Wentylacja naturalna wykorzystuje naturalne zjawiska fizyczne powietrza (wiatr, rożnica temperatur) oraz cechy konstrukcyjne budynku do wywołania ruchu powietrza w pomieszczeniu wentylowanym:
a) działanie wiatru —> rożnica ciśnień,
b) rożnica temperatur —> rożnica gęstości —>
rożnica ciśnień.
Do wentylacji naturalnej zalicza się:
• infiltrację, tj. przenikanie powietrza poprzez nieszczelności przegrod budowlanych;
• przewietrzanie – przez otwieranie okien;
• wentylację grawitacyjną kanałową;
• wentylację bezkanałową lub aerację, ktorą jest zwykle stosowana w przemyśle o dużych zyskach ciepła
jawnego.
Infiltracja, to samoczynna wymiana powietrza przez nieszczelności w przegrodach budowlanych (drzwiach, oknach itp.), wywołana rożnicą ciśnień między pomieszczeniem wentylowanym i otoczeniem pod wpływem działania wiatru lub rożnicy temperatur.
Aeracja, to ciągła wymiana powietrza przez otwory specjalnie do tego celu przewidziane w przegrodach budowlanych, wykorzystująca działanie wiatru i naturalny ruch konwekcyjny powietrza.
Wentylacja grawitacyjna, to przewietrzanie pomieszczeń w sposob ciągły, a nawiewanie i wywiewanie powietrza odbywa się z pomocą ciągu naturalnego przez pionowe kanały wentylacyjne wyprowadzone ponad dach budynku.
Przewietrzanie, to wymiana powietrza w pomieszczeniu przez otwieranie okien lub drzwi, wykorzystująca naturalną rożnicę ciśnień po obu stronach przegrod budowlanych.
Aeracja – naturalna zorganizowana ogolna wymiana powietrza w pomieszczeniu, odbywająca się przez specjalnie do tego celu przewidziane otwory nawiewne i wywiewne, uzbrojone w urządzenia regulujące przepływ powietrza. Najczęściej stosuje się w tak zwanych „gorących zakładach” ( 2 q > 50 W m )
Wentylacja mechaniczna jest podstawowym systemem wentylacji wszelkiego rodzaju pomieszczeń, w ktorych ma być wywołana wymiana powietrza sposobem zorganizowanym.
Według sposobu zaopatrzenia powietrza systemy mogą być nawiewnymi i wywiewnymi. Wentylacja nawiewna polega na doprowadzeniu powietrza do pomieszczenia, a wentylacja wywiewna polega na usuwaniu powietrza z pomieszczenia.
Według sposobu organizacji wymiany powietrza w pomieszczeniach rozrożnia się wentylację ogolną i miejscową.
Ogolna wentylacja ma na celu zapewnienie rownomiernej wymiany powietrza w całym pomieszczeniu i usuwaniu wszelkiego rodzaju szkodliwych zanieczyszczeń po ich zmieszeniu i rozcieńczeniu przez powietrze do pewnej dopuszczalnej koncentracji.
Jednym z podstawowych zadań w poprawnym rozwiązaniu wentylacji nowoczesnego obiektu jest przyjęcie i opracowanie właściwej koncepcji przepływu i rozdziału powietrza w pomieszczeniu. Jednak
Poprawnie sporządzony bilans ciepła i/lub zanieczyszczeń emitowanych w pomieszczeniu,
prawidłowo przyjęty przyrost temperatury (lub stężenia zanieczyszczeń) powietrza wentylującego,
dokładnie obliczony strumień powietrza wentylującego,
dobranie najwyższej jakości urządzeń do uzdatniania, przetłaczania i transportu powietrza wraz z automatyczną ich regulacją,
nie gwarantują jeszcze uzyskania prawidłowego efektu wentylacji pomieszczenia.
Ze względu na charakter stosowanej obrobki cieplno-wilgotnościowej powietrza można rozrożnić następujące urządzenia wentylacyjne:
z nawilżaniem powietrza (przemysł włokienniczy, przemysł tytoniowy, fabryki papieru, drukarnie),
z osuszaniem powietrza (pralnie, prasowalnie, kryte baseny kąpielowe, piekarnie),
z nawilżaniem i osuszaniem powietrza (przemysł włokienniczy, przemysł papierniczy, laboratoria materiałoznawcze, pakownie materiałow higrosko-pijnych),
z ogrzewaniem powietrza (hale sportowe, hale montażowe, hale warsztatowe, duże garaże, domy towarowe),
z ochładzaniem powietrza (hale przetworstwa artykułow spożywczych, mleczarnie, browary, przechowalnie towarowe),
z ogrzewaniem i ochładzaniem powietrza (domy towarowe, sklepy, hale warsztatowe, poczekalnie).
