• ĆWICZENIA BIERNE

• wykonywane przez terapeutę przy czynnym (świadomym) udziale pacjenta

• działają na ośrodkowy układ nerwowy -pobudzają receptory czucia głębokiego (proprioreceptory) w celu odtwarzania pamięci ruchowej ( na ścięgnach, pow. stawowych, torebkach staw. znajdują się receptory mające swoje odpowiedniki w mózgu)

Ćw. bierne: 1. Pw 2. Ruch 3. P. końcowa (=pw)

• Metodyka wykonywania ćwiczeń biernych:

• dobra znajomość układu ruchu przez terapeutę

• należy objaśnić pacjentowi, co z nim będzie się wykonywać

• PW musi być izolowana ( eliminuje ona ruch innych cz. ciała)( pozycja bezpieczna!)

• przy porażeniu połowiczym - niećwiczona połowa ciała musi być fizjologicznie zabezpieczona

• należy zastosować odpowiedni chwyt terapeutyczny (pewny, mocny, ekonomiczny)

• ruch musi się odbywać zgodnie z osią i płaszczyzną dla danego stawu

• ruch musi się odbywać w pełnym zakresie

• PW = PK

• 30 powtórzeń w 3 seriach

• pacjent powinien być ćwiczony 2 razy dziennie

• ćwiczenia 0,5 h po posiłku

• UWAGA!

• w czasie ćwiczeń biernych nie należy włączać ruchów antagonistycznych ( np. wyprost i zgięcie)

• nie należy oddziaływać jednocześnie na dwa stawy

• ćwiczenia rozpoczynamy od dużych stawów

• Cel ćwiczeń:

• odtworzenie pamięci ruchowej

• wspomaganie pompy mięśniowej

• odżywianie tkanek okołostawowych

• zapobieganie zesztywnieniu stawów

• zapobieganie obrzękom obwodowym

• zapobieganie odleżynom

• poprawienie czucia powierzchownego i głębokiego

Przy porażeniach wiotkich	Przy porażeniach spastycznych
dociskamy powierzchnie stawowe (Obwod.UN)	Odciągamy powierzchnie stawowe (Ośrodk.UN)

• Wskazania:

• siła mięśniowa O i -1

• porażenia i niedowłady

• patologia napięcia mięśniowego (miopatie, miastenie, polineuropatie)

• choroby układu krążenia

• gdy ruch czynny jest przeciwwskazany

• stany po długotrwałym unieruchomieniu

• Przeciwwskazania:

• ostre stany zapalne stawów i mięśni

• urazy skóry (zmiany troficzne)

• gdy nie ma pełnego zrostu po złamaniu

• Uwagi ogólne:

• Stosuje się je najczęściej na internie i neurologii - od nich zależy dalsze postępowanie terapeutyczne

• Zanim przystąpimy do wykonywania ćwiczeń należy przeprowadzić wywiad oraz nawiązać kontakt z pacjentem, obejrzeć kończyny.

• Pacjenta neurologicznego badamy raz w tygodniu testem Loveta, gdyż pacjent przyzwyczaja się do tych ćwiczeń

• Należy sprawdzić najpierw wrażliwość pacjenta na dotyk

• Oprócz pozycji izolowanych - stabilizacja pasami

• Biernie ćwiczona jest strona porażona, natomiast czynnie - zdrowa

• Zaznaczona faza skurczu i rozkurczu

• Pacjent po skończonych ćwiczeniach nie może odczuwać bólu!

• Receptory czucia głębokiego odpowiadają za lokalizację cz.ciała (świadomośc, gdzie znajd się kończyna)

# OGÓLNE ZASADY WYKONYWANIA ĆWICZEŃ LECZNICZYCH

1. Opanowanie świadomego kontrolowanego zmniejszenia napięcia mięśniowego.

2. Ćwiczenia w pozycjach izolowanych (stabilizacja niećwiczonych stawów oraz zapewniająca choremu poczucie wygody i bezpieczeństwa).

3. W czasie wykonywania ćwiczeń konieczna jest stabilizacja odcinka bliższego stawu - wyeliminowanie współruchów w sąsiednich stawach (dobór pozycji wyjściowych, chwyt, pasy stabilizacyjne).

4. Ruch powinien odbywać się płynnie wokół fizjologicznej osi stawu w fizjologicznym zakresie ruchu dla danego pacjenta.

5. Ćwiczenia należy wykonywać w odpowiednim rytmie z uwzględnieniem fazy skurczu i rozkurczu oraz przerwą przed kolejnym skurczem.

6. Nasilenie ćwiczeń i obciążenie powinny być dobrane tak, by nie powodować stanów zapalnych w stawach i by nie prowadziły do nadmiernego zmęczenia mięśnia lub grupy mięśniowej.

7. Pacjent może odczuwać niewielki ból podczas wykonywania ćwiczeń oraz do 2-3 h po zabiegu.

8. Choremu należy zorganizować zabiegi tak, aby czuł się bezpiecznie.

---