EGZAMIN IMMUNOLOGIA 2015 pytania od profesora NOWACKIEGO

ZESTAW I_______________________________________________ ___________________________

1. Ag autogeniczne, izogeniczne, allogeniczne, ksenogeniczne

antygeny autogeniczne - autoantygeny (nie immunogenne)
- antygeny własne danego osobnika

antygeny izogeniczne - izoantygeny (nie immunogenne)
- antygeny osobnika o tej samej konstytucji genetycznej (bliźnięta, klony)

antygeny allogeniczne - alloantygeny (immunogenne)
- antygeny osobnika tego samego gatunku, odmiennego genetycznie

antygeny ksenogeniczne - antygeny osobnika innego gatunku (immunogenne)
- większość antygenów z którymi spotykamy się na co dzień

2. Charakterystyka komórki APC
(z uwzględnieniem dendrytycznych, zwłaszcza splatające się, grudkowe, Langerhansa i w jaki sposób prezentują Ag)

APC (Antigen Presenting Cells) - komórki prezentujące antygen

są nimi: makrofagi
limfocyty B
komórki dendrytyczne: komórki dendrytyczne grudek chłonnych
komórki dendrytyczne splatające (IDCs)
komórki Langerharnsa

mogą prezentować antygen limfocytom B lub T

limfocytom B prezentują: komórki dendrytyczne grudek chłonnych, komórki Langerhansa
limfocytom T prezentują: komórki dendrytyczne splatające, komórki Langerhansa, limfocyty B

- prezentacja antygenów w połączeniu z cząsteczkami MHC I prowadzi najczęściej do rozpoznania przez Tc
- prezentacja antygenów w połączeniu z cząsteczkami MHC II prowadzi na ogół do prezentacji kom. Th

makrofagi - brak cząsteczek MHC II (ale w trakcie aktywacji syntetyzują je pod wpływem IFN-γ), MHC I
- w odróżnieniu od innych komórek są zdolne do prezentowania antygenów pochodzących z np.
dużych fagocytowanych cząsteczek

limfocyty B - prezentują antygen przede wszystkim po to, aby uzyskać pomoc od limfocytów T w
wytwarzaniu przeciwciał (poprzez wydzielanie cytokin)
- ich zdolność do prezentacji wybitnie usprawnia odpowiedź humoralną
- ważne są również sygnały pomocnicze, otrzymywane od cząsteczek kostymulujących (CD40,
CD154)
- dany limfocyt B najskuteczniej prezentuje antygeny, które rozpoznawane są przez jego
immunoglobuliny powierzchniowe (BCR), czyli antygeny swoiste
- pobudzony limfocyt prezentuje antygen około 10x sprawniej niż niepobudzony
- związane jest to z większą ekspresją cząsteczek MHC II

Komórki dendrytyczne - są tak nazywane z powodu długich wypustek przypominających dendryty
- charakterystycznymi cechami dojrzałych komórek dendrytycznych są dendrytyczne
wypustki, ziarna Birbecka w cytoplazmie, markery powierzchniowe (CD1a, CD4,
CD11c, CD40, CD54, CD58, CD80, CD83, CD86, CD205, CD207, CD209, CCR7), duża
ekspresja cząsteczek MHC klasy I i II, słabe zdolności fagocytarne

komórki dendrytyczne grudek chłonnych (FDCs) - obecne w strefach B-zależnych
- prezentują antygen komórkom B
- komórki osiadłe (nie migrują)
- brak MHC klasy II
- zatrzymują długo na swojej powierzchni antygen w formie
kompleksów immunologicznych (Ag-Ab) - iccosomy
- wiążą Ag przez receptory dla dopełniacza CR1 (CD35) i
CR2 (CD21)
- posiadają receptory dla Fc

komórki dendrytyczne Langerhansa - struktury MHC I i II klasy, receptor dla Fc, wchodzi w reakcję z B i T
(„prostytutka immunologiczna”)
- główna grupa komórek w skórze
- gdy wejdą do krążenia stają się zupełnie niewrażliwe na nic, traci
potencjał
wchodzenia w interakcje z limf. B
- kiedy przekształcają się w kom. welonowate tracą receptory dla Fc
- jak dotrą do węzła chłonnego wchodzą przez śródbłonek wysoki żyłek

komórki dendrytyczne splatające (IDCs) - rodzaj komórek dendrytycznych
- obecne w strefach T-zależnych
- prezentują antygen komórkom T
- komórki migrujące (mogą w różnych miejscach się osiedlić)
- struktura MHC klasy II
- prezentują antygen przetworzony (fragment Ag związany z MHC)

3. Etapy ekstrawazacji neutrofila






1. Maginacja

2. Toczenie się leukocytów po śródbłonku zależne od selektyn

3. Aktywacja - limfocyty toczące się po śródbłonku „badają” jego powierzchnię, gdy napotkają odpowiednie
substancje (chemokiny) ulegają aktywacji - zmieniają się właściwości integryn - z cząsteczek o
małym powinowactwie do ligandów przekształcają się w cząsteczki (receptory) silnie wiążące
ligand (są nimi cząsteczki immunoglobulinopodobne)

4. Ścisła adhezja - zależna od integryn

5. Diapedeza - proces przechodzenia leukocytu przez barierę śródbłonka oraz tkankę do miejsca
występowania antygenu

Marginacja
- proces polegający na wypchnięciu leukocytu z głównego strumienia krwi w kierunku ściany naczynia
krwionośnego przebiegający w żyłkach pozakapilarnych

Toczenie się
- zetknięcie się granulocytu z pow. komórek śródbłonka umożliwia połączenie selektyn i ich ligandów
- napierający prąd krwi wprawia je w ruch obrotowy co umożliwia mu wyszukiwanie odpowiednich
substancji aktywujących tocząc się po powierzchni śródbłonka
- jedna z wielu interakcji w trakcie toczenia się to połączenie selektyny L z CD34 (selektyny łączą się z
ogromnym powinowactwem, ale na bardzo krótko)
- zjawisko toczenia się jest istotne, gdyż umożliwia aktywację komórki
- jeżeli jednak leukocyt nie posiada receptorów dla określonych selektyn, to nie dojdzie do toczenia się i nie
zajdą dalsze etapy

Aktywacja
- jeżeli na powierzchni komórek naczyń napotka odpowiednie substancje aktywujące (najważniejsze to
chemokiny) granulocyt zostanie aktywowany
- receptorów dla chemokin nie ma na powierzchni granulocytów, dlatego nie mogą one zostać wciągnięte w
głąb narządu limfatycznego, w innych w miejscach inwazji drobnoustrojów wytwarzane są chemokiny
prozapalne które mogą ściągać już różne typy leukocytów

Ścisła adhezja
- sygnał przekazywany leukocytom toczącym się przez receptory wiążące z chemokinami prowadzi do zmian
w komórkach (np.: fosforylacja białek cytoszkieletu oraz tych łączących go z cytoplazmatycznymi
fragmentami integryn), przez co ulegają one (integryny) zmianom konformacyjnym i przekształcają się w
cząsteczki silnie związane z ligandami
- w trakcie ścisłej adhezji oddziałują między sobą np.: VLA-4 ( i LFA-1 na powierzchni leukocytu i VCAM-1 i
ICAM-1 na komórce śródbłonka

Diapedeza
- transmigracja to proces w którym granulocyty przeciskają się między komórkami śródbłonka do tkanek
- komórki śródbłonka łączą się ze sobą za pomocą połączeń zamykających oraz obwódek zwierających,
odpowiadających za szczelność naczynia w ich tworzeniu uczestniczą cząsteczki JAM
- w trakcie diapedezy nie może dojść do ich rozszczelnienia
- stąd też integryny łączą się z cząsteczkami JAM, które mają domeny Ig-podobne
- w trakcie diapedezy dochodzi do rozłączenia się kadheryn VE obecnych w obwódkach zwierających -> w
tym etapie uczestniczą cz. PECAM-1 oraz CD99
- białka błony podstawowej i macierzy pozakomórkowej są rozkładane za pomocą enzymów proteolitycznych
(proteazy serynowe, metaloproteinazy)
- podczas diapedezy aktywowany leukocyt rozpoczyna wydzielanie licznych enzymów, trawiących tkankę i
torujących mu drogę
4. Immunoelektroforeza i elektroforeza przeciwbieżna

IMMUNOELEKTROFOREZA (IEF)

