17.12.2009                                                        TEORIA REKREACJI wyk.

Mowa ciała w pracy animatora rekreacji. Mowa ciała jest wyrazem cielesnej ruchliwości i ma silny związek z rekreacyjną aktywnością

 

kanały zmysłowe                            wzrok

              powonienie                            czucie                            smak                            słuch

                                                        (dotyk)

Trzeba rozpoznać jaki kanał preferuje nasz rozmówca

bardziej owocna komunikacja

 

efekty w pracy animatora

3 podstawowe typy ekspresji cielesnej

•                  introwertyk                                           ekstrawertyk (powie co lubi i co chce robić)

•                  aktywny z natury                            pasywny z natury

•                  nieelastyczny                                          elastyczny

introwertyk :

–                   zdyscyplinowany (opanowana mimika twarzy i gestykulacji)

–                   ręce trzyma często przy twarzy (czoło, usta)

–                   preferuje postawę kogoś kto się przysłuchuje

–                   obserwujemy minimalne ruchy stóp lub dloni

ekstrawertyk :

–                   mówi płynnie, gestykuluje (mówi często o sobie)

–                   zaangażowana mowa ciała

–                   ciało skierowane do osoby, którą chce o czymś przekonać

–                   dotyka często ciał głównie piersi – pokazuje przez to że mówi o sobie

–                   oczy pełne wyrazu

–                   wyrazista mowa ciała → łatwy klient

patrzenie partnerskie → czyli w oczy

dyrektorskie → oczy, czoło

uległe → usta

aktywny:

–                   potrzebuje przestrzeni, gestykuluje

–                   dynamiczny, nawet w starszym wieku

–                   donośny głos

–                   spojrzenie trzeźwe, nawet niespokojne

–                   żywa mimika

–                   wyraźna mowa ciała

pasywny:

–                   ruchy powolne, miękkie

–                   oszczędna gestykulacja

–                   krótki krok

–                   głos spokojny, niewyraźny

–                   rzadko agresywnie gestykuluje

–                   drobne ruchy

–                   sprawia wrażenie ledwo rozbudzonego

 

01.10.09

TEORIA REKREACJI

 

Definicje:

1)              czas wolny

Joffre Dumazedier'e – francuz [żorf dimazedier] – stworzył pierwszą definicje czasu wolnego.

Psychologia: określa czas wolny jako czas na realizowanie swoich potrzeb i rozbudzanie motywacji działań

socjologia: okazja by działać w grupie

ekonomia: czas na zarabianie pieniędzy z turystyki

•                  czas wypełnienia wszystkich obowiązków zawodowych, rodzinnych, ideologicznych (np. religijnych)

•                  zajęcia dobrowolne dla spełnienia zainteresowań

(problem wychowania do czasu wolnego – nie wszyscy umieją go wykorzystać, brak im zainteresowań akceptowalnych przez społeczeństwo np. jazda na rowerze zamiast picia)

CZAS PÓŁWOLNY:                            (semi loris)

•                  autoteliczna bezinteresowność

•                  cele instrumentalne (np. przymus wyjścia z psem, ale pies jest naszym wyborem)

Życie w relatywnej (zawsze jesteśmy jakoś uwarunkowani) wolności od zewnętrznych przymusów kulturowych i środowiska zewnętrznego.

Wychowanie do czasu wolnego – wykształcenie zdolności do działania z własnych zamiłowań uznanych jako wartościowe i stanowiące podstawę do naszych przekonań.

Czas wolny w budżecie dnia, tygodnia, roku

                                          sen                                 praca                            reszta

(brak czasu wolnego)

dzień wypełniony jest rożnymi treściami, zajęciami

Czas wolny: to nie typ zachowań a nie przyjemność decyduje o tym czy zajęcie kwalifikuje się do kategorii czasu wolnego i rekreacji.

Dla każdego, inne zajęcie sprawia przyjemność

kwalifikacja zajęć czasu wolnego: ponad 30 jego definicji

prof. Wnuk – Lipiński → wprowadził podział czasu wolnego (np. TV, czytanie, odpoczynek bierny, dokształcanie się...)

