SKŁADNIKI DECYZJI DMINISTRACYJNEJ
Elementy, które powinna zawierać decyzja:
oznaczenie organu, który decyzję wydaje
właściwość organu (jeśli organ nie jest właściwy decyzja jest nieważna)
datę wydania decyzji – jeśli są dwie decyzje w tej samej sprawie to ważna jest decyzja oznaczona datą wcześniejszą
oznaczenie stron lub strony
powołanie na podstawę prawną – nr. art., ustawa – bez określonej podstawy prawnej decyzja jest nieważna
rozstrzygnięcie o prawach i obowiązkach – czy organ nakłada na stronę obciążenia, prawa itp.
uzasadnienie faktyczne i prawne. Faktyczne – organ musi wskazać, które fakty zostały udowodnione a którym nie dał wiary. Prawne polega na podaniu podstawy prawnej – ustawy
pouczenie o odwołaniu od tej decyzji
podpis z podaniem imienia i nazwiska, stanowiska służbowego. Art. 145 § 1 pkt 3 jest to przesłanka czy decyzja została podpisana przez pracownika czy przez organ
jeżeli od decyzji można wnieść powództwo do Sadu Powszechnego, czy skarga do Sądu Administracyjnego to też powinno być zawarte w decyzji
Aby decyzja była ważna to 4 z ww elementów muszą być zawsze zawarte są to: oznaczenie organu wydającego decyzję, oznaczenie stron, rozstrzygnięcie – co ona rozstrzyga, podpis osoby uprawnionej do wydania decyzji
RÓŻNICE MIĘDZY POSTANOWIENIEM A DECYZJĄ:
decyzja co do istoty rozstrzyga i kończy postępowanie
decyzje kierowane są do stron, postanowienie do strony ale dotyczy uczestników postępowania w trakcie postępowania administracyjnego np. świadkowie
- decyzje są wydawane na podstawie przepisów prawa administracyjnego (prawo materialne) a postanowienie na podstawie przepisów postępowania administracyjnego
KIEDY DOCHODZI DO ZAWIESZENIA POSTEPOWANIA
Zawieszenie oznacza wstrzymanie dalszego biegu postępowania, co oznacza przerwanie toku czynności procesowych. Postępowanie zawiesza się, jeżeli zachodzą zdarzenia, które przejściowo uniemożliwiają dalszy, prawidłowy przebieg postępowania, bądź czynią go przejściowo niecelowy. Obligatoryjnie (z urzędu) organ zawiesza postępowanie:
Art. 97. Organ administracji publicznej zawiesza postępowanie: w razie śmierci strony lub jednej ze stron, jeżeli wezwanie spadkobierców zmarłej strony do udziału w postępowaniu nie jest możliwy, a także nie ma osób sprawujących zarząd majątkiem masy spadkowej ani wyznaczonego przez sąd kuratora (Uwaga: w razie śmierci strony organ administracji publicznej umorzy postępowanie a nie zawiesi postępowanie, jeżeli sprawa dotyczyła osobistych tj. nieprzechodnich prawa lub obowiązków zmarłej strony). W razie śmierci przedstawiciela ustawowego strony, W razie utraty przez stronę lub przez jej ustawowego przedstawiciela zdolności do czynności prawnych, Gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Gdy ustąpiły przyczyny uzasadniające zawieszenie postępowania, organ administracji publicznej podejmie postępowanie z urzędu lub na żądanie strony. (Uwaga: z tej przyczyny organ nie zawiesi postępowanie, lecz rozstrzygnie zagadnienie wstępne we własnym zakresie, jeżeli zawieszenie postępowanie mogłoby spowodować: niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia ludzkiego, poważną szkodę dla interesu społecznego, niepowetowaną szkodę dla strony, strona mimo wezwanie nie wystąpiła o rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego.
Art. 98. Organ administracji publicznej może zawiesić postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz nie zagraża to interesowi społecznemu.
2. Jeżeli w okresie trzech lat od daty zawieszenia postępowania żadna ze stron nie zwróci się o podjęcie postępowania, żądanie wszczęcia postępowania uważa się za wycofane.
Art. 99. Organ administracji publicznej, który z przyczyny określonej w art. 97 1 pkt 1-3 zawiesił postępowanie wszczęte z urzędu, poczyni równocześnie niezbędne kroki w celu usunięcia przeszkody do dalszego prowadzenia postępowania. Tak samo postąpi organ w razie zawieszenia z tej samej przyczyny postępowania wszczętego na żądanie strony, jeżeli interes społeczny przemawia za załatwieniem sprawy.