- metoda jakościowa

określa: - wykrywanie pojedynczego przeciwciała w surowicy

- elektroforetyczny rozdział antygenów
- wycinamy na całej długości rowek, do rowka dodajemy surowicę z przeciwciałami
- inkubujemy
- obserwujemy łuki precypitacyjne




ELEKTROFOREZA PRZECIWBIEŻNA - elektroimmunodyfuzja

- metoda jakościowa

- wykorzystuje się to, że przy stosowanej w teście wartości pH (8,0) oznaczane antygeny i używane do ich
wykrycia specyficzne przeciwciała są obdarzone przeciwnym ładunkiem wypadkowym
- wszystko odbywa się w polu elektrycznym, dwa dołki, w jednym antygen, w drugim przeciwciało
- tak jak w przypadku immunodyfuzji podwójnej, wynikiem są pojawiające się łuki precypitacyjne (różnica
dotyczy jedynie sposobu przemieszczania się antygenów i przeciwciał w żelu)

- czułość elektroforezy przeciwbieżnej jest ok. 10-20 razy większa niż immunodyfuzji podwójnej
- szybka

określa: - wykrywanie antygenów w materiale (mleko)

5. Aktywacja mastocyta (komórki tucznej)

a. pobudzenie komórki tucznej poprzez receptor FcεR
- działanie alergenu, anty-IgE, lektyn

b. pobudzenie komórki poprzez czynniki farmakologiczne

- jodofor wapniowy
- czynnik 40/80
- melityna
- kodeina
- morfina
- syntetyczny ACTH

c. pobudzenie komórki poprzez anafilatoksyny

- składowe dopełniacza C3a, C5a (C4a?)






czynniki powodujące degranulację mastocyta (przypomnienie):

- rozpuszczalne składowe dopełniacza C3a i C5a (C3aR i C5aR)
- LPS (składniki bakteryjne - TLR4
- białka fimbrii bakterii (CD48)
- opsoniny np. C3b (CR3)
- endocytoza bakterii
- wiązanie Ag z receptorem do którego przyłączone jest IgE (FcεRI)

ZESTAW II:_______________________________________________________________________________

1. izotyp, allotyp, idiotyp przeciwciała.

izotyp - budowa poszczególnych klas przeciwciał
- wynika z budowy części stałej (obu łańcuchów)

allotyp - różnice pomiędzy przeciwciałami różnych osobników tego samego gatunku (ta sama klasa)

idiotyp - budowa fragmentu Fab (części zmiennej)

2. rozpoznanie Ag w jelicie (galt i w jaki sposób układ pokarmowy sobie radzi z ag, jak to wygląda)

faza indukcji:

- antygen trafia do kępki Payera i jest rozpoznawany (głównie tymi limfocytami są limfocyty B z
receptorem typu α)
- bardzo szybko dochodzi do przełączania klas w kierunku IgA
- za to przełączanie jest głównie odpowiedzialna witamina A i cytokiny (np. IL-5)

przełączanie klas wymaga dwóch sygnałów: a. interakcji komórkowych CD40 - CD40L
b. cytokin, które determinują izotyp produkowanego
przeciwciała
- środowisko cytokinowe grudki (TGF-beta, IL-4, IL-6, IL-10) determinuje przełączanie klas przede wszystkim
w kierunku IgA

- te limfocyty podejmują wędrówkę, dostają się do węzła chłonnego krezkowego gdzie ulegają dalszym
podziałom, namnażają się
- opuszczają węzeł chłonny, przez ductus thoracicus dostają się do krążenia i z krążeniem wracają do błon
śluzowych (lamina propria)
- dopiero w lamina propria przekształcają się w plazmocyty, które będą produkowały przeciwciała IgA

faza efektorowa:

- plazmocyty produkują przeciwciała klasy IgA
- te przeciwciała są transportowane do światła przewodu pokarmowego (transport aktywny, wykorzystujący
obecność receptora Poli-IgR)
- przeciwciało jest wiązane przez domenę zewnątrzkomórkową receptora Poli-IgR
- fragment tego receptora po tym transporcie zostaje odcięty (ta domena z którą było związane przeciwciało)
i zostaje z przeciwciałem IgA jako fragment SC
- do światła jelita jest wydzielana immunoglobulina S-IgA zbudowana z dimeru połączonego łańcuchem J
z dołączonym fragmentem receptora (SC)
- ten fragment SC chroni IgA przed rozkładem proteolitycznym

3. dojrzewanie limfocytów w grasicy (co się z nimi dzieje, etapy).

a. faza proliferacji i różnicowania - zaraz na początku, gdy limfocyty T (powstające w wątrobie płodowej i
szpiku kostnym) zasiedlają grasicę
b. selekcja pozytywna
c. selekcja negatywna
d. faza limfocytów dojrzałych - gdy opuszczają grasicę i przedostają się na zewnątrz

- limfocyty T zasiedlające grasicę, przedostają się do niej przez żyłki z wysokim śródbłonkiem i następnie
przechodzą taką „ wędrówkę” od kory grasicy do rdzenia
- w trakcie dojrzewania limfocytów w grasicy, charakterystycznymi punktami odniesienia tego, w jakiej fazie
rozwoju jest limfocyt, jest obecność markerów na powierzchni tych limfocytów

- ważnym markerem jest CD3 (koreceptor TCR), który pojawia się bardzo wcześnie, bo dzięki temu komórka
może sprawdzić, czy receptor TCR jest funkcjonalny a następnie pojawiają się CD4 i CD8
- mamy taką sytuację, że w pewnym momencie mamy pulę limfocytów podwójnie dodatnich (CD4+CD8+)
- następnie wskutek pewnych zjawisk limfocyty zaczynają tracić jeden z tych markerów i tworzą się tylko CD4
dodatnie czy CD8 i dopiero potem opuszczają grasicę (tak więc decyzja o tym czy wytworzy się Tc czy Th
zapada już w grasicy)
- zależy to od częstości kontaktu z MHC klasy I lub II

- receptory γδ pojawiają się później niż αβ

- najważniejszym elementem dojrzewania limfocytów w grasicy jest ich selekcja
- są selekcjonowane i jest sprawdzane czy mają funkcjonalny receptor i czy rozpoznają antygeny własne

Selekcja pozytywna

- limfocyty w trakcie dojrzewania sprawdzają czy mają dobrze funkcjonalny receptor
- przeżywają tylko te limfocyty T, które potrafią rozpoznawać własne MHC
- wszystkie limfocyty, które z jakichkolwiek powodów nie potrafią wykształcić receptora i w momencie w
którym ten receptor nie potrafi rozpoznać swojego MHC (nie ma sygnału do przeżycia), giną w procesie
apoptozy

Selekcja negatywna

- giną te limfocyty T, które rozpoznają antygeny własne z bardzo wysokim powinowactwem
- przeżywają tylko te limfocyty T, które nie rozpoznają antygenów własnych lub rozpoznają je „słabo”

- zachodzi w rdzeniu
- za selekcję negatywną są odpowiedzialne komórki nabłonkowe rdzenia

- okazuje się, że komórki nabłonkowe rdzenia grasicy mają zdolność ekspresji antygenów tkankowych
innych tkanek

- komórki nabłonkowe rdzenia grasicy pokazują na swojej powierzchni (w kontekście MHC) bardzo różne
antygeny takie jak : BOFz, tyreoglobulinę, insulinę, amylazy

- dzięki temu limfocyty T mogą się nauczyć co jest własnym antygenem
- wszystkie które będą te pokazywane antygeny rozpoznawać, zostają zabite

- w tych komórkach nabłonkowych działa czynnik transkrypcyjny AIRE (autoimmune regulator)
występujący w grasicy i on jest odpowiedzialny za ekspresję antygenów tkankowych
- o jego istnieniu wiemy, bo stwierdzono u ludzi i myszy mutację, która uniemożliwia jego ekspresję i u nich
dochodzi do bardzo silnych zespołów autoimmunizacyjnych prowadzących do śmierci

- zjawisko selekcji negatywnej zależy od powinowactwa receptora do tego antygenu
- to oznacza, że przeżywają też limfocyty, które rozpoznają je ze słabym powinowactwem

Faza limfocytów dojrzałych
- tak więc w momencie kiedy limfocyty T opuszczają grasicę, to mają one funkcjonalny receptor, który potrafi
rozpoznawać własne MHC, ale nie rozpoznaje antygenów własnych z wysokim powinowactwem

