Fizjologia 9.11.11 Elektrofizjologia serca

SAN – komórki p - rozrusznik serca (60 – 90/min)

AVN – zwolnienie przewodzenia, kontrola przechodzących do komór pobudzeni

Pęczek Hissa i jego odnogi – uporządkowane szerzenie się pobudzenia w komorach

Włókna Purkiniego – przekazanie pobudzenia do kardiomiocytów

Prędkość przewodzenia:

Mięsień przedsionków – 1m/s

AVN – strefa złącza – 0,05 m/s

Pęczek Hissa – 2,5 m/s

EKG – jest metodą obrazowanie zmienności potencjału elektrycznego wytwarzanego przez serca (zapisuje aktywność elektryczną serca)

Elektrokardiogram – jest graficznym zapisem wielkości i kierunku zmian tego potencjału w czasie. Upływ czasu wyraża przesuw taśmy rejestrującej zapis, a zmiany potencjału są obrazowanie poprzez wielkość i kierunek wychyleń krzywej zapisu

W podstawowej praktyce EKG rejestrowany jest z powierzchni ciała

Co zapisuje EKG

1. Aktywność elektryczna serca

2. Wychwytuje także aktywność innych mięśni, m.in. mięśni szkieletowych

3. Aparaty EKG są tak skonstruowane żeby w miarę możliwości eliminować artefakty pochodzące od innych mięśni

4. Zachęcanie pacjenta do odprężenia w czasie badania pomaga uzyskać czystszy i łatwiejszy do interpretacji zapis

Założenia Einthovena:

1. Serce może porównać do dipola- najprostszego generatora energii elektrycznej

2. Serce znajduje się w środku geometrycznym tkanek, w których panują identyczne warunki przewodzenia prądu

3. Punkty połączeń obu kończyn górnych i lewej kończyny dolnej z tułowiem są wierzchołkami trójkąta równobocznego, w środku którego znajduje się serce

Umiejscowienie elektrod:

Elektrody kończynowe:

Przed badaniem należy najpierw sprawdzić uziemienie aparatu i jego podłączenie do sieci. Należy następnie ustawić żądaną szybkość przesuwu papieru – 25 lub 50 mm/s oraz sprawdzić cechę po próbnym włączeniu zapisu – 1cm = 1mV

Cecha powinna być zaznaczona na każdym odcinku badania EKG – służy do obiektywnego i porównywalnego pomiaru amplitudy załamków, niezależnie od miejsca wykonywania EKG.

Odprowadzenia kończynowe, dwubiegunowe Eihntovena –

1. Rejestruje różnice potencjałów pomiędzy lewym a prawym przedramieniem

2. Rejestruje różnice potencjałów pomiędzy l podudziem a p przedramieniem

Odprowadzenia jednobiegunowe kończynowe wzmocnione Goldbergera –

• aVR, prawa kończyna górna

• aVL lewa kończyna górna ,

• aVF lewa kończyna dolna

Odprowadzenia jednobiegunowe przedsercowe Wilsona – V1, V2, V3, V4, V5, V6 ( gdzie zakładać – p. wyżej)

Prawidłowa krzywa EKG

Ocena zapisu EKG obejmuje:

• Cechy rytmu serca:

  • pochodzenie rytmu – zapis EKG musi spełniać 3 warunki

    • przed każdym zespołem QRRS obecny jest załamek P

    • załamek P dodatni w odprowadzeniach I i II, oraz ujemny w aVR

    • odstęp PQ nie krótszy niż 0,1 s

  • miarowość - czas trwania poszczególnych odstępów RR w zapisie nie różni bardziej niż o 0,16 s

  • częstotliwość - HR = 60 / średni czas trwania odstępu RR w s, lub dla 25mm.s 1500:RR w mm, dla 50 mm/s – 3000:RR w mm

• określenie osi elektrycznej serca – rzutu uśrednionego wektora siły elektromotorycznej serca dla depolaryzacji komór na płaszczyznę przedniej ściany klatki piersiowej.

Odchylenia:

Prawo:

1. przerost PK

2. zespół WPW

3. zawał ściany przednio – ocznej

4. blok tylnej wiązki lewej odnogi pęczka Hissa

5. szczupli i dzieci: - pionowe położenie

Lewo:

1. Blok przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hissa

2. Zespół WPW

3. zawał ściany dolnej

4. częstoskurcz komorowy

5. otyli – poziome położenie

• położenie serca w klatce piersiowej

• ułożenie koniuszka serca

• ocena załamków, odcinków i odstępów

• wnioski końcowe

Linia izoelektryczna

1. Jest to pozioma linie zarejestrowana w czasie, gdy w sercu nie stwierdza się pobudzenia. W stosunku do niej określa się przemieszczenia wszystkich odcinków i amplitudę załamków

Załamek P – odpowiada depolaryzacji przedsionków, czas trwania 0,04 - 0,11 s