Przedmiot pedagogiki:zajmuje się problematyka zbiorowego wychowania dzieci w placówkach przedsz.P. stymuluje i kształtuje rozwój rozwoju dz., prowadzi dzialania wyrównawcze w razie stwierdzenia odchylen wymagających specjalnych zabiegów ped.
Problematyka badawcza pedagogiki przedsz. obejmuje poszczególne składniki działalności przedszkola, bądź jej całość jako system wychow.dzieci , a także poznawanie wychowanków oraz współpracę z rodziną i środowiskiem społ. Sa to również skutki działalności różnego typu placówek przedszk.funkcjonujących w różnych środowiskach społ.
Cele ped.przedsz.:------wspomaganie i ukierunkowanie rozwoju dziecka zgodnie z jego wrodzonym potencjałem i możliwościami rozwojowymi w relacjach ze środowiskiem społeczno-kulturowym i przyrod.
- koniecznośc rozumienia przez nauczyciela prawidłowości rozwojowych i potrzeb dziecka, poznawanie go i stawianie diagnozy w celu określenia kierunku pracy z nim pod kątem postępu rozwoju, respektowanie jego indywidualności, oryginalności i niepowtarzalności, umożliwienie kontaktu ze środowiskiem gdzie występuje poznanie przez działanie
Funkcje i zadania ped.przedsz. wg KLIMASZEWSKIEJ
1) Funkcja wspomagajaca rozwój dziecka: tworzenie dziecku sytuacji sprzyjających wyzwalaniu i doskonaleniu róznych form aktywności-ruchowej,umysłowej,technicznej, estetycznej.funkcja ta zapobiega nieprawidłowościom w rozwoju dz. Szeroka profilaktyka przed zagrozeniem psych.i fiz. Czuwanie nad bezp.,prawidłowym rozwojem i zdrowiem. 2)F.zapewnienia opieki, wychowania i uczenia się w atmosferze akceptacji i bezpieczeństwa.*Działalność opiekuńcza-daje poczucie bezp.warunkujące wyniki wychowania i kształcenia. *Działalność wychowawcza ma na uwadze wszechstronny rozwój dziecka i przygotowanie go do szkoły *Działanosc dydaktyczna-przejawia się w procesie kierowania uczeniem się dzieci w różnych sytuacjach z uwzględnieniem ukierunkowanej pracy nad przygotowaniem dzieci do podjęcia nauki w szkole. W praktyce wszystkie te trzy działalności SA ze soba integralnie powiązane i wyrażanae poprzez: zabawe, zajecia, kontakty okolicznościowe, czynności samoobsługowe, prace użyteczne. 3)F.doradztwo i wspieranie działań wychowawczych rodziny wobec dziecka. Pomaganie rodzicom w rozpoznaniu możliwości rozwojowych dziecka, informowanie na bieżaco o postępach dziecka
Inne zadania ped przedsz: 1. Wychowanie zdrowotne, 2, wychowanie moralno-społeczne-rozwijanie wrażliwości emocjonalnej, uczuc patriotycznych, postawa jako czlonk arodziny 3. Wychowanie umysłowe rozwijanie aktywności, motywowanie do nauki,elementarne umiejętności czytania 4.wychowanie technicznesprawnosci konstrukcyjne, umiejętności posługiwania się narzędziami tech.,rola tech w zyciu czlow 5.wychowanie estetyczne rozwijanie wyobraźni,wrażliwości estetycznej.
PROCES WYCHOWANIA W PRZEDSZKOLU- Wychowanie to świadome organizowana działalność której celem jest wywoływanie zamierzonych zmian w osobowości wychowanka.
