1.Jakie grupy na szczeblu wojewódzkim odpowiadają za zarządzanie kryzysowe?

Zasadniczo:

-Wojewoda

-Wojewódzki Zespół ZK
-Wojewódzkie Centrum ZK

Szczegółowo: ;
-wydział zarządzania kryzysowego

-wojewódzki zespół zarządzania kryzysowego powoływany zarządzeniem wojewody właściwego na podstawie ustawy o stanie klęski żywiołowej zgodnie z rozporządzeniem RM w sprawie tworzenia…

-grupa bezpieczeństwa powszechnego i porządku publicznego

-grupa planowania cywilnego

-grupa monitorowania, prognoz i analiz

-grupa operacji

-grupa zabezpieczenia logistycznego

-grupa opieki zdrowotnej i pomocy społeczno – bytowej

2.Na czym polega zagrożenie asymetryczne?

Przeciwnicy nie mają równych szans. Jedyną regułą jest unikanie reguł. Istotą działań asymetrycznych jest wciąganie przeciwnika w obszary nieznane, wykorzystywanie jego siły przeciwko niemu, a jego słabości jako własnej siły. Mówiąc inaczej, w przypadku zagrożenia asymetrycznego da się zaobserwować znaczną dysproporcję potencjałów, wyraźną różnicę celów czy też różny stopień zaangażowania uczestników konfliktu. Takie sytuacje prowadzą do tego, że słabsza strona zazwyczaj wyciąga rękę po niekonwencjonalne metody, których zaletą (z punktu widzenia owej słabszej strony) jest fakt, że przy relatywnie niskich nakładach (finansowych, czasowych itp.) mogą one przynieść maksymalne korzyści.

Powszechnie znanym przykładem zagrożeń asymetrycznych są działania terrorystyczne, czy partyzanckie.( Tak zaatakowali terroryści 11 września ub. roku. Tak też należy z nimi walczyć – szukać pola starcia innego, niż oni narzucają):

3.Jakie znasz czynniki kształtujące międzynarodowe stosunki polityczne?

Kryterium czasowe: czynniki dzielimy na historyczne, aktualne i potencjalne.

Kryterium przestrzenne: czynniki dzielimy na narodowe i międzynarodowe .

Kryterium strukturalne: czynniki dzielimy na obiektywne (naturalne rzeczywiste)
i subiektywne (moralne, świadomościowe). Pierwsze obejmują czynniki naturalne (człowiek, obszar, klimat, środowisko) i czynniki stworzone przez człowieka (gospodarka, systemy, partie Polit.).
Drugie obejmują poglądy, idee, doktryny, religie.

Czynniki dzielimy na:

narodowe,

ideologiczne,

religijne,

militarne,

organizacyjno-społeczne

osobowościowe.

· ekonomiczne – coraz ważniejsze;

· geograficzne i geopolityczne – stopniowo tracą na znaczeniu;

· demograficzne – niby coraz mniej ważne, ale politycy wciąż na nie się powołują
(np. ilość głosów w Radzie UE);

· kulturowe (cywilizacyjne, ideologiczne, etniczno-narodowe) – coraz ważniejsze;

· prawo międzynarodowe

4.Jaka jest rola i miejsce stosunków wojskowych wśród innych dziedzin stosunków międzynarodowych?

Do połowy xx wieku rolę sił zbrojnych w państwie ujmowano jedynie
w kategoriach walki i wojny - odstraszania, prewencji, przygotowań wojennych, prowadzenia działań wojennych takie podejście dalece nie wyczerpuje liczby wszystkich ról i funkcji sił zbrojnych. Kluczem do zrozumienia miejsca i roli sił zbrojnych jest właściwe rozpoznanie i zrozumienie relacji, jakie zachodzą między polityką i narzędziami polityki.

Rozwój sm i stopniowe zaciąganie przez państwa zobowiązań o nieuciekaniu się do wojny ograniczyły możliwość posługiwania się siłą militarną w sposób sprzeczny z normami międzynarodowymi. Współcześnie używanie siły i groźby jej użycia jest zakazane przez prawo międzynarodowe. Zewnętrznym przejawem nieustannej gotowości państw do posłużenia się siłą jest wyścig zbrojeń. Potencjał wojskowy nadal pełni istotna funkcję, choć zmienił swe znaczenie. Współcześnie obejmuje armię, marynarkę i lotnictwo . Mimo to istnieją państwa, które decydują się na jej użycie w sytuacji, gdy zastosowanie innych środków nie przyniosło rezultatów.