- jest taka populacja limfocytów, które opierają się selekcji negatywnej i są nimi limfocyty Treg
- limfocyty T CD4+CD25+ z ekspresją czynnika transkrypcyjnego Foxp3 i to są naturalne kom. regulatorowe
- one opuszczają grasicę, zasiedlają organizm i są odpowiedzialne za zjawiska tolerancji

- zatem w grasicy mamy dwa ważne zjawiska, które kształtują tolerancję centralną
- jedno zjawisko polega na tym, że grasicy nie opuszczają limfocyty autoreaktywne (dochodzi do delecji
klonalnej limfocytów reaktywnych)
- drugim zjawiskiem jest wykształcenie naturalnych komórek Treg

4. zasada testu immunodyfuzji, immunodyfuzji radialnej

IMMUNODYFUZJA PODWÓJNA (ID)

- metoda jakościowa

określa: - miano badanej surowicy
- czy badane antygeny są identyczne

- 3 dołki, w jednym przeciwciało, w jednym antygen a w trzecim mieszanka antygenów

- zarówno antygeny jak i przeciwciała mają zdolność swobodnej dyfuzji w żelu agarowym lub agarozowym
- po naniesieniu ich do oddzielnych dołków, położonych w standardowej odległości 1cm, będą się rozchodziły
w żelu promieniście we wszystkich kierunkach
- w miejscu spotkania antygenu i specyficznego względem niego przeciwciała, gdy ich proporcje są
optymalne, tworzą kompleksy antygen-przeciwciało, które następnie ulegają precypitacji i są widoczne w
postaci białych, lekko opalizujących linii precypitacyjnych, określanych łukami

- ilość linii precypitacyjnych jest zależna od ilości i rodzaju przeciwciał obecnych w surowicy odpornościowej
oraz badanej substancji antygenowej

- test podwójnej immunodyfuzji stosowany jest w diagnostyce chorób zakaźnych w obrocie
międzynarodowym enzootyczna białaczka bydła, niedokrwistość zakaźna koni..)




IMMUNODYFUZJA RADIALNA (RID) - zwana też testem Mancini

- metoda ilościowa

określa: - stężenie antygenu w materiale biologicznym
- stężenie poszczególnych klas i podklas immunoglobulin

- podłoże zawiera wystandaryzowaną ilość przeciwciał przeciwko antygenowi, którego szukamy
- wycięte są baseniki, do których dajemy badany antygen mając jego wzorzec
- im więcej antygenu, tym dalej dyfunduje z basenika (większy okręg precypitacyjny)




5. nadwrażliwość III.

III - typ kompleksów immunologicznych (IgG)

- każdy z nas ma kompleksy i są one usuwane z organizmu permanentnie
- problem zaczyna się gdy jest ich nadmiar i odkładają się w miejscach określanych jako miejsca słabsze w
organizmie (zwolniony przepływ, niemożliwość usuwania kompleksów)
- główna komórka to granulocyt
- głównym usuwaczem kompleksów immunologicznych są erytrocyty

Choroba kompleksów immunologicznych może występować w wielu schorzeniach:
- bakteryjnych
- wirusowych
- pasożytniczych
- nowotworowych
- autoalergicznych (toczeń, gościec przewlekły)

Objawy kliniczne III typu:

a. reakcja Arthusa
- zwierzę zostaje uczulone danym antygenem a potem po 2-3 immunizacjach podaje się ten antygen
podskórnie w widocznym miejscu
- u uczulonego po ok. 4-6h wystąpi modelowy odczyn w miejscu podania - zaczynają napływać granulocyty i
powstaje miejscowy odczyn mikrozapalny

średni czas. u typu I to 20-30 minut, a w IV w dniach

b. choroba posurowicza
- już się nie podaje pełnych surowic, ale w przypadku np. tężca daje się duże dawki surowicy przeciwko
tężcowi, ale podanie obcego białka powoduje powstanie przeciwciał przeciwko temu białku

- reakcja zachodzi w nadmiarze Ag
- powstają małe kompleksy utrzymujące się w krążeniu
- ziarniste złogi Ag-Ab i C3 odkładają się na błonach podstawnych kłębuszków i drobnych naczyniach w
innych miejscach (np. stawy)
- w ok. 10 dniu powstaje szczytowa ilość kompleksów

objawy kliniczne: gorączka, uogólniona pokrzywka (prof. się z tym nigdy nie spotkał), obrzęki stawów, bóle
mięśniowe, albuminuria, obniżenie poziomu dopełniacza

c. przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek w toczniu rumieniowatym (glomerulonephritis)

d. zapalenie pęcherzyków płucnych (płuco farmera, płuco praczek)
- w źle zebranym sianie i słomie się rozwijają przede wszystkim promieniowce, i wdycha to farmer i zwierzę
wdycha antygen, lokalny naciek granulocytarny w pęcherzykach płucnych, też z kału ptaków

e. zapalenie stawów (arthritis)

Amyloidoza (?)

- choroby przebiegające z zewnątrzkomórkowym odkładaniem się włókien amyloidu
- amyloidoza wtórna do odkładanie się w tkankach amyloidu (amyloid AA)
- wywodzi się on z aminokońcowego fragmentu białka ostrej fazy SAA (surowiczego amyloidu A)
- rolą SAA jest udział w odpowiedzi na uszkodzenie tkanek
- jego stężenie w osoczu wzrasta, zanim złogi amyloidu pojawia się w tkankach
- nie u wszystkich pacjentów z przewlekłym zapaleniem rozwija się amyloidoza, zatem inne czynniki są
istotne w jej patogenezie
- rodzinną amyloidozę opisano u psów shar pei oraz kotów abisyńskich i syjamskich


- dotyczy głównie stawów kończyn tylnych

ZESTAW III_______________________________________________________________________________

1. Antygen własny i antygen konwencjonalny

antygen własny „self” - integralne antygeny gospodarza
- głównie antygeny transplantacyjne, zaliczane do MHC
- dzielimy je na immunogenne (alloantygeny, Ag ksenogeniczne) i nie immunogenne
(autoantygeny, izoantygeny)

antygen konwencjonalny „non self” - antygen obcy
- każdy antygen pochodzący z zewnątrz organizmu, różnego
pochodzenia (np. biologiczne, chemiczne..)
- mogą to być również zmienione antygeny własne, np. komórek
nowotworowych

2. Główne funkcje limf. Th1 i Th2

Th1 - hamują proliferację i czynność limfocytów Th2
- wspomagają odpowiedź komórkową
- ułatwiają proliferację i różnicowanie limfocytów B

wydzielają: IL-2, IL-3, IL-21, IL-25, IL-31, IFN-γ, GM-CSF


IL-2 - najważniejszy czynnik pobudzający limfocyty Tc i komórki NK
- pobudza proliferację limfocytów B
- działanie regulatorowe przy zapaleniu

IFN-γ - hamuje czynność limfocytów Th2
- aktywuje makrofagi
- działanie regulatorowe przy zapaleniu

Th2 - hamują czynność limfocytów Th1 (poprzez IL-4)
- wspomagają odpowiedź humoralną
- działają przeciwzapalnie (IL-4, IL-10) i prozapalnie (IL-6)

wydzielają: IL-3, IL-4, IL-5, IL-6, IL-9, IL-10, IL-13, IL-21, IL-25, IL-31, GM-CSF

IL-4, 5, 6 i 13 - powodują proliferację limfocytów B
IL-3, 4, 10 - zwiększają zjadliwość i wzrost mastocytów
IL-5 - wzmaga proliferację i wzrost eozynofilii

IL-10 - bierze udział w hamowaniu wielu czynników odpowiedzi immunologicznej






3. BLAD (syndrom wrodzonego braku odporności)

- letalna choroba genetyczna, o charakterze recesywnym, występująca u bydła
- zespół zaburzonej adhezji leukocytów (i diapedezy) - niedobór leukocytarnych cząsteczek adhezyjnych

- nosiciele wykazują pełną sprawność immunologiczną
- homozygotyczne cielęta natomiast padają w pierwszych miesiącach po urodzeniu wskutek nawracających,
wyniszczających organizm infekcji

- rozpowszechnianie mutacji BLAD następuje przez kojarzenie ze sobą heterozygotycznych nosicieli
zmutowanego allelu, u których nie obserwuje się fenotypowych objawów upośledzenia funkcji
immunologicznych
- sprzyja temu także fakt, że nosiciele mutacji charakteryzują się często wysoką wartością hodowlaną

