Wykład 1
Podział genomu
Metody badań
DNA nieamplifikowany (sondy molekularne)
hybrydyzacja
hybrydyzacja immobilizowanego DNA (nylon, nitroceluloza)
FISH (in situ)
BLOTTY N i S (białka), E (cukry, lipidy), W (immunologiczny)
DNA amplifikowany (klonowanie, PCR)
PCR
screeningowe
PCR – HD
PCR – SSCP
PCR – DGGE
PCR – CCM
PCR – PTT (sekwencjonowanie)
do identyfikacji
PCR – RFLP
PCR – ASO
PCR – ARMS
PCR – OLA
Budowa mRNA
CAP
metyloguanozyna
stabilizuje 5’ UTR
miRNA hybrydy – regiony regulujące
Ogon POLI A
region regulujący 3’ UTR
lokalizacja subkomórkowa
Splicing
sekwencje graniczne intron/egzon
kompleksy snRNA i białek snRNP
100 różnych białek RNP
snRNP
bierze udział w modyfikacji posttranslacyjnej RNA
wycina introny
snRNA, które wchodzi w jego skład jest podobne do rybosomalnego RNA i rozpoznaje swoiste sekwencje intronów
Obróbka posttranslacyjna i replikacja DNA
miRNA, snRNA, snoRNA, RNAazaP, telomeraza RNA
Wykład 2
Interferencja RNA
DICER
endorybonukleaza (RNAaza klasy III)
zawiera dwie domeny RNAazy III i jedną domenę PAZ
tnie długie dsRNA, RNA wirusowe i pre miRNA do siRNA
powoduje powstanie RISC
aktywny jako dimer
mutacje w genie DICER powoduje zaburzenie regulacji tworzenia się komórek zdrowych genetycznie i ma związek z patogenezą nowotworów
RISC
zawiera jednoniciowe siRNA – SLICER
helikaza ATP – zależna
używa miRNA lub siRNA jako wzór do rozpoznania komplementarnego mRNA i jak je znajdzie to tnie
jako rdzeń białko Argonautów (Ago2), które posiada funkcję katalityczną – może degradować mRNA – zapobiega translacji
domeny PAZ 3’, PIWI 5’
ma znaczenie w regulacji ekspresji genów i ochronie przed wirusami
miRNP
takie coś jak RISC, tylko posiada miRNA zamiast siRNA
RNAi
siRNA (small interfering RNA)
miRNA (endogenne)
rasiRNA (repeat – associated short interfering RNA)
dsRNA
jest substratem dla DICERa w produkcji siRNA
wirusy
hairpin loop
RNAi działanie
hydroliza miRNA
represja translacji
metylacja histonów
siRNA
długość 20 – 25 nukleotydów (średnio 21)
naturalne (endogenne) jako produkt działania DICERa
można je wprowadzić do komórki w celu wyciszenia genów
zbyt dużo siRNA aktywuje szlak interferonowy
miRNA
naturalne jako produkt genów
20 – 25 bp
transkrybowane z DNA, ale nie podlega translacji
jak powstaje
gen kodujący jest dłuższy niż mRNA – zawiera sekwencję mRNA oraz odwrócony fragment komplementarny
odcięte czapeczka i ogon poli A
oba fragmenty tworzą hairpin loop
dsRNA –> primazy mRNA –> pri-mRNA
enzym Droscha (i Pascha) odcina ogonek i tworzy pre-mRNA
transport do cytoplazmy przez eksportynę 5
cięcie przez DICER na miRNA
komplementarny do części sekwencji mRNA (fragment niekodujący 3’ UTR)
u zwierząt miRNA zazwyczaj nie jest komplementarne do części kodujących (tak jak to jest u roślin)
związane z 3’ UTR hamuje translację, ale nie wpływa na degradację miRNA
shRNA
short hairpin RNA
dostarczany przy pomocy wirusów
lepsza selektywność niż siRNA
siRNA – ekspresja
przejściowa – dsRNA dostarczane do komórek
stabilna – użycie wektorów DNA do produkcji shRNA