Zasady pracy w wychowaniu:zasady wychowania zawieraja ogólne normy postępowania pedagog.zasady w. w przedsz. to najogólniejsze normy prawidłowego kierowania rozwojem dzieci.zasady: 1)z. zaspokajania potrzeb dziecka-wpluwanie na jego dobre samopoczucie fiz,psych i społ,na jego zdrowie. Warunek osiagania efektów w pracy wychow., zapobiega zaburzeniom w ich rozwoju, ułatwia usuwanie zaburzeń, znaczenie maja tu czynności opiekuńcze nauczycielki prowadzące do zaspokajani atakich potrzeb jak:p.biologiczne,emocje mocjo,społ,miłości, uznania, ruchu i działania 2)zasada aktywności warunek skuteczności wychowania w każdej sferze wychowani przedszkolnego, przedszkole rozbudza własną aktywność i pobudza rozwój dziecka. 3)zasada indywidualizacji wskazuje na konieczność otoczenia troską i na gotowośc nauczyciela do nawiązania z nim indywidualnych kontaktów. Potrzeby indywidualne dziecka-metody dobierane pod tym kątem. 4)zasad organizowania zycia społecznego wymaga stosowani aw procesie wychowania norm społeczno-moralnych obowiązujących w zbiorowości przedszkolnej. Kształtowanie wrażliwości na opinię społeczną i umiejętnośc współdziałania z innymi. 5)zasada integracji ukazuje koniecznośc liczenia się w każdej sytuacji ze współzależnością rowoju somantycznego i psychicznego, z wpływem zdrowia mi dobrego samopoczucia na jego zachowanie, oraz z wpływem przezyc emocjonalnychna funkcjonowanie dziecięcego organizmu. Łączenie tresci różnych dziedzin wychowania, integracja wychowania i kształcenia.
Metoda pracy z dziećmi według Klim-Klimaszewskiej- „możemy również definiować metodę jako czynności nauczyciela i dzieci, które należy tak dobierać, aby osiągnąć zamierzone cele”.
Metody mogą się łączyć.
-metody czynne, czyli praktyczne, oparte na działaniu;
*samodzielne doświadczenia dziecka,
*metoda zadań stawianych do wykonania,
*metoda kierowania własną aktywnością dziecka,
*metoda ćwiczeń.
-metody oglądowe, czyli oparte na spostrzeganiu;
*pokaz (przedstawianie zjawisk, rzeczy, faktów, ludzi w statyce, czyli bezruchu),
*demonstracja (przedstawienie zjawisk, rzeczy, faktów, ludzi w dynamice, czyli ruchu),
*własny przykład nauczyciela,
*obserwacja-przykład,
*uprzystępnienie sztuki.
-metody słowne, czyli oparte na słowie;
*rozmowy,
*żywe słowo,
*metody społecznego porozumiewania się,
*baśnie, bajki, opowiadania, rebusy, zagadki.
Metody wspierania aktywności edukacyjnej dziecka:Więckowski
1)Informacyjne;
-metoda oparta o wyjaśnienia;
*ilustrowana,
*werbalna,
*odniesienie się do konkretu,
-metoda narracji;
*ilustrowana,
*werbalna,
*odniesienie się do konkretów,
-metoda opisu;
* z wykorzystywaniem okazów naturalnych,
*modele,
2)Heurystyczne;
-metoda dialogu,
-metoda dyskusji,
-metoda problemowa.
ZABAWA JAKO PODSTAWOWA FORMA DZIAALNOŚCI DZ W WIEKU PRZEDS
pojęcie zabawy
zabawa jest podstawą wszelkiej działalności dziecięcej jest ona naturalna wewnętrzną potrzebą każdego dz dlatego tez wiek przeds często nazywamy wiekiem zabaw
zabawa- jest jedna z form aktywności czł dobrowolnie podejmowaną przez jednostkę lub zespół w której względy praktyczne, gromadzenia dóbr lub ich wytwarzanie nie graja ważnej roli ale bardzo ważne są dodatnie emocjonalne przeżycia
cechy zabawy
a) zabawa jest działaniem swobodnym podjętym dobrowolnie
b) jest działaniem bezinteresownym, bezproduktywnym
c) odbywa się w określonym miejscu często fikcyjnym
d) w zabawie występuje element napięcia oznacza to istnienie silnych emocji, dużego zaangażowania i osobistego stosunku do zabawy
3) funkcje zabawy
a) kształcąca- każde dz w zabawie kształci swoje zmysły doskonali sprawność motoryczną wzbogaca wiedzę o świecie i o sobie samym, poznaje swoje możliwości i uczy się je oceniać
b) wychowawcza dz szczególnie w zabawach grupowych p[przyswaja sobie normy uczy się przestrzegania reguł oraz sposobów postępowania w różnych sytuacjach. Uczy się również przestrzegania umów z innymi ludźmi.
