Stary Browar w Poznaniu
To co jedyne i wyjątkowe niekoniecznie musi być stare i zabytkowe. Żywym dowodem na to jest Stary Browar w Poznaniu. Stanowi on wyjątkowe połączenie starej architektury z nowoczesnym wzornictwem, gdzie harmonijnie, niemal niewidocznie przeplata się historia z współczesnością. Elementy architektury XIX – wiecznego browaru Huggera są częścią składową nowoczesnych wnętrz, nawiązując tylko nazwami poszczególnych uliczek do swoich pierwotnych funkcji, jak np. Kotłownia, Słodownia czy Willa. To nowoczesne Centrum Handlu, Sztuki i Biznesu szybko stało się jedną z wizytówek Poznania. Projekt powstał w studiu architektonicznym ADS.
Manufaktura w Łodzi
Manufaktura to największa rewitalizacja w Europie. To połączenie nowoczesnych form, materiałów i architektury z przeszłością - dawną świetnością, potęgą i monumentalizmem XIX - wiecznych fabryk. Centrum powstało na terenach dawnej fabryki Izraela Poznańskiego, jednego z największych fabrykantów łódzkich. Manufaktura zajmuje powierzchnię 27 ha. Składa się z 13 budynków o łącznej powierzchni 90 000 m kw. Manufaktura - miasto w mieście, łączy komercję ze sztuką, historię z współczesnością i niezwykłość z codziennością. Architekturę obiektu zaprojektowała firma Virgile&Stone z Londynu współpracująca z biurem architektonicznym z Lyonu – Sud Architectes. Pierwotnym architektem kompleksu budynków fabrycznych był od 1872 roku Hilary Majewski.
City Park w Poznaniu
City Park powstał na terenach zabytkowych koszar wojskowych, gdzie przed laty stacjonował słynny 15 Pułk Ułanów Poznańskich. Ideą projektu było połączenie historii z nowoczesnością. Mieszkańcy City Parku maja do dyspozycji galerie handlową, basen z plażą na dachu jednego z apartamentowców, siłownię i saunę. W hali garażowej czeka na nich myjnia samochodowa, a przy drzwiach wejściowych czytniki linii papilarnych i kart magnetycznych. W związku z historycznym znaczeniem miejsca, nad realizowaną inwestycją czuwał miejski konserwator zabytków. Architektura osiedla nawiązuje do istniejących tam historycznych zabudowań wojskowych zarówno w sferze elementów elewacyjnych (dominuje czerwona cegła), jak i detali architektonicznych. Osiedle zaprojektował Sławomir Rosolski. zsah@op.pl
Centrum Edukacji i Biznesu w Gliwicach
Budynki cechowni i maszynowni kopalni Gliwice powstały w latach 1910-1912 według projektu berlińskich architektów Emila i Georgia Zillmannów. W 2000 roku kopalnia została zlikwidowana. Maszyny i elementy wyposażenia usunięto, jednak budynki udało się uchronić przed dewastacja. Rozległe, położone niedaleko centrum tereny z pokopalnianymi reliktami – hałdami, szybami wyciągowymi – stały się własności miasta. Projekt przekształcenia poprzemysłowych terenów kopalni w Centrum Edukacji i Biznesu miasto powierzyło pracowni architektonicznej MAXEM. Centrum Edukacji i Biznesu to wzorcowy przykład rewitalizacji obszaru terenów dawnej kopalni.
Opis sytuacji przed projektem
Bielska Starówka należała do jednej z bardziej zdewastowanych dzielnic Bielska-Białej. Do głównych problemów, które miały być rozwiązane należało zniesienie braku dostępności do zmodernizowanej, zgodnej z przyjętymi standardami sieci kanalizacyjnej, gazowej, cieplnej, elektroenergetycznej, telekomunikacyjnej. Ponadto w ramach Projektu rozwiązane miały zostać zagadnienia związane z wysoką awaryjnością istniejących sieci oraz negatywnym wpływem spalin ze starych pieców na czystość powietrza.
Wszystko wykonano zgodnie z planem.
