WYWIAD CHOROBOWY W FORMIE ANKIETOWEJ

Dokumentacja medyczna stanowi kopalnię wiedzy o pacjencie – zarówno w aspekcie osobowym, jak i medycznym.

Dane osobowe pozwalają zidentyfikować konkretną osobę, zaś medyczne dotyczą stanu zdrowia pacjenta i odnoszą się nie tylko do jego aktualnej sytuacji, ale także przeszłej i przyszłej – diagnostyka i plan leczenia. Zawierają one także informacje dotyczące stylu życia pacjenta, np. jego nawyków żywieniowych czy nałogów. Oczywiście dokumentacja taka jest objęta klauzulą poufności, którą określają przepisy prawa (udostępnianie dokumentacji medycznej osobom do tego nieupoważnionym podlega grzywnie, karze ograniczenia lub pozbawienia wolności do lat dwóch). A zatem należy bezwzględnie pamiętać o zachowaniu dyskrecji. Informacje, które otrzymujemy od pacjenta, nie mogą być (za wyjątkiem sytuacji nakazu prawnego) przekazywane osobom nieupoważnionym.

Wskazaną metodą przeprowadzenia wywiadu chorobowego w gabinecie stomatologicznym jest wykorzystanie formy ankietowej.

W porównaniu do formy ustnej pozwala ona zdobyć więcej informacji ważnych dla diagnostyki i zapewnienia pacjentowi właściwego bezpieczeństwa podczas leczenia. Stanowi ona także niezwykle przydatne źródło informacji o sposobach dotychczasowego leczenia, przebytych zabiegach i znieczuleniach oraz o stopniu świadomości pacjenta co do jego stanu zdrowia. Forma ankietowa skłania pacjenta do podjęcia refleksji nad swoim zdrowiem, zapewnia czas potrzebny na udzielenie przemyślanej, precyzyjnej odpowiedzi. Ponadto łatwiej jest odpowiadać na pytania dotyczące problemów postrzeganych jako intymne w formie pisemnej niż ustnej. Zajęcie uwagi pacjenta wypełnieniem ankiety pomaga również rozładować stres związany z procedurami medycznymi. Wywiad w formie ankietowej może być przeprowadzony jeszcze w poczekalni. Rola asysty przy przeprowadzaniu takiego wywiadu jest nieoceniona. Przede wszystkim należy do niej wyjaśnienie pacjentowi wszelkich zagadnień i terminologii medycznej, która nie jest dla niego zrozumiała (należy się dostosować do możliwości intelektualnych i wiedzy pacjenta).

Konieczne jest, by asysta najpierw sama zapoznała się z rodzajem pytań zawartych w formie ankietowej, by w razie potrzeby móc objaśnić jej zawartość pacjentowi (używając zrozumiałej dla niego terminologii).
Ponadto dobrze jest okazać pacjentowi życzliwość i wyrozumiałość, aby w razie potrzeby nie krępował się porozmawiać na temat swoich wątpliwości lub zadawać pytania podczas przeprowadzania wywiadu. Jeśli pacjent nie zaufa asyście, która postrzegana jest jako członek zespołu medycznego, i nie będzie czuł się dobrze w jej towarzystwie, później mu będzie znacznie trudniej zaufać lekarzowi. Ponadto asysta powinna mieć przygotowane argumenty, by w razie potrzeby przekonać pacjenta co do słuszności i zasadności przeprowadzania takiego wywiadu. Gabinety stomatologiczne zwykle nie są postrzegane jako gabinety lekarskie, dlatego pacjenci mogą negować potrzebę tak szczegółowego badania podmiotowego.

Z pewnością jednak proponowanie takiej formy wywiadu chorobowego buduje pozytywny wizerunek gabinetu – świadczy o jego wysokim poziomie fachowości. To z kolei wpływa na wzrost zaufania pacjenta do lekarza i poczucie jego bezpieczeństwa.

Przy prowadzeniu dokumentacji medycznej należy bezwzględnie pamiętać o pozyskaniu i archiwizowaniu zgody pacjenta lub jego prawnych opiekunów na przeprowadzenie planowanego leczenia (zwłaszcza jeśli chodzi o zabiegi o podwyższonym stopniu ryzyka). Pacjent powinien również podpisać oświadczenie, że został zapoznany z ewentualnymi powikłaniami, które mogą wystąpić w trakcie lub po zabiegu.