Złoty embrion - utworzony ze złota. Inaczej: złote jajo, złote łono, złote jądro.

Pradziapati - pan stworzeń.

Rasa - sok, esencja (coś,co można wycisnąć z owocu czy czegoś innego). Rasa. Nasz świat jest otoczony wg mitologii przez kilka mórz, m.in. przez morze Rasy.

Daksza - zręczność, sprawność, kosmogoniczna "moc stwórczości, również imię bóstwa. Bóstwo to pojawia się często z boginią Aditi - przestrzenią.

Świat widziany był jako dwu oraz trójdzielny. Tu i tam, żywe i nieżywe, sfera istnienia - sfera śmierci. Sfera istnienia jest trójdzielna - dzieli się na ziemię, gdzie mieszkają ludzie, przestwór, gdzie latają zwierzęta, niebo, gdzie mieszkają bogowie. W hinduizmie dochodzą do tego piekła. "Tam" mówi się o sferze pośmiertnej. Później "tam" jest określeniem wyzwolenia.

"Unieść" - czasownik ten może znaczyć też utrzymywać, wspierać, trzymać, dzierżyć (dhri - od którego pochodzi dharma). Zatem można mówić tu o fizycznym akcie stwarzania lub uformowania niebios i ziemi, o ustalaniu boskiego porządku.

Wg większości badaczy powtarzanie jednej kwestii miało element zagadki, powtarzanie jest rytualne. Inni (Norman Brown) mówią o szukaniu bóstwa, któremu warto złożyć ofiarę, próba poszukiwania bóstwa, które jest godne złożenia mu ofiary.

Agni jest bogiem najważniejszym ze względów praktycznych - ogień jest konieczny do rytuału, więc każdy rytuał go obejmuje, a także inne zjawiska, jak wypalanie garnków, gotowanie, trawienie. Można tu mówić o panteizmie, bo cały świat jest widziany jako przejaw aktywności, obecności bóstwa. Agni jest często powiązane (identyfikowane) z bóstwem solarnym, Surią.

Indra - wojownik, pomaga w działaniach wojskowych, atakowaniu wrogów. Ma bardzo ważną pozycję w mitach kosmogonicznych.

Waruna - etymologiczne słowo jest pokrewne słowu Uranos - co znaczy niebo. Jest uznawane za najstarsze bóstwo, w Wedach pojawia się już jako bóstwo stare, "emerytowane", choć pełni bardzo ważną rolę. Wg Normana Browna ma reprezentować jedną z dwóch sił świata: moc rozwoju; druga to moc zastoju. Wąż Ritra ma być uosobieniem siły zatrzymującej, która usiłuje połknąć, zatrzymać, zakryć. Obie siły działają na zasadzie przeciągania liny i dynamika wytworzona między nimi jest konieczna dla istnienia świata. Pierwotnie Waruna walczył z Ritrą, potem walkę toczył Indra (z Ritrą).

Przed embrionem miały być wody, w których pływało jajo. Wody miałyby być obrazem pramaterii, chaosu.

Śmierć i nieśmiertelność. Śmierć łączy się z życiem, są nieodłącznie ze sobą związane. Odwołanie do nieśmiertelności wskazuje na inny rodzaj istnienia niż życia. Śmierć jest jak sen w smutnym, ponurym świecie nieżycia, z którego nie ma przebudzenia - można tylko umrzeć drugi raz, w nicość, co Arian napawało ogromnym strachem. Pragnęli oni nieśmiertelności, i były historie o ludziach, którzy z tego snu powrócili. Jama, pierwszy, który umarł, został panem śmierci - Rysował się też obraz "raju", do którego udają się wojownicy, krainy szczęścia, która zamieszkują także bogowie.

Czasownik "mrugać" odnosi się w sanskrycie tylko do oczu (nie do gwiazd, czy żaru). Może oznaczać także poznawczość - a więc odnosić się tylko do człowieka.

"Ma strony świata za ramiona" - ziemia jest płaska; może to on jest ziemią?

[5] Przestwór jest filarem, na którym wspiera się niebo. Wymierzyć - znaczy nadać miarę, znaczy nadać miarę: zaczniesz się tu, skończysz się tam.

[6] Walka między Ariami i Ariami, albo: wszyscy ludzie zwracają się właśnie do tego jednego.

Forma wiersza wskazuje na to, że znamy ten byt po jego czynach, po jego aspektach, ale nie znamy jego istoty - kim on jest naprawdę? Jest też ciekawy zabieg stylistyczny, polegający na tym, że pytania są zadawane na końcu, a poprzedzają je wskazówki.

[7] Chodzi tu o prawody (to osobne słowo, inne niż wody) - uformowane przed samym światem. Zjawisko ognia, który początek bierze w wodzie, jest stałym motywem mitologicznym. Oddech - życie.

[8] Zrodzenie ofiary to odnalezienie, wynalezienie uporządkowanej sekwencji czynów, która jest skuteczna - to pokazanie światu, co ma robić, ustalenie przyczyny i skutku.

[9] Rodzenie się z siebie. Jeden bóg, o którego pytamy - możemy o nim mówić tylko w kontekście wewnątrzświatowym - jest panem, utrzymał coś, rzuca cień, ale w wymiarze transcendentnym nie możemy pojąć go od wewnątrz.

Ka - zaimek pytający, Kto? stało się pierwszym imieniem boga. Jest też książka Roberto Calasso "Ka".

(zresztą skądinąd.. - nie skądinąd, stąsamąd - ka było też tytułem książki...)

Wodny chaos, z którego wychodzi życie - powrót do formy pierwotnej przez potop: są to dwa motywy powtarzające się w wielu (lub wszystkich) kulturach. W wielu kulturach jest strach przed powrotem do formy pierwotnej.

Pradżapati - bóstwo późnego wedyzmu, później Brahman.

[10] Nie jest powiedziane, że Pradżapati jest odpowiedzią na stawiane pytanie! Może być tylko jedyną istotą, która może znać na nie odpowiedź! Ogarnąć sobą - fizycznie, ale też: poznać, zrozumieć. Wiedza podobnie to wchłonięcie jej, związane z wewnętrzną przemianą. Przyswajanie wiedzy - czynienie wiedzy swoją - sobą.

Zaimek pytający "kto" odmienia się przez osoby. W hymnie pojawia się forma "kah", oznaczająca rodzaj męski. "Ka" to rodzaj nijaki. '

Napisać pracę interpretacyjną lub konspekt z zajęć lub porównawczą o którymś z poznanych tekstów lub jakimśinnym