Po zakończeniu zimnej wojny spadło ryzyko posłużenia się bronią jądrową przez dotychczasowe mocarstwa, jednak nadal jest wyznacznikiem mocarstwowości w połączeniu z niestabilnością polityczna większości tych państw rodzi niebezpieczeństwo dostania się broni atomowej w niepowołane ręce lub wybuchu wojny przez przypadek .Klub atomowy się rozrasta-RPA, Izrael, Indie, Pakistan, podejrzewa się o jej posiadanie Iran, Koreę Północną. Większość państw nadal przeznacza ogromne sumy na zbrojenia, co dowodzi jak duże znaczenie przypisuje się ciągle sile wojskowej.

5.Jakie znasz problemy polityki bezpieczeństwa w ujęciu ewolucyjnym
i prognostycznym?

Sytuacja bezpieczeństwa Polski, zmieniająca się nieustannie pod wpływem zarówno szans występujących w środowisku zewnętrznym i wewnętrznym, jak i nowych wyzwań i zagrożeń, wymaga dostosowania strategii działania państwa (strategii operacyjnej) tak, aby gwarantowała ona optymalne osiąganie celów strategicznych w każdych warunkach. Stosownie do prognostycznych scenariuszy rozwoju środowiska bezpieczeństwa można nakreślić trzy opcje strategii operacyjnej Polski: opcję maksymalnego umiędzynarodowienia bezpieczeństwa Polski, która odpowiada scenariuszowi integracyjnemu; opcję autarkii strategicznej (samodzielności
i samowystarczalności),która odnosi się do scenariusza dezintegracyjnego; opcję zrównoważonego umiędzynarodowienia i usamodzielnienia bezpieczeństwa Polski, odpowiadającą scenariuszowi ewolucyjnemu. Uznając opcję zrównoważonego integrowania systemu bezpieczeństwa narodowego za zasadną i realistyczną, można określić następujące główne zadania w zakresie przygotowania (utrzymywania, doskonalenia i transformacji) tego systemu: ustanowienie podstaw prawnych

i organizacyjnych zintegrowanego systemu bezpieczeństwa narodowego – obecnie jego podsystemy (i tworzące je ogniwa) funkcjonują raczej w oderwaniu od siebie, a podstawy prawne są niepełne
i rozproszone; ustanowienie zasad i procedur polityczno strategicznego kierowania systemem bezpieczeństwa narodowego, jednolitych we wszystkich stanach bezpieczeństwa (podsystem kierowania) problemy obronności i bezpieczeństwa są kluczową kwestią polskiej racji stanu.

Polska na arenie międzynarodowej, nie była i nie jest w stanie samodzielnie zorganizować podstawy trwałego bezpieczeństwa. Musi je tworzyć we współdziałaniu z innymi państwami..

6. Jakie znasz konstytucyjne organy państwa właściwe w sprawach bezpieczeństwa?

prezydent RP, organ doradczy RBN, w sprawach szczególnych rada gabinetowa (prezydent + RM )

premier, rada ministrów

minister obrony narodowej

minister spraw wewnętrznych i administracji

wojewoda

7. W jakich przypadkach ogłasza się poszczególne stany alarmowe?

Zagrożenia nieakceptowane – zagrożenia dla życia, zdrowia bądź śro­dowiska
o typowym charakterze i zasięgu terytorialnym, wymagające pod­jęcia autonomicznych działań przez służby, inspekcje i straże przy rutyno­wym wsparciu innych służb i organów na podstawie wspólnych planów i procedur (np. pożar, wypadek samochodowy).

Zagrożenia nadzwyczajne – nieakceptowane społecznie zagrożenia dla ży­cia, zdrowia bądź środowiska, które ze względu na swój charakter bądź zasięg wykraczają poza ramy działań rutynowych poszczególnych służb, inspekcji bądź straży. Tego typu zdarzeniem może być epidemia chorób zwierząt wymagająca udziału, obok służb weterynaryjnych, Policji (np. izolacja terenu), straży pożarnej (miejsca dezynfekcji pojazdów i osób) i innych służb.

