Pędy- Stanowią część nadziemną rośliny. Na pędach osadzone są pączki, liście, kwiaty i owoce. Miejsca osadzenia pączków to węzły, a odcinki między węzłami to międzywęźla
Ciernie – mogą być pochodzenia pędowego, przy czym są to przekształcone krótkopędy (tarnina, głogi, grusza) albo pędy długie zakończone ciernisto (szakłak pospolity). Są mocno połączone z pędem i niełatwo je wyłamać.

Kolce – są wytworem skórki, nie występują na ich powierzchni pączki i łatwo można je oderwać od pędów (róże, jeżyny, maliny). Mogą występować na liściach, najczęściej na ogonku liściowym i nerwach.

Liście pojedyncze – mają jedną blaszkę, która może być podzielona (lecz wcięcia nie dochodzą do nerwu głównego) lub nie.

Liście złożone – składają się z większej liczby blaszek. Blaszki te nazywamy listkami. Mogą być ułożone pierzasto lub dłoniasto.

Przylistki – to drobne, często niepozorne utwory umieszczone najczęściej u nasady ogonka liściowego. Często są nietrwałe i opadają po rozwinięciu się liści. U niektórych drzew przylistki są przekształcone w ciernie (robinia).

Pędy wydłużone (długopędy) – pędy, które długo zachowują zdolność do dalszego wzrostu i charakteryzują się dużymi odstępami między pąkami.

Pędy skrócone (krótkopędy) – są to pędy, które szybko kończą wzrost na długość i posiadają wyraźnie krótsze międzywęźla. Najczęściej znajduje się na nich tylko jeden pąk wierzchołkowy. Często przekształcają się w ciernie. Tworzą się na nich kwiaty albo liście.

Przetchlinki – to mniej lub bardziej odróżniające się od tła, okrągławe lub wydłużone plamki lub wypukłości korkowiny, które za pośrednictwem licznych przestworów międzykomórkowych utrzymują kontakt między otoczeniem zewnętrznym a wewnętrznym pędu i w ten sposób gwarantują wymianę gazową. Nadają pędom bardzo charakterystyczny
Ciernie – są to proste lub rozgałęzione, sztywne, szydlaste, silnie zdrewniałe części rośliny. Mogą one powstawać w wyniku przekształcenia liści lub ich części (ciernie liściowe), pędów (ciernie pędowe). Zdrewniały cierń połączony jest wiązkami przewodzącymi z rośliną i z tego względu bardzo trudno go odłamać.

Kolce – są wytworami skórki (epidermy) i nieznacznie głębiej leżących części rośliny. W przeciwieństwie do cierni kolce siedzą płytko na powierzchni, nie są połączone wiązkami przewodzącymi z wnętrzem rośliny i dają się bez trudu odłamać.

Wielkość i pokrój:

- pokrój stożkowy (świerk, jodła, modrzew)

- pokrój kolumnowy (niektóre cyprysiki, niektóre żywotniki, jałowce)

- pokrój kulisty (u odmian karłowatych niektórych sosen, jodeł, świerków, modrzewi)

- rozłożysty (niektóre jałowce)

- płożący (jałowiec poziomy)

Relikt:limba,jałowiec sabinski, cis pospolity miłorząb dwuklapowy

Ochrona:limba , kosodrzewina,jałowiec sabinski,cis pospolity,sosna Gorska,

Niezimnozielone:modrzew europejski.