYCH

1. Ortopedia : Zabiegi chirurgiczne kończyn miednicznych

2. Chirurgia

• Przepukliny: kroczowa, pachwinowa

• Amputacja ogona

• Usunięcie zatok przyodbytowych

• Guzy nowotworowe okolic odbytu

• Zabiegi w okolicy odbytu i krocza

1. Ginekologia

• Cesarskie cięcie

• Ropomacicze