Sytuacja kryzysowa – szczególny przypadek sytuacji nadzwyczajnej, w trakcie której doszło do znacznego ograniczenia w działalności właściwych or­ganów administracji publicznej ze względu na nieadekwatność posiadanych sił, środków lub kompetencji. Przykładem sytuacji kryzysowej może być wystąpienie dużej powodzi wymagającej uruchomienia Sił Zbrojnych RP, wsparcia przez siły międzynarodowe bądź akcji pomocy humanitarnej dla poszkodowanych.

Stan nadzwyczajny – pojawienie się w państwie sytuacji kryzysowej, do której rozwiązania zwykłe środki konstytucyjne są niewystarczające. Efektem wprowa­dzenia stanu nadzwyczajnego może być: koncentracja władzy w rękach prezydenta i rządu, ograniczenie praw i wolności obywateli, zmiany w strukturze i zasadach funkcjonowania organów państwowych oraz zmiany w systemie stanowienia pra­wa. Przykładem stanu nadzwyczajnego może być stan wyjątkowy lub wojenny.

8. Scharakteryzuj podmiotowy i przedmiotowy zakres systemu bezpieczeństwa narodowego?

Kryterium podmiotowe oznacza pewność istnienia i przetrwania danego uczestnika życia społecznego. Zakres tego kryterium obejmuje:

bezpieczeństwo międzynarodowe,

bezpieczeństwo państwa,

bezpieczeństwo jednostki.

Kryterium przedmiotowe oznacza pewność stanu posiadania jednostki
w tym tożsamości i swobód rozwojowych. Zakres tego kryterium to:

bezpieczeństwo polityczne,

bezpieczeństwo militarne,

bezpieczeństwo ekonomiczne,

bezpieczeństwo socjalne,

bezpieczeństwo informacyjne,

bezpieczeństwo kulturowe.

9.Jakie znasz doktrynalne i instytucjonalne przesłanki bezpieczeństwa?

D>Zapewnienie bezpieczeństwa narodowego jest naczelnym zadaniem polityki zagranicznej państwa, zaś celem narodowej polityki bezpieczeństwa - ochrona państwa i społeczeństwa przed zagrożeniami wewnętrznymi i zewnętrznymi. Bezpieczeństwo narodowe to ochrona wewnętrznych wartości jednostki, każdej grupy społecznej, narodu i państwa oraz zapewnianie warunków do realizacji zadań wynikających z tych wartości. Winno ono zapewnić m.in. ochronę takich wartości, jak: przeżycie ludności, system społeczno-gospodarczy, panującą ideologię, prestiż państwa w środowisku międzynarodowym, interesy własnych obywateli za granicą, postęp gospodarczy, standard życia ludności itd..

I>Podstawowym dokumentem określającym zasady kierowania państwem jest Konstytucja RP, na podstawie której opracowano ustawy i akty normatywne określające kompetencje organów władzy, administracji państwowej i gospodarczej oraz samorządu terytorialnego:

· Ustawa z dnia 18 kwietnia 2002 roku o stanie klęski żywiołowej Dz.U.02.62.558

· Ustawa z dnia 21 czerwca 2002 roku o stanie wyjątkowym Dz. U.02.113.985

· Ustawa z dnia 29 sierpnia 2002 roku o stanie wojennym oraz kompetencjach Naczelnego Dowódcy Sil Zbrojnych i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom RP Dz.U.

Zasadnicze funkcje w systemie obronnym państwa spełnia Parlament. Jako najwyższa władza ustawodawcza podejmuje decyzje polityczne, gospodarcze i militarne uwzględniające potrzeby bezpieczeństwa i doskonalenia systemu obronnego państwa.

W ten sposób decyduje o podstawach obronności państwa, uprawnieniach organów wykonawczych oraz środkach na wykonanie zadań obronnych.

Prezydent RP – jako najwyższy organ władzy wykonawczej – sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie zewnętrznego i wewnętrznego bezpieczeństwa państwa. Jest Zwierzchnikiem Sił Zbrojnych RP. Organem doradczym Prezydenta RP jest Rada Bezpieczeństwa Narodowego.

Prezydent RP wykonuje swoje zadania w zakresie ogólnego kierownictwa w dziedzinie zewnętrznego i wewnętrznego bezpieczeństwa państwa, oraz z tytułu zwierzchnictwa nad Siłami Zbrojnymi RP, a przy wprowadzeniu stanu wojennego i stanu wyjątkowego przy pomocy BBN.