07.10.09

TEORIA REKREACJI RUCHOWEJ

 

 

Ortogeneza – cykl życia człowieka:

•                  anfaza→ dzieciństwo

•                  mazofaza → dorosłość

•                  katafaza → starość

 

referat: Jak wygląda rekreacja w anafazie z uwzględnieniem potrzeb ruchowych. Motywy i potrzeby. (okres od... do... - wyznaczyć przedział wiekowy; charakteryzacja; apogeum motoryczności; jaki są motywy uczestnictwa w rekreacji; + wywiad środowiskowy: jaki są motywy)

08.10.09               c.d.                                          TEORIA REKREACJI

 

 

Kultura fizyczna – część składowa kultury człowieka

(sport to ruch ogólnie, nie tylko zawody sportowe lub sporty wyczynowe)

dbanie o siebie, ciąg zabiegów wokół własnego ciała, dbanie o swoje ciało i zdrowie, kultura somatyczna (soma – ciało)

starożytni grecy → kult ciala, przedkładali piękno nad dobro.

Dziś ciało jest ważne ale głównie o tym mówimy, mniej robimy.

Kultura fizyczna → organizacja życia (w taki sposób aby mieć czas na sport)

Elementy kultury fizycznej → wychowanie fizyczne:

◦                  sport

◦                  fizjoterapia

◦                  rekreacja (w mieści się turystyka, ale zanika)

REKREACJA I REKREACJA FIZYCZNA

kreo - tworzyć

rekreo – odtworzyć ożywiać, odnawiać

Rekreacja – odważanie, ożywianie w sobie dawnych możliwości

czyli → działania podejmowane w czasie wolnym, dobrowolnie, dla wypoczynku, rozrywki, rozwoju osobowości.

Czynniki rekreacyjne: czytanie, wypoczynek

Rekreacja ruchowa – aktywny wypoczynek, zawiera elementy aktywności ruchowej (tańce, spacer, jazda na rowerze, żeglarstwo) + działania podejmowane w czasie wolnym, dobrowolnie, dla wypoczynku, rozrywki, rozwoju osobowości.

Istnieją 2 sposoby realizacji: autotelicznie (dla przyjemności) lub też cele instrumentalne (np. leczenie)

zajęcia ruchowe – rekreacyjne - zajęcia spontaniczne, systematyczne; realizacja 1 lub 2 dyscyplin sportowych zmodyfikowanych do potrzeb przeciętnie sprawnego człowieka.

SPORT DLA WSZYSTKICH – czyli rekreacja ruchowa

Sport for all, Sport für alle.

Druga rewolucja w sporcie

Pierre de Coubertin -

Funkcja kompensacyjna – niweluje sutki siedzącego trybu życia.

Funkcja wychowawczo – kształcąca – poprzez rekreacje dzieci mogą nauczyć się określonych zachować.

5 lat- pierwsze apogeum motoryczności

samodoskonalenie, nowe umiejętności techniczne, odstresowanie się, mocne wrażenia, zdrowie (jeszcze nie priorytet), odreagowanie

mezofaza 26- 60 rok życia (do emerytury)

zmiana się tryb życia człowieka, spadek formy fizycznej , dbanie o siebie z konieczności

50 lat menopauza u kobiet i andropauzy u mężczyzn.

Wychowanie dzieci, praca,

zależy od hierarchii wartości, jakie miejsce zajmuje rekreacja w życiu

po wychowaniu dzieci będzie dopiero dużo czasu na rekreacje, dbanie o siebie

też podążanie za modą i wzmożony udział w zajęciach rekreacyjnych

taktownie człowieka holistycznie – czyli całościowo

teraz skupiamy się też psychiką człowieka, pokazujemy że nie musi się dobijać, wystarczy mała dawka ruchu.

Chodzi o utrzymanie osiągniętego wcześniej poziomu i utrzymanie sprawności fizycznej

znaczenie profilaktyczno – fizyczne – rozsądne korzystanie z rekreacji

kompensacyjna – odreagowanie stresu życia codziennego

Katafaza – wchodzenie w wiek emerytalny, moment krytyczny, odsuwanie się od rekreacji, życia społecznego

brak pozytywnej motywacji

 

Mezofaza:

potrzeba satysfakcji życiowej, chęć odnalezienia własnego miejsca w społeczeństwie, chęć utrzymania dobrej kondycji fizycznej i psychicznej, integracja rodziny...

sprzyjające: nadmiar wolnego czasu, wolne środki finansowe

geriatria – dział zajmujący się leczeniem osób starszych

gerontologia - nauka o procesach starzenia

kinezogerontoprofilaktyka – rekreacja osób starszych

 

zadanie:

proces rekreacji

3 etapy:

1 etap procesu rekreacji czyli programowanie

15.10.2009                                           TEORIA REKREACJI wyk.

 

Wychowanie i socjalizacja do rekreacji

 

funkcje rekreacji: edukacyjna, wypoczynkowa, socjalizacyjna, integracyjna (integracja rożnych środowisk), samo realizacyjna

wychowanie do rekreacji - kształtowanie nawyków, postaw, zachowań

środowiska: rodzina ( rodzinie powinny być autorytety pokazujące zachowanie wolno-czasowe), grupy koleżeńskie, osiedle, małe dzieci, młodzież szkolna, studenci, ludzie dorośli, kobiety, emeryci, zakłady pracy, ludzie niepełnosprawni, wspólnoty religijne, bezrobotni, imigranci...

