ROZWÓJ

MOTORYKI PRZEZ PIERWSZE 15

MIESIĘCY

ok. 1 m-ca: umie podnieść głowę na moment gdy leży na brzuchu.

ok. 5 miesiąca: dziecko umie mocno trzymać głowę i leżąc na brzuchu podnosi klatkę piersiową opierając się na przedramionach

1 roku: przewraca się z pleców na brzuszek i na odwrót; podciągane do siedzenia, przyciąga brodę do klatki piersiowej

7 m-cy: próbuje pełzać, siedzieć bez podparcia, początkowo niepewnie

9 m-cy: raczkuje, stoi przy poręczy, trzymane za pachy wykonuje ruchy chodzenia

10 m-cy: podciągane do siedzenia staje, stąpa bokiem trzymając się poręczy

1 rok: chodzi za rękę, próbuje samodzielnie

ok. 15 m-ca chodzi samodzielnie

ROZWÓJ SPOŁECZNO–EMOCJONALNY WE WCZESNYM DZIECIŃSTWIE

1. Faza przed wytworzeniem więzi (1-3 m-c) – dla noworodka nie ma znaczenia kto go pielęgnuje

2. Faza przygotowawcza do wytworzenia więzi (po 3 m-cu) – dziecko rozpoznaje opiekuna i zaczyna się do niego przywiązywać

3. Faza jednoznacznych więzi (6/7 m-c) – wytworzenie kontaktów społeczno -emocjonalnych z określonymi osobami.

ZNACZENIE WIĘZI SPOŁECZNOEMOCJONALNYCH WE WCZESNYM DZIECIŃSTWIE

Na podstawie badań metodą przekroju podłużnego ustalono, że dzieci które miały więzi pewne, stosunkowo dobrze radziły sobie z rozwiązywaniem problemów, były zainteresowane poszerzaniem swojej wiedzy.

Potrzebowały mniej czasu na pokonanie wstydu przed obcym i na nawiązanie z nim kontaktu. Podobnie było w przypadku zachowań społecznych. Wniosek: pomiędzy zachowaniem starszych dzieci a jakością więzi w drugim roku życia istnieje zależność przyczynowa.

TEST APGARD -Skala Apgar jest używana w medycynie w celu określenia stanu noworodka w 1., 3., 5. i 10. minucie życia. Wprowadziła ją w 1953 Virginia Agar.

Dziecko minimalnie może dostać 0 a maksymalnie 10 punktów.

Punktuje się cechy: kolor skóry, czynność serca, efekt drżenia, napięcie mięśni, oddychanie, Za każdą cechę może otrzymać max. 2 pkt.

10-9 – noworodek w dobrym stanie

8-7 – zmęczenie porodem

6-4 – zamartwica średniego stopnia

3-0 – zamartwica ciężka

ODRUCH MORO-inaczej zwany odruchem obejmowania -odruch występujący w odpowiedzi na gwałtowną zmianę położenia ciała noworodka, nagły hałas, ostry dźwięk. Noworodek reaguje energicznym wyprostowaniem rąk i nóg, wygięciem pleców w łuk i odchyleniem głowy do tyłu, po czym zaciska pięści, a odrzuconymi wcześniej na boki rękami wykonuje powolny ruch objęcia klatki piersiowej.

ODRUCH BABIŃSKIEGO -odruch polegający połaskotaniu podeszwy, dziecko wyprostowuje palce i napręża je, a stopa wykrzywia się do środka. Odruch zanika do 6 miesiąca

ODRUCH ROOTINGA -odruch ssania, jeżeli dotkniemy policzek noworodka, odwróci on głowę w kierunku bodźca, otworzy usta i będzie chciało ssać. Odruch występuje do 3-4 miesiąca.

ODRUCH “CHODZENIA” -gdy trzymamy malucha pod pachami, podniesie on jedną nogę, wysunie ją do przodu, po czym wykona to samo drugą nogą. Wygląda to jakby chodził. Odruch występuje jakieś 2 miesiące.

ODRUCH CHWYTANIA -gdy położymy palec na wewnętrznej stronie dłoni dziecka, dziecko tę dłoń silnie zaciśnie tzn. chwyci. Odruch ten występuje przez 3-4 miesiące.

PROCESY POZNAWCZE

PRAWO WEBERA-FECHNERA -zasada mówiąca o relacji pomiędzy fizyczną miarą bodźca a reakcją układu biologicznego. Dotyczy ono reakcji na bodźce takich zmysłów jak wzrok, słuch czy poczucie temperatury. Jest to prawo fenomenologiczne będące wynikiem wielu obserwacji praktycznych i znajdująca wiele zastosowań technicznych.

Wartość reakcji układu biologicznego jest proporcjonalna do logarytmu bodźca.

Prawo to można wyrazić wzorem: gdzie:

B

w = k × log

B0

w -reakcja układu biologicznego (wrażenie zmysłowe), B -natężenie

danego bodźca, B0 -wartość początkowa natężenia danego bodźca, log logarytm

o podstawie 10.