Zawieszenie postępowanie następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie, ostatecznie postanowienie może być zaskarżone do NSA.
CZYNNY UDZIAŁ STRON W POSTĘPOWANIU
Zasada czynnego udziału stron w postęp postępowaniu
Zasada ta wskazuje, że organy administracji publicznej są zobowiązane zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania. Organ ma obowiązek informować stronę o przeprowadzonych czynnościach, ma obowiązek pouczyć, być obecna przy czynnościach, pouczyć o prawie zadawania pytań. Przed samym wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się, co do zebranych faktów i dowodów oraz zgłoszonych żądań. Na mocy art. 79 1 k.p.a. Organ jest zobowiązany powiadomić stronę o miejscu i terminie przeprowadzania dowodu ze świadków, biegłych oraz oględzin (o czynnościach procesowych) przynajmniej na 7 dni przed terminem.
Czynny udział nie jest obowiązkiem, lecz prawem. Strona może z tego prawa skorzystać bądź z niego zrezygnować, ale organ administracji publicznej jest obowiązany do stworzenia stronie możliwości skorzystania z tego prawa. Można odstąpić od tej zasady tylko, wówczas, gdy załatwienie sprawy jest niecierpiące zwłoki ze względu na niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzkiego lub grożące niepowetowaną szkodą majątkową. W tym przypadku organ sprawy zawiera w aktach sprawy zawiera adnotację to tym fakcie, podając przyczynę.
STRONA W POSTĘPOWANIU
Strona jest najważniejszym podmiotem postępowania (Strona jest to podmiot, którego dotyczy wynik rozstrzygnięcia). Bez strony nie istnieje postępowanie. Stroną może być każdy czyjego interesu prawnego bądź obowiązku dotyczy postępowanie, bądź, kto ze względu na swój interes lub obowiązek żąda czynności procesowych. Pod pojęciem interesu rozumiemy uprawnienie które stronie przysługuje, a pod pojęciem obowiązku rozumiemy ciężar lub obciążenie, które ma być na stronę nałożone.
Każdym jest osoba fizyczna (człowiek), osoba prawna (przedsiębiorstwo) może to być jednostka organizacyjna zarówno, która posiada osobowość prawną lub takiej osobowości nie posiada. Strony niebędące osobami fizycznymi działają przez swych ustawowych przedstawicieli lub statutowych przedstawicieli. Strona w postępowaniu występuje osobiście albo działa przez swoich przedstawicieli.
Człowiek na gruncie prawa posiada następujące właściwości:
1. Zdolność prawną jest to generalnie możność bycia podmiotem prawa i obowiązków na gruncie prawa nabywamy ją z chwilą urodzenia a tracimy z chwilą śmierci. Zdolności prawnej nie można człowieka pozbawić w drodze orzeczenie sądowego. Zdolności pranej nie można się zrzec.
2. Zdolność do czynności prawnych jest to możliwość osobistego działania na gruncie prawa. Wyróżniamy:
Pełną zdolność do czynności prawnych posiadają ją osoby, które ukończyły 18 lat i nie są częściowo lub całkowicie ubezwłasnowolnione. Osoba posiadająca zdolność do czynności prawnych działa na własny rachunek i we własnym imieniu ze wszystkim skutkami wynikającymi z tych czynności. Może ona działać w postępowaniu osobiście lub ustanowić pełnomocnika (adwokat, radca prawny). Na gruncie prawa może być to każda osoba dorosła posiadająca zdolność do czynności prawnych i nie musi ona posiadać szczególnych kwalifikacji. Pełnomocnictwa dokonuje się na piśmie bądź ustnie do protokołu. Pełnomocnictwo nie musi odpowiadać szczególnym warunkom i nie wymaga uwierzytelnienia. Do akt postępowania dołącza się oryginał pełnomocnictwa bądź odpis uwierzytelniony. W przedsiębiorstwie może to być prawnik lub radca prawny posiadający pełnomocnictwo, a jego odpis może sobie sam uwierzytelnić.
Pełnomocnictwo może być: ogólne (generalne) upoważnienie do załatwiania wszystkich rodzajów spraw, rodzajowe upoważnienie do załatwienia określonego rodzaju spraw, szczególne upoważnienie do załatwienia jednej określonej sprawy bądź dokonania określonych czynności.
Ograniczona zdolność do czynności prawnych posiadają ją osoby, które ukończyły lat nie ukończyły lat 18, bądź są częściowo ubezwłasnowolnione. Jeżeli osoba nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych, wtedy w jej imieniu działa przedstawiciel. Może być to przedstawiciel ustawowy (rodzic) lub wyznaczony przez sąd (kurator)
Brak zdolności do czynności prawnych osoby, które nie ukończyły 13 lat lub są całkowicie ubezwłasnowolnione. Czynność dokonana przez taką osobę jest bezwzględnie nie ważna.
