Prawidłowo oznakowany produkt żywnościowy zawiera:
- nazwę,
- informację o składnikach obecnych w wyrobie,
- datę minimalnej trwałości,
- warunki przechowywania
- dane identyfikujące producenta , paczkującego, zlecającego paczkowanie lub wprowadzającego do obrotu
- miejsce albo źródło pochodzenia
- sposób przygotowania lub stosowania
- zawartość netto lub liczbę sztuk produktu,
- oznaczenie partii produkcyjnej,

Znaki niebezpieczeństwa pochodzą z kilku międzynarodowych transportowych regulacji prawnych odnoszących się do ładunków niebezpiecznych. Dąży się do tego, aby wszystkie znaki na całym świecie były ujednolicone niezależnie od środka transportu, na którym przewożone SA ładunki niebezpieczne. We wszystkich konwencjach za priorytetowe uznaje się właściwe opakowanie i oznakowanie ładunków, w celu ograniczenia do minimum zagrożenia dla ludzi i środowiska. W transporcie morskim, towary niebezpieczne, ze względu na rodzaj stwarzanego zagrożenia podzielono na 9 klas, a pierwsze 6 dodatkowo na podklasy. Rodzaj niebezpieczeństwa sygnalizowany jest przez mieszczenie na opakowaniu odpowiedniej nalepki z piktogramem i numerem klasy. Wyróżnia się następujące klasy materiałów niebezpiecznych:
- klasa 1 – materiały i przedmioty wybuchowe (6 podklas),
- klasa 2 – gazy sprężone, skroplone lub rozpuszczone pod ciśnieniem (3 podklasy),
- klasa 3 – ciecze łatwopalne (3podklasy),
- klasa 4 – materiały stałe, łatwopalne, substancje skłonne do samozapłonu i niebezpieczne w stanie zawilgoconym,
- klasa 5 – materiały utleniające i nadtlenki organiczne (2 podklasy),
- klasa 6 – materiały toksyczne i zakaźne (2 podklasy),
- klasa 7 – materiały promieniotwórcze,
- klasa 8 – materiały powodujące korozję,
- klasa 9 – różne materiały i przedmioty niebezpieczne.
Barwę znaków niebezpiecznych określa PN-90/O-79215 i Kodeks IMDG.
Znaki manipulacyjne na opakowaniach jednostkowych z zawartością wskazują na konieczność zastosowania określonego sposobu postępowania z opakowaniem w czasie manipulacji związanych ze składowaniem, przemieszczaniem i użytkowaniem. Wyróżnia się 19 znaków manipulacyjnych, w tym 18 identycznych ze znakami manipulacyjnymi umieszczonymi na opakowaniach transportowych. W uzasadnionych przypadkach umożliwia się stosowanie napisów manipulacyjnych.
Znaki manipulacyjne mają barwę czarną na tle kontrastowym, albo barwę białą lub jasnożółtą na tle ciemnym.

Znaki związane z recyklingiem

Opakowanie nadające się do recyklingu /trzy strzałki/ - znak ekologiczny przeznaczony dla opakowań, które nadają się do ponownego przetworzenia i wyprodukowania z odzyskanych surowców innego, podobnego produktu (aluminium - puszki, tworzywa sztuczne - pojemniki, butelki, papier - torby, tektury do pakowania, wypełniacze do pudełek).

Wewnątrz pętli może znajdować się liczba informująca jaki procent użytych do produkcji materiałów pochodził z recyklingu.  Czasem także podaje się nazwę materiału, z którego wytworzono dany produkt ekologiczny.

Przydatność do recyklingu - znak ekologiczny rzydatności  opakowania do recyklingu.  Wraz ze wzrostem produkcji i zużycia dóbr materialnych wzrasta też obciążenie środowiska odpadami opakowaniowymi. W Polsce tworzą one już około 30% odpadów komunalnych.

Zielony punkt widnieje na kartonach, puszkach, butelkach i innych produktach. Jest jednym z najczęściej stosowanych znaków na świecie.
Oznacza, że producent wniósł wkład finansowy w budowę i funkcjonowanie systemu odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych. W Polsce system jest tworzony przez firmę Rekopol Organizacja Odzysku S.A.

Trzeba pamiętać, że znak nie określa jakości ekologicznej produktu. Przedsiębiorca wprowadzający produkt na rynek musi natomiast zapewnić zebranie i przetworzenie określonego procentu zużytych do produkcji opakowań.