Hipoteza dochodu względnego.
Hipoteza a zakłada, że jeżeli dochód do dyspozycji wzrasta, to natychmiast skłania to jednostki do przyjęcia wyższego standardu konsumpcji.
Bieżąca konsumpcja zależy nie tylko od bieżącego dochodu do dyspozycji, ale również od poziomu dochodu w przeszłości. Jednostki kształtują swoją konsumpcję biorąc pod uwagę maksymalny poziom swojego dochodu. Jeśli bieżący wzrost dochodu jednostki przewyższa poprzedni „szczyt” bezpośrednio wpływa to na powstanie nowego standardu konsumpcji. Jeśli jednak dochód jednostki obniży się, to jednostka nie chce zrezygnować z przyjętego poziomu życia i będzie np. korzystać z oszczędności, zaciągnie kredyt lub dokona zakupów na raty, aby w przynajmniej krótkim okresie, utrzymać istniejący standard konsumpcji. Nazywa się to efektem zapadki.
Pkt E określa poziom konsumpcji jednostki jaki ustalił się przy jej dochodzie do dyspozycji . Jeśli dochód wzrośnie do poziomu , czyli osiągnie nowy szczytowy poziom dochodu, to ta zmiana indukować będzie wyższy standard konsumpcyjny E’. Jeśli dochód ponownie spadnie do poziomu konsumpcja obniży się.
Czynniki wywierające wpływ na wydatki konsumpcyjne :
Dochód do dyspozycji,
Dochód permanentny lub dochód całego cyklu życia,
Majątek (bogactwo),
Stopy podatkowe,
Stopy procentowe i stopa inflacji (realne przychody z oszczędności),
System zabezpieczeń socjalnych (społecznych),
Oczekiwania dotyczące przyszłej sytuacji gospodarczej i politycznej,
Czynnik kulturowy.