Metoda w pracy socjalnej

Metoda , to w ogólnym znaczeniu wprowadzenie porządku do serii różnych czynności tak, aby umożliwić osiągnięcie rezultatu końcowego.

Metoda indywidualnego przypadku wg Jeannette Regensburg to:

„porównywanie , przy udziale pracownika socjalnego, zdolności klienta do stawania czoła problemowi w całości lub jego cząstce z jego praktycznymi działaniami.

Pracownik socjalny pomaga klientowi określić problem i obmyślić różne sposoby rozwiązywania go”

Proces pracy z przypadkiem:

1.Rozpoznanie:

• przedstawienie problemu

• zaangażowanie klienta – czyj to jest problemowi!!!

• postawa pracownika socjalnego , bycie „ tu i teraz”, elastyczna postawa

• efekt pierwszego spotkania

2.Diagnoza:

• próba zrozumienia problemu- ( klient i pracownik socjalny)

• diagnozę rozpoczyna określenie problemu przez klienta ( w ostateczności może sięgać zjawisk somatycznych, psychologicznych, społecznych , kulturowych, duchowych i środowiskowych )

• diagnoza „trwa”przez cały proces pracy z przypadkiem

• głównym celem diagnozy nie jest szufladkowanie i kategoryzacja osób, problemów

• podczas diagnozy między pracownikiem socjalnym, a klientem powinna panować wzajemna zgoda względem „celów” które chcą osiągnąć

• Interwencja / terapia

• rozpoczyna się od pierwszego kontaktu

• cele „terapii” określone są wspólnie przez pracownika socjalnego i klienta

• ważne są cechy osobowe pracownika socjalnego – ciepło, otwartość, umiejętność prowadzenia rozmowy, umiejętność prowadzenia notatek, sporządzania pism, kierowanie do innych instytucji

• ważne jest „dawkowanie” terapii, aby nie przytłoczyć klienta

- ważna, jest akceptacja klienta takiego jakim jest ( wykorzystanie własnych zasobów klienta, wykorzystanie silnych stron)

- pracownik socjalny jest odpowiedzialny nie tylko przed klientem, ale także przed samym sobą, instytucją w której pracuje, społecznością, profesją

• interwencja ma na celu poprawę sytuacji podopiecznego

4.Zakończenie:

• praca z przypadkiem, powinna zawierać założenie,że w pewnym momencie interwencja dobiegnie końca

• proces zakończenia należy zaplanować, zarówno pracownik socjalny jak i klient powinni być tego świadomi

• zakończenie stanowi podkreślenie możliwości i zdolności klienta do radzenia sobie z problemami i osiągania celów

• pracownik socjalny staje się „zasobem” dla klienta

• zaplanowanie zakończenia pozwala uniknąć zależności i nadziei , że odpowiedzialność za klienta ponosi pracownik socjalny czy instytucja

• zakończenie związane jest z samooceną klienta

Wartości pracy socjalnej: szacunek i samostanowienie

Postulaty filozoficzne praktyki pracy socjalnej

• jednostka jest przedmiotem największej troski społeczeństwa

• między jednostkami w społeczeństwie występuje współzależność

• istnieją potrzeby ludzkie jednakowe dla wszystkich, ale każda osoba jest w istocie niepowtarzalna i odmienna od pozostałych

• jednostki ponoszą wzajemną odpowiedzialność za siebie

• zasadniczym atrybutem demokratycznego społeczeństwa jest wykorzystanie przez każdą jednostkę swego pełnego potencjału i przyjęcie przez nią odpowiedzialności społecznej poprzez aktywne uczestnictwo w życiu społecznym

• na społeczeństwie spoczywa obowiązek zapewnienia sposobów pozwalających przezwyciężyć przeszkody lub zapobiec powstawaniu ich na drodze do tej realizacji .