c)terapeutyczna in korekcyjna dz w zabawie ma możliwość uwolnienia się z napięć, napięć uczy się różnych sposobów wyrażania swoich uczuć i rozwiązywania osobistych problemów
d)projekcyjna dzięki temu że w zabawia dziecko wchodzi w rożne sytuacje wykonuje różne zadania pełni różne role dorosły poprzez wnikliwą obserwację dz podczas zabawy poznaje jego mocne i słabe strony- odkrywa jego możliwości.
4)cele zabawy dz bawi się dla
-rozszerzenia kręgu swoich doświadczeń- jest pomysłowe ale też korzysta z pomysłów innych
-nawiązywanie kontaktów społ. I usprawnianie swojej komunikacji
-przyjemność, która jest związana z nowymi doświadczeniami
-wyrażania swoich negatywnych emocji, które często są tłumione
5) formy zabaw dziecięcych
a)zabawa samotna dz bawi się samo oddzielnymi zabawkami nawet w obecności innych dz rozmawia z nimi lecz nie nawiązuje kontaktu w odniesieniu do czynności zabawowych. Ta forma zabawy najczęściej towarzyszy 1 gr. przedsz.
b)zabawa równoległa dz bawią się obok siebie ale nie ze sobą. Posługują się czasami tymi samymi za zabawkami jednak nadal jest współdziałania.
c) zabawa wspólna dz bawią się razem wymieniają się zabawkami
d)zabawa zespołowa czynności i role są podzielone, dz bawią się w zorganizowanej gr. 1 lub więcej kieruje zabawą i pobudza aktywność całej grupy.
6) teorie zabawy
a)teoria nadmiaru energii pochodzi od Fryderyka shilera a rozwinął ją Herbert Spencer
wg. Niej zwierzęta wyższe, a przede wszystkim ludzie zaspokajają instynktownie elementarne potrzeby życiowe, a nadmiar energii i sił witalnych wyładowują w zabawach a szczególnie w młodości- kiedy nie musza walczyć o byt nie mają obowiązków
b) teoria reakcji/ wytchnienia pochodzi od niemieckiego filozofa moritza lararusa wg. Niej zabawa jest formą aktywnego wypoczynku, regeneracji sił i odprężenia po pracy
c) teoria ćwiczenia przygotowawczego karola grossa łączy ona elementy biologii i psychologii wg. Niej przedstawiciele różnych gatunków ćwiczą w okresie dzieciństwa swoiste działania instynktowne aby móc je potem sprawnie i umiejętnie wykorzystać w okresie dorosłości.
d) teoria rekapitulacji/ aktywizmu na podst s hall i lutera gulica nawiązuje do idei darwinaw myśl której w zabawach dz pojawiają się kolejno czynności analogiczne do podejmowanych przez ludzkość w toku jej historycznego rozwoju.
Rozporządzenia: MEN z dn.23grudnia '09 w spr podst.programowej wych.przed. oraz kszt. ogólnego w poszczególnych typach szkół, - rozp. MEN zdn.8czerwca '09 w spr. dopuszczania do użytku w szkole programów wych. przed. I programów nauczania oraz dopuszczania do użytku szkolnego podręcznika, -rozp. MEN z dn.12 marca '09 w spr. szczegółowych kwalifikacji wymaganych od n-li oraz określenia szkół i wypadków w kt można zatrudniać n-li niemających wyższego wykształcenia lub ukończonego zakładu kszt. N-li; -rozp. MEN z dn.27 mają '09 w spr innych form wych.przed.; -rozp MEN z dn.21 mają '09 w spr. ramowych statutów publicznego przedkola oraz publicznych szkoł. Upowszechnianie wych.przed.: -od 1września '09 prawo dziecka 5-l.do edukacji przedszkolnej; -od 1 września '11 obowiązek ed.przedszkolnej dla dz.pięcioletniego; Prawo ( a następnie obowiązek)będzie mogło być realizowane w: oddziale przed. zorg. przy szkole podstawowej, przedszkolu, w innej formie wych.przed. (zespołach lub punktach przedszkolnych).