 

budzenie,              zamiłowanie do aktywności fizycznej

rozwijanie,              potrzeb i aktywności fizycznej

przekazywanie,              wiedzy o nauczaniu umiejętności

nauczanie              kształtowanie sprawności

 

 

                                                                      CEL

 

 

                                                        uczestnictwo przez

                                                        całe życie

 

Wychowanie do rekreacji to jeden z elementów wychowania fizycznego

Socjalizacja – proces poprzez który człowiek jest włączony do społeczeństwa.

Ludzie i sytuacje nieustannie wywierają wpływ na wybory dotyczące uczestnictwa w sporcie przez całe życie

 

socjalizacja do sportu: środowiska procesu

rodzina, koledzy, trenerzy, media

sytuacja społeczna (środowisko zabawy, sportu)

osobiste cechy i zdolności (bardzo istotny czynnik)

wychowanie do rekreacji fizycznej – system działań pedagogicznych mających na celu wyrobienie pozytywnej otwartej postawy, wobec kultury fizycznej a także wyposażenie człowieka w odpowiedznei wiadomości i umiejętności pozwalające na udział w sporcie, rekreacji ruchowej i turystyce niezależnie od wieku i różnych sytuacji

= kształcenie do rekreacji – wszelkie (samodzielne i kierowane) czynności poznawcze , mające na celu zdobycie niezbędnej wiedzy o rekreacji ruchowej, o sobie samym, ukształtowaniu umiejętności, nawyków, rozwinięcie uzdolnień służących tej rekreacji

strona emocjonalna – kształtowanie pozytywnego stosunku, rozmiłowanie, rozsmakowanie w aktywności ruchowej. Doświadczenie i rozbudzanie przyjemnych przeżyć, rozbudzanie zainteresowań, potrzeb rekreacyjnych

strona racjonalna – oddziaływanie na sferę intelektualną, rozwijanie świadomości, przekazywanie wiedzy o znaczeniu rekreacji ruchowej

 

sfera motoryczna – techniczno-sportowa → kształtowanie i doskonalenie umiejętności sportowych i nawyku aktywnego ruchowo sposobu spędzania wolnego czasu – podstawowa wiedza  o sporcie i aktywności ruchowej ze wskazaniem na sporty całego życia.

22.10.2009                                                        TEORIA REKREACJI wyk.

 

Cechy współczesnego sportu dla wszystkich:

•       Ustawiczność → powinien zawierać takie formy ruchu które można uprawiać przez całe życie (np. taniec, pływanie). Sport który nie zaszkodzi naszemu dziecku czy staremu człowiekowi, (np. pływanie, gimnastyka, narciarstwo, gry ruchowe) Formy ruchu permanentne = ustawiczne = całego życia

•                  Pro zdrowotność

rozumiana na tle obciążeń cywilizacyjnych (choroby układu krążenia, okładu oddechowego – te okłady cierpią najbardziej) ćwiczenia fizyczo–sportowe wpływające pozytywnie na stan zdrowia w aspekcie psychospołecznym daje to pierwszeństwo w rekomendacjach sportom o wysiłku aerobowym, długotrwałym, ciągłym, charakteryzującym się ruchem cyklicznym – jogging jazda na rowerze, aerobik, gimnastyka, biegi narciarskie.