INSTYTUCJE PRZYWRÓCENIA TERMINU
Instytucja przywrócenia terminu ma na celu złagodzenie skutków niezachowania terminów wyjątkowo termin prekluzyjny może być przywrócony, jeżeli osoba uprawdopodobni, że nie zachowanie terminu nastąpiło bez z jej winy. Prośbę o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, dopełniając jednocześnie czynności, dla której określony był termin. Przyczyna uchybienia musi wystąpić przez upływem określonego terminu.
Niedopuszczalne jest przywrócenie terminu do złożenie prośby o przywrócenie terminu. Podanie o przywrócenie terminu wnosi się do właściwego organu do załatwienia sprawy. Organ wydaje postanowienie o przywrócenie bądź odmowie przywrócenia terminu. Od postanowienia o odmowie przywrócenia terminu służy zażalenie. Przed rozpoznaniem prośby o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania lub zażalenie organ administracji publicznej na żądanie strony może wstrzymać wykonanie decyzji lub postanowienia.
jeśli postępowanie stało się bezprzedmiotowe, na wniosek strony, która wystąpiła o wszczęcie postępowania pod warunkiem, że strony nie wnoszą sprzeciwu oraz jeśli umorzenie postępowania nie doprowadzi do naruszenia interesu społecznego
UMORZENIE POSTĘPOWANIA – jest to zakończenie postępowania bez rozstrzygnięcia istoty sprawy
Dwa rodzaje :
Umorzenie obligatoryjne (obowiązkowe) – wtedy gdy postępowanie stało się bezprzedmiotowe .
Bezprzedmiotowość postępowania:
a)zmarła strona, a sprawa osobiście jej dotyczył np. paszport, dowód osobisty, zmiana imienia.
b)Zmiana przepisów które spowodowały , że sprawy nie rozstrzyga się już w terminie decyzji.
c)Zmiana przepisu na mocy której organ nie jest właściwy do rozstrzygnięcia sprawy.
d)Brak przedmiotu postępowania.
Umorzenie fakultatywne (na wniosek strony)
a)jeżeli wystąpi o to strona , która wszczęła postępowanie ,
b) nie sprzeciwiają się temu inne strony,
Nie jest to sprzeczne z interesem społecznym.
Forma umorzenia tylko tutaj (wszędzie postanowienie) organ wydaje decyzję o umorzeniu – art. 98 $ 2 to też umorzenie w formie decyzji.
RÓŻNICA MIĘDZY PROTOKOŁEM A ADNOTACJĄ
Tylko protokół ma wartość dowodową.
Protokół musi być podpisany przez stronę. Sporządza się go z każdej czynności postępowania mającej istotne znacznie dla rozstrzygnięcia sprawy, czyli dla wydania w sprawie decyzji administracyjnej.
Protokół powinien być sporządzony z przesłuchania świadka bądź wniesionego ustnie żądania wszczęcia postępowania.
W protokole zawiera się: kto, gdzie, kiedy, i jak dokonał czynności, kto był przy tym obecny i w jakim charakterze, co ustalono i jakie są uwagi. Odczytuje się wszystkim i podpisuje go osoba zeznająca niezwłocznie po złożeniu zeznań.
Adnotacje to czynności z których nie sporządza się protokołu a mogą mieć istotne znaczenie dla sprawy lub toku postępowania, utrwala się w formie adnotacji podpisanej przez pracownika.
RÓŹNICA MIĘDZY POSTANOWIEM A DECYZJĄ
Postanowienie dot. poszczególnych kwestii. Jest wydawane w trakcie,
na podstawie prawa procesowego a decyzja prawa materialnego.
Postanowienie powinno zawierać uzasadnienie, jeżeli służy na nie zażalenie.
Postanowienia dot. poszczególnych kwestii wynikających w toku postępowania lecz nie rozstrzygają o istocie sprawy
Decyzje rozstrzygają sprawę co do jej istoty w całości lub części albo w inny sposób kończą dana sprawę.
Gdy postępowanie stało się bezprzedmiotowe organ wydaje decyzję o umorzeniu.
Bardzo ważnym elementem decyzji jest uzasadnienie faktyczne i prawne.
Decyzja powinna zawierać inne składniki takie jak: termin, warunek i znaczenie.
Organ który wydał decyzję jest z nią związany od chwili jej doręczenia lub ogłoszenia.
Decyzji od której służy odwołanie może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności.