Dzisiaj omówię kilka organizacji ekologicznych polskich oraz międzynarodowych. Ich podstawowe cele to poznanie problemów środowiska i uświadomienie ich społeczeństwu, działanie na rzecz ochrony środowiska, wywieranie wpływu na władzę oraz powodowanie zmiany stosunku do przyrody.
Są to zazwyczaj organizacje pozarządowe. Dzięki samodzielnie zdobywanym funduszom, angażowaniu wybitnych specjalistów, doświadczeniu własnych działaczy i aktywności członków mogą zrobić dla ochrony przyrody znacznie więcej - szybko i skutecznie - niż jakikolwiek organ administracji państwowej.
Pierwszą organizacją, którą omówię, będzie organizacja międzynarodowa WWF. Powstała ona w 1961 roku z inicjatywy generalnego dyrektora UNESCO Juliana Huxleya, który spostrzegł olbrzymie zagrożenie dla przyrody wynikające z dewastacji i nieograniczonych polowań. Główna siedziba znajduje się w Szwajcarii. Założenia organizacji zawarte są w haśle: „Chronić przyrodę z ludźmi i dla ludzi”.
Na tym zdjęciu widzimy Petera Scotta podziwiającego pierwszą pandę wielką urodzoną dzięki metodzie sztucznego zapłodnienia w ogrodzie zoologicznym w Pekinie w rok 1979.
Obecnie działa w ponad 150 państwach. Zajmuje się m.in. ochroną ginących gatunków zwierząt, zakładaniem parków narodowych, zwalczaniem niekorzystnych zmian klimatycznych. W dziedzinie energetyki WWF koncentruje się na kwestii globalnego ocieplenia. Fundacja ostrzega również przed rozwojem energetyki atomowej.
Kolejną organizacją, którą omówię jest Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody i Jej Zasobów. Została założona w 1948 roku jako pierwsza światowa organizacja skupiona na problemach środowiska naturalnego. Jest najstarszą i największą na świecie organizacją ekologiczną, ma ponad 1200 rządowych i pozarządowych członków i prawie 11000 ekspertów w około 160 krajach.
IUCN zachęca ludzi na całym świecie do tego, by dbali i chronili ginącą przyrodę oraz właściwie korzystali z jej zasobów, zachowując tym samym bioróżnorodność. Jednym z głównych zadań jest publikacja międzynarodowej Czerwonej Księgi zawierającej listę gatunków roślin i zwierząt zagrożonych wyginięciem. Zajmuje się tym Komisja Gatunków Zagrożonych IUCN.
Natomiast Światowa Komisja do spraw Obszarów Chronionych IUCN wytyczyła siedem kategorii takich obszarów, są to między innymi parki narodowe, ścisłe rezerwaty przyrody, pomniki przyrody, obszary naturalne czy krajobrazowe.
Jest to oficjalna organizacja, która ma decydujące zdanie w sprawie ptaków przy tworzeniu Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych IUCN. Została założona w 1922 roku i działała do czasu drugiej wojny światowej, ale po jej zakończeniu nie wznowiła działalności. Ponowne odtworzenie organizacji nastąpiło w 1983 roku, a w roku 1993 zmieniono nazwę na obecną. Polskim partnerem BirdLife jest Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony ptaków.
Ptaki są piękne, inspirujące i międzynarodowe. Są też doskonałym wskaźnikiem stanu środowiska. Skupiając się na ochronie ptaków oraz ich ostoi i siedlisk, partnerstwo BirdLife pracuje nad poprawą jakości życia ptaków, innych stworzeń oraz ludzi. Chroni wszystkie gatunki ptaków przed wyginięciem oraz stara się poprawić stan siedlisk i ostoi dla nich ważnych.
Teraz skupię się na omówieniu kilku polskich organizacji. Pierwszą będzie wspomniane wcześniej Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków. Jest to organizacja pozarządowa pożytku publicznego, powstała w 1991 r.. Zajmuje się ochroną dzikich ptaków i miejsc, w których żyją. Jest to jedna z największych organizacji chroniących przyrodę w Polsce. Nie sprzeciwia się rozwojowi gospodarczemu, tylko stara się go zrównoważyć oraz uczy mądrze korzystać z zasobów naturalnych.
Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków prowadzi liczne projekty, których celem jest zachowanie i promowanie dziedzictwa przyrodniczego dla dobra obecnych i przyszłych pokoleń.
Jednym z takich projektów jest IBA. Ostoja ptasia, to miejsce, w którym występują ptaki szczególnie cenne, bardzo rzadkie i zagrożone lub jest to obszar zasiedlany przez bardzo dużą liczbę ptaków. Obszary te wyznaczane są na podstawie ścisłych kryteriów stworzonych przez BirdLife International. W naszym kraju wyznaczono dotychczas około 200 ostoi ptaków, z czego większość to obszary specjalnej ochrony ptaków Natura 2000.
Innym ważnym projektem realizowanym przez ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków jest Projekt Wodniczka, który polega na stabilizacji populacji wodniczki na terenie Polski i Niemiec. Ptak ten niegdyś występował licznie na podmokłych łąkach i torfowiskach. Teraz zniknął z większości zajmowanych siedlisk z powodu ich utraty i niszczenia. Dlatego celem projektu jest utrzymanie i odtworzenie naturalnych siedlisk tego gatunku, aby stworzyć mu lepsze warunki do życia.
Wodniczka jest najrzadszym i zarazem jedynym globalnie zagrożonym gatunkiem z rzędu wróblowych, występującym w kontynentalnej części Europy.
Kolejną polską organizacją ekologiczną, którą się zajmę jest Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody „Salamandra”. Jest to społeczna organizacja przyrodnicza powstała w 1993 roku. Zajmuje się ochroną dziedzictwa przyrodniczego Polski – flory i fauny, ekosystemów oraz krajobrazów. Zajmuje się również edukacją ekologiczną oraz wydaje czasopismo przyrodnicze „Salamandra”.
Do najważniejszych działań, które organizacja prowadzi obecnie, należą: ochrona nietoperzy, program SUSEŁ, czyli przywracanie wymarłego susła moręgowanego
Ochrona ptaków w miastach, ochrona walorów przyrodniczych Doliny Noteci \
Oraz ochrona popielicy w Polsce Zachodniej, czyli przywracanie jej w miejsca, w których niegdyś wyginęła.