Rząd RP jest organem zapewniającym wykonanie ustaw z zakresu bezpieczeństwa państwa. Dla zapewnienia bezpieczeństwa zewnętrznego i wewnętrznego przygotowuje administrację państwową i gospodarkę narodową do działania w okresie zagrożenia i wojny.

10.Omów istotę pojęcia „zagrożenie” i omów podział zagrożeń.

Zagrożenie - zjawisko wywołane działaniem sił natury bądź człowieka, które powoduje, że poczucie bezpieczeństwa maleje bądź zupełnie zanika.

Pod pojęciem zagrożenie należy rozumieć zakres zdarzeń, wywołanych celowo lub losowo, które wywierają negatywny wpływ na funkcjonowanie politycznych i gospodarczych struktur państwa, na warunki bytowania ludności oraz stan środowiska naturalnego

Rodzaje zagrożeń:

naturalne (np. klęski żywiołowe),

związane z działalnością człowieka, te dzielimy na:

zagrożenia cywilizacyjne, np. choroby;

zagrożenia destrukcyjne, np. terroryzm, przestępczość, sabotaż;

zagrożenia gospodarcze, np. zanieczyszczenie środowiska, wadliwe konstrukcje.

Zagrożenie możemy jeszcze podzielić ze względu na rozmiary (terytorium) .:

globalne,

regionalne,

lokalne.

Podział zagrożeń:

KATASTROFY NATURALNE

Powodzie

Huragany i silne wiatry

Susza

Trzęsienia ziemi

Anomalie pogodowe

Wyładowania atmosferyczne

Epidemie

Plagi zwierzęce

II. KATASTROFY TECHNICZNE

Pożary

Awarie chemiczne

Komunikacyjne

Budowlane

Awarie urządzeń infrastruktury technicznej

III. AKTY TERRORU

IV. ZAKŁÓCENIA BEZPIECZEŃSTWA I PORZĄDKU PUBLICZNEGO

11.Jaką rolę pełni Polska w grze o bezpieczeństwo?

Dziś Polska działa w złożonym i rozbudowanym środowisku międzynarodowym. Jako państwo członkowskie silnych politycznie, militarnie i gospodarczo organizacji Sojuszu Północnoatlantyckiego
i Unii Europejskiej – staje się coraz bardziej liczącym uczestnikiem współpracy międzynarodowej.

Członkostwo w NATO i UE oraz sojusz ze Stanami Zjednoczonymi zapewniły Polsce wysoki poziom bezpieczeństwa i stały sie jednym z podstawowych gwarantów jej rozwoju wewnętrznego i pozycji międzynarodowej.

Realizacja interesów narodowych oraz wynikających z nich celów odbywa się
w ramach działań wewnętrznych państwa oraz w jego relacjach z otoczeniem zewnętrznym. Zdolność Polski do skutecznego działania na zewnątrz jest uwarunkowana jakością wewnętrznego ładu politycznego, gospodarczego i społecznego.

12.Jakie są różnice między kierowaniem a zarządzaniem?

Zarządzanie obejmuje swym zasięgiem szerszy zakres działalności niż kierowanie. W najprostszy sposób można powiedzieć, iż zarządzanie to szukanie odpowiedzi na pytanie: dokąd zmierzają działania organizacji, kierowanie zaś to: w jaki sposób dotrzeć do celu.

Każdorazowo na proces zarządzania składają się cztery części składowe, mianowicie organizowanie, planowanie, kontrolowanie i aktywowanie. Są one ze sobą ściśle powiązane, ale na gruncie działalności mogą być postrzegane jako oddzielne procesy.

Z kolei, wspominane już kierowanie to inaczej przewodzenie innym ludziom. Można powiedzieć, że jest to swego rodzaju katalog zachowań i postaw powodujący, że obdarzeni różnymi zdolnościami i umiejętnościami ludzie, w sposób całkowicie dobrowolny angażują się w proces tworzenia i realizacji celów w danej organizacji czy przedsiębiorstwie.

13.Dokonać charakterystyki dyplomacji wojskowej jako elementu międzynarodowych stosunków wojskowych.