Forma aerobowa to tak w której ruch powtarza się cyklicznie

•      Przystępność – możliwość dostosowania stopnia skomplikowania techniki i przepisów do różnych poziomów osób ćwiczących, czyniąc zajęcia przystępnymi i atrakcyjnymi dla osób o różnych zdolnościach motorycznych (dla mniej sprawnych i niepełnosprawnych, jak też dla osób o zdolnościach powyżej przeciętnych)

•                  Przydatność dla treningu zdrowotnego

Dla treningu fitness - dzięki elementom służącym doskonaleniu wydolności fizycznej jak i sprawności ruchowej

Wydolność – zdolność do wykonywania długotrwałych wysiłków fizycznych

•                  Atrakcyjność

spełnienie oczekiwań przez dostarczenie możliwości współzawodnictwa, integracji, socjalizacji, rozrywki, przygody

•                  Planowość – możliwość uprawiania sportów w naturalnym środowisku ze względu na wartości relaksacyjne i zdrowotne same w sobie np. hromoterapia – to działanie kolorami

•                  Sezonowość – korzystanie z przyjemności uprawiania sportów sezonowych zimą, latem, jesienią

•                  Przygodowość – możliwość sprawdzenia się w sytuacjach trudnych a nawet ekstremalnych, żeglarstwo, windsurfing, jazda konna, alpinizm, skałki, surwiwal (zielony, wojskowy, miejski)

•                  integracja – zajęcia grupowe, sporty zespołowe, kooperacja, integracja, socjalizacja, np. w grupach koleżeńskich, zawodowych, rodzinnych i innych grupach celowych

•                  indywidualizacja – dawkowanie właściwych obciążeń wysiłkowych, stosowanie osobniczego stanu wydolności sprawności i zdrowia

•                  ukształtowanie sylwetki – stosowanie metod gimnastyki i kulturystyki opornych na trenażach, przyborach, przyrządach oraz stosowaniu wyników badań z zakresu racjonalnego żywienia, fizjologii sportu i biomechaniki.

28.10.2009                                                        TEORIA REKREACJI ćw.

 

3 ogniwa rekreacji:

programowanie, rekreacja, ocena  wyników

ocena → możemy zrobić różne testy na to czy program zadziałał, wszystko zależy od celu jaki sobie wyznaczyliśmy

np. pomiary obwodu ciała, testy wydolnościowe dla sportowców.

 

Temat: minimum aktywności ruchowej. Jakie są wskazówki np. WHO

04.11.2009                                                        TEORIA REKREACJI ćw.

 

minimum aktywności ruchowej - minimalna ilość ruchu potrzebna w ciągu tygodnia do zachowania dobrego stanu zdrowia i rozwoju.

4x w tygodniu po 40 minut wysiłku, tętno 140 dla dzieci

minimum 6 godzin w tygodniu

po 10 minut dziennie , kształtowanie wydolności sercowo – oddechowej, ważne dla wydolności ogólnej

Można opisać też wydolność za pomocą spalanych kalorii

WHO 60 – 80% wysiłku wytrzymałościowego max możliwości organizmu są zalecane. → okazało się to być za dużo

•                  Dla początkujących i o niskiej wydolności:

170 uderzeń na minute – wiek = tętno maksymalne

•                  Średnia wydolność;

200 do 190 uderzeń – wiek = tętno maksymalne

•                  Wysoka wydolność i zaawansowani:

220 – wiek = tętno maksymalne

styl życia, sposób prowadzenia się → wszystko wpływa na naszą wydolność w przyszłości

rekreacja → wypoczynek aktywny

Nawet dla kogoś kto pracuje sportem potrzebny jest trening rekompensacyjny

 

D: WYBRAĆ FORMĘ TURYSTYCZNĄ I NAPISAĆ CO JEST NAJBARDZIEJ OBCIĄŻONE W ORGANIZMIE + ZAPREZENTOWAĆ KILKA ĆWICZEŃ REKOMPENSUJĄCYCH.

05.11.2009                                                        TEORIA REKREACJI wyk.

 

Kontrola i samokontrola w sporcie dla wszystkich

historia – okres międzywojenny, pierwsze oceny sprawności.

J. Mydlarski – miernik sprawności fizycznej. Udoskonalony przez prof. Trześniowskiego.

Lata 60-te XX w. test Denisiuka (bieganie po kopercie)

To testy badające ogólne cechy motoryczne.

Sport wyczynowy: to on mobilizuje wszystkie pomiary i testy. Wymaga zainteresowania sposobami pomiaru sprawności.

Po co potrzebne są pomiary? Aby stosować właściwe środki. Stosowanie środków ruchowych adekwatnych do stanu organizmu.

Jako pierwszy w ludzkim ciele zanika ruch obrotowy (pozwala on zachować równowagę podczas obrotów wokół własnej osie – jak w balecie)

Testy mają znaczenie w kreowaniu zdrowia i samoocenie

TESTY:

–                   sprawnościowe (siła, szybkość, zwinność, gibkość, równowaga, …)

–                   wydolnościowe (dzielą się na: laboratoryjne i terenowe)

              (też aerobowe. Polegają głównie na pomiarach tętna)

–                   specjalistyczne

Jak organizujemy testy?