Zmiany w podstawie programowej:Od 1.09.2009r. wprowadzono prawo dziecka 6letniego do edukacji w kl.1 szkoły podst. od 1.09.2012r. obowiązek edukacji dziecka 6letniego w kl.1. w latach 2009-2012 o wcześniejszym pójściu dziecka do szkoły zdecydują rodzice i dyrektor szkoły.
Czas pracy nauczyciela zatrudnionego w pełnym wymiarze nie może przekraczać 40h.
Liczba dzieci w oddziale nie może przekraczać 25.
Dzielimy czas pracy przedszkola przeznaczony na realizację podst. programowej wych. przedszkolnego (nie może być krótszy niż 5h dziennie).
1/5 dnia przedszkolnego musi być spędzane na świeżym powietrzu.
Zadania nauczyciela: współpraca z rodzicami, planowanie i prowadzenie pracy dyd.- wychowawczej; prowadzenie obserwacji pedag. i dokumentów tych obserwacji; współpraca ze specjalistami świadczącymi pomoc- psychologiem, pedagogiem, opieka zdrowotną.
Definicja podstawy programowej- najważniejszy dokument normujący pracę i obowiązki wszystkich nauczycieli w Polsce niezależnie od rodzaju instytucji i podmiotów je prowadzących; reguluje bieżące działania edukacyjne, wyznacza kierunki przyszłej pracy dyd.- wych. na kolejnych szczeblach systemu edukacji.
Podstawa progr.- to obowiązkowy na danym etapie edukacji zestaw tresci nauczania oraz umiejętności, które muszą być uwzględnione w programach nauczania i umożliwiają ustalenie kryteriów ocen szkolnych i wymagań egzaminacyjnych.
Otwarty charakter podstawy- jest punktem wyjścia do tworzenia wlasnej, niczego nie ogranicza, jest bardzo ogólna i jedynie ukierunkowuje.
Program nauczania- zestaw podstawowych treści nauczania zawierający mniej lub bardziej uszczegółowione hasła programowe, których nie wolno pominąć w procesie nauczania.
W latach 2009-2011 o wczesniejszym pójściu dz.do szkoly decydują rodzice i Dyrektor szkoly. Warunki przyjęcia dz. 6-letniego do szkoły w 3-letnim okresie przejściowym: - wniosek rodziców, -decyzje dyrektora w sprawie przyjęcia dziecka do szkoly po uwzględnieniu m.in.: warunków organizacyjnych szkoly; objęciu dziecka wychowaniem przedszkolnym w roku szkolnym poprzedzającym rozpoczęcie nauki. 6-latek w szkole podstawowej – jest przedszkolakiem jeżeli chodzi do oddziału przedszkolnego w szkole podst. (finansowane z dochodów własnych gminy); -jest uczniem jeżeli chodzi do I kl. SP (subwencja oświatowa) Nauka 6-latka w szkole (w jaki sposób): - znajomość przez n-li klas I podstawy programowej wychowania przedszkolnego, -zadbanie o adaptacje dzieci obowiązujących warunków szkolnych (poczucie bezpieczeństwa), -właściwe zorganizowanie sal lekcyjnych, -wyposażenie sal w pomoce dydaktyczne i przedmioty potrzebne do zajęć, -powierzenie edukacji jednemu n-lowi, -zadbanie o zaspokojenie potrzeb dzieci (zajęcia opiekuńcze, zwiększające szanse edukacyjne). Rodzice dz. 6-letniego: -poznanie szkoły; -uzyskanie info od dyrektora szkoły o sposobie zapewnienia dziecku opieki przed i po lekcjach (świetlica); -uzyskanie info od dyrektora szkoły o zapewnieniu dziecku posiłku. Zadania jednostek samorządu terytorialnego: - zapewnienie dzieciom 5-letnim miejsca w przedszkolach, oddziałach przed., w szkołach lub w innych formach wych. przed; -zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu dziecka 5-l. Zamieszkałego powyżej 3km od placówki wych.przed.; -zapewnienie dzieciom 6-l. Miejsc w kl I; -wsparcie dyrektorów w tworzeniu warunków do przyjęcia dzieci 5-l. i 6-l.; Podst. programowa wych.przed. Zad. N-li: - prowadzenie obserwacji mających na celu poznanie możliwości i potrzeb rozwojowych dzieci oraz dokumentowanie tych obserwacji; -przeprowadzanie diagnozy przedszkolnej w roku szkolnym poprzedzającym rozpoczęcie przez dziecko nauki w kl.I SP. Diagnoza przedszkolna: - rodzicom w poznaniu gotowości dziecka do podjęcia nauki w szkole i wspieraniu jego rozwoju; -n-lowi w opracowaniu indywidualnego programu wspomagania i korygowania rozwoju dziecka; -pracowanikom poradni psych.-ped. w razie konieczności dokonania pogłębionej diagnozy związanej ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi dziecka.
