Babuwizm - doktryna filozoficzna, głosząca, że wspólnota dóbr powinna być podstawą ekonomii państwa.
Prekursorem socjalizmu radykalnego był Francois Noel Babeuf, dziennikarz i teoretyk komunizmu (Manifest Plebejuszy) doby rewolucji francuskiej, marzący o rewolucji "większej, wspanialszej i ostatecznej", takiej, która wyniesie lud do władzy i zaprowadzi komunizm. W doktrynie Babeufa na czoło wysuwają się trzy idee:
zdobycia władzy przemocą
komunizmu agrarnego
egalitaryzmu absolutnego.
Według pierwszej przewrót komunistyczny ma być dziełem elity rewolucyjnej, która przy pomocy ulicy złamie przewagę obozu rządzącego, ustanowi dyktaturę rewolucyjną i pod jej osłoną zniesie stary i zaprowadzi nowy porządek społeczny. By tego dokonać, należy najpierw wywłaszczyć prywatną własność ziemską i znieść prawo dziedziczenia, następnie rozparcelować ziemię w taki sposób, by powstały kolektywne gospodarstwa rolne o możliwie takiej samej wielkości. Równość majątków pozwoli dzielić dobra konsumpcyjne po równo. Babeuf wyobrażał sobie komunizm jako społeczeństwo realizujące zasadę egalitaryzmu absolutnego: każdemu obywatelowi tyle samo i to samo. Według tego stanowiska, żadne zasługi ani talenty nie uzasadniają nierównego podziału dóbr konsumpcyjnych.
SAINT-SIMONIZM - nazwa doktryny ekonomicznej Saint-Simona, której główną myślą było wprowadzenie porządku ekonomicznego według zasady: "Każdemu według jego zdolności, każdej zdolności według jej dokonań", potępienie własności prywatnej, prowadzącej do wyzysku ekonomicznego ludzi pracy, zniesienie prywatnych dóbr dziedziczonych i ich podział, wdrożenie programu kształcenia technicznego, z którego korzystałoby społeczeństwo.
Robert Owen (ur. 14 maja 1771 r., zm. 17 listopada 1858) - walijski działacz socjalistyczny, pionier ruchu spółdzielczego. Odrzucał własność prywatną. Uważał, że robotnicy z danego terenu powinni łączyć się w organizacje związkowe bądź spółdzielcze i w ich ramach rozdysponowywać między siebie owoce swej pracy. Znana jest również jego działalność filantropijna - w zorganizowanej przez siebie kolonii robotniczej uwzględniał potrzeby dzieci robotników i zapewniał im wzorową opiekę. Krytykował wolną konkurencję, własność prywatną, wadliwy podział pracy, struktury klasowe, ubóstwo robotników i kapitalizm. Twierdził, że aby człowiek się zmienił, trzeba przebudować, a najlepiej stworzyć ustrój komunistyczny. Chciał uspołecznić środki produkcji, scentralizować zarządzanie produkcją i zatrudnieniem. Wychowaniem i kształceniem powinno jego zdaniem zajmować się państwo. Wysunięto również postulat emancypacji kobiet. Głosił koncepcję pracy pieniądza, która miała zlikwidować niesprawiedliwość społeczną.
Twierdził, że człowiek jest produktem społecznym, a źle zorganizowane społeczeństwo kształtuje ludzi złych, którzy popełniają przestępstwa; złe społeczeństwo to złe instytucje polityczne. Mówił, że w złym społeczeństwie rozdział dóbr jest nieracjonalny. Racjonalny podział dóbr miał w jego opinii zapewnić szczęście ludziom a racjonalnie zorganizowane społeczeństwo ma zlikwidować przestępczość.
Jest uważany za ojca spółdzielczości.
Owen krytykował system fabryczny, zwłaszcza za wczesne zatrudnianie dzieci do ciężkiej pracy. Za źródło zła uważał własność prywatną, która rodzi konkurencję i chciwość. Był zaciekłym wrogiem indywidualizmu - głosił zniesienie małżeństwa, wspólne wychowywanie dzieci, zlikwidowanie ulic i wybudowanie dużych placów i blokowisk (w skrupulatnie zaplanowanych tzw. wioskach owenowskich, małych, samowystarczalnych wspólnotach) oraz jednolity ubiór, odpowiedni na każdą porę roku, co miałoby zapobiec wyróżnianiu się osoby z tłumu innych.