Trzeba widzieć wczoraj, dziś i jutro (jaka była forma, jak jest i jaką planujemy osiągnąć)

robimy testy żeby zobaczyć jaka jest sprawność wyjściowa, należy odnieść się też do standardowych danych.

Samokontrola (jak człowiek może sam kontrolować swoją sprawność):

–                  

pomiary obwodów ciała

–                   ciężar ciała

–                   jakość snu

–                   apetyt

–                   kontakty interpersonalne

–                   ocena postawy ciała w lustrze

 

 

 

 

METODYKA TESTÓW:

–                   prowadzący zajmuje się próbą teoretycznie i praktycznie

–                   badani poznają technikę i taktykę próby

–                   miejsce – bezpieczne i higieniczne

–                   motywowanie do testy – informacja i teście z np. dwu tygodniowym wyprzedzeniem

–                   osoby dorosłe – wcześniejsze badania lekarskie

–                   test i retest (powtórka) w tym samym dniu, o tej samej godzinie, w zbliżonych warunkach

–                   po zakończeniu testu porównanie z normami lub wynikami wcześniejszego testu. Unikać porównywania do innych uczestników. Stretching – rozciąganie

TESTY SPRAWNOŚCIOWE DLA DOROSŁYCH:

•                  EUROFIT dla dorosłych: określa cechy motoryczne

wywiad zdrowia i aktywności motorycznej, ocena komponentów ciała (np. tkanka tłuszczowa, nawodnienie)

próba 1 : unoszenie tułowia w leżeniu tyłem (siła mięśni brzucha)

próba 2 : skłon boczny tułowia (ruchomość kręgosłupa w lędźwiach i odcinku piersiowym)

próba 3 : skłon tułowia w przód (gibkość kręgosłupa)

próba 4 : stanie na jednej nodze (równowaga ciała)

próba 5 :wyskok w górę (siła eksplozywna i koordynacja)

próba 6 : zwis na ugiętych ramionach (siła statyczna mięśni ramion i barków)

próba 7 : wznos ramienia w górę (gibkość stawu barkowego)

próba 8 : uścisk ręki (siła ręki)

próba 9 : ruch ręką w ciągu 20 sec od punktu do punktu (szybkość ruchu ręką)

 

•                  TEST OGÓLNEJ SPRAWNOŚCI PILICZA

–                   szybkość ruchu – chwyt upadającej laski gimnastycznej

–                   unoszenie nóg z pionu do leżenia – siła brzucha

–                   moc – skok w dal z miejsca (wynik dosiężny)

–                   wytrzymałość – zmodyfikowana próba Burphiego (przysiad podparty, wyrzut nóg w tył, przysiad, wyskok w górę) w tej wersji zamiast wyskoku jest wstanie.

–                   Gibkość – skłon tułowia w przód

–                   wytrzymałość – test 12 minutowy (później nazwany  testem Coopera)

 

 

12.11.2009                                                        TEORIA REKREACJI wyk.

 

•   Sprawdź czy jesteś sprawny:

–    test możliwy do realizacji samodzielnej

–    do sumy punktów dodajemy na końcu liczbę lat

1 próba: przekładanie nogi przez trzymany w rękach kij – 1 pkt.

2 próba: „brzuszki” przez 30 s. - 3 pkt. za każde uniesienie

3 próba: leżenie na plecach, unosimy biodra i przenosimy ruchem okrężnym poduszkę dookoła bioder. 45 s. - 1 pkt. za cykl

4 próba: przenoszenie chusteczki w podporze przodem przez 45 s – 1 pkt za cykl

5 próba: przysiady z chusteczką na głowie, 30s – 2 pkt za każdy

•                  Międzynarodowy Test Sprawności Fizycznej

powinien trwać 2 dni, dla ludzi w wieku 6 – 32 lata, dla osób zdrowych.

1 dnia: 1-3 próba, 2 dnia: 4-8 próba

1)              bieg na dystansie 50m.

2)              Skoki w dal z miejsca

3)              bieg na dystansie 1000m.

4)              Ściskanie dynamometru (ręką)

5)              podciąganie w zwisie

6)              bieg wahadłowy 4x 10 m.

7)              „brzuszki” przez 30 s.

8)              skłon tułowia

TEST WYDOLNOŚCIOWY

wiąże się zawsze z badaniem tętna

•                  próba ostostatyczna:

–                   mierzymy tętno przez minutę w pozycji leżącej.