nośniki – plazmidy, retrowirusy, adenowirusy
sposoby dostarczenia – transfekcja micelami, elektroportacja
Interakcje białko – DNA
Helix – turn – helix
dwa skręty helisy wiążą oddzielne fragmenty białka (N i C koniec)
domeny łączą się krótkim łącznikiem
kolejny skręt helisy jest zaangażowany w stabilizację kompleksu
homeodomena zawierająca 60 aminokwasów, wiążąca się z rowkiem większym DNA
rozpoznawane 3 skręty DNA
C – koniec jest prostopadły do utworzonego kompleksu
rozpoznawany motyw DNA leży mniej więcej po środku homeodomeny
homologia
homeobox zawiera 180 nukleotydów
geny – czynniki transkrypcyjne
geny regulujące morfogenezę mogą być zarówno aktywatorami jak i rep resorami
funkcja zależy od kolejnych domen
Palce cynkowe
kilka konserwatywnych aminokwasów wiąże jony Zn (Cys, His)
w palcu cynkowym znajduje się kilka takich domen
występują jako dimery (TFIIA)
występują w tandemach 1 – 9
klasyczne białka zawierające palce cynkowe
receptory hormonów steroidowych
mineralokortykosteroidów
glikokortykosteroidów
estrogenów
progesteronu
T3, T4
witaminy D
kwasu retinowego
zmienny region N – końcowy
domena AF – 1 odpowiedzialna za konstytutywną ekspresję genów
DNA – binding domain wraz z palcem cynkowym tworzą P – box
linker – adaptacja białka do reszty (linking binding protein) – elementy odpowiedzi na hormony
Zamek leucynowy
region bogaty w leucynę
struktura helisy α
u podstawy region zawierający aminokwasy zasadowe wiążące DNA
dwie domeny bogate w lizynę mogą się łączyć dzięki oddziaływaniom hydrofobowym
AP – 1 czynnik transkrypcyjny
heterodimer
ekspresja genów czynników wzrostowych GF
regulacja ekspresji
rozpoznaje sekwencję 5’ – TGAG/CTCA – 3’
CREB (cAMP response element-binding), również czynnik transkrypcyjny
Rozpoznawane miejsce zazwyczaj zawiera sekwencję syntetyczną bez separacji
TRE odpowiedź na estry forbolu
Helix – loop – helix
40 – 45 helix
łącznik
w regionach hydrofobowych znajdują się fragmenty umożliwiające homodimeryzację i heterodimeryzację
HIP – hypoxia induced protein
regulacja różnicowania, proliferacji i rozwoju
MRF (myogenic regulatory factor)
reguluje powstawanie mięśni
ma domenę wiążącą DNA
Wzmacniacze
do kilku tysięcy pd od wzmacnianego genu
regulują niespecyficznie aktywność transkrypcyjną genów lub fragmentów chromosomów
lokalizacja względem wzmacnianego genu jest dowolna (mogą być nawet jego fragmentem)
wiążą się z miejscami wiążącymi na czynnikach transkrypcyjnych
Wyciszacze
podobne do wzmacniaczy
wiążą czynniki transkrypcyjne
hamują ekspresję genów
Izolatory
problem transaktywacji ekspresji genu przez wzmacniacze
krótkie fragmenty DNA zapobiegają aktywacji genu przez wzmacniacz innego genu
CTFC (czynnik transkrypcyjny)
jest wrażliwy na metylację
rozróżnia chromosom matki od chromosomu ojca
metylacja jednego z chromosomów X
przekazywanie informacji o profilu ekspresji genów do komórek/organizmów potomnych
allelospecyficzna ekspresja genu IGF – 2 (tylko u mężczyzn) i H – 19 (u kobiet)
ICR (imprinting control region) H – 19 łączy się z CTFC