Proces czytania- wymaga od dziecka wielu skomplikowanych czynności: prawidłowej percepcji wzrokowej, słuchowej i orientacji przestrzennej. Dziecko musi: prawidłowo rozpoznać litery, należycie je różnicować, zapamiętywać wzajemne położenie tych liter obok siebie w wyrazie.
Dojrzałość do czytania i pisania: dziecko umie dokonywać analizy oraz syntezy wzrokowej i słuchowej niezbędnej w procesie zróżnicowania kształtów, dźwięków, ich rozpoznawanie, porównywanie i odtwarzanie; rozumie znaczenie wyrazów, jako graficznych odpowiedników słów; posiada orientację przestrzenną, która umożliwia mu rozpoznawanie i odtwarzanie kierunków, położenia i proporcji wymiarów odwzorowanych form graficznych; ma pamięć ruchową, czyli umiejętność przetwarzania obrazu graficznego na obraz ruchu, umiejętność kontrolowania wzrokiem własnych ruchów pozwala mu świadomie nimi kierować.
Aspekty gotowości do czytania i pisania:
1. Gotowość psychomotoryczna; rozpoznawanie i klasyfikacja wg istotnych cech różnorodnych znaków, a nawet symboli graficznych; kojarzenie znaków graficznych z dźwiękami, obrazkami czy innymi znakami wg przyjętej zasady; wyróżnianie braków w znakach graficznych; odwzorowywanie różnych znaków; pisanie niektórych liter; kojarzenie w pary liter dużych i małych czy też zapisanych innym systemem pisma; prawidłowa wymowa; określona lateralizacja; wysoka sprawność ręki dominującej zarówno w zakresie szybkości jak i precyzji ruchów; prawidłowy poziom percepcji wzrokowej i słuchowej; właściwa koordynacja wzrokowo- słuchowo- ruchowa; zdolność koncentracji uwagi przez dłuższy czas; odpowiednia pojemność tzw. pamięci świeżej.
2. Gotowość słownikowo- pojęciowa: duży zasób wiedzy o rzeczywistości, społeczeństwie, kulturze, technice, przyrodzie; zasób wiedzy o pewnych swych właściwościach (obraz własnego JA); bogate doświadczenia językowe- zasób różnorodnego słownictwa, umiejętność swobodnego, spontanicznego wypowiadania się w różnych sytuacjach wymagających posługiwania się językiem, czyli umiej. dobierania sposobu wypowiadania się do okoliczności.
3. Gotowość emocjonalno- motywacyjna: odkrywanie istnienia mowy pisanej, zasad nią rządzących i rozumienia jej znaczenia w procesie porozumiewania się oraz przekazu doświadczenia kulturowego; pozytywny stosunek do książki, zainteresowanie książka; motywacja do nauki czytania i pisania- samodzielne poszukiwania dziecka, zadawanie pytań, próby samodzielnego zgłębiania tajników tych umiej.
