ANALIZA RAMOWA (GOFFMAN)
Porządek interakcyjny można definiować poprzez zastosowanie gotowych, normatywnie określonych ram – za ich pomocą interpretujemy zdarzenia i działania w sytuacjach. Dostarczają one „organizacji doświadczenia” i narzucają pewne wzory zachowań. (metafora ramy obrazu, która obejmuje i uwydatnia określony przedmiot, a wyłącza wszystko to, co znajduje się poza nią)
Interpretacja zdarzeń jest zakotwiczona w „ramach pierwotnych” odnoszących się do świata rzeczywistego. Ludzie mają skłonność do rozróżniania:
ram naturalnych – osadzone w fizycznych środkach interpretacji świata, np. ciało, środowisko, teren, obiekty, zdarzenia przyrodnicze
ram społecznych – osadzone w życiu społecznym i działaniach rozumu
Ramy mogą ulegać przekształceniom:
poprzez zastosowanie odpowiednich „kluczy” – „zbiór konwencji, dzięki którym dane działanie jest już znaczące w terminach jednej ramy pierwotnej, zostaje przekształcone w inne, wzorowane na tym pierwszym, lecz postrzegane przez uczestników jako coś całkowicie odmiennego”. (np. majsterkowanie w drewnie jako hobby jest przełożeniem klucza bardziej podstawowego zbioru działań zawodowych; marzenia o romansie stanowią przyłożenie klucza prawdziwej miłości itp.),
mogą być także „fabrykowane” w egoistycznych celach (np. złodziej samochodów pozoruje kontrolę policyjną)
W trakcie interakcji jednostki dążą do podtrzymywania wspólnej ramy, aby interakcja mogła przebiegać płynnie. Oprócz przykładania kluczy i fabrykacji jednostki mogą ujmować sytuację w fałszywe ramy z powodu nieznajomości zagadnienia, dwuznaczności, sporów między uczestnikami interakcji o rodzaj ujęcia w ramę. Szybko jednak dąży się do oczyszczenia ramy poprzez prawidłowe odczytanie informacji.
„Moim celem jest próba wyizolowania niektórych podstawowych ram rozumienia dostępnych w naszym społeczeństwie, umożliwiających nadawanie sensu wydarzeniom, oraz przeanalizowanie szczególnych słabości i wyzwań, na jakie te ramy odniesienia są podatne. Zaczynam od faktu, że ze specyficznego punktu widzenia jednostki to, co tymczasowo jawi się jako rzeczywiste wydarzenie, może naprawdę być zwykłym żartem, snem, wypadkiem, błędem, nieporozumieniem, oszustwem, przedstawieniem teatralnym itd. Przyjmuję, że definicje sytuacji budowane są w zgodzie z zasadami organizacji, które rządzą wydarzeniami – przynajmniej tymi społecznymi – oraz naszym subiektywnym zaangażowaniem w nie. Rama jest słowem, którego używam do mówienia o tych podstawowych elementach, jakie jestem w stanie zidentyfikować. To jest moja definicja ramy. Moje sformułowanie „analiza ramowa” (frame analysis) to hasło, które oznacza badanie organizacji doświadczenia w tych właśnie kategoriach.” E. Goffman