Dyplomacja wiąże się też z rozwiązywaniem w pokojowy sposób problemów między państwami. Udział Polski w operacji w Iraku oraz odpowiedzialna rola w odbudowie i stabilizacji w tym kraju stały się dźwignią do zwiększenia aktywności Polski w sprawach pozaeuropejskich. Polska dyplomacja będzie intensyfikować swoją działalność na obszarach pozaeuropejskich, włączać się w przedsięwzięcia pomocowe, uczestniczyć w dialogu kultur i cywilizacji. Będziemy wspierać działania na rzecz umacniania demokracji w świecie, obrony praw człowieka i fundamentalnych wartości.

14.Jakie są zadania i kompetencje organów władzy publicznej oraz instytucji
i organizacji państwowych w sytuacjach kryzysowych?

ZADANIA SYSTEMU

•OCENA WYSTĘPUJĄCYCH I POTENCJALNYCH ZAGROŻEŃ ORAZ SYTUACJI KRYZYSOWYCH I PROGNOZA ROZWOJU SYTUACJI;

•PRZYGOTOWANIE PROPOZYCJI DZIAŁAŃ ORAZ WNIOSKÓW CO DO WYKONANIA, MODYFIKACJI BĄDŹ ZANIECHANIA UPRZEDNIO PRZYJĘTYCH PROCEDUR REAGOWANIA;

•PLANOWANIE WSPARCIA ORGANÓW NIŻSZEGO SZCZEBLA W ROZWIĄZYWANIU SYTUACJI KRYZYSOWYCH;

•PRZYGOTOWYWANIE WARUNKÓW UMOŻLIWIAJĄCYCH KOORDYNACJĘ POMOCY HUMANITARNEJ;

•ZAPEWNIENIE POLITYKI INFORMACYJNEJ;

KOMPETENCJE:
PODJĘCIE DZIAŁAŃ W ZAKRESIE ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO NALEŻY DO TEGO Z ORGANÓW ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ, KTÓRY PIERWSZY OTRZYMAŁ INFORMACJĘ I UZNAŁ JĄ ZA ŚWIADCZĄCĄ O WYSTĄPIENIU SYTUACJI KRYZYSOWEJ.ORGAN PODEJMUJĄCY DZIAŁANIA W ZAKRESIE ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO INFORMUJE NATYCHMIAST O ZAISTNIAŁEJ SYTUACJI ORGAN WYŻSZEGO SZCZEBLA, PRZEDSTAWIAJĄC SWOJĄ OPINIĘ CO DO MOŻLIWOŚCI REALIZACJI ZADAŃ. ORGANY WYŻSZEGO SZCZEBLA SĄ OBOWIĄZANE DO UDZIELANIA PMOCY ORGANOM NIŻSZEGO SZCZEBLA WYKONYJĄCYM ZADANIA W ZAKRESIE ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO

REALIZACJA ZADAŃ Z ZAKRESU ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO NALEŻY DO ORGANÓW ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ WÓJTA (BURMISTRZA, PREZYDENTA MIASTA)STAROSTYWOJEWODYMINISTRÓW KIERUJĄCYCH OKREŚLONYM DZIAŁEM ADMINISTRACJI RZĄDOWEJKOORDYNACJĘ REALIZACJI ZADAŃ W ZAKRESIE ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO I ZAPEWNIENIA BEZPIECZEŃSTWA OBYWATELI W PAŃSTWIE SPRAWUJE PREZES RADY MINISTRÓW PRZY POMOCY MINISTRA WŁAŚCIWEGO DO SPRAW WEWNĘTRZNYCH.

W ZWIĄZKU ZE ZDARZENIEM O CHARAKTERZE TERRORYSTYCZNYM, KOORDYNACJĘ DZIAŁAŃ ORGANÓW ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ ORAZ INNYCH PODMIOTÓW, DLA KTÓRYCH ZADANIA PRZEWIDZIANO W PLANACH I PROCEDURACH REAGOWANIA KRYZYSOWEGO, PRZEJMUJE WŁAŚCIWY WOJEWODA LUB MINISTER WŁAŚCIWY DO SPRAW WEWNĘTRZNYCH.O PRZEJĘCIU KOORDYNACJI DECYDUJE MINISTER WŁAŚCIWY DO SPRAW WEWNĘTRZNYCH, INFORMUJĄC O TYM NIEZWŁOCZNIE PREZESA RADY MINISTRÓW.

15.Jakie występują różnice między podmiotowym a przedmiotowym zakresem bezpieczeństwa narodowego?