- w gruncie rzeczy dochodzi do defektu biosyntezy łańcucha β integryn, co prowadzi do niedoboru
integryny CD11b/CD18 u bydła
- powodem jest punktowa mutacja w genie kodującym łańcuch β integryny (zamiana Asp na Gly)

objawy: - leukocytoza, infekcje bakteryjne, owrzodzenia wewnątrz i wokół jamy ustnej, zapalenia przewodu
pokarmowego uniemożliwiające właściwe pobieranie pokarmu, biegunki, infekcje układu
oddechowego, powiększone węzły chłonne obwodowe

pierwotne niedobory odporności wrodzonej: BLAD, CLAD, Zespół Chediaka-Higashiego, cykliczna neutropenia psów,
zespół Pelger-Heuta, niedobór składowej C3 dopełniacza
pierwotne niedobory odporności nabytej: SCID u psów, SCID u koni, niedobory z przewagą zaburzeń syntezy przeciwciał

4. Cytokiny biorące udział w zapaleniu

prozapalne	regulatorowe	przeciwzapalne
TNF monocyty, makrofagi, fibroblasty, limfocyty T	IL-2 komórki T	IL-4 mastocyty, limfocyty T
IL-1 monocyty, makrofagi, fibroblasty, komórki nabłonkowe i śródbłonkowe, keratynocyty (każda komórka prezentująca antygen - APC)	INF-γ komórki T, NK	IL-1RA mastocyty, makrofagi, fibroblasty, komórki T
IL-6 monocyty, makrofagi, fibroblasty, komórki T, komórki nabłonkowe - pojawia się później, ale długo utrzymuje swój poziom		TGF-β trombocyty, monocyty, makrofagi, komórki T, fibroblasty, komórki śródbłonka
IL-8 (chemokina) monocyty, makrofagi, komórki nabłonkowe, keratynocyty, chondrocyty		IL-10 komórki T i B, monocyty
IL-17

5. Nadwrażliwość typu II

II - typ cytotoksyczny (IgG + IgM)

- IgG przeciwko komórce docelowej, komórki biorące udział w ADCC

- granulocyt może niszczyć komórkę docelową „ładnie” lub „brzydko”

ładnie - kiedy sfagocytuje spontanicznie, lub sfagocytuje zopsonizowany patogen i niszczy go we wnętrzu
komórki

brzydko - w przypadku reakcji nadwrażliwości typu II
- patogen przyłącza się do błony śluzowej
- granulocyt próbuje go fagocytować, ale mu się nie udaje, to dostaje furii, uwalnia ziarnistości ,
niszczy patogen, ale jest ryzyko zniszczenia tkanek gospodarza
- to jest niekorzystne działanie mechanizmu obronnego tych komórek









objawy kliniczne:

a. Reakcja poprzetoczeniowa

- kiedyś u kotów nie było problemu bo miały tylko grupę A, ale potem się pojawiły koty egzotyczne i wszystko
zepsuły
- w reakcji poprzetoczeniowej uczestniczą makrofagi
- opłaszczone, obce erytrocyty są usuwane za pomocą immunofagocytozy przez komórki żerne wątroby i
śledziony

skutki wczesne:
- przeciwciała antyerytrocytarne pojawiają się, dochodzi do zaktywowania białek dopełniacza, dochodzi do
lizy części erytrocytów
- im więcej przeciwciał tym masywniejsza liza

skutki późne
- tworzenie się zaglutynowanych kompleksów (erytrocyt+przeciwciało)
- jeśli powstają w dużych ilościach powodują zatory (embolus) w naczyniach włosowatych (brzeżna martwica
uszu lub ogona)

b. choroba hemolityczna noworodków

warunki zajścia HDN: - odmienna grupa krwi płodu (odziedziczona po ojcu) niż matki
- kontakt erytrocytów płodu z krwią matki
- synteza Ab przez układ odpornościowy matki na Ag krwi płodu
- przekazanie Ab matki płodowi (o odmiennej grupie krwi)

- u źrebiąt w ciągu 1. tygodnia
- u koni choroba o najcięższym przebiegu ma miejsce przy produkcji przeciwciał anty-Aa
- łagodniejsze objawy występują przy anty-Qa
- problem przy kolejnych ciążach (poronienie lub urodzenie słabego dziecka)
- hepatomegalia, splenomegalia

c. anemia hemolityczna

- izoerytroliza noworodków (koty)
- transfuzja krwi niezgodnej grupowo
- infekcje (babeszjoza, ehrlichioza, lejszmanioza, anemia zakaźna kotów)
- poszczepienna anemia hemolityczna
- polekowa anemia hemolityczna

anemia autoimmunohemolityczna (AIHA), anemia immunohemolityczna (IMHA)






d. lekopochodne cytopenie



obrazek 1 - lek jako hapten
- zaczynają tworzyć integralną jedną część, w pewnym momencie to zostaje rozpoznane przez
układ immunologiczny, powstają przeciwciała przeciwko temu haptenowi, powstaje kompleks
erytrocyt+lek i to nam aktywuje kaskadę dopełniacza -> liza

obrazek 2 - utrzymują się leki w krążeniu, powstają przeciwciała, krążące kompleksy immunologiczne,
przyczepiają się one do erytrocyta do CD35 (CR1), aktywacja dopełniacza -> liza

obrazek 3 - jeżeli długo lek na erytrocycie - modyfikacja, przeciwciała przeciwko zmodyfikowanym
strukturom białkowym -> liza (tu jesteśmy bezradni)


e. Miastenie

miastenia, nużliwość mięśniowa (myasthenia gravis MG)

- od wielu lat już wiemy, że to dotyka wielu gatunków zwierząt a nie tylko ludzi

wrodzona - niedobór receptorów acetylocholinowych (AchR) na błonach postsynaptycznych synaps
nerwowo-mięśniowych (jack russel terier, angielskie springer spaniele, foksteriery)


nabyta - autoprzeciwciała swoiste dla AchR
- pierwotna choroba autoimmunologiczna
- towarzyszy grasiczakowi lub innym nowotworom, niedoczynności tarczycy, niedoczynności kory
nadnerczy oraz innym chorobom autoimmunologicznym



- powtają przeciwciała przeciwko receptorowi dla acetylocholiny (blokują ten receptor)
- nawet w synapsie, jeżli na tym samym poziomie jest produkowana acetylocholina to maleje nam zdolność
wzbudzania coraz bardziej, w związku z tym coraz krótsze są okresy, że zwierzę się przemieszcza, dostaje
nużliwosci mieśniowej, musi przysiadać

teriery, wyżeł niemiecki krótkowłosy, chihuahua, nowofoundland - grupa największego ryzyka rozwoju
nabytej MH

- zwykle pojawia się u psów i kotów w ieku 3-5 lat, ale może wystąpić u 7tyg. szczeniąt

Postacie kliniczne:

uogólniona - słabość mięśniowa
ogniskowa - dotyczy tylko mieśni przełyku i gardła, dochodzi do rozwoju przełyku olbrzymiego, co sprzyja
występowaniu zachłystowego zapalenia płuc
ostra piorunująca - nagłe silne osłabienie ze słabością mm. oddechowych
paraneoplasytczna - towarzyszy chorobom nowotworowym

ZESTAW IV_______________________________________________________________________________

1.Rozpoznanie antygenu w kontekście MHC kl.1

- limfocyty Th1
- każda komórka, która produkuje białka, w jakiś sposób te białka przerabia
- część białek wykorzystuje, ale część białek, które już są zużyte bądź niepotrzebne są w komórce
utylizowane i polega to na tym, że te białka niepotrzebne są znakowane innym białkiem ubikwityną i
następnie mogą być degradowane w proteasomach
- w proteasomach białka są głównie degradowane do krótkich peptydów
- następnie są one transportowane do ER
- w ER są produkowane cząsteczki MHC klasy I, bo każda komórka je ma i ta synteza trwa cały czas na równi z
degradacją białek
- w ER te krótkie peptydy łączą się z MHC klasy I i ten cały kompleks jest wynoszony na powierzchnię komórki
- tymi białkami są przede wszystkim białka endogenne, czyli komórki przerabiają swoje własne białka
- ale również w sytuacji, w której komórka może zostać zakażona wirusem, białka otoczki wirusa ulegają
degradacji tak samo jak białka własne
- w tym przypadku komórki na swojej powierzchni będą miały białka pochodzenia egzogenne peptydy
pochodzenia wirusowego, połączone z MHC klasy I
- jednak w pewnym momencie wirus przejmuje całą komórkę i komórka zaczyna produkować białka otoczki
wirusa tak jak własne białka i wtedy już te białka nazywamy endogennymi, ponieważ komórka, mimo że nie
dla siebie, sama je wyprodukowała
- takimi białkami endogennymi są również białka komórek nowotworowych (tak więc komórki nowotworowe
też są rozpoznawane w kontekście MHC klasy I
- reasumując, w kontekście MHC klasy I będą pokazywane antygeny endogenne: mogą to być antygeny
własnych komórek, ale również mogą to być antygeny wirusowe
- jeśli są to antygeny obce, i taka komórka wejdzie w kontakt z komórką, która jest obca i jej nie rozpoznaje,
to ten limfocyt zabija taką komórkę