–                   Wolno wstajemy i znowu mierzymy przez 1 minutę

–                   wynik to różnica między pomiarami

6 – 12 → doskonała,

13 – 18 → zadowalająca

do 24 i więcej → niezadowalająca

•                  próba Beukera:

–                   mierzymy tętno przed rozpoczęciem

–                   przysiady

–                   sprawdzamy czas powrotu tętna do normy

kobiety: 20 – 39 lat → 25                                                                      mężczyźni: → 30

              40 – 59 lat → 15                                                                                           → 20

              60 + → 10                                                                                                         → 11

mierzymy tętno w kolejnych minutach. Mierzymy jego powrót do normy:

w ciągu: 1 min – b. wysoki

po 1 min. - wystarczający

po 2 min. - pomniejszony

po 3 min. b. niski

•                  test Cramptona

- 10 min wypoczynku (leżąc) badamy ciśnienie i tętno

19.11.2009                                                        TEORIA REKREACJI wyk.

Temat: Istota, rola, znaczenie i uwarunkowania realizacji rekreacji

choroby cywilizacyjne a rekreacja ruchowa

                 wyrównanie braku ruchu, kompensacja

                 neutralizacja stresów i przeciążeń psychicznych (tylko średnio intensywny wysiłek)

                 prewencja wieku, chorób i przeciążeń

                 regeneracja sił psychofizycznych, odnowa

                 rozwój somatyczny, psychiczny i społeczny

                 rozwój zainteresowań, stymulacja autoportretu (czyli tego jak o sobie myślimy), modyfikacja hierarchii wartości

                 zaspokojenie różnorakich potrzeb

Funkcje rekreacji ruchowej:

•                  Aktywność: dostarcza radości, odprężenia, przyjemnych wrażeń, obniża poziom kontroli emocjonalnej, polepsza refleks.

•                  Dobrowolność: poczucie swobody wyboru i wyboru możliwości działania zgodnie z zainteresowaniami.

•                  Odmienność w stosunku do obowiązków i zasad dnia powszedniego, pełnionych ról społecznych, rodzinnych i zawodowych

•                  bezinteresowność: brak motywów ekonomicznych przy podejmowaniu działań rekreacyjnych

•                  zabawa i rozrywka: możliwość przeniesienia się w świat zabawy, podejmowanie działania dla przyjemności

                            PRACA – ETOS                            CZAS WOLNY

Ważniejsza jest w społeczeństwie rekreacja, jak ktoś wypoczywa a nie to jak ktoś pracuje...Ludzie się wartościują przez wypoczynek

Warunki rekreacji ruchowej:

–                   dysponowanie czasem wolnym

–                   dostępność obiektów i urządzeń sportowo-rekreacyjnych (również turystycznych)

–                   posiadanie określonych predyspozycji (uzdolnień, umiejętności, sprawności, stanu zdrowia)

–                   możliwość wyboru odpowiedniej dla siebie rekreacji

–                   sytuacja finansowa umożliwiająca realizację preferowanej formy rekreacji

–                   brak przeszkód natury prawnej, kulturowej i psychologicznej

Człowiek jest jednocześnie indywidualnym organizmem biologicznym i członkiem określonego społeczeństwa → DWOISTOŚĆ ISTOTY LUDZKIEJ

Potrzeby stymulujące aktywność ruchową:

–                   wypoczynku i relaksu (oderwanie się od codziennych obowiązków)

–                   aktywności psychofizycznej (ruchu, wyładowania nadmiaru energii) zanika wraz z wiekiem

–                   zmiany trybu życia i środowiska (urozmaicenie życia)

–                   kontaktu z naturą (z przyrodą), im starszy człowiek tym większa potrzeba

–                   emocji i przyjemnych wrażeń

–                   obniżenia samokontroli (spontaniczności, swobody, beztroskiej zabawy)

–                   kontaktów (zwłaszcza nieformalnych) z innymi ludźmi

–                   osiągnięć i uznania, dowartościowania, dominacji i wyróżnienia się

–                   współzawodnictwa (rywalizacji, walki, wyładowania agresji)

–                   nowych doświadczeń, wiedzy, umiejętności

Grupy rekreacyjne:

…

ciąg dalszy na następnym wykładzie?

