w6 11 2013

Wykład 6 05.11.2013

Dieta w chorobie refluksowej przełyku oraz chorobie wrzodowej

Refluks żołądkowo-przełykowy (RŻP)-definicja

To przemieszczanie się treści żołądkowej do przełyku, niekiedy połączone z regurgitacjami i wymiotami.

RŻP jest procesem fizjologicznym dotyczącym wszystkich grup wiekowych. Może występować wielokrotnie w ciągu dnia, najczęściej w trakcie przemijającego rozluźnienia dolnego zwieracza przełyku.

U zdrowych osób utrzymuje się przez maksymalnie 3 minuty, pojawia się po posiłkach i nie wywołuje objawów. Częstość fizjologicznego RŻP u niemowląt karmionych piersią i sztucznie jest podobna,

Refluks (ang. gastroesophageal reflux disease, w skrócie GERD) – schorzenie, polegające na nieprawidłowym cofaniu się kwaśnej treści żołądkowej do przełyku, z powodu niesprawności zwieracza dolnego przełyku

W krajach rozwiniętych 20% populacji ma objawy GERD przynajmniej 1 raz w tygodniu, natomiast 10% odczuwa je codziennie

Chorobie w odróżnieniu od RZP towarzyszą określone powikłania: np. nadżerki w przełyku, zahamowanie rozwoju, ALTE, z. Sandifera, krwawienia

Etiopatogeneza

Anatomiczna bariera antyrefluksowa


Czynniki usposabiające do ulewania u niemowląt

Pozycja leżąca dziecka (M.L.Remenofsky-1981)

Spożywa często (co 3 godz.), pokarm duży objętościowo, osmolalnie i kalorycznie (2,5x więcej niż dorosły)

Połyka powietrze- nadmierne rozciąganie dna żołądka

Refluks żołądkowo – przełykowy

FIZJOLOGICZNY PATOLOGICZNY

Krótkotrwały

Ograniczony do dolnego odcinka przełyku

Nie powoduje dodatkowych objawów

Poposiłkowy

Nie występuje podczas snu

Wpływa negatywnie na rozwój fizyczny dziecka

Stwarza sytuacje zagrożenia życia (ALTE/bezdech)

Powoduje nawracające zapalenia dróg oddechowych

Prowokuje nasilony niepokój

Choroba refluksowa przełyku - Objawy przełykowe

Objawy typowe Objawy nietypowe

Zgaga

Zarzucanie kwaśnej treści

Puste odbijania

Odynofagia

Ból w klatce piersiowej

Nudności i wymioty

Objawy dyspeptyczne

Objawy powikłań

Dysfagia

Krwawienie z pp

Objawy typowe: zgaga

Objawy nietypowe

Objawy pozaprzełykowe

Zespół Sandifera

Zasady leczenia

Leczenie niefarmakologiczne - zalecenia ogólne

Zalecenia dotyczące modyfikacji stylu życia

Dieta w chorobie refluksowej

Produkty niezalecane

Produkty zalecane

Przykładowy jadłospis

I śniadanie

Chleb żytni razowy z margaryną, wędliną drobiową Sałata z olejem, herbata

II śniadanie

Bułka z twarożkiem i rzodkiewkami Sok marchwiowy

Obiad
Zupa kalafiorowa Pulpety z indyka w sosie koperkowym Ziemniaki z wody Buraczki Sok jabłkowy

Podwieczorek
Banan z jogurtem naturalnym odtłuszczonym

Kolacja
Pieczywo mieszane z margaryną Szynka drobiowa Marchewka z jabłkiem Woda mineralna niegazowana

Zaleca się jedzenie bez (pośpiechu) 4-5 małych posiłków dziennie, świeżo przygotowanych, rozdrobnionych. Ostatni, lekki posiłek można jeść nie później niż 2-3 godziny przed snem.

Mleka antyrefluksowe

Stosowane u dzieci z chorobą refluksową. Mieszanka mleczna jest wzbogacana preparatem o zwiększonej lepkości, który powoduje szybsze gęstnienie mleka

Zagęszczanie pokarmu

Działanie: Nutriton jest preparatem dietetycznym stosowanym u niemowląt, dzieci i dorosłych. Służy do zagęszczania preparatu mlekozastępczego (stosowanego w żywieniu dzieci z alergią pokarmową) lub mleka modyfikowanego w żywieniu niemowląt, które ulewają po karmieniu.

Może być także stosowany przy karmieniu piersią.

Substancje czynne:

Maltodekstryna, mączka chleba świętojańskiego, mleczan wapnia (substancja wzbogacająca).

