Gimnastyka ważna sprawa, dla nas dzieci to zabawa

Temat zajęć: „Gimnastyka ważna sprawa dla nas dzieci to zabawa” -- wykorzystanie metod
i form rozwijających zainteresowania ruchowe dzieci.

Cel ogólny:
- wspomaganie rozwoju psychoruchowego dziecka;
- kształtowanie poczucia akceptacji samego siebie;
- wyczucie własnego ciała;
- rozwijanie sprawności ruchowej;
- kształtowanie pozytywnych odczuć w kontakcie z innym dzieckiem;
- zachęcanie do wspólnej zabawy;

Cele szczegółowe (operacyjne):
Dziecko:
- kontroluje własne zachowanie;
- współdziała w grupie;
-swobodnie wykonuje postawione przed nim zadania;
-współpracuje z partnerem;
- akceptuje siebie i innych;
- odczuwa radość ze wspólnej zabawy;
- odczuwa odprężenie fizyczne i psychiczne;
- rozwija umiejętność relaksowania się.

Metody:
- metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne;
- elementy metody P.Dennisona;
- metoda relaksu stopniowego wg Jacobsona;
- masaż relaksacyjny wg M. Bogdanowicz;
- ćwiczenia oddechowe jogi.

Forma:
- zajęcie z całą grupą;

Środki dydaktyczne:
- płyta CD z muzyką relaksacyjną, treść masażyku relaksacyjnego, wg M. Bogdanowicz,, treść opowieści ruchowej.

Przebieg zajęć:

Część wstępna:

Zabawy ruchowe na powitanie:
- Wszyscy są, witam was
Już zabawę zacząć czas,
Jestem ja, jesteś Ty,
Raz, dwa, trzy.
- Kółko małe, kółko duże,
Głowa prosto, ręce w górze.
Schyl się w prawo, schyl się w lewo - 
Tak się w lesie chwieje drzewo.
- Poranna gimnastyka:
Prawą nogą wypad w przód
I rączkami zawiąż but,
Powrót, przysiad, dwa podskoki,
W miejscu bieg i skłon głęboki.
Wymach rączek w tył, do przodu
I rannego nie czuć chłodu.
- Ludzie do ludzi:
Dzieci witają się w parach wskazanymi przez nauczyciela częściami ciała, np. głowami, rękami, nosami, itp.

Część główna:
Ćwiczenia prowadzące do wyczucia własnego ciała:
Rozgrzewamy nasze ciało:
• Leżenie na plecach i jazda po podłodze;
• Ślizganie się na brzuchu po podłodze;
• Siedząc, kręcenie się w kółko na pośladkach;
• Przeciąganie się i kulenie jak kotek - dzieci leżą na podłodze, na hasło „przeciągamy się” dzieci wyciągają się szeroko jak tylko mogą, na hasło „tulimy się” dzieci tulą się jak kotki;
• Relaks przy muzyce - w rytm muzyki tańczą kolejno wskazane przez nauczyciela części ciała: oczy , nos, uszy ręce, nogi, głowa, ramiona, biodra, całe ciało.
Ćwiczenia „z” w parach:
• „Lustro” - dzieci w parach siedzą naprzeciwko siebie, jedno z dzieci wykonuje dowolne miny i gesty drugie stara się je naśladować; zmiana ról;
• „Dywan” - zwijamy i rozwijamy dywan. Jedno z dzieci leży na podłodze, drugie stara się je turlać w różne strony; zmiana ról;
• „Mostek” - jedno dziecko robi mostek, a drugie obchodzi je na czworakach, przechodzi pod, nad, dookoła; potarzamy to kilka razy, następnie zmiana ról;
• Masaż relaksacyjny wg M. Bogdanowicz :
Tędy przeszły słonie,
Potem biegły konie,
Szczypaweczka przeleciała,
Myszka ją dogonić chciała,
Zza kamienia pełznie żmija,
O, o, o już kamień omija,
Myszka jej się wystraszyła,
Tu wskoczyła, tam się skryła,
Tu wskoczyła, tam się skryła.
Ćwiczenia „przeciwko” w parach:
• „Kłębek włóczki ” - jedno dziecko zwija się w kłębek, drugie stara się je rozwinąć; zmiana ról;
• „ 0dklejanie od podłogi”- jedno z dzieci mocno „przykleja się”(smaruje całe swoje ciało klejem ) do podłogi, drugie stara się je oderwać; zmiana ról; 
• „Siłacze” - dzieci siadają naprzeciw siebie i przepychają się stopami;
• Relaks - swobodne oddychanie.
Ćwiczenie oddechowe – oddech balonowy - pompujemy brzuszkowe balony!
Dz. kładą się na plecach, uginają nogi w kolanach, a stopy opierają o podłogę. Ręce układają wzdłuż ciała z dłońmi na podłodze. Wolno wciągają powietrze przez nos. Brzuch i klatka piersiowa wzdymają się (lekko unoszą) jak balon napełniony powietrzem. Wypuszczają powoli powietrze przez nos. Brzuch i klatka piersiowa opadają jak balon, z którego wypuszczane jest powietrze. 
Oddychanie tą techniką wzmacnia płuca i system oddechowy, zwiększa ilość bezpośrednio wentylowanych pęcherzyków płucnych. Ma regulujący wpływ na czynność serca i układ nerwowy. Wpływa korzystnie na pracę narządów jamy brzusznej. Daje uczucie wyciszenia. 