Chorzów
Opis sytuacji przed projektem – zespół dwóch stawów to zapadliska powstałe w wyniku eksploatacji górniczej. Nabrzeża i niecki stawów stanowiły dzikie wysypiska śmieci. Opis projektu - oczyszczono z osadów oba stawy, uporządkowano i nasadzono zieleń na ich obrzeżach, urządzono plac zabaw, wybudowano mostek nad przesmykiem łączącym oba stawy, wykonano chodniki i oświetlenie parkowe. Na sztucznie utworzonej wyspie zapewniono warunki lęgowe ptactwu wodnemu, wybudowano także podesty dla wędkarzy. Zagospodarowano tereny przyległe, w związku z czym w bezpośrednim sąsiedztwie obszaru zrewitalizowanego rozwinęło się budownictwo mieszkaniowe. Działania społeczne związane z projektem – kampania informacyjna i znacząca transformacja obszaru w stosunkowo krótkim czasie spowodowała pozytywne przyjęcie projektu przez mieszkańców.
Czeladź
Projekt dotyczył kompleksowej przebudowy infrastruktury technicznej połączonej z waloryzacją przestrzenną obszaru 9 ulic i Rynku Starego Miasta w Czeladzi, którego ukształtowanie datuje się na XIII w. Na skutek niedorozwoju infrastruktury teren ten, pomimo centralnego położenia, podlegał stopniowej degradacji społeczno-ekonomicznej oraz przestrzennej. Następowało stopniowe zatarcie funkcji centrotwórczych, którym towarzyszyło m.in. wyludnienie. Następstwem istniejącego stanu rzeczy było ograniczenie rozwoju tej części miasta. Zakres projektu obejmował przebudowę sieci infrastruktury tej części miasta. Projekt rozwiązywał problem dostępu do infrastruktury, a zarazem umożliwiał uporządkowanie gospodarki ściekowej Starówki. Decyzja o realizacji projektu wynikała nie tylko z przesłanek technicznych i gospodarczych, ale także z faktu, iż Stare Miasto jako jedyny w Aglomeracji średniowieczny układ urbanistyczny objęty ochroną konserwatorską i archeologiczną stanowi dobro kulturowe regionu, które należy chronić. Celem tych działań była odnowa Starówki w nawiązaniu do modelu historycznego zgodnie z wytycznymi konserwatorskimi oraz podkreślenie jej wartości kulturowych. Rozwiązanie problemów obszaru staromiejskiego w zakresie infrastruktury technicznej i zagospodarowania przestrzennego miało na celu poprawę warunków mieszkaniowych, rozwój istniejących firm, stymulowanie zmian ich struktury oraz profilu działalności w kierunku odpowiadającym prestiżowym, śródmiejskim lokalizacjom. Rezultatem miało być też ożywienie społeczno-kulturowe tego obszaru. Jest to istotne dla kształtowania potencjału rozwojowego nie tylko Starówki, ale też - ze względu na jej centralne położenie - całej Czeladzi.
Sosnowiec
Projekt zaprojektował: Pan Kazimierz Dziula
Zasadniczym celem tego projektu było ożywienie gospodarcze i społeczne miasta poprzez nadanie obiektom i terenom zdegradowanym nowych funkcji społeczno- gospodarczych. W ramach prac adaptacyjnych przeprowadzony został niezbędny remont obiektu, który pozwolił na stworzenie odpowiednich wymagań lokalowych, a zakup niezbędnego sprzętu umożliwił prowadzenie zajęć dydaktycznych. W ramach projektu powstały: aula, 4 sale wykładowe — (audytoryjne) -12 sal ćwiczeniowo-seminaryjnych, 2 pracownie informatyczne, 2 moduły laboratoryjne, biblioteka i czytelnia, dziekanat — sekretariat oraz pokój pełnomocnika, 2 pokoje dla pracowników dydaktycznych, 2 pokoje konsultacyjne, pomieszczenie małej gastronomii. Ponadto w wyniku prac adaptacyjnych powstała infrastruktura zewnętrzna tj.: elewacja zewnętrzna budynku, parking, nowa winda na potrzeby osób niepełnosprawnych, zabezpieczenie obiektu : kompleksowa instalacja alarmowa, telewizja przemysłowa — monitorująca budynek.