Rozwijanie spostrzegawczości wzrokowej: percepcja wzrokowa jest zdolnością rozpoznawania i różnicowania bodźców wzrokowych oraz interpretowania tych bodźców poprzez wiązanie ich z uprzednim doświadczeniem; nie jest jedyną zdolnością do dokładnego spostrzegania- interpretacja bodźców wzrokowych dokonuje się w mózgu. Dobrze rozwinięta spostrzegawczość wzrokowa pomaga różnicować litery o podobnych kształtach, a pamięć wzrokowa sprzyja zapamiętywaniu ich wyglądu.
Rozwijanie spostrzegawczości słuchowej: percepcja słuchowa jest czynnością złożoną i angażuje 3 rodzaje słuchu- fizyczny, muzyczny i fonematyczny. Rozwijanie spostrzegawczości słuchowej to ćwiczenia odnoszące się do odbierania, rozpoznawania, a także naśladowania odgłosów i dźwięków występujących w najbliższym otoczeniu. Spostrzeżenia dzieci 3-4 letnich mają charakter całościowy, związany z nieuporządkowanym, przypadkowym charakterem, globalnym ujmowaniem przedmiotu i dostrzeganiem tych cech, które oddziałują na emocje, indywidualne zainteresowania dziecka lub są dominujące (np. intensywna barwa).
DOJRZALOSC W UCZENIU SIĘ MATEMATYKI:
1Odpowiedni poziom operacyjnego rozumowania
2 Świadomość w jaki sposób należy poprawnie liczyć przedmioty
3Stosunkowo wysoki poziom odporności emocjonalnej na sytuacje trudne.
4 Należyta sprawność manualna, percepcji spostrzegania oraz koordynacja wzrokowo-ruchowa
RODZAJE KOMPETENCJI MATEMATYCZNYCH:- kompetencje intelektualne
-wiadomości i umiejętności matematyczne-kompetencje społeczno- emocjonalne
-kompetencje intelektualne
OPERACYJNE ROZUMOWANIE NA POZIOMIE- konkretyzm- pamięć- uwaga -spostrzegawczość-wyobraźnia
TRESCI MATEMATYCZNE-treści matem. W programie dzieci 6-letnich
-orientacja przestrzenna-cechy wielkościowe -figury geometryczne –zbiory -klasyfikacja zbiorów ze względu na ich liczebność -liczby naturalne 0-10
EDUKACJA MATEMATYCZNA WG.E.GRUSZCZYK-KOLCZYNSKA
-rozwój operacyjnego rozumowania dzieci(orientacja przestrzenna, rytmy, klasyfikacja, waga, sens ważenia, mierzenie płynów)
-dziecięce liczenia
-wdrażanie dzieci do rozwiązywania zadań
UMIEJETNOSCI NIEZBEDNE W NAUCE PISANIA
-wzrokowe wyróżnianie podstawowych znaków graficznych oraz kształtowania ich za pomocą własnych czynności manualnych
-dostrzeganie związku miedzy znakami graficznymi jakimi są litery, a wyodrębnionymi wcześniej za pomocą analizy słuchowo-artykulacyjnej dziwkami mowy
-celowe kształtowanie za pomocą własnych czynności ruchowych odpowiednich liter
PROCES PISANIA
--pisanie jest złożonym procesem psychicznym i motorycznym
-umiejętność pisania w znaczeniu psychologicznym należy traktować jako zdolność do pisania, wynikająca z konkretnej wiedzy o literach a także z ruchowego opanowania elementów tej czynności
CZYNNIKI DECYDUJACE O PRZYGOTOWANIU DO PISANIA
-sprawność wszystkich procesów poznawczych -rozumienie symbolu -orientacja przestrzenna
-lateralizacja -pamięć wzrokowa i ruchowa -poziom sprawności ruchowej i manualnej
-koordynacja wzrokowo-ruchowa –spostrzegawczość -analiza i synteza wzrokowa
SPECYFICZNE TRUDNOSCI W NAUCE PISANIA