Robert Owen jest twórcą idei "Nowej Harmonii".
Charles Fourier (ur. 7 kwietnia 1772, zm. 10 października 1837 r.) – francuski socjalista utopijny. Uważany za twórcę terminu feminizm, którego użył po raz pierwszy w 1837 roku, a już na początku 1808 twierdził, iż rozszerzenie praw kobiet jest jedną z głównych zasad postępu społecznego. Fourier zainspirował utworzenie utopijnej wspólnoty nazywanej La Reunion, znajdującej się w okolicach dzisiejszego Dallas (Teksas), jak również kilku innych znajdujących się na terenie USA, takich jak North American Phalanx (NAP). Fourier twierdził, iż troska i współpraca to droga do doprowadzenia do społecznego sukcesu. Wierzył, iż społeczność kooperująca osiągnie w krótkim czasie ogromny wzrost produkcji. Pracownicy byliby nagradzani za ich pracę odnośnie ich wkładu.
Stworzył koncepcję idealnej organizacji społeczeństwa opartego na wspólnotach tzw. falansterach. Podział pracy w takich falansterach miał być zgodny z naturalnymi skłonnościami ludzi i w ten sposób praca miała zarazem przynosić radość (na przykład dzieci, lubiące bawić się w błocie przeznaczył do wywozu nieczystości i śmieci). Fourier twierdził, iż istnieje dwanaście "namiętności", które tworzą 810 typów charakteru. Na tej podstawie obliczył, iż idealny falanster ma składać się z 1620 osób. Planował, iż pewnego dnia na ziemi będzie 6 milionów takich wspólnot, rządzonych przez światową omniarchię lub (później) przez Światowy Kongres Falansterów.
Wierzył, że przez dobrą organizację wspólnego życia można zlikwidować sprzeczność między naturą ludzką a przymusem, wynikającym z życia w zbiorowości i wyzwolić to, co najlepsze w człowieku. Ta wspólnota między ludźmi, brak zła w ich wzajemnych stosunkach miały oddziaływać również na przyrodę, która w efekcie stanie się przyjazna człowiekowi, drapieżne zwierzęta zmienią swą naturę. Krytykował istniejące stosunki społeczno-ekonomiczne.
Louis Jean Joseph Charles Blanc (ur. 29 października 1811 r., zm. 6 grudnia 1882 r.) – francuski polityk i historyk, wolnomularz .
Blanc był historykiem o obrazowym i żywym stylu, jednak temperament polityczny sprawił, że jego prace są postrzegane bardziej jako wypowiedzi polityczne niż dzieła historyczne. Poglądy Blanca wywarły znaczący wpływ na rozwój idei socjalistycznych we Francji.
Dzieła Blanca :
L'Organisation du travail (1839)
Histoire de dix ans 1830-1840 (1841)
Histoire de la Revolution Française (1847-1862)
Lettres sur l'Angleterre (1866-1867)
Histoire de la révolution de 1848 (1870-1880)
Dix années de l'Histoire de l'Angleterre (1879-1881)
Questions d'aujourd'hui et de demain (1873-1884).
Discours politiques (1882)
Louis Auguste Blanqui (ur. 8 lutego 1805 r., zm. 1 stycznia 1881 r.) – francuski działacz i przywódca rewolucyjny. Reprezentował idee republikańsko-socjalistyczne, chociaż często uznawany jest za utopijnego socjalistę. Przez młodszych towarzyszy obdarzony został przydomkiem l’Enfermé ("Uwięziony"), ponieważ blisko połowę swego życia (prawie 37 lat) spędził w więzieniach. Walczył o cele, naturalne obecnie we wszystkich ustrojach demokratycznych: powszechne prawo wyborcze, równouprawnienie kobiet, zakaz pracy dzieci. Rozwinął własną teorię socjalizmu. Jego doktryna zwana blankizmem głosiła, że do zmiany ustroju w drodze walki zbrojnej powinna doprowadzić działalność spiskowa (bez konieczności angażowania mas). Sformułował teorię "dyktatury proletariatu", użytą później przez Karola Marksa. Jego zwolennicy, blankiści, odegrali znaczącą rolę podczas Komuny Paryskiej w 1871 roku.