|
POLITECHNIKA WROCŁAWSKA
|
Łukasz Kopeć 177127 |
Wydział: Elektryczny Termin: Wtorek Godz. 1315-1445
|
|
|
|
|
Data ćw: 13.03.2012 |
|
Prowadzący:
Dr inż. Piotr Pierz |
Metody numeryczne |
|||
|
SPRAWOZDANIE NR 4 TEMAT: Aproksymacja metodą najmniejszych kwadratów |
Ocena:
|
Cel ćwiczenia.
Wykorzystanie aproksymacji metodą najmniejszych kwadratów dla uzyskania odpowiedniej postaci podanej funkcji
Przebieg ćwiczenia.
clear all
clc
T=1000
t=0:1/T:0.02;
w=100*pi;
fi=pi/3;
A=100;
y1=ones(5,21);
y2=ones(2,21);
a=w*(1/800)
f1=0.25*A*(0.5-rand(size(t)));%szum
f=A*sin(w*t+fi)+f1;%funkcja z szumem
for k=1:length(t);%obliczanie wspolczynnikow
y1(:,k)=[1;a*k;(a*k)^2;(a*k)^3;(a*k)^4];
y2(:,k)=[sin(a*k);cos(a*k)];
end
% 1 model aproksymacja
h1=inv(y1*y1')*y1*f';
aprox1=h1'*y1;
% 2 model
h2=inv(y2*y2')*y2*f';
aprox2=h2'*y2;
plot(t,f);grid on
hold on
plot(t,aprox2,'--','LineWidth',2)
hold on
plot(t,aprox1,':','LineWidth',2);grid on
legend('sygnał oryginalny','model1','model2')
Wnioski:
Do przeprowadzenia aproksymacji metodą najmniejszych kwadratów zadanej funkcji wykorzystano dwa różne modele funkcji. Po wykreśleniu aproksymowanych funkcji widać, że dokładniejszą metodą jest użycie modelu drugiego. Funkcja ta jest znacznie bardziej zbliżona do oryginalnej, jednak żadna z tych metod nie jest w stanie odzwierciedlić rzeczywistego przebiegu ze względu na zbyt małą liczbę próbek.