Leczenie farmakologiczne

Możliwe jest zastosowanie leków o różnym działaniu: leków alkalizujących oraz leków zmniejszających wydzielanie kwasu poprzez:

  1. hamowanie receptorów histaminowych typu 2 – H2 (ranitydyna, cymetydyna, famotydyna)

  2. blokowanie aktywności pompy protonowej w komórkach okładzinowych żołądka (omeprazol, pantoprazol),

Leków prokinetycznych o działaniu zwiększającym napięcie dolnego zwieracza przełyku, pobudzającym perystaltykę przełyku oraz opróżnianie żołądka (cyzapryd, metoklopramid).

W przypadku wystąpienia powikłań, zwłaszcza podczas utrzymującego się pomimo przyjmowania leków zapalenia błony śluzowej przełyku, jedynym rozwiązaniem może stać się leczenie chirurgiczne.

Leczenie chirurgiczna

Choroba wrzodowa

Choroba wrzodowa - patogeneza

zakażenie Helicobacter pylori

92% przypadków występowania wrzodów dwunastnicy i około 70% wrzodów żołądka.

W Polsce zakażonych jest większość dorosłych i około 1/3 dzieci. Najczęstszym miejscem bytowania bakterii jest część przedodźwiernikowa żołądka.

Początkowo w wyniku zakażenia dochodzi do ostrego zapalenia żołądka (nacieki ściany żołądka przez neutrofile, uwalnianie enzymów proteolitycznych i rodników tlenowych, z towarzyszącą hipochlorhydrią, która dodatkowo ułatwia dalszą kolonizację Helicobacter pylori), które po kilku tygodniach przechodzi w przewlekłe (nacieki z limfocytów, monocytów, bez hipochlorhydrii, z wytworzeniem przeciwciał przeciwko antygenom bakteryjnym). Towarzyszy temu nadmierne wydzielanie gastryny Bezpośrednim skutkiem hipergastrynemii jest zwiększone wydzielanie kwasu solnego.

Czynniki genetyczne

Większa częstość występowania choroby wrzodowej jest związana z genetycznie uwarunkowaną zwiększoną ilością komórek okładzinowych wytwarzających kwas solny oraz z ich zwiększoną wrażliwością na działanie gastryny.
Obserwuje się zwiększoną częstość występowania wrzodów dwunastnicy u osób z grupą krwi 0. Ma to prawdopodobnie związek z obecnością antygenu Lewis b, który jest receptorem na komórkach nabłonka żołądka ułatwiającym przylegania do nich Helicobacter pylori.

U osób z wrzodem dwunastnicy zaobserwowano zwiększone występowanie antygenu HLA-B5.

Palenie papierosów

Składniki dymu mają bezpośredni wpływ na powstawanie wrzodów, częściej dochodzi do nawrotów

Niesteroidowe leki przeciwzapalne: Dotyczy głównie żołądka. Choroba wrzodowa w wyniku spożywania tych leków jest spowodowana ich miejscowym i ogólnoustrojowym działaniem. Powodują bezpośrednie uszkodzenie komórek nabłonka żołądka. Poprzez zahamowanie aktywności cykloksygenazy typu I (COX-1) zmniejszają wytwarzanie prostaglandyn (PGE1, PGE2, PGI2) w śluzówce żołądka (mają działanie ochronne). Najbardziej toksyczne działanie w stosunku do śluzówki żołądka wykazują piroksykam, indometacyna i ketoprofen. Relatywnie najmniej szkód wywołują ibuprofen i nabumeton

Rzadkie przyczyny:

Wywierają działanie wrzodotwórcze w skojarzeniu z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (jednoczesne podawanie leków z obu grup zwiększa ryzyko powstania wrzodu 15-krotnie; same NSAID zwiększają to ryzyko 4-krotnie[1]).

Rzadkie przyczyny:

Choroba wrzodowa-leczenie

Leczenie farmakologiczne

Leczenie operacyjne

Leczenie chirurgiczne wrzodu żołądka polega na wycięciu części żołądka razem z wrzodem. Odtworzenie ciągłości przewodu pokarmowego wykonuje się dwiema metodami. Pierwszym sposobem jest sposób Rydygiera, który polega na łączeniu końca dwunastnicy z żołądkiem. Drugim sposobem jest sposób Billroth II, który polega na zespoleniu żołądka z pierwszą pętlą jelita cienkiego. W ten sposób dwunastnica zostaje zamknięta i stanowi pętlę doprowadzającą żółć i sok trzustkowy do przewodu pokarmowego.

