Przykładowe obliczenia:

$$L_{1} = \ \frac{U_{1}}{f \bullet 2\pi \bullet I_{1}} = \ \frac{20,76}{50 \bullet 6,28 \bullet 5,2 \bullet 10^{- 3}} \approx 7,98\ H$$

$$M_{21} = \frac{U_{20}}{f \bullet 2\pi\ \bullet \ I_{1}} = \ \frac{2,38}{50 \bullet 6,28 \bullet 5,2 \bullet 10^{- 3}} \approx 7,61\ H$$

$$L_{2} = \frac{U_{2}}{f \bullet 2\pi \bullet I_{2}} = \ \frac{25,3}{50 \bullet 6,28 \bullet 0,53} \approx 0.15\ H$$

$$M_{21} = \frac{U_{10}}{f \bullet 2\pi \bullet I_{2}} = \frac{195,5}{50 \bullet 6,28 \bullet 0,53} \approx 1,18\ H$$

Uwagi i wnioski:

Podane wartości wytypowaliśmy obliczając średnią arytmetyczną w przedziale w zakresie 13,22 do 13,72. Wybraliśmy ten przedział gdyż wartości L₁ w nim były stosunkowo zbliżone.

W wybranych przedziałach wykresy pomiarów parametrów w układach ze schematów 4 i 5, przebiegają wzdłuż tej samej krzywej.

Na wykresie dla schematu 4 i 5 obserwujemy gwałtowny wzrost napięcia dla stosunkowo niskich natężeń. Jest to spowodowane zjawiskiem samoindukcji cewki.

Dla wykresów 6a i 6b gwałtowny wzrost natężenia spowodowany jest wpływem indukcji jednej cewki na drugą.