Zadanie wentylacji polega na tym, aby w pomieszczeniach utrzymać skład i stan powietrza, zgodny z wymaganiami higieniczno-sanitarnymi lub komfortu cieplnego. Oprocz higienicznych istnieją wymagania z
punktu widzenia procesow produkcyjnych.
Nadmiar ciepła oraz zanieczyszczenia chemiczne i mechaniczne, znajdujące się w powietrzu, z powodu ktorych nie odpowiada ono wymaganiom higieny, przyjęto określać mianem „czynnikow szkodliwych”.
151 Urządzenia do odzyskiwania ciepła, recyrkulacja powietrza
1. W instalacjach wentylacji mechanicznej ogólnej nawiewno-wywiewnej lub klimatyzacji komfortowej o wydajności 500 m3/h i więcej należy stosować urządzenia do odzyskiwania ciepła z powietrza wywiewanego o sprawności temperaturowej co najmniej 50% lub recyrkulację, gdy jest to dopuszczalne. W przypadku zastosowania recyrkulacji strumień powietrza zewnętrznego nie może być mniejszy niż wynika to z wymagań higienicznych. Dla wentylacji technologicznej zastosowanie odzysku ciepła powinno wynikać z uwarunkowań technologicznych i rachunku ekonomicznego.
2. Urządzenia do odzyskiwania ciepła powinny mieć zabezpieczenia ograniczające przenikanie między wymieniającymi ciepło strumieniami powietrza do:
1) 0,25% objętości strumienia powietrza wywiewanego z pomieszczenia - w przypadku wymiennika płytowego oraz wymiennika z rurek cieplnych,
2) 5% objętości strumienia powietrza wywiewanego z pomieszczenia - w przypadku wymiennika obrotowego,
w odniesieniu do różnicy ciśnienia 400 Pa.
3. Recyrkulację powietrza można stosować wówczas, gdy przeznaczenie wentylowanych pomieszczeń nie wiąże się z występowaniem bakterii chorobotwórczych, z emisją substancji szkodliwych dla zdrowia, uciążliwych zapachów, przy zachowaniu wymagań § 149 ust. 1 oraz wymagań dotyczących ochrony przeciwpożarowej.
4. W budynku opieki zdrowotnej recyrkulacja powietrza może być stosowana tylko za zgodą i na warunkach określonych przez właściwego państwowego inspektora sanitarnego.
5. W przypadku stosowania recyrkulacji powietrza w instalacjach wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej lub klimatyzacji należy stosować układy regulacji umożliwiające w korzystnych warunkach pogodowych zwiększanie udziału powietrza zewnętrznego do 100 %.
6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się w przypadkach, gdy zwiększanie strumienia powietrza wentylacyjnego uniemożliwiałoby dotrzymanie poziomu czystości powietrza wymaganego przez względy technologiczne.
7. Wymagań ust. 1 można nie stosować w przypadku instalacji używanych krócej niż przez 1.000 godzin w roku.
Czym różnie się klimatyzacja od wentylacji
Klimatyzacja to w odróżnieniu od wentylacji proces nadawania powietrzu w pomieszczeniu określonych właściwości pożądanych ze względów higienicznych oraz ze względu na dobre samopoczucie ludzi lub też parametrów wymaganych ze względów technologicznych (np. nawilżanie, osuszanie, podgrzewanie, ochładzanie)
BILANSCIEPLNY POM.
Zyski ciepła od przegród wewn.
Zadaniem wentylacji jest niedopuszczenie do nadmiernego wzrostu zanieczyszczeń i temp.
Obciążenie pom. – zyski ciepła pom.
Q zmienia się czyli V też się zmienia. Mówimy o takich rozwiązaniach, żeby V było stałe latem i zimą. Obliczenia powinniśmy spożądzać dla warunków ekstremalnych – bilans cieplny.
1.niedopuszczenie do przegrzania pomieszczenia.
maxQzyski + minQstrat max
maxQz- dodatnie strumienie powodujące wzrost temp.
minQs- straty ciepła w pom.
Mając wartość max możemy zagwarantować, że Q będzie mniejsze i Δt też będzie mniejsze przy stałym V.
2.okres zimy- niedopuszczenie do niedogrzania pom.
szukamy takiego punktu który jest min punktem obciążenia cieplnego.
minQz +maxQs min
Qmax = Qzbj =o.c.p (obciążenie cieplne pom.)
Do projektowania nie bierzemy max. wartości. Przy zyskach ciepła również nie bieżemy wartości ekstremalnej.