W KONTEŚCIE MHC KLASY I PREZENTOWANE SĄ ANTYGENY POCHODZENIA ENDOGENNEGO

2. Rola SIg A i jak jest wydzielane.

funkcje: - chronią przewód pokarmowy

- opłaszczanie, aglutynacja mikroorganizmów

- działanie bakteriostatyczne

- zapobieganie adhezji mikroorganizmów

- neutralizacja toksyn bakteryjnych

- w fazie efektorowej odporności błon śluzowych jelita plazmocyty produkują przeciwciała klasy IgA
- te przeciwciała są transportowane do światła przewodu pokarmowego (transport aktywny, wykorzystujący
obecność receptora Poli-IgR)
- przeciwciało jest wiązane przez domenę zewnątrzkomórkową receptora Poli-IgR
- fragment tego receptora po tym transporcie zostaje odcięty (ta domena z którą było związane przeciwciało)
i zostaje z przeciwciałem IgA jako fragment SC
- do światła jelita jest wydzielana immunoglobulina S-IgA zbudowana z dimeru połączonego łańcuchem J
z dołączonym fragmentem receptora (SC)
- ten fragment SC chroni IgA przed rozkładem proteolitycznym

3. Cytokiny definicja i jak działają

- cytokiny to duża rodzina białek (większość to glikoproteiny), które wpływają na funkcje komórek i
warunkują ich wzajemne oddziaływanie
- cytokiny mogą pobudzać odpowiedź komórkową i humoralną, co w połączeniu z ich ilością powoduje, że
powstaje niezwykle skuteczny, bardzo skomplkowany i czuły system powiązań między komórkami, tzw. sieć
cytokin
- cytokiny wpływają na leukocyty i inne komórki organizmu
- indukują powstanie gorączki, regulują morfogenezę komórek i tkanek, działają cytotoksycznie…


interleukiny - umożliwiają komunikację leukocytów ze sobą i pozwalają na wływ jednych populacji
leukocytów na inne

cytokiny hemopoetyczne - wpływają na różnicowanie komórek szlaku krwiotwórczego

interferony - obrona przeciwwirusowa

chemokiny - pobudzają leukocyty i wyznaczają gradient chemotaktyczny (IL-8 pobudza neutrofile)

nadrodzina cząsteczek TNF

działanie cytokin:
synergistyczne - cytokiny współpracują, np. IL-4 i IL-5 indukują zmianę klasy przeciwciał na IgE
antagonistyczne - cytokiny działają przeciwstawnie, np. TNF-α aktywuje komórki a TGF-β wycisza reakcje
plejotropowe - jedna cytokina wywiera wiele różnych efektów, np. IL-4 odpowiada za aktywację, proliferację
i różnicowanie komórek
redundantne - cytokiny z tej samej rodziny, wywierające te same efekty, mogą być zastępowane jedna drugą
addytywne - wspólny efekt jako sumowanie działania
neutralne - brak oddziaływań między cytokinami
kaskada indukcji - zdolność do indukowania sprzężeń zwrotnych ujemnych i dodatnich

4. Dopełniacz - funkcje jego składowych

a. rozpuszczenie i rozpad (bakterioliza, cytoliza) - kompleks atakujący błonę - MAC (C5b6789)
b. opsonizacja - C3b i C4b
c. chemotaksja i aktywacja leukocytów - C5a (neutrofile)
- C3a, C5a (monocyty)
d. degranulacja (komórki tucznej i bazofili), indukcja syntezy metabolitów kwasu arachidonowego,
zwiększenie przepuszczalności naczyń i skurcz mm. gładkich (reakcja anafilaktyczna, wstrząs)
- C3a, C4a, C5a (anafilatoksyny)

e. wzmacnianie odpowiedzi humoralnej - C3b i C4b połączone z kompleksem Ag-Ab wiązane przez receptor
CR2 na limfocytach B
f. rozwój pamięci immunologicznej - C3b i C4b połączone z kompleksem Ag-Ab, wiązane przez receptory CR2
i CR3 na komórkach dendrytycznych grudek
g. poprawiają skuteczność usuwania kompleksów immunologicznych oraz komórek apoptotycznych
- C1q, fragmenty składników C3 i C4, czynnik P (properdyna)

5. Szczepienia - czy ma jakieś znaczenie gdzie podamy szczepionkę i jaka odporność

podanie doustne - możliwość wytworzenia tolerancji
- musi przejść przez cały przewód pokarmowy zanim dotrze do kępek Payera, więc Ag może
ulec proteolizie
- jeżeli jednak antygen przetrwa, jest to najlepszy rodzaj szczepionki (daje odporność błon
śluzowych)

podanie dożylne - z krwią Ag dostaje się do śledziony
- stosowane jedynie doświadczalnie

podanie parenteralne (pozajelitowe) - szczepienie podskórne bądź domięśniowe w pobliżu obwodowych
naczyń limfatycznych
- Ag trafia do limfy a następnie do najbliższego węzła chłonnego


- jest to bardzo ważne
- z reguły wykonujemy szczepienia podskórne lub domięśniowe
- to miejsce depozycji nie może być przypadkowe (trzeba pamiętać o tym, żeby podać antygen tak, żeby
znajdował się w bliskości jakiegoś węzła chłonnego)
- jeżeli antygen jest podawany podskórnie lub domięśniowo, to jego rozpoznanie następuje w najbliższym
węźle chłonnym
- jeżeli antygen jest podany w formie doustnej (na błony śluzowej), to jego rozpoznanie następuje w
najbliższym skupisku tkanki chłonnej (błony śluzowe jako taki są chronione przed kontaktem z antygenem,
więc musimy go wymusić, dlatego immunizacja na błony śluzowe jest trudna), stosowana u ptaków

	parenteralne	doustne
sposób podania	iniekcja	zjedzenie
zagrożenie związane ze sposobem podania	zakażenia przypadkowe	brak (minimalne)
adjuwant	glin	adjuwanty do stosowania na błony śluzowe (np. polimer polietylenoimina)
odpowiedź immunologiczna	systemowa humoralna i komórkowa	błon śluzowych, systemowa humoralna, tolerancja
protektywność	wiele chorób u ludzi i zwierząt	polio modele zwierzęce
wykorzystanie kliniczne	szerokie	próby kliniczne

ZESTAW V________________________________________________________________________________

1.Wymienić cząsteczki CD na limf. T (na początku kazał mi wyjaśnić co to cząst. CD)

Antygeny różnicowania = cluster of differentiation (CD)

- struktury występujące na określonych grupach komórek, charakteryzujące je
- wykrywane są przeciwciałami monoklonalnymi swoistymi dla jednej determinanty antygenowej
- pewne grupy tych przeciwciał rozpoznają ten sam antygen (marker) różnicowania
- symbolem CD i odpowiednią cyfrą oznacza się struktury powierzchniowe komórek, głównie
leukocytów

wszystkie leukocyty: CD45
wszystkie limfocyty T: CD45, CD3
limfocyty Tc: CD45, CD3, CD8
limfocyty Th: CD45, CD3, CD4
limfocyty Treg: CD4, CD25, czynnik transkrypcyjny Foxp3

2.Funkcja fragmentu Fab i Fc
(tu jak powiedziałam że Fc łączy się z receptorami to spytał czy IgG od matki przechodząc do płodu ma duże powinowactwo do płodu czy cos takiego - odp tak ma duzo btw. efekt heterocytotropowy)

Zastosowanie papainy umożliwia rozcięcie przeciwciała i uzyskanie z pojedynczej cząsteczki dwóch fragmentów Fab (ang. Fragment, antigen binding – wiążących antygen) oraz jednego fragmentu Fc (ang. Fragment, crystallizable – krystalizującego)