Leczenie chirurgiczne wrzodu dwunastnicy polega na wagotomii, czyli przecięciu nerwów błędnych, które biegną wzdłuż przełyku do jamy brzusznej i pobudzają wydzielanie soku żołądkowego, pepsyny i zwiększają perystaltykę i rozluźniają napięcie zwieraczy. Po operacji często konieczna jest plastyka odźwiernika, gdyż przecięcie nerwów błędnych powoduje skurczenie się tego narządu i uniemożliwia przesuwanie się treści pokarmowej. Wykonuje się to sposobem Heineke-Mikulicza i polega ona na podłużnym nacięciu i poprzecznym zszyciu odźwiernika.

Choroba wrzodowa-dieta

Ogólnie: dieta ochronna z ograniczeniem potraw wywołujących zwiększoną produkcję soków trawiennych i powinna być stosowana przy chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy-składniki podobne do stosowanych w chorobie refluksowej przełyku

Produkty wskazane, zakazane

  1. Ogólną zasadą jest zapewnienie odpowiedniej kaloryczności posiłków, zwiększenie ich liczby z podziałem na mniejsze porcje (5- 6 posiłków dziennie, co 2- 3 godziny) oraz unikanie potraw, napojów i używek zwiększających wydzielanie soku żołądkowego.

  2. Należy dążyć do uregulowania pór posiłków, tak aby stymulacja wydzielania soku żołądkowego następowała w określonych odstępach czasowych, a małe regularne posiłki wpływały zobojętniająco na zawartość żołądka.

  3. Posiłki musza być koniecznie spożywane w spokojnej atmosferze, powoli, ze zwróceniem uwagi na bardzo dokładne przeżuwanie potraw. Papka pokarmowa powstając z dobrze rozdrobnionych kęsów pokarmowych jest znacznie mniej obciążająca dla uszkodzonej chorobą błony śluzowej żołądka i dwunastnicy.

  4. Wskazane jest bezwzględne unikanie mocnej kawy, herbaty, kakao, alkoholu. Wszystkie te używki powodują zwiększenie wydzielania kwasu żołądkowego, co przyczynia się do dalszego uszkadzania już zniszczonej błony śluzowej. Palenie tytoniu powoduje również gorsze ukrwienie narządów wewnętrznych, w tym żołądka, co opóźnia gojenie nadżerek.

  5. Wszystkie ostre przyprawy zwiększają wydzielanie soku żołądkowego. Należy zrezygnować z pieprzu, octu, musztardy, chili, papryki, chrzanu, marynat. Wskazane są łagodniejsze przyprawy korzenne, jak wanilia lub ziołowe(kminek, koperek).

  6. Szczególnie w ostrym okresie należy ograniczyć w diecie produkty pobudzające perystaltykę żołądka, takie jak fasola, groch, kapusta, papryka oraz tłuszcze i potrawy smażone.

  7. Należy unikać nadmiernego spożycia tłuszczów, ponieważ ich nadmiar w diecie może opóźniać opróżnianie żołądka i nasilać dolegliwości. Zapewnienie wartości energetycznej posiłków (kaloryczność) uzyskać trzeba poprzez spożywanie białek(duszone lub gotowane mięsa, ryby, jajka) i węglowodanów (drobne kasze, płatki owsiane, makarony).

  8. Świeże warzywa i owoce należy zastąpić wyciśniętymi z nich sokami lub przecierami. Zawarte w nich witaminy A i C wywierają ochronne działanie na błonę śluzową przewodu pokarmowego.

  9. Spożywanie zbyt gorących posiłków lub napojów powoduje przekrwienie żołądka i dwunastnicy i nasilenie dolegliwości. Zaleca się potrawy umiarkowanie cieple, napoje w temperaturze pokojowej.

  10. Należy się kierować przede wszystkim zdrowym rozsądkiem oraz znajomością swojego organizmu. Szybko można się zorientować, jakie potrawy wpływają gorzej na samopoczucie.

Dieta w chorobie wrzodowej opiera się na umiarze, równowadze produktów, łatwej ich przyswajalności i ma na celu ochronę uszkodzonej błony śluzowej. Stosowanie powyższych zaleceń stwarza szansę dla żołądka na odpoczynek i wyzdrowienie.

Ogólne zasady diety wrzodowej

  1. Twoje pożywienie powinno być pełnowartościowe. ważna jest odpowiednia ilość białka, składników mineralnych i witamin, zwłaszcza w okresie nasilenia objawów chorobowych.

