Krtań– część układu oddechowego umieszczona między C4 a C6 (czwartym kręgiem szyjnym a szóstym kręgiem szyjnym). U dzieci jest ona położona na ogół 1-2 kręgi wyżej. Rozpoczyna się wejściem do krtani. Krtań łączy gardło z tchawicą, jest także narzędziem służącym do wydawania dźwięków.
Szkielet krtani składa się z chrząstek połączonych ze sobą stawami, mięśniami i więzadłami.
Wyróżnia się chrząstki parzyste: nalewkowate, różowate , klinowate oraz chrząstki nieparzyste: pierścieniowata, tarczowata, nagłośniowa.
Chrząstka pierścieniowata - jedna z chrząstek budujących szkielet chrzęstny krtani. Ma ona wygląd sygnetu. Światło pierścienia od góry jest eliptyczne a na przekroju dolnym okrągłe. Składa się z dwóch zasadniczych elementów: płytki leżącej z tyłu i łuku znajdującego się z przodu i z boków chrząstki. Od przodu niski, ku tyłowi jest znacznie wyższy. Do jego bocznej powierzchni przyczepia się mięsień pierścienno-tarczowy oraz bocznie stożek sprężysty i mięsień pierścienno-nalewkowy boczny. Od przodu do górnego brzegu łuku przyczepia się więzadło pierścienno-tarczowe. Brzeg dolny łuku łączy się więzadłem pierścienno-tchawiczym z pierwszą chrząstką tchawicy. Ustawiona jest pionowo. Stanowi tylny element chrząstki pierścieniowatej. Jej górna powierzchnia pośrodkowo wytwarza dołek, od którego bocznie i obustronnie znajdują się owalne powierzchnie stawowe dla stawu pierścienno-nalewkowego. Do jej tylnej powierzchni złożonych z dwóch nieco wklęsłych zaglębień przyczepia się mięsień pierścienno-nalewkowy tylny, przyśrodkowo zaś włókna warstwy podłużnej mięśniówki przełyku. Na jej bocznym brzegu obustronnie znajduje się okrągława powierzchnia stawowa dla stawu pierścienno-tarczowego. Jest to miejsce dla rogów dolnych chrząstki tarczowatej.
Chrząstka tarczowata - największa chrząstka budująca krtań i stanowiąca przednie rusztowanie jej górnej części. Jest nieparzysta, składa się z dwóch płytek łączących się w płaszczyźnie pośrodkowej. Z przodu, pomiędzy płytkami, zaznacza się wcięcie tarczowe górne (łac. incisura thyroidea superior), które u mężczyzn tworzy łatwo zauważalne tzw. jabłko Adama. Tylny brzeg każdej z płytek przechodzi u góry w róg górny (łac. cornu superius), u dołu zaś w róg dolny (łac. cornu inferius), biorący udział w połączeniu stawowym z chrząstką pierścieniowatą. Kresa skośna (łac. linea obliqua) dzieli zewnętrzną powierzchnię płytek. Stanowi ona miejsce przyczepu mięśni: mostkowo-tarczowego i tarczowo-gnykowego.
Chrząstkę tarczowatą łączy z kością gnykową wzmocniona więzadłowo błona tarczowo-gnykowa (łac. membrana thyrohyoidea). Z chrząstką pierścieniowatą łączy ją staw pierścienno-tarczowy oraz stożek sprężysty (łac. conus elasticus) wzmocniony więzadłem pierścienno-tarczowym (łac. ligamentum cricothyroideum).
Chrząstka nagłośniowa, (łac. cartilago epiglottica) - nieparzysta chrząstka krtani ludzkiej, tworząca nagłośnię. Tworzy ona przednie ograniczenie krtani, a z boków jej odchodzą fałdy nalewkowo-nagłośniowe. Wyróżnić możemy część nadgnykową i podgnykową. Jest kształtu wachlarzowatego, na środku grubsza niż przy brzegu, zakończona jest szypułką (petiolus). Szypułka wspólnie z więzadłem tarczowo-nagłośniowym tworzą guzek nagłośniowy (tuberculum epiglotticum). Jej funkcja - zamyka bądź otwiera wejście do krtani.
Stawy i połączenia ścisłe łączące chrząstki krtani to:
staw nalewkowo-pierścienny budowa zbliżona do stawu eliptycznego, wzmocniony przez więzadło pierścienno-nalewkowe tylne (rozwiera szparę głośni);
staw pierścienno-tarczowy to staw kulisty, jego torebkę wzmacniają: więzadło różkowo-pierścienne przednie, tylne i boczne oraz więzadło pierścienno-tarczowe (wydłuża więzadło głosowe, zwiększając ich napięcie - pomaga wydobywać wysokie dźwięki);
więzozrost nalewkowo-różkowy (często jest to połączenie łącznotkankowe, może jednak występować jako połączenie stawowe).
Wyróżnia się trzy piętra krtani: górne, środkowe i dolne.
Piętro górne stanowi przedsionek krtani. Ograniczony on jest przez fałd międzynalewkowy od tyłu, od przodu przez nagłośnię, od boku przez fałdy nalewkowo-nagłośniowe. Kończy się na poziomie fałdów przedsionkowych.
Piętro środkowe stanowi jamę pośrodkową krtani. Zajmuje przestrzeń od fałdów przedsionkowych do głosowych. Od ściany bocznej tego piętra odchodzi obustronnie kieszonka krtaniowa. Sięga ona ku przodowi do chrząstki tarczowatej i ku tyłowi do chrząstki nalewkowatej.
Piętro dolne stanowi jamę podgłośniową. Kończy się pomiędzy chrząstką pierścieniowatą a pierwszą chrzastką tchawicy.
Szpara głośni
Szpara głośni to szczelina znajdująca się między fałdami głosowymi,łączy jamę pośrednią z dolną.
Głośnia
To najwęższa część jamy krtani. Od góry ograniczają ją fałdy kieszonki krtaniowej.Poniżej przebiegają fałdy głosowe.
Unerwienie krtani
Krtań unerwiają gałęzie nerwu błędnego:
nerw krtaniowy górny (unerwia mięsień pierścienno-tarczowy),
nerw krtaniowy dolny (wszystkie pozostałe mięśnie krtani).
Unaczynienie krtani
Krtań jest zaopatrywana przez:
tętnicę krtaniową górną, odchodzącą od tętnic tarczowych górnych (wchodzi do krtani przeważnie przez otwór w błonie gnykowo-tarczowej),
gałęzie pierścienno-tarczowe, odchodzące od tętnic tarczowych górnych (przebijają więzadło pierścienno-tarczowe),
tętnice krtaniowe dolne, odchodzące od tętnic tarczowych dolnych