Bezpieczeństwo dzielimy wg następujących kryteriów:

1) podmiotowego na: bezpieczeństwo narodowe i bezpieczeństwo międzynarodowe, jednostkowe, globalne, lokalne;

2) przedmiotowego na: bezpieczeństwo polityczne, wojskowe, gospodarcze, społeczne, kulturowe, ekologiczne, informacyjne;

W wymiarze przedmiotowym, bezpieczeństwo odnosi się do różnych wartości
i swobód rozwojowych (politycznych, ekonomicznych, militarnych, społecznych, kulturowych, ideologicznych i ekologicznych), które stanowią podstawę działania jego podmiotów.

Przez bezpieczeństwo rozpatrywane przedmiotowo rozumie się ochronę żywotnych interesów jednostki, społeczeństwa i państwa (i innych podmiotów bezpieczeństwa) oraz zapewnienie możliwości skutecznego działania we wskazanej sferze działalności ludzkiej, przed zagrożeniami wewnętrznymi i zewnętrznymi.

Do podmiotów bezpieczeństwa można zaliczyć:

a) podmioty prawa międzynarodowego (w tym państwa oraz organizacje międzynarodowe)

b) podmioty życia społecznego

c) narody (grupy etniczne)

d) jednostki

16.Wymienić i scharakteryzować etapy zarządzania kryzysowego

Zapobieganie Czyli działania przyjmujące za cel główne działania uprzedzające eliminujące lub redukujące możliwości zaistnienia sytuacji kryzysowej.

Zaliczamy do nich:

Analizę zagrożeń i ocena wrażliwości,

Wspieranie badań stosowanych i transferu technologii

Uświadamianie społeczeństwa i powszechna edukacja w zakresie przeciwdziałania zagrożeniom

Stworzenie systemu zachęt i restrykcji finansowych oraz właściwe wykorzystanie zasobów

Zapewnienie przywództwa i koordynacji

Zapobieganie odnosi się do działań, które eliminują lub redukują prawdopodobieństwo wystąpienia katastrofy, albo ograniczają jej skutki.

Przygotowanie kluczowym elementem przygotowań jest opracowanie planów reagowania kryzysowego, które to plany opisują kto, co i kiedy będzie robił,
za pomocą jakich sił i środków i na jakiej podstawie prawnej - przed, w czasie
i natychmiast po zdarzeniu kryzysowym. Przygotowanie to także zapewnienie zasobów specjalistycznych sił i środków reagowania, takich jak: stanowisko kierowania, system łączności kryzysowej, system alarmowania oraz personel reagowania kryzysowego, a także ewidencja zasobów sił i środków przydatnych do reagowania kryzysowego.

Reagowanie następuje po wystąpieniu realnego zagrożenia lub zdarzenia. Jego celem jest uruchomienie działań prewencyjnych zapobiegających lub minimalizujących możliwość zniszczeń,
a po ich wystąpieniu, podjęcie akcji ratowniczej celem dostarczenia pomocy poszkodowanym
i ograniczenia wtórnych szkód i strat.

Faza reagowania wymaga:

Przestrzegania dyscypliny obiegu informacji

Gromadzenia informacji i dokumentowania działań

Unikania działań nieprzemyślanych

Profesjonalnej informacji (rzecznika)

Prognozowania rozwoju wydarzeń

Przewidywania skutków podejmowanych decyzji

Uwzględniania implikacji prawnych decyzji

Zagwarantowania funkcjonowania instytucji publicznych

Odbudowa jest końcową fazą cyklu zarządzania kryzysowego. Odbudowę kontynuuje się,
aż wszystkie systemy wrócą do stanu poprzedniego albo lepszego niż poprzedni. Odbudowę dzieli się na krótkoterminową i długoterminową. Krótkoterminowa polega na przywróceniu systemów niezbędnych do życia do minimalnych standardów operacyjnych. Odbudowa długoterminowa może trwać wiele lat, aż do kompletnej odbudowy całego obszaru dotkniętego katastrofą. Jednocześnie odbudowa ta powinna być realizowana w nowy sposób, tak aby rejon dotknięty katastrofą był po odbudowie mniej wrażliwy na kolejną katastrofę.

17.Co rozumiesz pod pojęciem Strategia Bezpieczeństwa?