Fab - miejsce wiążące antygen (tzw. paratop - utworzony przez dwa fragmenty Fab)
- stanowią „ramiona litery Y”
- mieszczą się na nim regiony hiperzmienne
- utworzone przez domenę zmienną łańcucha ciężkiego i lekkiego (VL i VH)
- w obrębie tych domen znajdują się 3 regiony hiperzmienne (CDR), zarówno w łańcuchu lekkim i ciężkim
- części stałe są identyczne dla przeciwciał danej klasy
- części zmienne są różne dla przeciwciał wiążących różne epitopy

Fc - stanowi „nóżkę litery Y”
- pełni funkcję efektorową, czyli odpowiada za łączenie się i współpracę z innymi komórkami układu
odpornościowego i za aktywację dopełniacza
- zbudowany tylko z łańcuchów ciężkich
- jest związany z cytofilnością przeciwciał
- posiada zdolność wiązania się z receptorami limfocytów i makrofagów

region zawiasowy - znajduje się w pobliżu miejsca trawionego przez papainę
- pozwala na różne ustawienie się fragmentów Fab względem Fc

3. prezentacja antygenu na BCR

- limfocyt B ma na swojej powierzchni receptor dla antygenu, zwany BCR (B-cell receptor)
- receptor ten de facto jest immunoglobuliną
- ma część śródbłonową i krótki odcinek cytoplazmatyczny, dlatego sama nie może przekazywać
sygnału, tylko potrzebuje pomocy ze strony koreceptorów (heterodimery Ig-α i Ig-β) a one mają
długie odcinki cytoplazmatyczne, z motywami ITAM, które mogą zainicjować przekazanie sygnału
- jest bardzo dużo różnych limfocytów B, które mają różne receptory BCR, czyli potencjalnie mogą
rozpoznać każdy antygen
- skutkiem rozpoznania przez tę komórkę jest podział komórki i powstanie klonu limfocytu
- następnie te limfocyty przekształcają się w komórkę plazmatyczną
- ta komórka plazmatyczna produkuje receptor dla antygenu w postaci wydzielniczej
- to co nazywamy przeciwciałami jest tak naprawdę rozpuszczalną formą receptora dla antygenów
limfocytów B
- w trakcie życia osobniczego limfocyty stykają się z różnymi antygenami i wiele klonów limfocytów
się mnoży i przekształca się w plazmocyty i produkują się receptory rozpoznania danych antygenów
- stąd się bierze różnorodność przeciwciał
- tylko plazmocyty produkują przeciwciała

- do pełnego rozpoznania antygenu receptor BCR potrzebuje jeszcze dodatkowych cząsteczek, CD 21 i
CD19 (to są dodatkowe koreceptory w rozpoznaniu antygenu a jednocześnie są charakterystyczne
dla wszystkich limf B i są używane jako antygeny różnicowania limfocytów B

- CD21 - rozpoznaje fragment dopełniacza
- CD19 - koreceptor, posiada ITAM

a. receptor immunoglobulinowy (błonowa forma immunoglobuliny) - odpowiada za rozpoznanie Ag
b. heterodimer - składający się z łańcuchów Ig-α i Ig- β posiadające ogony, na których znajdują się ITAM
- jest odpowiedzialny za przekazanie sygnału do wnętrza komórki
- Ig-α i Ig- β = CD79a i CD79b

- motywy ITAM, niezbędne do aktywacji komórki, pozostają ukryte
- po związaniu komórki dochodzi do ich odsłonięcia i uruchomienia szlaków przekazywania sygnałóu we
wnętrzu komórki

przekazywanie sygnału: - we wczesnym etapie przekazywania sygnału, dochodzi do aktywacji kinaz
tyrozynowych
- aktywacja kinaz SRC-podobnych powoduje fosforylację tyrozyn w obrębie
sekwencji ITAM, oraz fragmentów receptora Ig-α i Ig- β
- do ufosforylowanych cząsteczek ITAM przyłączają się kolejne białka z różnych
szlaków biorące udział w przekazywaniu sygnału do wnętrza komórki

4. testy służące do mierzenia funkcji granulocytów czy jakoś tak

badania funkcji granulocytów:

in vivo: - badanie zdolności ruchu i migracji z krwi do miejsc działania zapaleniotwórczego

in vitro: - liczba leukocytów we krwi lub innych płynach ustrojowych
- obecność receptorów umożliwiających adherencję i migrację z naczyń
- zdolność ruchu pod warstwą żelu agarozowego
- zdolność fagocytozy
- właściwości oksydacyjno-redukcyjne oraz aktywność mieloperoksydazy i produkcji nadtlenków
- właściwości bakteriobójcze
- produkcja cytokin

BADANIA ZDOLNOŚCI RUCHU:

- badanie reakcji granulocytów na czynnik chemotaktyczny

a. test migracji spontanicznej i chemotaksji leukocytów pod agarem

- płytka Petriego z roztworem agarozy/agaru z dodatkiem antybiotyków i surowicy
- do dołków nanosi się komórki
- inkubacja w cieplarce
- zdjąć agar, komórki zabarwic May-Grunwaldem-Giemsą
- określić wielkość strefy migracji

b. test kapilarowy migracji spontanicznej i chemotaksji leukocytów

c. test chemotaksji leukocytów w komorze Boydena

- filtr miliporowy (czynnik chemotaktyczny pod nim, zawiesina komórek nad nim)

TEST NA ZDOLNOŚĆ DO ADHERENCJI

BADANIE ZDOLNOŚCI FAGOCYTOZY

indeks fagocytarny

TEST NBT - na zdolność do zabijania wewnątrzkomórkowego

- mają wysoki potencjał oksydo-redukcyjny i mogą zredukować błękit nitrotetrazolowy (NBT-żółty) do
nierozpuszczalnego formazanu (granatowy)

test spontaniczny: komórki + barwnik -> oceny liczby komórek redukujących i nieredukujących
test pobudzony: komórki + endotoksyny bakteryjne lub inne czynniki pobudzające (np. zymozan)

5. jak otrzymać przeciwciała monoklonalne i zastosowanie

1. Pierwszym krokiem w pozyskiwaniu przeciwciał jest immunizacja myszy antygenem, a następnie pobranie po kilku tygodniach śledziony. Mieszaninę limfocytów i komórek plazmatycznych ze śledziony poddaje się in vitro fuzji z komórkami szpiczaka. Komórki szpiczaka mnogiego są komórkami nowotworowymi, odznaczającymi się zaburzoną produkcją przeciwciał. Ten rodzaj raka charakteryzuje się tym, że pojedynczy zmieniony limfocyt lub komórka plazmatyczna dzieli się w niekontrolowany i nieograniczony sposób, przez co mówi się o nieśmiertelności tego typu komórek. W rezultacie powstaje bardzo wiele komórek jednego rodzaju. Stanowią one klon, ponieważ pochodzą od jednej komórki i mają identyczne właściwości. Jeśli teraz nastąpi fuzja komórek szpiczaka i limfocytów, cytozol oraz organelle pochodzące z tych komórek ulegną „wymieszaniu”. Glikoproteina lub glikol polietylenowy (PEG) stymulują ową fuzję. Każda z powstałych komórek hybrydowych, zwanych komórkami hybrydoma, stale wytwarza homogenne przeciwciała o swoistości określonej przez macierzystą komórkę śledziony.

2. Drugim krytycznym krokiem w produkcji przeciwciał monoklonalnych jest selekcja komórek hybrydoma i komórek, które nie podległy fuzji. Tego typu separacja odbywa się zwykle na tzw. podłożu selekcyjnym HAT (posiada blokery biosyntezy zasad azotowych, a zatem same szpiczaki nie są zdolne do przeżycia), które pozwala na wzrost jedynie sfuzjowanym komórkom. Przed dokonaniem fuzji, komórki szpiczaka uszkadza się w ten sposób, żeby nie mogły produkować np. niezbędnego do funkcjonowania enzymu. Fuzja dostarczy im tego enzymu, gdyż użyte do niej limfocyty B będą go zawierać. Najczęściej stosuje się linie z uszkodzonym genem fosforybozylotransferazy hipoksantynowo-guaninowej (HGPRT), która jest zaangażowana w syntezę puryn. Komórki hybrydowe hoduje się w selektywnym płynie hodowlanym, który nie zawiera substancji będącej produktem uszkodzonego enzymu. W ten sposób komórki szpiczaka, które nie uległy fuzji z limfocytem B z pewnością zginą. W przypadku zastosowania komórek HGPRT należy dodać do podłoża aminopterynę, która uniemożliwia zajście syntezy puryn alternatywną drogą metaboliczną. Płyn hodowlany nie może zawierać cytokin, które utrzymują przy życiu limfocyty B. Dzięki temu limfocyty B, które nie uległy fuzji, ulegną apoptozie.

