KREW

Homeostaza - zespół mechanicznmów fizjologicznych, które zapewniają sprawne hamowamie krawienia po przerwaniu ciągłości ściany naczyń krwionośnych

Krzepnięcie jest przykładem mechanizmu obronnego, zapobiegający utracie krwi, istotą tego procesu jest przemiana białka - fibrynogenu w sieć przestrzenną skrzepu - fibryny, po wpływem trombiny.

Dla prawidłowego procesu krzepnięcia krwi niezbędna jest witamina K, która umozliwia syntezę protrombiny w wątrobie.

Etapy krzepnięcia krwi:

1. Reakcje naczyniowe:

   1. Podrażnienie receptorów czuciowych - zwężenie naczynia, w ranie płytki kwi ulegają procesom przylegania - adhezji do kolagenu uszkodzonych komórek i tkanki naczynia i do siebie (agregacja płytek)

   2. Procesy te prowadzą do uwalniania z płytek tromboksanu, serotoniny, katecholamin i czynnika płytkowego 4 oraz jonów wapnia, a następnie enzymów lizosomalnych.

   3. W/w czynniki uwolnionendo środowiska działają lokalnie kurcząco na mięśniówkę naczynia

2. Aktywacja kaskady krzepnięcia

   1. Wytworzenie aktywnego czynnika X

   2. Powstanie trombiny (aktywny czynnik X odrywa z protrombiny peptyd)

   3. Powstanie fibryny (enzym trombina rozkłada białko rozpuszczalne fibrynogen na fibrynopeptydy i monomery, które polimeryzują, tworząc sieć włóskien, będących szkiletem skrzepu).W STABILIZACJI SKRZEPU ISTOTNE SĄ JONY WAPNIA I CZYNNIK XIII

3. Osoczowe czynniki krzepnięcia ( fibrynogen, protrombina, tromboplastynw tkankowa, jony wapnia, proakceleryna, akceleryna, prokonwertyna, globulina hemofilowa A i B, autoprotrombina etc.)

4. Fibrynoliza - proces likwidacji skrzepów imtrwałe gojenie rany

   1. Proces rozkładu fibryny, fibrynogenu, czynników osoczowych i protrombiny

   2. zachodzi przy udziale plazminy (plazminogen jest aktywowany przez urokinazę - z nerek)

   3. Aktywatory fibrynolizy są licznie reprezentowame w macicy, płucach, tarczycy i gruczole krokowym

      UKŁAD POKARMOWY

      Trawienie w żołądku zwierząt monogastrycznych

1. Transport pokarmu

   1. Jama ustna - pokarm rozdrobniony, nawilżony śliną i uformowany w kęs przechodzi w stronę cieśni gardła, jest przesuwany w kierunku korzenia języka i połykany. ośrodek połykania mieści się w rdzeniu przedłużonym.

   2. Przełyk - siłą mięśni i grawitacji pokarm jest wciśnięty do przełyku

   3. Żołądek

      - motoryka żołądka : metoda rentgenoskopii - śledzenie zmian ciśnienia w żołądku, kierunku skurczu i napięcia ścian, podczas: skurczowej fali perystaltycznej, skurczowych ruchów cz. Odźwiernikowej, skurczowych ruchów całego żołądka

      - regulacja aktywności ruchowej żołądka

1. Nerwowa : układ współczulny - działanie hamujące, układ przywspółczulny - działanie pobudzające

2. Humoralna :

   1. Czynniki pobudzające - gastryna (odźwiernik), motylina (jelito cienkie), insulina

   2. Czynniki hamujące - glukagon (trzustka), sekretyna (dwunastnica, przy spadku pH treści, bogatej w tłuszcz), GIP (żołądkowy peptyd hamujący)

      - jest miejscem trawienia i czasowego magazynowania treści pokarmowej

      - ( budowa żołądka)

      - gruczoły żołądkowe

• Błona śluzowa żołądka jest przystosowana do wydzielania soku, posiada liczne gruczoły wydzielnicze.

• Gruczoły wpustowe - składają się z komórek głównych, wydzielają alkaliczny płyn zawierający pepsynogen i leukocyty

• Gruczoły denne i odźwiernikowe - występują tu:

  • Komórki główne - wydzielają sok żołądkowy bogsty w enzymy

  • Komórki okładzinowe - produkują kwas solny

  • komórki śluzowe

    Fazy wydzielnicze żołądlia i ich mechanizmy

    Wydzielanie kwasu solnego i pepsyny przez gruczoły właściwe żołądka jest wypadkową współdziałania wielu czynników pobudzających i hamujących, zarówno o chrakterze nerwowym jak i hormonalnym.

• Wydzielanie żołądkowe dzieli się na dwa okresy:

  • Międzytrawienny - podstawowy

  • Trawienny - pokarmowy (fazy: głowowa/psychiczna, żołądkowa i jelitowa)

    Skład soku żołądkowego (np. Świni)

• Płyn wodnisty, bezbarwny (99,5% wody, 0,5% masy suchej)

• Składniki nieorganiczne : NaCl, KCl, fosforany

• Składniki organiczne : pH - 1,5 do 2,0 , pepsynogen i pepsyna, poduszczka (u osesków), lipazy (u osesków), kwas solny, amylaza ślinowa, mucyny

  Rola śliny

  - ułatwia połykanie pokarmu pokrytego mucyną

  - spłukuje mechanicznie śluzówkę jamy ustnej

  - pełni funkcję trawienną

  -zawiera czynniki bakteriostatyczne (lizozym)

  - udział w utrzymaniu izoosmii i izohydrii

  - reguluje temperaturę ciała i gospodarkę wodną

  - zawiera funkcjonalne białka

  ENZYMY SOKU ŻOŁĄDKOWEGO

1. Pepsyna

   1. Enzym proteolityczny

   2. Produkowany przez komórki główne w postaci pepsynogenu, aktywowany w środowisku kwaśnym HCl, optimum działania enzymu w warunkach pH 1-2,5

2. Podpuszczka

   1. Enzym proteolityczny obecny u zwierząt karmionych mlekiem, wydzielany przez komórki główme gruczołów żołądka, działa ja wiązania peptydowe kazeiny

   2. Ścina mleko, powstaje skrzep oraz serwatka

   3. Skrzep kazeinowy pozostaje w żołądku dwa razy dłużej

   4. Wytrącone białko jest trawione przez : pepsynę, podpuszczkę i HCl

3. Amylaza ślinowa

   1. Enzym o właściwościach amylilitycznych, rozkłada wiązania typu alfa-1,4 glikozydowe w skroni, którymi są połączone cząsteczki glukozy

   2. Enzym występuje w ślinie człowieka i niektórych zwierząt, oprócz psów, kotów i przeżuwaczy

4. Lipaza ślinowa

   1. Enzym o właściwościach lipolitycznych, wydzielany przez gruczoły ślinowe podniebienne, działa najsilniej nw trójglicerydy tłuszczu mleka

   2. Rozkłada wiązania estrowe tłuszczów, powstaje glicerol i kwasy tłuszczowe