TWORZYWA STYRENOWE: Polistyren- z grupy poliolefin otrzymywany w procesie polimeryzacji styrenu pochodzącym głównie z rafinacji ropy naftowej. Po zamieszaniu z dodatkami stanowi podstawę wielu tworzyw sztucznych. Czysty polistyren jest bezbarwnym twardym kruchym termoplastem o bardzo ograniczonej elastyczności. Cechy tworzyw sterynowych: należą do podstawowych termoplastów o masowym zastosowaniu w różnych dziedzinach techniki i życia codziennego o poważnej roli i zastosowaniu zdecydowały następujące czynniki: dobrze opanowane metody otrzymywania i względnie niska cena surowców wyjściowych; dobre właściwości fizyczne i chemiczne; łatwość przetwórstwa szczególnie formowania wtryskowego; łatwość kompolimeryzacji styrenu z innymi monomerami; możliwość modyfikacji przez mechaniczne mieszanie z innymi polimerami; łatwość uzyskiwania pięknych barw i efektów wizualnych. Produkcja na świecie: *polistyren niskoudarowy- homopolimer styrenu bez żadnych modyfikacji nazywany polistyrenem zwykłym lub standardowym; *wysokoudarowy- homopolimer styrenu modyfikowany butadienem; *kopolimer SAN-kompolimer styrenu z akrylonitrylem; *kompolimer ABS- kompolimer akrylonitru z butadienem i styrenu; *kompolimer MBS-kompolimer metakrylanu metylu, butadienu i styrenu. Właściwości elektryczne polistyrenu S pod względem właściwości można go porównać z tak doskonałymi elektrykami jak kwarc parafila polietylen czy teflon. przenikalność elektryczna tego tworzywa posiada prawie stałą wartość w szerokim zakresie temp. i częstotliwości prądu. Niekorzystne zjawisko elektryzowania się powierzchni wynikające z bardzo dużej odporności powierzchni można załagodzić przez pokrycie wyrobów substancjami tworzącymi błonę przewodzącą. Przepuszczalność światłą widzialnego przez nie zabarwiony polistyren S wynosi 88-90% natomiast dla ultra fioletu przepuszczalność jest dużo mniejsza. Zastosowanie znajduje w produkcji artykułów gospodarstwa domowego, zabawek, galanterii kuchennej i łazienkowej, opakowań cienkościennych jednorazowego użytku, zestawów naczyń turystycznych itp. Wytwarza się także z niego tworzywo spienione. Spieniony polistyren zwany polistyrenem porowatym czy też styropianem można otrzymać kilkoma sposobami, z których najważniejsza jest polimeryzacja monomeru w obecności poroforów chemicznych lub fizycznych. Tymi ostatnimi mogą być niskowrzące węglowodory, jak pentan, heptan itp. W wyniku polimeryzacji otrzymuje się nieporowaty polistyren w postaci granulek, zawierający porofor. Polimery winylowe to polimery otrzymywane w wyniku polimeryzacji winylowej z monomerów zawierających podwójne wiązania C=C, których łańcuchy główne składają się z atomów węgla powiązanych pojedynczymi wiązaniami -C-C-C-C-. Polimery winylowe to najszersza gałąź polimerów syntetycznych. Należą do nich: *część poliolefin czyli polimerów zawierających tylko atomy węgla i wodoru; *polifluoroolefiny - czyli polimery zawierające oprócz atomów węgla i wodoru także atomy fluoru - ich najbardziej znanym przedstawicielem jest teflon; *polichloroolefiny - czyli polimery zawierające oprócz atomów węgla i wodoru także atomy chloru, których najbardziej znanym przedstawicielem jest poli(chlorek winylu); *poliakrylany, polimetakrylany, polioctany winylowe - czyli polimery zawierające grupy karboksylowe i estrowe; *polimery z pozostałymi grupami funkcyjnymi takimi jak: poliakrylonitryl, poli(alkohol winylowy), poli(acetal winylowy) i inne.

