Zajęcia praktyczne

Co rozumiesz pod hasłem „Samodzielność opiekuna” w pracy z podopiecznym.

Opracowała:

Sylwia Elżbieta Megger

Opiekunka środowiskowa

Semestr II, Grupa „a”

Prowadząca: mgr Bogumiła Zgorzelak

„Samodzielność opiekuna w pracy z podopiecznym”, aby lepiej zrozumieć ten temat pozwolę sobie zacząć od krótkiej rozprawki dotyczącej pojęć opiekunki i podopiecznego.

Rozpocznę od pojęcia „Opiekunki”. Według mnie musi to być to osoba, która potrafi doskonale się komunikować, wyrażać własne sądy, oceny i emocje. Ponadto wskazane jest, aby umiała rozpoznać zachowania asertywne, agresywne i uległe, a także przeprowadzić negocjacje w sytuacji konfliktowej. W niektórych sytuacjach, to właśnie na opiekunkę spływa ciężar podtrzymania więzi powstałych między podopiecznym, a członkami jego rodziny.

Jeżeli chodzi o podejście do podopiecznego, to nie jest według mnie taka łatwa sprawa, gdyż jako opiekunka muszę umieć postępować w różnych sytuacjach. Podopieczny może cierpieć na różne schorzenia, mieć różne objawy. Nie bez znaczenia jest także wiek podopiecznego, sytuacja rodzinna i relacje w niej.

Samodzielne sprawowanie opieki wymaga, aby rozpoznać formy wsparcia udzielanego podopiecznemu, dobrać metody pracy do indywidualnych potrzeb, możliwości i ograniczeń. Opiekunka nie może zapomnieć o tym, aby w tym wszystkim swój wkład miał sam podopieczny i mógł uczestniczyć w jakiś sposób w życiu społecznym.

W kilku punktach podam cechy które uważam za niezbędne dla pełnienia samodzielnej funkcji opiekunki:

- odpowiedzialność i systematyczność w pracy,

- uczciwość,

- wrażliwość na problemy i potrzeby podopiecznych,

- kulturę osobistą i poszanowanie godności oraz odmienności drugiego

człowieka,

- cierpliwość i wytrwałość,

- gotowość niesienia pomocy,

- kreatywność,

- gotowość do stałego podnoszenia kwalifikacji,

- refleksyjność nad podejmowanymi działaniami,

- przestrzeganie tajemnicy zawodowej.

Według mnie należy pamiętać, że samodzielność pracy z podopiecznym to także umożliwienie podopiecznemu kontaktu z instytucjami i środowiskiem lokalnym. W tejże samodzielności ważne jest także ustalenie z podopiecznym i jego rodziną planu kompleksowej opieki, gdyż każdy podopieczny jest inny i trzeba zrozumieć jego potrzeby.

Podsumowując, samodzielność opiekuna w pracy z podopiecznym powinna polegać na spełnianiu wszystkich powierzonych mu obowiązków zgodnie z zasadami etyki oraz z zastosowaniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązujących w placówkach, jak i w trakcie opieki indywidualnej.