LABORATORIUM 4

Temat: WŁAŚCIWOŚCI CUKRÓW I TŁUSZCZÓW. REAKCJE CHARAKTERYSTYCZNE.

Zadanie 1. Ogólny odczyn na cukry. Próba z tymolem.

Przebieg:

Do 4 probówek wlano po 0,5 ml 1 % roztworu:

*glukozy

*sacharozy

*skrobi

*wody

Dodano do wszystkich prób po 4 krople 3 % etanolowego roztworu tymolu.

Następnie 5 ml stężonego kwasu siarkowego. Próby wstawiono na 1 min do wrzącej łaźni wodnej.

Wnioski:

Nie uzyskano docelowego rezultatu ponieważ 3 % etanolowy roztworu tymolu był wywietrzały.

Zadanie 2. Odróżnienie cukrów redukujących od nieredukujących. Próba Benedicta.

Przebieg:

Do 5 probówek odmierzono 1,0 ml odczynnika Benedicta.

Do następnych 5 probówek wprowadzono po 0,5 ml 1 % roztworu:

*glukozy

*maltozy

*sacharozy

*skrobi

*wody (0,5 ml)

Wszystkie próby wstawiono na 2 min do wrzącej łaźni wodnej.

Wyniki:

*glukoza – kolor brunatny + osad

*maltozy – niebiesko-brunatny + osad

*sacharozy – niebieski

*skrobi - lazurowy

*wody - niebieski

Wnioski:

Brunatne zabarwienie wykazały próby z glukozą oraz maltozą, co świadczy o dużych stężeniach cukrów redukujących występujących w cukrach. Niebieski zabarwieni wykazały próby sacharozy, skrobi oraz wody co świadczy, że nie wykazały dużych stężeń takich cukrów. Środowisko zasadowe.

Zadanie 3. Wykrywanie wielocukrów.

Przebieg:

Do 5 probówek odmierzono kolejno po 0,5 ml. 1 % roztworu:

*skrobi

*glikogenu

*sacharozy

*glukozy

*wody

Do wszystkich prób dodano po 3 kropel roztworu jodu (płynu Lugola).

Wyniki:

*skrobi – granatowy

*glikogenu – brązowy

*sacharozy – żółty jasny

*glukozy – żółty ciemny

*wody – żółty ciemny

Wnioski:

Wynik dodatni można było zaobserwować w probówce z glikogenem [ kolor brunatny świadczący o obecności w próbie wielocukru, a jednocześnie wskazujący na to że cząsteczka tego wielocukru jest b. duża ] oraz ze skrobią [ kolor granatowy również świadczący o obecności wielocukru, jednak już nie tak dużego jak w probówce pierwszej ]. Dla probówek z sacharozą, glukozą oraz z wodą efektem był kolor żółty, który tak naprawdę wniósł do związku płyn Lugola, więc można uznać że próby są bezbarwne, co świadczy o nieobecności wielocukrów.

Zadanie 4. Kwaśna hydroliza cukrowców i wykrywanie jej produktów.

Przebieg:

Do 5 probówek odmierzono kolejno po 1 ml 1% roztworu:

*skrobi

*glikogenu

*sacharozy

*glukozy

*wody

Do wszystkich prób dodano po 3 krople stężonego H₂ SO₄ i podgrzewano je przez 4 min. we wrzącej łaźni wodnej. Po ochłodzeniu zawartość prób rozlano do 2 probówek.

W jednej części wykonano próbę z płynem Lugola, a w drugiej po alkalizacji wobec papierka wskaźnikowego (pH powyżej 9) wykono próbę Benedicta na cukry redukujące.

Wyniki:

Próbówki z Benedicta na cukry redukujące:

*skrobi - niebieski

*glikogenu - czerwony

*sacharozy - czerwony

*glukozy - czerwony

*wody – niebieski

Próbówki z płynem Lugola:

*skrobi - fioletowy

*glikogenu – żółty przejrzysty

*sacharozy – żółty mętny

*glukozy – pomarańczowo- czerwony

*wody – żółty

Po przeprowadzeniu na próbach kwaśnej hydrolizy [ z kwasem siarkowym [6]] jedną grupę poddano próbie Benedicta na wykrywanie cukrów redukujących, drugą zaś poddano próbie Lugola na wykrywanie wielocukrów.

Wnioski:

W pierwszej grupie wynik dodatni otrzymano w probówkach z glikogenem, glukozą oraz z sacharozą [czerwony kolor], kolor niebieski otrzymano dla wody i skrobii. Wniosek – w próbach wody i skrobii nie wykryliśmy obecności cukrów redukujących. Czas hydrolizy był widocznie za krótki na rozerwanie wiązań w cząst. Skrobii, choć mogłoby się wydawać że skoro glikogen, który jest cząsteczką większą, uległ w całości hydrolizie – to o ujemnym wyniku próby skrobii musiała zadecydować również trwałość jej wiązań.

W grupie drugiej z płynem Lugola – obecność wielocukrów została wykryta w próbie ze skrobią [kolor fioletowy] i glukozy [ kolor pomarańczowo- czerwony]. Reszta prób miała żółtawy kolor.

Zadanie 5. Wykrywanie kwasów tłuszczowych. Zmydlanie tłuszczów i fosfolipidów.

Przebieg:

W probówce umieszczono niewielką ilość tłuszczu zwierzęcego. Do badanej próby dodano 3 ml 5 % etanolowego roztworu wodorotlenku sodu. Zmieszano i wstawiono na około 15 min. do wrzącej łaźni wodnej. Po tym czasie dodano 5 ml H₂O i ogrzewano w dalszym ciągu we wrzącej łaźni w celu odparowania etanolu.

Wnioski:

Po wstrząśnięciu probówką poddaną wcześniej powyższym działaniom zaobserwowano pienienie się roztworu, co świadczy o obecności w nim roztworu mydła.

• hydroliza zasadowa (zmydlanie)

(RCOO)₃C₃H₅ + 3NaOH → 3RCOONa + C₃H₅(OH)₃

_{cząst. tłuszczu zasada sodowa} sól kwasu tłuszczowego [ mydło ] plus gliceryna