POZIOMY GŁÓWNE
Wyróżnia się go na podstawie dominujących form i intensywności przeobrażeń utworu macierzystego przez procesy glebotwórcze. Przeobrażenia te powodują zróżnicowanie się wyglądu, właściwości fizycznych i chemicznych w porównaniu ze skałą macierzystą. Poziomy genetyczne zaznacza się dużymi literami alfabetu łacińskiego.
O – poziom organiczny próchnic nakładowych i gleb organicznych
Zawiera ponad 20% słabo, lub zupełnie nieprzeobrażonej materii organicznej
W glebach mineralnych i mineralno organicznych poziom ten tworzy się na powierzchni utworu mineralnego, zwykle przy pełnym dostępie powietrza
W skład wchodzą opadłe liście i inne części pochodzenia roślinnego i zwierzęcego
Stanowią one niejednolitą gąbczastą masę w różnym stopniu zmumifikowaną zależnie od wilgotności
W warunkach leśnych, nie sprzyjających procesowi humifikacji, przy silnie kwaśnym odczynie i zbytnim uwilgotnieniu tworzy się próchnica nakładowa
Miąższość jej jest tym większa, im bardziej są niekorzystne warunki humifikacji
A – poziom próchniczny
Występuje w wierzchniej części profilu glebowego, bezpośrednio przy powierzchni lub poniżej poziomu O
Zawiera on mniej niż 20% silnie zmumifikowanej materii organicznej
Zwykle zawartość substancji organicznej waha się od ułamków procenta do 10%, a w większości gleb wykorzystywanych pod uprawy rolnicze od 1 do 2 %
Na ogół miąższość poziomu wacha się od kilku do kilkunastu centymetrów, w glebach użytkowanych rolniczo 25 cm
E – poziom wymycia [eluwialny]
Jeśli występuje w profilu glebowym to leży bezpośrednio pod poziomem O i A
Obejmuje strefę wymywania, powstającą na skutek działania zakwaszonych roztworów glebowych przesiąkających w głąb profilu
Najbardziej charakterystyczne poziomy eluwialne występują w glebach bielicowych
Poziomu E ma zdecydowane jaśniejsze zabarwienie niż poziomy sąsiednie
Zabarwienie jego jest popielate, a nawet białe
B – wzbogacenia [iluwialny]
Powstaje na skutek osadzania różnych składników wmywanych z wyższych części profilu glebowego
Występuje pod poziomem E, a jeśli tego poziomu niema to bezpośrednio pod poziomem A
W poziomie wzbogacenia osadzają się głównie związki żelaza i glinu, a także sole wapnia, fosforu oraz materiały ilaste i koloidy organiczne
Dzięki tym zjawiskom barwa tego poziomu jest brunatna, ewentualnie rdzawo szara
G – poziom glejowy
Powstaje jedynie w warstwach mineralnych
Obecność wywołana jest silną lub całkowitą redukcją w warunkach beztlenowych
Niedobór tlenu spowodowany jest nadmiernym uwilgotnieniem
Redukcji ulegają główne związki żelaza i manganu
Żelazo z plus trzeciego stopnia utlenienia ulega redukcji na plus drugi stopień utlenienia
C – skała macierzysta
Występuje w niższych częściach profilu glebowego
Poziom mineralny, nie zmieniony procesami glebotwórczymi
Ze skały macierzystej powstają wyżej leżące poziomy genetyczne
P – poziom bagienny
Część profilu gleb organicznych objęta bagiennym procesem glebotwórczym
M – poziom murszenia
Część profilu glebowego pobagiennych gleb organicznych objęta procesem murszenia
W początkowym stadium murszenia wykształca się poziom M1 nie przekraczający zwykle miąższości 20 cm
Zawarta jest w nim ogólna część masy korzeniowej darni
Występująca w nim substancja organiczna wykazuje tendencje do zgruźlenia
D – podłoże mineralne
Utwór mineralny nie lity, występujący w podłożu gleb organicznych
R – podłoże skalne
Jest to lita lub spękana skała zwięzła (magmowa, osadowa lub przeobrażona występująca w podłożu)
POZIOMY MIESZANE
Nazywa się część profilu glebowego w którym morfologiczne zmiany między sąsiednimi poziomami głównymi obejmują pas szerszy niż 5cm
Morfologiczne cechy przyległych poziomów glebowych są wyraźne
Oznacza się go dużymi literami charakteryzującymi poziom głównym, oddzielonymi ukośną kresną np. A/E
POZIOM PRZEJŚCIOWY
Określa się część profilu glebowego w którym jednocześnie są widoczne morfologiczne cechy sąsiednich profilów glebowych
Określa się go dużymi literami charakteryzującymi poziom główny jako pierwszą stosuje się poziomu, którego morfologicznych cech jest więcej
PODPOZIOMU
Terminem podpoziom wprowadza się gdy istnieje potrzeba dokładniejszej charakterystyki i podziału poziomów głównych
Można je oznaczać liczbami arabskimi w ciągłej sekwencji
Częściej oznaczamy je małymi literami alfabetu łacińskiego o określonym znaczeniu, które stawiamy po literach oznaczających poziom główny.