 

26.11.2009                                                                      TEORIA REKREACJI wyk.

 

Grupy rekreacyjne: zespół ludzi różniących się od siebie ale zainteresowanych aktywnością ruchową, cechują się dużą aktywnością ruchową wynikające z... → nieformalne stosunki społeczne łączące członków grupy

interakcja – charakter podmiotowy: bezpośredni

pozbawione formalizmu i nie powodują żadnych negatywnych następstw.

Cel: zaspokojenie potrzeb uczestników – zwłaszcza deprymowanych w codziennym życiu; atmosfera zabawy, pozytywnego nastawienia do świata zewnętrznego

normy grupowe (przestrzeganie przepisów i reguł), nie są narzucone z zewnątrz, a jedyną sankcją jest wykluczenie z uczestnictwa w grupie

Praca animatora (instruktora)

zadanie: programowanie i organizowanie (praktyka)

–                   prowadzenie zajęć

–                   upowszechnienie treści rekreacyjnych

–                   kształtowanie wartości i podstaw prorekreacyjnych

warunki skutecznej pracy animatora:

–                   wygląd zewnętrzny i sprawność fizyczna

–                   wiedza i umiejętność wynikająca z doświadczenia i wykształcenia

–                   cechy osobowości – uprzejmość, życzliwość

–                   kultura osobista, pogodne usposobienie itd.

prawidłowości i zasady działania:

–                   nagrody (bez przesady), jako mobilizacja do działania

–                   emocje szybciej wywołują pożądane zachowania

Jak należy uświadomić cele i sposoby ich realizacji

–                   Prawo Yerkesa - Dodsona : zbyt silna i zbyta słaba motywacja nie działają

–                   człowiek w perspektywie i retrospektywie, trzeba zdawać sobie sprawę z tego że człowiek ma jakieś doświadczenia i oczekiwania.

–                   Lubimy tych którzy nas lubią

–                   zasada maksymalizacji własnych interesów ludzie oczekują jak najwięcej za jak najmniejsze pieniądze

–                   subiektywna wartość i dostępność rekreacji

ZASADY WG. M. DEMELA

–                   konkretności etapowości indywidualizacji

–                   uczenie się i nauczanie umiejętności ruchowych

3 fazy:

1)              faza koordynacji ogólnej

pokaz

objaśnienie

decyzja o metodzie nauczania (analityczna, syntetyczna, mieszana)

wykonanie ruchu

2)              koordynacji precyzyjnej

powtarzanie ruchu

doskonalenie

indywidualizacja treści i metod (patrzymy komu pomóc)

3)              stabilizacji i adaptacji

tworzenie nawyku ruchowego (często przez utrudnianie wykonania, współzawodnictwo, zmniejszające się warunki)

 

5- stopniowa strategia działania (Rober Singer)

P – Przygotowanie się (koncentracja)

W – Wyobrażenie sobie ruchu (wizualizacja)

K – Koncentrowanie się

W – Wykonanie ruchu

O – Ocenianie ruchu

Skala poprawia efektywność sprawności zamkniętych – powtarzających się w przewidywalych sytuacjach

Skutki psychospołeczne rekreacji:

–                   łatwiejsza adaptacja

–                   integracja społeczna

–                   rozwijanie uzdolnień (np. spostrzegawczości)

–                   pielęgnacja zdrowia i urody

–                   stymulowanie rozwoju (szczególnie w zakresie rozwijania zainteresowań sportowych, turystycznych, kulturowych...)

Podsumowanie:

–                   wraz z wiekiem maleje uczestnictwo w rekreacji

–                   mężczyźni częściej niż kobiety uprawiają sport dla wszystkich

–                   mieszkańcy dużych miast intensywniej uczestniczą w rekreacji

–                   duże rozbieżności są między tym co deklarujemy a tym co realizujemy

–                   nieregularna rekreacja (?)

–                   preferencja indywidualnych form lub organizowanych w klubach fitness (formy prywatne i rodzinne)

 

09.12.2009                                                        TEORIA REKREACJI ćw.

promocja zdrowia

•                  zwiększenie kontroli na swoim zdrowiem – identyfikacja własnych problemów zdrowotnych

•                  poprawa zdrowia – podejmowanie wyborów i decyzji sprzyjających zdrowiu, kształtowanie potrzeby i kompetencji w rozwiązywania problemów zdrowotnych i zwiększenie potencjału zdrowia

akcje promujące: anty papierosowa, antyalkoholowa, antynarkotykowa, pij mleko będziesz wielki

akcje są coraz bardziej drastyczne, bo społeczeństwo się zmienia – ludzie są inaczej wychowywani