3. W końcowym etapie wyselekcjonowane populacje komórek hybrydowych przeszukuje się w celu wyszukania komórek produkujących przeciwciała o określonej swoistości. Po paru dniach hodowli komórki rozmieszcza się w osobnych naczynkach tak, że przeciwciała w danym naczynku pochodzą tylko i wyłącznie z jednego klonu komórek szpiczakowych, są zatem przeciwciałami monoklonalnymi


ZASTOSOWANIE:

- wykrywanie i określanie stężenia różnych czynników: hormonów, enzymów, leków w testach R/A i ELISA
(np.gonadotropiny łożyskowej w ciąży)
- oczyszczanie czynników i hormonów
- diagnostyka różnicowa i lokalizacja nowotworów
- wykrywanie antygenów HLA (MHC ludzkie) podczas doboru dawców przeszczepów
- prognozowanie nowotworów
- neutralizacja toksyn
- zastosowanie w diagnostyce chorób zakaźnych

ZESTAW VI_______________________________________________________________________________

1. Rozpoznanie Ag przez TLR

2. Nadwrażliwości z udziałem przeciwciał

3. Wędrówka limfocytów

4. Testy diagnostyczne przy FIV

ELISA
CYTOMETRIA PRZEPŁYWOWA
IMMUNOBLOTTING


5. Wyjaśnij pojęcia APC, KIR, CLIP

APC - komórka prezentująca antygen
- należą do nich : makrofagi, komórki Langerhansa, komórki dendrytyczne grudek chłonnych (FDC i
GCDC), komórki dendrytyczne splatające (IDCs), limfocyty B

KIR - receptor komórek NK
- receptor hamujący
- rozpoznanie przez niego cząsteczek MHC I hamuje aktywność komórki NK na drodze wyłączenia sygnału
pobudzającego z receptora lektynowego
- dzieje się tak, gdy komórka rozpoznaje prawidłową, własną komórkę organizmu, posiadającą własne,
niezmienione i o prawidłowej ekspresji cząsteczki MHC I

CLIP - fragment łańcucha peptydowego, umiejscowiony w rowku cząsteczki MHC II
- zabezpiecza ją przed przypadkowym przyłączeniem peptydów endogenny w ER
- odłącza się w momencie gdy po spotkaniu się MHC II z antygenem dochodzi do wymiany zawartości
pęcherzy i do rowka przyłącza się peptyd antygenu

1. opsoniny

2. Prezentacja Ag egzogennego limfocytom dziewiczym

3. Izotypy przeciwciał

4. Nadwrażliwość typu I

5. Przykłady niedoborów immunologicznych nabytych

1.Galt

2. Strefy grasiczozalezne

3. Zastosowanie cytometrii

4. Komorka dendrytyczna jako APC

5. Powstawanie cial monoklonalnych

1. strefy grasiczozalezne

2 char. kom NK

3. prezentacja Ag w restrykcji MHCII

- Th2

- mają zdolność pokazywania na swojej powierzchni MHC klasy II
- dość często fagocytują obce antygeny (lub endocytują)
- antygen zamykany jest w endosomie i w nim zostaje przetrawiony
- komórki prezentujące antygen syntetyzują w ER cząsteczki MHC klasy II, które układają między sobą i w ten
sposób tworzy się rowek
- aby do rowka MHC klasy II przypadkowo nie wpadały inne peptydy, to dołącza się do niego peptyd (łańcuch
niezmienny) tzw. CLIP i to temu zapobiega
- peptyd razem z MHC klasy II jest transportowany do Aparatu Golgiego i tam jest zamykany i następnie
transportowany do cytozolu, a tam łączy się z endosomem, w którym są przetrawione białka
- po połączeniu dwóch pęcherzyków następuje wymiana zawartości połączenie MHC klasy II z peptydem
egzogennym
- dopiero wtedy MHC klasy II wraz z peptydem egzogennym jest transportowany na powierzchnię komórki i
tam prezentowany limfocytom Th

W KONTEKŚCIE MHC KLASY II PREZENTOWANY SĄ ANTYGENY POCHODZENIA EGZOGENNEGO (pochodzące z fagocytozy lub endocytozy)

4. redundancja i plejotropizm

5. cechy idealnej szczepionki

1. Rozpoznanie antygenu przez komórkę NK

2. Interleukina 4- które komórki wydzielają, komórko docelowe, działanie

3. Prezentacja antygenu w kępce peyera

4. Coś o surowicę poliklonalną- wady i zalety

5. Pojęcia: ITAM/ITIM, integryna, mediatory preformowane

1. cytokiny w zapaleniu

2. regulacja odpowiedzi humoralnej

3. budowa, funkcje TCR i co warunkuje jego zmienność genetyczną

4. dobra szczepionka

5. kom. docelowa, HAT, ICCOSOMY

1. Makrofag jako APC.

2. Rearanżacja genów V,D,J (w jakich komórkach, jakie znaczenie, mechanizm)

3. Droga podawania szczepionki i jej znaczenie w efektywności przyjęcia.

4. Ilościowe testy na wykrycie immunoglobulin.

5. pojęcia: immunizacja bierna, mitogen, MHC.

1. Redundancja.

2. BLAD

3. Zabijanie komórki docelowej przez enzymy.

4. Przykład chorób z odkładaniem się kompleksów immunologicznych.

5. Odporność czynna i bierna naturalna.

1.Ag konwencjonalny i wlasny

2. Funkcje Th1 i Th2

3. Cytokiny wydzielane podczas zapalenia

4.BLAD

5. Nadwrażliwość II

1. SIgA, funkcje, gdzie i jak powstaje

2. Prezentacja Ag w restrykcji MHC I

3. Cytokiny, co to i jak działają

4. Funkcje składowych dopełniacza

5. Drogi podawania szczepionek a powstawanie różnych izotypów przeciwciał

1. prezentacja ag egzogennego.

2. immunofagocytoza

3. nadwrażliwosć typu 4 - szczególnie o co chodzi w wyprysku kontaktowym

4. wszystko o nk

5. fenotypizacja komórek

1.mechanizm nabywania odporności naturalnej,

2. strefy grasiczozalezne i grasiczoniezależne w węźle chłonnym,

3.reakcja ADCC, co bierze w niej udział,

4.proba tuberkulinowa co się gromadzi (komórki)

5. mechanizmy kontroli granulocytów

1. Budowa i rola IgM

2. Prezentacja Ag limfocytowi B

3. Rola cytokin w procesie zapalnym z uwzględnieniem jego faz

4. Metody zabijania limfocytu Tc

5. Metody badania funkcji granulocytów

1. miejsce bytowania limf T i B w obwodowych narządach limf

2. prezentacja Ag endogennego

3. Rola IL-1,6 i TNF na układ nerwowy, kore nadnerczy i wątrobę, jak nazywa się takie działanie cytokin

4.Pluco Farmera

5.Elisa przy wykrywaniu Ag

1. odpowiedź immunologiczna na błonie sluzowej układu pokarmowego

2. dojrzewanie limf T w grasicy

3. sposoby oddzaiływanie cytokin

4.nadwrażliwość kontaktowa w przebiegu Deramatoz

5.charakterystyka i zastosowanie przeciwciał monoklonalnych

1. idiotyp, izotyp, allotyp przeciwciała

2. rozpoznanie antygenu w jelicie

3.dojrzewanie limfocytow T

4. test immunodyfuzji radialnej

5. nadwrażliwość typu III

1. sIgA - dokładna budowa i właściwości,

2.Komorki NK - charakterystyka, budowa, receptory, mechanizm działania,

3. Jak nazywa sie zjawisko, kiedy niedobór 1 cytokiny moze byc zastepowany druga?

4. Mechanizm odczulania u alergików.

5. Wyjaśnij pojęcie: miano badanej surowicy.

1. Obwodowe narządy limfatyczne i ich funkcja

2. PRR i PAMP

3. Rozpoznawanie i niszczenie patogenów przez NK i Tc (TCR alba beta)

4. Płuco farmera

5. Testy na bójczość granulocytów

1. Prezentacja Ag endogennego

2. Liza komórki z udziałem dopełniacza (bez opisywania całej kaskady, tylko jak to się dzieje, że dopełniacz jest skuteczny)

3. Fenotyp-limfocyt T

4. Choroba posurowicza- kiedy występuje i jakie ma skutki?

5. Immunoblotting- zasada i zastosowanie

1. Fenotypizacja komórek;

2. Prezentowanie Ag egzogennego;

3.Nadwrażliwość kontaktowa;

3. Immunofagocytoza;

5. Komórki NK

1. Odporność nabyta naturalna.

2. Strefy grasiczozależne i grasiczoniezależne w węźle chłonnym.

3. Kontrola fagocytozy granulocytów.

4. ADCC (mechanizm), jakie komórki biorą udział. (dopytywał dokładnie o to w jaki sposób NK zabijają).

5. Próba tuberkulinowa, jakie komórki się pojawiają.

1.strefa grasiczozalezna i grasiczoniezalezna śledziony.