-dysgrafia- trudność osiągania dobrego poziomu graficznego pisma
-dysortografia- niemożność nabycia umiejętności poprawnego pisania
CECHY DYSGRAFII -pismo jest niekształtne -litery są nieproporcjonalne i nieregularnego kierunku -miedzy literami znajdują się nierówne odstępy -pismo nie jest utrzymane w liniach
CECHY DYSORTOGRAFII
-przestawianie, opuszczanie lub dodawanie liter (sylab)
-błędne rozdzielanie poszczególnych cząstek wypowiedzi(wyrazów)
-łączenie wyrazów
-inwersja statyczna przy literach o podobnym kształcie lub o podobnym brzmieniu
ZABURZENIA PERCEPCJI SLUCHOWEJ
-specyficzne trudności w pisaniu, zwłaszcza ze słuchu
-zniekształcanie pisowni, niekiedy ”zlepku” liter
-mylenie liter odpowiadających głoskom dzwiękowo- podobnym:b-p,d-t,g-h,z-s,dz-c
-trudności w pisaniu wyrazów ze zmiękczeniami, dwuznakami, głoskami tracącymi dźwięczność w różnicowaniu i-j samogłosek ą-ę,-em-en,od-om
-trudności w analizie zdań na wyrazy, wyrazów na sylaby i głoski, łączenie przyimków z rzeczownikami(w klasie), opuszczanie końcówek, cząstek wyrazów, gubienie liter zwłaszcza samogłosek, przestawianie ich kolejności
-przestawianie szyku dyktowanych wyrazów
-w pisaniu ujawniają się często już przezwyciężone wady wymowy
RAMOWY ROZKLAD DNIA
6.30-8.15-schodzenie się dzieci zabawy indywidualne i zespołowe, dowolne i inspirowane, rozmowy planowane i sytuacyjne, zabawa ruchowa, ćwiczenia poranne
8.15-8.30 przygotowanie śniadania
8.30-9.00 śniadanie
9.00-10.00 zajęcia dydaktyczne
10.00-11.15 spacer, wycieczki, obserwacje przyrodnicze zabawy organizowane na powietrzu
11.00-11.30 przygotowanie do obiadu
11.30-12.00 obiad
12.00-14.00 dzieci młodsze-odpoczynek poobiedni dzieci starsze-zabawa dowolna, zajęcia dodatkowe, j. angielski, tańce, gry dyd. Utrwalające materiał programowy, zabawy przy muzyce, praca stymulacyjna i wyrównawcza
14.00-14.30 podwieczorek
14.30-16.30 zabawy tematyczne, manipulacyjne i konstrukcyjne, indywidualna praca z dzieckiem, prace porządkowo- użyteczne, rozchodzenie się dzieci
Podstawa mówi: "Zalecane warunki i sposób realizacji. W trosce o prawidłowy rozwój psychoruchowy oraz przebieg wychowania i kształcenia dzieci w wieku przedszkolnym zaleca się następujące proporcje zagospodarowania czasu przebywania w przedszkolu w rozliczeniu tygodniowym: 1) co najmniej jedną piątą czasu należy przeznaczyć na zabawę (w tym czasie dzieci bawią się swobodnie, przy niewielkim udziale nauczyciela); 2) co najmniej jedną piątą czasu (w przypadku młodszych dzieci -
jedną czwartą czasu), dzieci spędzają w ogrodzie przedszkolnym, na boisku, w parku itp. (organizowane są tam gry i zabawy ruchowe, zajęcia sportowe, obserwacje przyrodnicze, prace gospodarcze, porządkowe i ogrodnicze itd.); 3) najwyżej jedną piątą czasu zajmują różnego typu zajęcia dydaktyczne, realizowane według wybranego programu wychowania przedszkolnego; 4) pozostały czas - dwie piąte czasu nauczyciel może dowolnie zagospodarować (w tej puli czasu mieszczą się jednak czynności opiekuńcze, samoobsługowe, organizacyjne i inne)."
