Demokracja indyjska i jej sprzeczności i paradoksy. Rozbieżności pomiędzy wschodnim systemem społecznym (kasty), a zachodnimi rozwiązaniami politycznymi (demokracja), których niedopasowanie generuje konflikty i napięcia. Relacja pomiędzy tradycją i nowoczesnością.
Indie - największe państwo demokratyczne, jak na kraj demokratyczny ubóstwo i analfabetyzm są na bardzo wysokim poziomie. Pod względem ekonomicznym Indie są demokracją wyjątkową -około 30% mieszkańców kraju żyje w skrajnym ubóstwie. 40% dorosłych mieszkańców to analfabeci - uniemożliwia to angażowanie się w sprawy polityczne.
Indie doświadczyły demokracji pod panowaniem kolonizatorów brytyjskich. Po odzyskaniu niepodległości Indie przyjęły system parlamentarny wzorując się na Wielkiej Brytanii, którego elastyczność daje większą kontrolę nad podatną na zapędy autorytarne egzekutywą młodej demokracji. Parlament stanowi centrum życia politycznego.
Proporcjonalny system wielopartyjny. Mała rola partii ogólnokrajowych, duże znaczenia lokalnych koalicji.
Większość mieszkańców Indii akceptuje system demokratyczny, wolne wybory oraz chce pokojowych metod rozwiązywania konfliktów. Wysoka frekwencja wyborcza ok. 60% mieszkańców.
Akceptacja dla dynastyczności w polityce - na miejsce zmarłych premierów wchodzą ich najbliżsi krewni. Jest to uznawane za naturalne.
Za normalne uważane jest również naruszanie wolności wyborów politycznych. Obywatele często są zastraszani.
Mała władza organów władzy centralnej - decentralizacja władzy, częściowa niezależność regionów.
Fundamentem demokracji jest wspólnot narodowa i wspólna tożsamość - brakuje jej w Indiach. Mieszkańcy różnią się kulturą, religią i językiem. Hindusi stanowią 81 procent ludności Indii, 13 procent to muzułmanie, a pozostałe 6 procent to mieszanka składająca się z chrześcijan, sikhów, buddystów.
Brak jednolitego prawa cywilnego. Przyjęta została zasada świeckości Indii.
Elita hinduska została przygotowana do standardów demokratycznych, gdyż była wychowywana i wykształcona według wzorów europejskich, z przemożnym wpływem tych brytyjskich. System biurokratyczny przejęty od Brytyjczyków po odzyskaniu niepodległości.
Indie mają rozwinięte spluralizowane media komercyjne, które prężnie kontrolują polityków. Zdarza się jednak atakowanie i zastraszanie dziennikarzy. Śledztwa dziennikarskie dotyczące korupcji wśród polityków są często blokowane.
Władze mogą zabronić zgromadzeń i demonstracji. czasem również policja nadużywa władzy stosując przemoc i torturując podejrzanych.
Duży stopień skorumpowania urzędników świadczący o niskiej jakości demokracji.
Kasty
Kasty w Indiach mają dwojakie znaczenie. Mogą oznaczać rozróżnienie zawodowe, albo podział hierarchiczny społeczeństwa, który w Indiach ma kształt bardziej sformalizowany niż w jakiejkolwiek innej demokracji. Taka hierarchiczność prowadzi do upośledzenia pewnych grup społecznych, zwanych niedotykalnymi lub nieczystymi, których członkowie, z faktu urodzenia w danej grupie, skazani są na marną egzystencję przez całe życie. Dyskryminacja dotyka znacznej części mieszkańców Indii i najlepiej widoczna jest w życiu codziennym. Pojęcie kast jest ważne i obowiązujące w ramach kast. Nie jest możliwe przejście do innej kasty. Konstytucja indyjska narzuca równość wobec prawa, znosząc oficjalnie przywileje i ograniczenia systemu kastowego. Dzięki temu kasty upośledzone posiadają prawa obywatelskie i mogą uczestniczyć w wyborach. Nie mogą też w żaden inny sposób być dyskryminowane. Najniższe kasty mają gwarantowaną reprezentację w parlamencie.