2. Odporność nabyta sztuczna.

3. Genotypowe i środowiskowe czynniki wpływające na nadwrażliwość typu 1

4. Próba skórna w nadwrażliwości typu 1, Arthusa (lll), i w tuberkulinowa co się dzieje i ile trwa

5. Zastosowania cytometrii przepływowej

1.Budowa i funkcje MHC klasy 1 i 2

2.fenotyp limf B,

3. pierwszy etap ekstrawazacji limfocytów

4. zastosowania testów hemoaglutynacyjnych,

5.anemia hemolityczna i splenomegalia u źrebiąt i ludzi

1. Cechy odpowiedzi swoistej

2. Rola eozynofila w zapaleniu

3. Rozpoznanie Ag przez NK

4. Limfocyt B jako APC

5.Wyjasnij: antygen, zmienność izotypowa przeciwciała, płuco farmera

1. Różnice i podobieństwa TCR i BCR

2. Oś gruczoł mlekowy - jelito

3. Cechy aktywacji dopełniacza (które m.in chemotaksja i anafilaksja)

4. Krążenie limf dziewiczych i pamięci

5. Pojęcia: antygen T - zależny, komórka dendrytyczna grudki, ITIM sekwencja

zestaw I

1.ADCC funkcja fizjologiczna i patologiczna.

2 IgE budowa i funkcja dlaczego nie jest opsoniną i co znaczy homocytotropowa

3.DTH antygen t zależny idiotyp

4.Rodzaje szczepionek

5.Cytokiny prozapalne co je wydziela jakie, działanie mają

zestaw VII:

1. kom dendrytyczne w odpowiedzi immunologicznej

2. Choroba posurowicza

3. Coś tam o wydzielaniu mastocyta, ziarna itp

4. Definicja: epitop, odp anam, przeciwciało monokonalne

5. Droga klasyczna aktywacji dopełniacza

1. Cechy odpowiedzi swoistej

2.Aktywacja kom NK

3.Rola eozynofila w zapaleniu

4. Limfocyt B jako APC

5.Antygen, zmienność izotypowa przeciwciał, płuco farmera

1.receptor TCR-budowa i funkcja

2. Opisać receptory dla PAMP

3.selekcja pozytywna i negatywna

4.nadwrazliwość I mechanizm

5.Immunogen, proteosom, adjuwankt

1. Skutki aktywacji limfocytów Th.

2. nadwrażliwość typu IV

3. Centralne i obwodowe narządy limfatyczne.

4. Funkcje efektorowe przeciwciał.

5. Pojęcia: interferony typu I, HEV, gammaglobuliny (kazał wymienić inne frakcje białkowe surowicy i pytał czy poziom gammaglobulin szybciej wzrasta w pierwotnej czy wtórnej odp immunologicznej)

zestaw VIII

1. różnice pomiędzy kępką Peyera a węzłem chłonnym

2. receptory TLR

3. rozpoznanie antygenu przez limfocyt Th

4. cechy idealnej szczepionki

5.pojęcia: główny układ zgodności tkankowej, nadwrażliwość kontaktowa, antygeny różnicowania

Zestaw X

1. Krążenie limfocytów pamięci oraz dziewiczych we krwi.

2. Receptory BCR i TCR- różnice i podobieństwa.

3. Skutki aktywacji dopełniacza.

4. Oś przewód pokarmowy- gruczoł mlekowy.

5. Ag grasiczoniezależny, komórka dendrytyczna grudki chłonnej, INF-gamma

26.06.15

Zestaw XX

1.Opsoniny (co sprawia ze ułatwiają fagocytozę)

2.Prezentacja Ag limfocytom dziewiczym

3.Izotypy przeciwciał

4.Nadwrażliwość typu I (jakie kom. uczestniczą, objawy, coś o alergenach)

5.Nabyte niedobory immunologiczne

Zestaw IV:

1.Budowa, charakterystyka i funkcje sIgA (chciał usłyszeć o jakiejś charakterystycznej funkcji, niestety nie wiedziałem o co chodzi. I nie, nie miał na myśli ochrony błon śluzowych i wydzielin).

2.Charakterystyka fenotypowa Tc

3.Cytokiny odpowiedzialne za odpowiedź komórkową (dopytywał, na jakie komórki konkretnie działają)
4.Wrodzone niedobory immunologiczne (chociaż 1 przykład i go opisać na czym polega)

5.Nadwrażliwość typu III - przykłady i charakterystyka. (ważne że gdzie dokładnie odkładają się kompleksy).

1. Kom. splatająca jako APC

2. Markery Th

3. ELISA na wykrywanie Ag

4. Odporność sztuczna: bierna i czynna

5. Funkcje efektorowe Ab

Zestaw XVII

1. Redundatywne działanie cytokin (i tutaj w redundacji chodzi o to że różne cytokiny dają ten sam efekt ALE nie mogą to być przypadkowe cytokiny- muszą mieć podobną budowę- zawierać jakiś element który czyni je podobnymi, np INF-ony)

2. Przykłady schorzeń z immunokompleksami

3. BLAD

4. Enzymatyczne działanie na komórki docelowe

5. Odporność naturalna czynna i bierna.

1. Łączenie Ag z NK

2. IL4 - co je produkuje, na co działa, co robi

3. Jak kępki Peyera przyłączają Ag

4. Odpowiedź poliklonalna limfocytów - zalety i wady

5. Pojęcia: ITAM, ITIM, mediatory performowane, integryny

zestaw I

1. budowa i funkcja IgM

2. Jak i pod wpływem jakich czynników zachodzi ekstrawazacja granulocytów

3. Cytokiny . Plejotropowe działanie cytokin (przykłady)

4. Immunologiczne kompleksy wydzielnicze - budowa i funkcje

5. Gdzie stosujemy podwójną immunodyfuzje

1. Budowa, funkcje, charakterystyka IgM.

2. Produkcja przeciwciał monoklonalnych.

3. Cytokiny wydzielane konstytutywnie.

4. Cechy idealnej szczepionki.

5. Selekcja pozytywna i negatywna limfocytów w grasicy.

1.Parakrynne działanie cytokin

2. Interferony

3. Grupy krwi u kotów, choroba hemolityczna z udziałem przeciwciał anty-erytrocytarnych

4. Nadwrażliwość typu późnego

5. Opisz pojęcia : odporność wrodzona, adiuwant, fragment Fab i Fc przeciwciał

1. Strefy grasiczozależne w obwodowych narządach limfatycznych

2. Charakterystyka kom. NK.

3. Prezentacja w restrykcji MHC kl.2

4. Plejotropowość i redundancja cytokin - definicja i przykłady.

5. Cechy idealnej szczepionki.

1. Komórka dendrytyczna grudki jako APC,

2. Strefy grasiczozależne w węźle i śledzionie,

3. Obrona immunologiczna GALT

4. Produkcja przeciwciał monoklonalnych,

5. Zastosowanie cytometrii przepływowej

1.fenotyp Th,

2.nadwrażliwość typu II - przykłady

3.działanie cytokin,

4.odpowiedź immunologiczna w przypadku bakterii,

5.IgG

29.06.15

1. Budowa, charakterystyka i funkcje IgM.
2. Cytokiny wydzielane konstytutywnie.
3. Charakterystyka, funkcje i powstawanie przeciwciał monoklonalnych. < profesor bardzo dokładnie chciał powstawanie i co potem się z nimi robi>
4. Cechy idealnej szczepionki.
5. pozytywna i negatywna selekcja limfocytów t w grasicy

1. Rozpoznanie antygenu przez TLR
2. Wymień nadwrażliwości związane z Ig
3. Wędrówka limfocytów
4. Metody diagnostyczne przy FIV
5. Pojęcia: APC, KIR, CLIP