Promocja zdrowia musi obejmować wszystkich ludzi i dotyczyć ich codziennego życia (jak jemy, jak się ubieramy, meblujemy mieszkanie, budujemy domy, śpimy – wszystko ma znaczenie)

obszary działań:

–                   budowanie zdrowotnej polityki publicznej

–                   tworzenie środowiska życia i pracy sprzyjającej zdrowiu

–                   zachęcanie całego społeczeństwa. Do działań na rzecz zdrowia

szczepienia na grypę – akcja państwowa na jesieni

na wiosnę, szczepienia przeciw kleszczom

–                   rozwijanie indywidualnych umiejętności służących zdrowiu

–                   reorientacja służby zdrowia

narodowy program zdrowia zmierza do wbudowania zdrowia w różne systemy społeczne np. polityki, ekonomi, edukacji.

WHO

w ramach ONZ utworzona w 1946

dąży do poprawy i ochron zdrowia wszystkich ludzi, zwalczanie chorób zakaźnych, rozwój z=służby zdrowia, monitorowanie epidemii, pandemii...

prewencja dzieli się na:

- prewencja pierwotna – wszystko co pomnaża dzdrowie

–                   prewencja wtórna – przywracanie do zdrowia, lekaż

promocja zdrowia potegowanie pomnażanei zdrowai

prewencja -

10.12.2009                                                        TEORIA REKREACJI wyk.

Motoryczność dla metodyki rekreacji

poziom cech motorycznych                                           Mhetodos – sposób postępowania. Drogi, sposoby do

(wydolność, gibkość, siła, szybkość)                            osiągnięcia danego poziomu cech motorycznych

Metoda – kierowanie człowieka na cel, kolejność działania, systematyczność, powtarzalność

rekreacji – sposób postępowania dla osiągnięcia wytyczonego celu

NOWORODEK NIEMOWLE (pozycja embrionalna)

1)              zdolności chwytnych dziecka (wyłączanie odruchu zamykania dłoni) Rekreacje ruchowe obejmujące całe ciało, na widok przedmiotu – reakcja nieadekwatna do sytuacji

ukierunkowanie bezpośrednio na cel, kończyn górnych

2)              Ruchy manipulacyjne (chwytanie przedmiotów, chodzenie – znana, instynktowne dla dziecka, jednak potem zanika)

daleko – blisko, ciepło – zimno, grawitacja, kolory

OKRES PO 1 ROKU I PRZEDSZKOLNY

1 roczek – pokonywanie przestrzeni (pełzanie → czworakowanie)

2 roczek – ruchy swobodne (prostowanie postawy, większa gibkość, większy zasięg ruchów)

16 – 18 miesiąc – pokonywanie przeszkód (wchodzenie po schodach)

początek 3 roku (przedszkole) początki skoków, rzutów, biegów i chwytów.

2/3 rok – początek ruchów celowych czyli Praksji

~ 5 roku życia następuje pierwsze apogeum motoryczności (najwyższe możliwości motoryczne)

–                   ruchy celowe, płynne, swobodne (pierwszy moment by zachęcać dziecko aby się ruszało, bo wszystko mu wychodzi najlepiej)

–                   kateralizacja (szybszy rozwój jednej półkuli)

–                   pełna sprawność fizjologiczna (kontrolowanie czynności fizjologicznych)

u małych dzieci śledzimy głównie ruchy lokomocyjne i manualne

OKRES MŁODSZO – SZKOLNY (10-11 u dziewczynek, 12-13 u chłopców)

II apogeum motoryczności

–                   znowu można dziecku podsumować nowe dyscypliny sportowe, bo znów jest we wszystkim najlepsze, zachęcanie do aktywności ruchowej

Każdy rozwija się indywidualnie – nie oceniamy, tylko stymulujemy i obserwujemy

Pokwitanie = dojrzewanie – okres pubertalny

–                   wpływ hormonów na wzrost siły

–                   wzrost mięśni wraz ze wzrostem wysokości. Młody człowiek jest nieudolny i trzeba uważać co mu się wmawia i jak się go traktuje

–                   wytrzymałość : u dziewcząt do ~ 13 roku życia rośnie, u chłopców do ~ 20 roku życia rośnie (sama z siebie)

Dojrzewanie dzieci ma 2 fazy:

fazę destrukcji – rozpadanie się symetrii i harmonii ruchowej przez nierównomierny rozwój pojedynczych cech i elementów motorycznych

fazę strukturalizacji – konstruowanie nowego modelu motorycznego , modelu motoryki dojrzałej