  2. Jedz posiłki w niewielkich porcjach, co 2-3 godziny. Jest to ważne w czasie zaostrzenia choroby, gdyż zapobiega obciążeniu żołądka, umożliwiając szybkie gojenie

  3. Pamiętaj o rozdrabnianiu spożywanych produktów. Ich mielenie lub przecieranie ułatwia trawienie.

  4. Zrezygnuj ze smażenia potraw i spożywania wywarów mięsnych. Wywołują nadmierne wydzielanie soku żołądkowego. Najlepsze jest gotowanie, zwłaszcza na parze, pieczenie w folii, duszenie bez obsmażania.

  5. Zastąp przecierami i sokami warzywno-owocowymi świeże warzywa i owoce. Dotyczy to szczególnie okresu zaostrzenia choroby, w którym trzeba zapewnić organizmowi odpowiednią ilość witamin i składników mineralnych.

  6. Wyeliminuj z jadłospisu ciężko strawne produkty. Wywołują bóle brzucha, wzdęcia i zgagę. Należą do nich m.in. nasiona roślin strączkowych, kapusta, pieczywo ciemne, wędzone wędliny, ryby wędzone, niedojrzałe owoce

  7. Nie jedz zbyt gorących potraw. Może to spowodować przekrwienie błony śluzowej żołądka, dlatego dania i napoje powinny mieć umiarkowaną temperaturę.

  8. Ogranicz ilość przypraw w posiłkach. Dotyczy to zwłaszcza wszystkich przypraw ostrych, takich jak pieprz, papryka, musztarda, gorczyca, chili, curry. Niewskazany jest również ocet, jak i produkty go zawierające, np. ogórki konserwowe, grzybki marynowane. Natomiast są polecane przyprawy łagodne (koperek, wanilia, sok z cytryny, kminek), nie pobudzające wydzielania soku

  9. W okresie remisji (ustąpienia objawów) nie zapominaj o częstym i regularnym jedzeniu urozmaiconych posiłków. Dania powinny być niewielkie, spożywane w stanie odprężenia nerwowego, powoli (trzeba żuć dokładnie, co najmniej 20 razy), o ustalonej porze, a ostatni lekki posiłek - bezpośrednio przed snem

  10. Unikaj używek. Kawa i mocna herbata silnie pobudzają wydzielanie soku żołądkowego. Dotyczy to również alkoholu, który dodatkowo podrażnia błonę śluzową żołądka, oraz tytoniu - zmniejsza ukrwienie śluzówki wyściełającej żołądek i dwunastnicę.

Produkty zalecane w diecie:

Produkty zabronione w diecie:

Dieta w chorobie nowotworowej

Konsekwencje choroby nowotworowej u dzieci:

  1. Zaburzenia metabolizmu białek, lipidów, tłuszczów

  2. Nasilony katabolizm

  3. Zaburzenia łaknienia

Zaburzenia łaknienia-etiologia

Specyficzne problemy

Zalecenia ogólne

Jadłospis pacjentów z chorobą nowotworową zależy przede wszystkim od towarzyszących jej objawów oraz rodzaju zastosowanej terapii.

W okresie leczenia nowotworu, niezależnie od stosowanych metod, pacjenci wymagają dostarczania energii oraz produktów białkowych, witaminowych i składników mineralnych. Uzupełnianie powstających w organizmie chorego niedoborów wspomaga i ułatwia kurację.

Odpowiednie żywienie ma ogromne znaczenie również w okresie remisji choroby nowotworowej oraz po zakończonym leczeniu. Dieta musi służyć redukcji objawów ubocznych leczenia, chronić przed infekcjami, pomóc w poprawie zdrowia i jakości życia.

Zmiany w jadłospisie

Nie istnieje jedna, niezastąpiona dieta, którą można by stosować u wszystkich pacjentów z rozpoznaną chorobą nowotworową.

Jadłospis każdego chorego musi być dobierany indywidualnie, zależy on od towarzyszących chorobie objawów oraz typu terapii, oraz ogólnego stanu pacjenta

Zadaniem dietetyków pracujących z osobami chorymi na nowotwór jest między innymi utrzymanie prawidłowego  odżywienia organizmu pacjenta, zapobieganie stanom niedożywienia, przeciwdziałanie zanikowi masy mięśniowej, niedokrwistości oraz innym powikłaniom

Dzięki diecie możliwe jest wspomożenie terapii choroby nowotworowej, przede wszystkim poprzez utrzymanie u pacjenta energii do życia i aktywności fizycznej.