Poli(chlorek winylu), polichlorek winylu, polichlorek etenylu, polichloroeten (PCW, PVC) - tworzywa sztuczne otrzymywane w wyniku polimeryzacji monomeru - chlorku winylu. Ma właściwości termoplastyczne, charakteryzuje się dużą wytrzymałością mechaniczną, jest odporny na działanie wielu rozpuszczalników. Polimer ten jest stosowany w różnych gałęziach gospodarki: *w budownictwie: do produkcji wykładzin podłogowych, stolarki okiennej i drzwiowej, akcesoriów (w postaci różnych listew wykończeniowych), rur i kształtek do wykonywania *instalacji w budynkach itp.; *w medycynie: dreny, sondy, cewniki, strzykawki; *w energetyce: materiał elektroizolacyjny; *do wyrobu przedmiotów używanych w gospodarstwie domowym (np. miski, wiadra, obudowy sprzętu zmechanizowanego itp.); *jako igelit, stosowany do pokrywania nawierzchni skoczni narciarskich, stoków zjazdowych, peronów kolejek linowych i wyciągów narciarskich; w sporcie: do pokrywania boisk piłki siatkowej, koszykowej, ręcznej, halowej piłki nożnej. Poliakrylonitryl (PAN) - (-[-CH₂-CH(CN)-]_n-) polimer otrzymywany w wyniku polimeryzacji akrylonitrylu. Czysty poliakrylonitryl jest sztywnym i kruchym duroplastem. Polimer ten i jego kopolimery są stosowane głównie do produkcji włókien sztucznych, o własnościach zbliżonych do jedwabu i wełny. Stosowany jest także do produkcji tkanin filtracyjnych i jako substrat do produkcji włókien węglowych. Szkło akrylowe inaczej: pleksi, plexiglas, metapleks to przezroczyste tworzywo sztuczne, którego głównym składnikiem jest polimer - poli(metakrylan metylu) (PMMA). Niektóre rodzaje pleksiglasu zawierają też pewne ilości innych polimerów i kopolimerów poliakrylowych. Plexiglas® to nazwa handlowa jednego z producentów płyt akrylowych. Często w języku potocznym tak określa się każdą płytę akrylową. Nazwy handlowe innych producentów: Perspex, Limacryl, Altuglas, Setacryl, Akrylon, P-Plex

Poliamidy to polimery, które posiadają wiązania amidowe -C(O)-NH- w swoich głównych łańcuchach. Poliamidy mają bardzo silną tendencję do krystalizacji dodatkowo wzmacnianą tworzeniem się wiązań wodorowych między atomem tlenu i azotu z dwóch różnych grup amidowych. Dzięki temu poliamidy są bardziej twarde i trudniej topliwe niż poliestry nie mówiąc już o polimerach winylowych. Z poliamidów produkuje się przede wszystkim włókna zwane nylonami i aramidami oraz tworzywa sztuczne o podwyższonej odporności mechanicznej nadające się np. do produkcji kół zębatych. WŁAŚCIWOŚCI POLIAMIDU : *gęstość 1.1 g/ cm³; *temp użytkowa od -40; *duża sztywność; *wysoka twardość i wytrzymałość mechaniczna; *wysoka stabilność wymiarowa; *dobre właściwości ślizgowe; *niska ścieralność; *bardzo duża udarność; *dobra skrawalność; *niska rozszerzalność cieplna; *stałość wymiarowa w warunkach odziaływania obciążeń cieplnych; *wysoka odporność na działanie promieniowania UV,X,gamma; *wysoka zdolność tłumienia drgań; *odporność na działanie kwasów i zasad; Zastosowanie: części maszyn: koła zębate, łożyska ślizgowe, gniazda przegubów, korpusy i obudowy w elektrotechnice. Kevlar (PPTA, poli(tereftalano-1,4-fenylodiamid) lub poli(p-fenylotereftalanoamid), -[-CO-C₆H₄-CO-NH-C₆H₄-NH₂-]_n- ) to polimer z grupy poliamidów, a dokładniej aramidów, z którego przędzie się włókna o bardzo wysokiej odporności mechanicznej na rozciąganie. Kevlar® jest nazwą handlową firmy DuPont. Inne zarejestrowane nazwy handlowe to Twaron® firmy Teijin Twaron.