Ćwiczenia „razem”:
• „Waga”- dzieci chwytają się w parach za ręce i na przemian wykonują przysiady; zmiana rół;
• Zabawa w „złap za” - w rytm muzyki dzieci poruszają się po sali na hasło nauczyciela chwytają za np. kolano, łydkę kolegi, głowę, prawe ucho itp.
• „Myjnia samochodowa” - dzieci tworzą tunel na kształt myjni samochodowej. Inne dzieci przechodzą powoli środkiem tunelu a pozostałe starają się je jak najdokładniej "umyć" własnymi rękoma - tak jak myjnia myje samochód.
• Relaks wg Jacobsona
Dz. kładą się na plecach z rękami wyciągniętymi wzdłuż ciała i dłońmi odwróconymi do góry. Stopy rozchylają na zewnątrz. Zamykają oczy. Poczynając od stóp, najpierw napinają, potem relaksują każdą część swego ciała (nogi, brzuch, ramiona, twarz). N. zwraca uwagę, by ćwiczenia przebiegały wolno. Dz. oddychają równo, miarowo i spokojnie. Wraz z każdym oddechem rozluźniają się coraz bardziej.
Teraz dzieci używają swojej wyobraźni i zamieniają się w różowe chmurki: 
Dzieci nadal leżą na dywanie. Ciało mają ułożone luźno. Zamykają oczy, oddychają spokojnie i słuchają muzyki połączonej z opowiadaniem bajki.

A teraz wyobraźmy sobie, że jest ciepły, słoneczny dzień. Niech ci się wydaje, że leżysz na różowej chmurze. Całe twoje ciało miękko na niej spoczywa. Wszystkie części ciała toną w chmurze i żadna nie musi nic robić, bo chmura przytrzymuje ją w powietrzu. Leżysz i łagodnie płyniesz z chmurą. Wieje lekki, chłodzący twoje skronie wiatr. Nad tobą w górze słońce rozlewa swe ciepłe, jasne promienie na cały świat wokół nas. Jest nam bardzo miło i przyjemnie. Chmura unosi cię, kołysze. Niesie w przestworza. Wsłuchujesz się w muzykę, która cię unosi, płyniesz. Wsłuchaj się w ciszę, wtop się w nią.
Stopniowo wracamy do rzeczywistości. Delikatnie poruszamy palcami rąk, powoli siadamy i głęboko oddychamy.
Zakończenie zajęć:
Podziękowanie dzieciom za wspólne zajęcia i pożegnanie grupy „Iskierką Przyjaźni” - miniastą, skaczącą, uśmiechniętą itp.