Gdy dolegliwości się nasilają, niezbędne jest żywienie przez sondę lub dożylne. Niekiedy w okresie pomiędzy stosowaniem leków pacjenci wymagają przyjmowania żywności półpłynnej.

Dobrym przykładem są miksowane zupy warzywne z mięsem drobiowym i jajkiem. Są one źródłem składników odżywczych oraz dostarczają organizmowi płynu.

Jest to ważne, ponieważ pacjenci nowotworowi powinni wypijać nie mniej niż 1,5 litra płynów dziennie.

Warto wiedzieć

  1. Preparaty, których używa się w chemioterapii, hamują podziały komórek – i to nie tylko nowotworowych, ale także nabłonkowych, wyściełających gardło, jamę ustną i jelita.

  2. Właściwa dieta stosowana podczas kuracji środkami farmakologicznymi wspiera niszczące działanie leków na komórki nowotworowe i jednocześnie pomaga chronić zdrowe tkanki.

  3. Około tygodnia przed rozpoczęciem chemioterapii można zacząć przyjmować (w porozumieniu z lekarzem onkologiem) witaminę E, cystynę i glutation. Podczas kuracji warto jeść czosnek, potrawy bogate w błonnik i olej rybi. Należy wystrzegać się cukru.

  4. Po zakończeniu leczenia, należy jak najszybciej dążyć do powrotu do diety zbilansowanej, co m.in. zapobiega nawrotom choroby. Efekt ten wspomaga również powrót do dopasowanej do chorego i – co ważne – regularnej aktywności fizycznej.

Zmiany w jadłospisie

Należy unikać rygorystycznych zakazów dotyczących jej składu.

W jadłospisie nie powinny się znaleźć produkty, których chory nie toleruje lub nie lubi.

Należy tak układać menu, aby pacjent jadł jak najwięcej potraw, na które ma ochotę, pod warunkiem że nie obserwuje po ich spożyciu niekorzystnych skutków ubocznych

Starannie przygotowane, smaczne posiłki poprawiają samopoczucie chorego i jego akceptację dla terapii dietą.

Jednak

Jeśli żywienie normalnym pokarmem jest niewystarczające lub niemożliwe należy zastosować łącznie lub niezależnie:

  1. Żywienie pozajelitowe

  2. Żywienie do światła przewodu pokarmowego (enteralne)

Wskazania

Drogi leczenia enteralnego

  1. Doustnie(sip. feeding) przy dobrowolnym spożyciu diety

  2. Zgłębnik dożołądkowy-sprawne opróżnianie żołądka

  3. Zgłębnik dodwunastniczy-przy niesprawnym opróżnianiu

  4. Przezskórna endoskopowa gastroststomia (PEG)- przy sprawnym opróżnianiu żołądka i braku GER

  5. Mikroprzetoka jelitowa (jejunostomia) przy niesprawnym opróżnianiu żołądkowym

PEG (wskazania)

Przeciwwskazania PEG: nadciśnienie wrotne, wodobrzusze, zaburzenia krzepnięcia, MU, nowotwór żołądka, zaburzenia pasażu jelitowego

Drogi podawania

Znaczenie żywienia enteralnego

Diety przemysłowe

Diety polimeryczne

Dieta oligomeryczna

Dieta monomeryczna

Diety modułowe

Żywienie pozajelitowe

Drogi: Obwodowa oraz Wkłucie centralne


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
w6 14 11 2013
5 11 2013 Sapa Internet id 3993 Nieznany (2)
Nauka?ministracji z elementami teorii zarządzania Wykłady 11 2013
Wykład V i" 11 2013
w6  11
6 11 2013 EGIPT W OKRESIE STA wyklad id 43515 (2)
22 11 2013 Gruca Podstid 29475 Nieznany (2)
Nauka administracji z elementami teorii zarządzania Wykłady 14 11 2013
FINANSE PUBLICZNE - 19.11.2013 (wersja rozszerzona), Wykłady(4)
Podstawy prawoznawstwa 11 2013 Wykłady
03 11 2013 Choroba wysokościowa
Prawo cywilne z umowami w?ministracji 11 2013 Wykłady
integracja europejska  11 2013
06 11 2013 Nasiennictwo ćwiczenia
Wstęp do Socjologi Wykład 3 # 10 2013, wykład 4 0 10 2013, wykład 5  11 2013
Notatki zjazd 11 2013 r
PS NA RF PS na rynku finansowym W6 11 12
Elementy Ekonomi Wykład 2  10 2013, Wykład 3 10 2013, Wykład 4  11 2013
5 Pedagogika terapeutyczna i0 11 2013

więcej podobnych podstron