Teoria i praktyka (nauka i sztuka) kierowania sprawami bezpieczeństwa danego podmiotu przez najwyższego (naczelnego) decydenta (indywidualnego lub zbiorowego), z uwzględnieniem zwłaszcza ustalania celów bezpieczeństwa oraz sposobów ich osiągania.

18.Co to znaczy, że ktoś daje rękojmię zachowania tajemnicy?

Ustalenie, że osoba sprawdzana spełnia ustawowe wymogi dla zapewnienia ochrony informacji niejawnych. Rękojmią zachowania tajemnicy – jest zdolność osoby do spełnienia ustawowych wymogów dla zapewnienia ochrony informacji niejawnych przed ich nieuprawnionym ujawnieniem, stwierdzona wyniku przeprowadzenia postępowania sprawdzającego.

19.Co rozumiesz przez zakres podmiotowy Bezpieczeństwa europejskiego?

Obecnie wielu problemów narodowego bezpieczeństwa zewnętrznego nie można rozwiązać samodzielnie, w pojedynkę, dlatego też konieczne jest łączenie wysiłków podmiotów bezpieczeństwa. Świat jest na tyle zintegrowany, że niemożliwe jest sprowadzenie zapewniania bezpieczeństwa zewnętrznego do ram granic narodowych. Dlatego optymalną drogą jego zapewniania jest doprowadzenie do określonej równowagi swoich interesów z interesami innych państw, określonego kompromisu w ramach bezpieczeństwa międzynarodowego . Istotną znaczenie mają w tym zakresie inne podmioty bezpieczeństwa międzynarodowego: sojusze, organizacje
i korporacje trans- i międzynarodowe.

20.Wymienić podstawowe wymiary działalności Organizacji Bezpieczeństwa
i Współpracy (OBWE). Scharakteryzować wymiar polityczno-wojskowy działalności OBWE.

OBWE działa w trzech wymiarach bezpieczeństwa:

polityczno-wojskowym,

ekonomiczno-środowiskowym

ludzkim.

Wymiar polityczno-wojskowym:

Podstawowym instrumentem wymiaru polityczno-wojskowego jest Forum Współpracy w dziedzinie Bezpieczeństwa (Forum for Security Co-operation - FSC), które zajmuje się m. in. środkami budowy zaufania i bezpieczeństwa (Confidence and Security Building Measures - CSBMs), kodeksem zachowań w polityczno-wojskowych aspektach bezpieczeństwa oraz regionalnymi porozumieniami w zakresie kontroli zbrojeń.

Głównym celem Forum jest:

a) negocjowanie porozumień o kontroli zbrojeń, rozbrojeniu oraz o środkach budowy zaufania i bezpieczeństwa,

b) regularne konsultacje i współpraca w dziedzinach związanych z bezpieczeństwem,

c) redukcja ryzyka powstawania konfliktów,

d) monitorowanie implementacji porozumień.

Większość dokumentów i zobowiązań związanych z wojskowymi aspektami dotyczy całego obszaru OBWE. Jednakże, niektóre z dokumentów, o kluczowym znaczeniu dla bezpieczeństwa europejskiego, zostały przyjęte i obowiązują tylko część państw uczestniczących. Są to: Traktat o Konwencjonalnych Siłach Zbrojnych w Europie (Conventional Armed Forces in Europe – CFE) oraz Traktat o Otwartych Przestworzach. Kwestiami związanymi z implementacją tych dokumentów zajmują się odpowiednio Wspólna Grupa Konsultacyjna (JSG) oraz Grupa Konsultacyjna Traktatu Otwartych Przestworzy (OSCC).

Obowiązujący obecnie Traktat o Ograniczeniu Zbrojeń Konwencjonalnych w Europie to zbiór prawnych instrumentów ustanawiających równowagę w uzbrojeniu konwencjonalnym w Europie. Został podpisany w Paryżu, 19 listopada 1990 r. Jego zmodyfikowana wersja (tzw. zaadaptowany traktat CFE), podpisany w 1999 r. przy okazji szczytu OBWE w Stambule został ratyfikowany dotychczas tylko przez 4 państwa (Rosję, Ukrainę, Białoruś, Kazachstan).

Zaadaptowany Traktat CFE stanowi przede wszystkim wielostronne zobowiązanie poszczególnych państw–stron Traktatu do nieprzekraczania ustalonych niskich limitów posiadanego uzbrojenia. Traktat ustanawia ponadto reżim wymiany informacji, wzmocniony o system weryfikacji.