Warunki konieczne skutecznego czytania:- dostateczny zasób doświadczeń, wiadomości i pojęć w dziedzinie, której dotyczy tekst;- wystarczająca biegłość techniczna w czytaniu (czyt. ze zrozumieniem sprzyja ciche czytanie);- skupienie uwagi na treść; pomiędzy 2 a 6 r.ż.- rozwija się zmysł wzroku, dziecko osiąga koordynację mięśni dłoni, uczy się krytycznie myśleć, potrafi przez dłuższy czas utrzymywać koncentrację, gwałtownie poszerza się zasób słownictwa; podstawowe zasady dot. umiej. czytania i pisania:- proces społ, pojawia się w sytuacji interakcji z innymi dziećmi lub dorosłymi;- rozwój wszystkich aspektów tej umiejętności jest ze sobą ściśle powiązany (słuchanie, mówienie, czytanie, pisanie i myślenie);- rozwój tej umiej. rozpoczyna się z chwilą przyjścia na świat i trwa od pierwszych obserwacji ludzkich zachowań oraz prób naśladowania odgłosów;- rozwój odbywa się stopniowo, podobnie jak rozwój intelektualny i fizyczny; u każdego dziecka w tempie indywidualnym (momenty spowolnienia rozwoju często oznaczają, że dziecko przyswaja i analizuje nowe inf.);
Współpraca z rodzicami Wg W. Okonia: WSPÓŁPRACA- współdziałanie ze sobą jednostek lub grup ludzi wykonujących swoje cząstkowe zadania aby osiągnąć wspólny cel, opiera się na wzajemnym zaufaniu i lojalności oraz podporządkowaniu się celowi. cele współpracy (M. Łobocki): - dążenie do usprawnienia pracy wychowawczej; - lepsze poznanie i zrozumienie wychowanków przez n-la i rodziców; - wzajemnie poznanie i zrozumienie; - zjednywanie rodziców dla ogółu wychowanków; cele szczegółowe: - uświadomienie rodzicom, że wielostronny rozwój dziecka zależy od wstępnie realizowanych działań przez dom i przedszkole; - umacnianie więzi emocjonalnej między rodzicami i nauczycielami podczas wspólnie realizowanych zadań; - umożliwienie dwukierunkowego porozumiewania się n-li i rodziców na zasadzie partnerstwa; - wymiana opinii i spostrzeżeń; - prawo rodziców do wyboru drogi edukacyjnej dla dzieci, rodzaju wychowania, wych. w zgodzie z przekonaniami religijnymi; zasady współpracy (wg Łobuckiego): - pozytywnej motywacji; - partnerstwa; - wielostronnego przepływu informacji; - jedności oddziaływań; - aktywnej i systematycznej współpracy; formy współpracy z rodzicami (wg M. Kwiatowskiej): indywidualna praca z rodzicami (np. maile); praca Komitetu Rodzicielskiego; praca z zespołem rodziców (np. zebrania z zespołem rodziców, anonimowa skrzynka kontaktowa);uroczystości przedszkolne;
Metody prowadzenia zajęć- bierzemy pod uwagę drogi przyswajania przez dzieci treści kształtujące ich rozwój i osobowość; Metody wg W. Okonia: czynne (praktyczne): samodzielnych doświadczeń; kierowania własną działalnością dziecka; zadań stawianych dziecku; ćwiczeń; percepcyjne (oparte na obserwacji): obserwacji i pokazu; przykładu; uprzystępniania sztuki; słowne: objaśnienia i instrukcji; żywego słowa; rozmowy, opowiadania, zagadki; sposoby społecznego porozumienia.
Formy organizacji pracy z dzieckiem: 1.Dowolne działania dzieci- stymulują spontaniczną działalność dziecka, nauczyciel stwarza możliwość wyboru aktywności: zajęcia dowolne- własna działalność dziecka (rysowanie, leżenie, patrzenie przez okno, oglądanie książek); zabawa; 2. Działania dzieci organizowane przez nauczyciela- wprowadzają dzieci w świat obowiązków i pracy: zajęcia prowadzone przez nauczyciela (zajęcia dydaktyczne, okazja edukacyjna, projekt); praca dzieci; spacery i wycieczki; uroczystości przedszkolne; kontakty okolicznościowe.