Gandhi - film
Film przemyca zafałszowanie oraz deformacje. Pokazuje mylne informacje o Gandhim. Film pokazuje drogę do męczeństwa głównego bohatera, wyświęca go. Film nie pokazuje wad i błędów Gandhiego. Film staje się polityczny pod wpływem społecznych interpretacji. Gandhi walczył z kastami a także z plaga niedotykalności. Gandhi - film
W filmie występuje klamra kompozycyjna - rozpoczyna się i kończy tą samą sceną - zabójstwem Gandhiego. Łączy ona wydarzenia pokazując już na początku, że pokojowe działania głównego bohatera doprowadziły do jego zabójstwa. Film jest produkcji i brytyjsko - indyjsko - amerykańskiej. Wpływa to na przedstawienie historii, która idealizuje głównego bohatera.
Film rozpoczyna się sceną zabójstwa Gandhiego oraz jego dostojnego pogrzebu. Następnie akcja cofa się o ponad 50 lat - do 1893 roku. Poznajemy Gandhiego jako młodego, wykształconego na angielskiej uczelni, prawnika rozpoczynającego karierę w Afryce Południowej. Zafascynowany brytyjską kulturą młody intelektualista osobiście styka się z nietolerancją rasową i zaczyna walczyć o obalenie obowiązującego prawa segregacji rasowej. Powstaje koncepcja biernego oporu.
Do Indii wraca wkrótce po wybuchu I wojny światowej. W ojczyźnie zmienia swe zwyczaje (np. ubranie) na bliższe hinduskiej tradycji i włącza się w walkę o niepodległość Indii - występuje publicznie, redaguje gazety, koresponduje z wieloma ludźmi. Wraz z najbliższymi zamieszkuje w aśramie, podróżuje po kraju. Stopniowo staje się symbolem całego ruchu, szczególnie wielkie poruszenie w kraju wywołują jego kolejne głodówki. W 1947 Brytyjczycy opuszczają kolonię, zostaje ona podzielona - wbrew oczekiwaniom Gandhiego, marzącego o wieloetnicznym państwie - między hindusów i muzułmanów. Mahatma wielokrotnie podkreślał że należy do wszystkich religii, wyznaje je wszystkie.
Film jest ścisłą biografią Gandhiego. Wiedział, że gdy Hindusi odpowiedzą wojną, Imperium nie pozostanie dłużne i zaprowadzi porządek siłą - a w oczach świata będzie to postawa słuszna. Rozumiał, że jedyną metodą będzie spokojne czekanie i powolne drążenie skały. Zauważył, że gdy dla 350 milionów ludzi urządzi dzień modlitwy, spowoduje to zastój i cały kraj - łącznie z tymi kilkunastoma tysiącami Brytyjczyków go zamieszkujących - nie będzie mógł funkcjonować. Powiedział tym samym, że to prawowici mieszkańcy tego kraju mają tu więcej do powiedzenia. A to znaczy więcej, niż kilka milionów ofiar - bez względu po której stronie.
Gandhi robił silne wrażenie na ludziach. Gdy Mahatma zaczął post, by odwieść ogół od walki - ogół ustąpił i modlił się, by on skończył głodować. Ludzie wtedy go szanowali - i to naprawdę czuć w tym filmie.
Zachód wymyślił Wschód, określone jego oblicze - tajemnicze, mistyczne, dzikie, które w takiej postaci nie istniało poza przekazami zachodnimi
Obywatelskie nieposłuszeństwo - łamanie niesprawiedliwego prawa i nieunikanie kary za jego złamanie; obywatelskie nieposłuszeństwo sprzeciwia się represjom wobec ogółu społeczeństwa, nie jest elementem walko o własne dobro.
Bierny opór - sprzeciw bez używania siły fizycznej lub bez większej aktywności, za jego twórcę uważa się Gandhiego, który namawiał swoich rodaków, by w ten sposób sprzeciwiali się kolonialnym władzom brytyjskim. Najczęściej stosowaną techniką biernego oporu wobec sił porządkowych jest położenie się na ziemi. Większe grupy manifestantów także siadają, chwytając się za skrzyżowane ręce i przytrzymując się wzajemnie. Przykucie się kajdankami do poręczy czy latarni też jest uważane za technikę biernego oporu.