Immunopatologia

76. Diagnostyka chorób autoimmunizacyjnych narządowo swoistych na przykładzie SLE.

Badanie autoprzeciwciał:

• IF pośrednia – wstepnie

• Western Blott – potwierdzenie

Komórki LE – Neutrofile, które sfagocytowały kompleksy immunologiczne (uszkodzone komórki opłaszczone przeciwciałami).

77. Dobór biorcy przeszczepu nerki w świetle obowiązaujących zasad alokacji.

Zasady wyboru biorcy

Wyboru biorcy z listy dokonuje się wg zasad zawartych w Tabeli 1. O wyborze decyduje większa liczba punktów, które uzyskuje biorca.

Następujące grupy biorców mają pierwszeństwo w wyborze do przeszczepienia, niezależnie od liczby punktów:

- biorcy zgłoszeni w trybie pilnym (brak możliwości dializowania),

- biorcy wysoko immunizowani (PRA ≥ 80%),

- biorcy z brakiem niezgodności w układzie HLA z dawcą,

- biorcy pediatryczni nerek pobranych od dawcy, który nie ukończył 16 roku życia,

- biorca w wieku > 60 lat od dawcy w wieku > 65 lat,

- biorca przeszczepu nerki i jednoczasowego przeszczepu innego narządu.

Dobór dawcy i biorcy:

• Zgodność w układzie AB0

• Zgodnośc w układzie HLA

• Próba krzyżowa

Badania:

• Typowanie antygenów HLA u biorcy i dawcy – inkubacja badanych limfocytów z zestawem surowic zaw. przeciwciała monoklonalne o znanej swoistości. Antygeny oznacza się na podstawie obserwacji która z surowic spowodowała perforację błony badanych limfocytów).

• PRA – panel reaktywnych przeciwciał - to procedura oparta o test limfocytotoksyczny wykonywana u biorców oczekujących na przeszczep nerki co 3 miesiące w celu określenia stopnia alloimmunizacji na obce antygeny HLA. Surowicę biorcy inkubuje się z limfocytami 30 potencjalnych dawców i określa stopień immunizacji obliczając % reakcji dodatnich.

• Próba krzyżowa – bezpośrednio przed przeszczepieniem nerki w celu dobory optymalnego biorcy nie posiadającego przeciwciał cytotoksycznych przeciwko antygenom dawcy. Wykonanie: surowica biorcy pobrana w ciągu ostatnich 6 tygodni + limfocyty dawcy.

78. Wykorzystanie technik immunologicznych w diagnostyce pierwotnych niedoborów odporności.

Niedobory odporności:

• Pierwotne – występują rzadko, praktycznie dotyczą dzieci, wrodzone

* wewnętrzne defekty komórek układu odpornościowego na różnym poziomie – dojrzewanie, funkcja, w większości uwarunkowane genetycznie – ok. 75% można rozpoznać na poziomie genu, ujawniają się wcześnie, często prowadzą do śmierci.

Pierwotne niedobory zależne od limfocytów B:

• Agammaglobulinemia Brutona

• Niedobór IgA

• Niedobór podklas IgG

• Niedobór z podwyższeniem IgM

• Przejściowa hypogammaglobulinemia niemowląt

• Pospolity zmienny niedobór odporności CVID

Pierwotne niedobory zależne od limfocytów T:

• Zespół diGeorga

• Ciężki złożony niedobór imm. SCID

• Niedobór deaminazy adenozyny (ADA) i fosforylazy nukleozydów purynowych (PNP)

• Niedobór cząsteczek MHC kl.II

• Dziedziczna teleangiektazja

• Zespół Wiskotta-Aldricha

Niedobory dopełniacza

• C1, C2, C4 – choroby autoimmunizacyjne: np. toczeń rumieniowaty

• C3 – zakażenia ropne (opsonizacja)

S.pneumoniae, H.influenzae, N.meningitidis;

• inhibitora C1 – obrzęk naczynioruchowy, obrzęki różnych części ciała: jelita, drogi oddechowe, najbardziej powszechny, może być nabyty w ciągu życia

• C5-8 – zakażenia Neisseria gonorrhoeae, N.meningitidis

Zaburzenia fagocytozy

• przewlekła choroba ziarniniakowa

• zespół hiper-IgE

• zespół Chediaka i Higashiego

• niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej

• niedobór mieloperoksydazy

Techniki immunologiczne:

• Stężenie immunoglobulin, poziom swoistych przeciwciał – Elisa, IF, RIA, OWD, precypitacja

• Poziomy populacji i subpopulacji limfocytów – oznaczanie antygenów CD – IF, cytometria, testy rozetkowe

• Badanie funkcji limfocytów – proliferacja pod wpływem mitogenów

• Funkcje granulocytów – test NBT, fagocytarny, ocena chemotaksji

• Ocena składowych dopełniacza – immunodyfuzja radialna, ocena aktywności dopełniacza - metoda 50% i 100% hemolizy

79. zastosowanie technik biologii molekularnej w diagnostyce zakażen wirusowych

• Wykazanie obecności genomu wirusa - hybrydyzacja in situ (zastosowanie znakowanych sond molekularnych komplementarnych do sekwencji genomu wirusa), PCR, RT-PCR, Real Time PCR.

80. metody serologiczne stosowane w diagnostyce infekcyjnej na przykładzie boreliozy i zakażeń wywołanych drobnoustrojami atypowymi.

Borelioza:

- wykrywanie IgM, IgG (Elisa, IF, Western Blott)

Drobnoustroje atypowe:

- wykrycie antygenu w materiale biol. (np. rozmaz komórek) – IF

- wykrycie przeciwciał IgM, IgG (IF, Elisa, OWD)