Wzory na koło z maty
Funkcje wielu zmiennych:
F(x,y) =… F(‘x) = … F(‘y) = … F(‘’xx) =… F(‘yy) =… F(‘’xy) =… F(‘’yx) =…
Extrema lokalne
F(‘’xx) =(x0 ; y0)<0 => MAX
F(‘’xx) =(x0 ; y0)>0 => MIN
Całki funkcji elementarnych:
Wzory:
ʃ dx=x+c
ʃ xndx=1/n+1 * xn+1+c =…
ʃ 1/x dx=lnx * c =…
ʃ axdx=ax/ln + c =…
ʃ exdx=ex =…
ʃ (pierwiastek z x) dx= 2/3 (pierwiastek x3) + c=…
ʃ sinx dx=-cosx +c=…
ʃ cosx dx=sinx +c=…
ʃ1/cos2x dx= tgx +c=…
ʃ 1/sin2x dx= -ctg +c=…
Macierze:
Dodajemy tylko jeśli maja taka sama liczbę kolumn i wierszy
Mnożymy tylko jeśli liczba kolumn macierzy A musi być taka sama jak liczba wierszy macierzy B
Wzory:
Det.-wpisujemy jak liczymy wyznacznik
Wzór Laplace`a – ( detA= (-1) wiersz i kolumna tego co usuwamy z macierzy * wartość tej
części macierzy która znajduje się w potędze=
Jak liczymy Laplace’m to wybieramy do usuwania zawsze wierz który ma najwięcej zer
, kolumny usuwamy na wszystkie sposoby i zapisujemy wszystkie warianty
i wyliczamy ten ostatni i on da rozwiązanie
Wzory Cramer’a:
Spisujemy wyrażenia z „klamerki” te które znajdują się przed znakiem równości i tworzymy macierz A, a te wyrażenia za równością są częściami macierzy b.
Potem wyznaczamy wyznacznik (Det) z macierzy A jeśli nie równa się zero to mamy do czynienia z układem Cramera i jedziemy
dalej jeśli jest zero to sprawdzamy czy jest sprzeczny.
Jeśli wyszło nam inne niż zero tworzymy macierz A1 i A2.
A1 składa się z kolumny b poprzedniej macierzy i kolumny drugiej macierzy A.A2 składa się z pierwszej kolumny macierzy A i kolumny
macierzy b.Obliczamy det i potem Wzory Cramera x=det A1/detA y=detA2/det A i powinno być ok.