Nieciągłości litologiczne
Mówimy wówczas, gdy w profilu glebowym lub utworze macierzystym, występują materiały różnego pochodzenia geologicznego o wyraźnych granicach nieciągłości litologicznych.
Warstwa glebowa
Nazywamy część profilu glebowego różniąca się zasadniczo od pozostałych części profilu. Jest to materiał charakteryzujący się cechami i właściwościami związanymi z litogenezą.
Jeśli w obrębie profilu glebowego występuje jedna warstwa glebowa to taką glebę nazywa się glebą całkowitą
Jeśli w obrębie profilu glebowego występuje więcej niż jedna warstwa glebowa to gleba nosi nazwę gleby niecałkowitej
Miąższość gleby
GENETYCZNA
Suma miąższości poszczególnych poziomów genetycznych
W warunkach Niżu Polskiego w glebach dobrze wykształconych wynosi ona od kilkudziesięciu centymetrów do ok. 2 m
BIOLOGICZNA
Miąższość strefy dostępnej korzenie roślin
Głębokość biologiczna może być mniejsza lub większa od głębokości genetycznej
Drugi przypadek jest u nas częstszy, bowiem zasięg palowych systemów korzeniowych drzew przekracza głębokość strefy objętej wyraźnym wpływem procesów glebowych
Barwa gleby
Barwa jest ważną cechą morfologiczną pomocną w rozróżnieniu miąższości poszczególnych poziomów genetycznych.
Na podstawie barwy doświadczony gleboznawca bez żadnych pomiarów może ocenić
Typ stosunków wodno-powietrznych
Warunki reakcji
Aktywność biologiczną
Wiele innych ważnych ekologicznych cech
Barwy jakimi odznaczają się gleby i ich elementy, wywodzą się z trzech podstawowym : białej, czarnej i czerwonej
Barwę nadają określone związki chemiczne i organiczne występujące w glebie
Podstawowymi czynnikami nadającymi barwę glebie są:
Próchnica
Związki żelaza
Ziarna kwarcu
Ziarna i konkrecje kalcytu
Krzemionka
Struktura gleby
Rodzaj i sposób wzajemnego powiązania oraz przestrzenny układ elementarnych cząstek stałej fazy gleby
Przy określaniu struktury glebowej rozpatruje się kształt i wielkość elementów strukturalnych, a także ich trwałość i stopień wykształcenia w profilu glebowym
Podział struktur glebowych:
1. Struktury proste (nieagregatowe)
a) rozdzielno ziarnista - r
b) spójna (zwarta, masywna) - m
2. Struktury agregatowe
a) sferoidalne
- koprolitowa - ko
- gruzełkowata - gr
- ziarnista - zn
b) foremnowielościenne (poliedryczne)
- foremnowielościenna ostrokrawędzista (angularna) - oa
- foremnowielościenna zaokrąglona (subangularna) - os
- bryłowa - br
c) struktury wrzecionowate
- pryzmatyczna - pr
- słupkowa -ps
d) dyskoidalne
- płytkowa - dp
- skorupkowa - ds
3. Struktury włókniste
a) gąbczasta - hg
b) włóknista właściwa - hw.
Gleba jest dynamicznym układem trójfazowym złożonym z fazy:
STAŁEJ
Stanowią cząstki mineralne organiczne i organiczno-mineralne w różnym stopniu rozdrobnione
Składnikami mineralnymi – gleb są to przede wszystkim minerały pierwotne.
Składnikami organicznymi – przede wszystkim próchnica, resztki roślinne i zwierzęce znajdujące się w różnym stopniu rozkładu oraz organizmy znajdujące w glebie
CIEKŁEJ
Składa się z wodnych roztworów rzeczywistych i koloidalnych o bardzo zmiennym składzie ilościowym i jakościowym
Stanowi ona tzw. Roztwór glebowy, który jest ważnym źródłem składników pokarmowych roślin
GAZOWEJ
Reprezentowana jest przez powietrza glebowe.
Skład granulometryczny (mechaniczny) gleby
Jest to procentowa zawartość poszczególnych frakcji mechanicznych w stałej fazie gleby
Charakteryzuje on stan rozdrobnienia mineralnej części fazy stałej gleby
Frakcja mechaniczna - nazywa się umownie przyjęty zbiór ziaren glebowych (objętych wspólną nazwą), mieszczących się w określonym przedziale wielkości średnic wyrażonych w milimetrach.
Ostatni slajd !!