Kevlar został wynaleziony w laboratoriach DuPont w 1965 r. przez zespół badaczy pod kierunkiem Stephanie Kwolek.Kevlar otrzymuje się w wyniku reakcji polikondensacji chlorków kwasów dikarboksylowych z aminami aromatycznymi. Kevlar zawdzięcza swoją wytrzymałość głównie sposobowi przędzenia włókien. Włókna te wyciąga się ze stopionego kevlaru, który generuje w stopie fazę ciekłokrystaliczną. Dzięki temu, wyciągane włókno wykazuje bardzo wysoki stopień organizacji cząsteczek, nieosiągalny w przypadku przędzenia włókien ze zwykłego poliamidu. Uporządkowanie ciekłokrystaliczne jest "zamrażane" w stanie stałym dzięki występowaniu licznych wiązań wodorowych, które powstają w trakcie krzepnięcia włókien spontanicznie pomiędzy polarnymi grupami amidowymi. Zastososowanie: Kevlar to materiał, z którego produkowane są włókna stosowane m.in. w kamizelkach kuloodpornych, kaskach i hełmach ochronnych, trampolinach, wewnętrznych powłokach nart, rakiet tenisowych i kajaków, a nawet częściach pancerza lotniskowców. Kevlar jest wykorzystywany również w celu zapewnienia odporności na złamanie i rozciąganie w kablach światłowodowych. W turystyce znalazł zastosowanie przy ochronie szczególnie narażonych na uszkodzenia mechaniczne elementów obuwia i odzieży. W motoryzacji używany jest do wzmocnienia obręczy i innych elementów rowerów i motocykli. Znalazł też zastosowanie przy produkcji membran do głośników. Charakteryzuje się ogromną wytrzymałością. Przy tej samej masie jest 5-krotnie bardziej wytrzymały na rozciąganie niż stal - z tego powodu wykonuje się z niego żagle jachtów regatowych. Jest także niepalny, odporny na zużycie i nie przewodzi prądu elektrycznego. Dzięki swojej niepalności oraz chłonności zawdzięcza zastosowanie w sprzęcie do pokazów ogniowych, nasącza się go substancją palną o temperaturze spalania do ok. 400°C (np. naftą). Rozkłada się jednak stopniowo pod wpływem atmosfery i światła słonecznego. W sporcie żużlowym zawodnicy jeżdżą w kombinezonach z kevlaru, jednak jest on coraz częściej zastępowany przez nylon. Teflon - nazwa handlowa polimeru o nazwie systematycznej: politetrafluoroetylen -[-CF₂-CF₂-]_n- (PTFE). Ten sam polimer znany jest w Polsce również pod nazwą tarflen, którą stosują Zakłady Azotowe w Tarnowie-Mościcach S.A.. Inna nazwa handlowa to fluon. Tworzywo to wynalazł w 1938 roku Roy J. Plunkett w laboratorium DuPonta, w Jackson w USA. Synteza teflonu została opatentowana przez firmę DuPont w 1956 r. Patent ten już dawno wygasł, jednak nazwa "teflon" jest wciąż znakiem towarowym tej firmy i inni producenci tego polimeru nie mają prawa się tą nazwą posługiwać. Firma DuPont opatruje tą nazwą nie tylko politetrafluoroetylen lecz także inne polimery i kopolimery poliolefinowe z dużą zawartością merów -[CF₂CF₂]-, które łącznie tworzą rodzinę kilkuset różnych produktów. Właściwości: Czysty politetrafluoroetylen jest całkowicie nietopliwy i zaczyna rozkładać się w temperaturze 327°C. W temperaturze ok. 260°C przechodzi z fazy krystalicznej do fazy condis, w której staje się przezroczysty i dość miękki - ale nie płynny. Jedną z najważniejszych cech PTFE jest jego wyjątkowo mała energia powierzchniowa, dzięki czemu ma on dobre własności smarujące, oraz nie przywierają do niego żadne zanieczyszczenia. Inną ważną własnością PTFE jest jego wysoka odporność chemiczna. Praktycznie nie reaguje on ani nie rozpuszcza się w niczym oprócz stężonego kwasu fluorowodorowego. Ze względu na nietopliwość PTFE nie można go obrabiać w typowy dla tworzyw sztucznych sposób (np: przez wytłaczanie lub wtrysk) lecz trzeba