Krytyczna ocena aktualnego stanu organizacyjnego i analiza wariantów usprawnień 1
Przed przystąpieniem do krytycznej oceny aktualnego stanu organizacyjnego organizator musi
- zdać sobie sprawę z c e l u przedsięwzięcia organizatorskiego, który determinuje kierunek i zakres oraz stopień uogólnienia krytycznej oceny i analizy,
- ustalić s t o p i e ń u o g ó l n i e n i a przeprowadzanej analizy
Przedmiotem krytycznej oceny i analizy może być p r o c e s jako całość, jego o p e r a c j a (e) oraz inne c z y n n o ś c i i s t a n y zarejestrowane w kartach, składających się na technikę (i) kartowania, lub wykresie przebiegu.
Gdybyśmy jednak dla każdej pozycji Karty Przebiegu mieli sporządzić pełny arkusz krytycznej oceny i analizy, to taka analiza byłaby niezwykle pracochłonna i mało efektywna. Technika organizowania pracy dąży do osiągania najkorzystniejszych rezultatów przy stosunkowo najmniejszym wysiłku organizatora. Toteż i w krytycznej ocenie i analizie pełną efektywność osiągnąć można rozpatrując tylko n i e k t ó r e k l u c z o w e elementy zarejestrowanego procesu. Z doświadczeń organizatorów wynika, że najlepiej jest skoncentrować się na podstawowych „produktywnych” elementach badanych procesów. W pierwszym rzędzie na operacjach, a przede wszystkim na kluczowych operacjach badanego procesu pracy.
Czynniki wpływające na proces pracy, albo krócej czynniki procesu pracy:
- cel
- materiał
- wzór wyrobu
- kolejność
- miejsce
- sprzęt
- sposób wykonania
- wykonawca
Etapy krytycznej oceny i analizy:
- ustalenie stanu faktycznego
- uzasadnienie stanu faktycznego
- poszukiwanie wariantów i analiza możliwości usprawnień
- wybór wariantu optymalnego ( chyba lepiej pożądanego ?)
- uzasadnienie wariantu optymalnego
Pytania pomocnicze w odniesieniu do czynników procesu pracy w ramach poszczególnych etapów krytycznej oceny i analizy:
Ustalenie stanu faktycznego
Cel Jaki cel się osiąga ?
Materiał Z czego się wykonuje ?
Wzór wyrobu Co się wykonuje ?
Kolejność Kiedy się wykonuje ?
Miejsce Gdzie się wykonuje ?
Sprzęt Czym się wykonuje ?
Sposób wykonania Jak się wykonuje ?
Wykonawca Kto wykonuje ?
Uzasadnienie stanu faktycznego
Cel Dlaczego chcemy ten cel osiągnąć ?
Materiał Dlaczego stosujemy ten materiał ?
Wzór wyrobu Dlaczego ten wzór wyrobu się stosuje (wykonuje) ?
Kolejność Dlaczego wykonuje się tą czynność w tej fazie procesu ?
Miejsce Dlaczego w tym miejscu ?
Sprzęt Dlaczego przy pomocy tego sprzętu (narzędzi) ?
Sposób wykonania Dlaczego wykonuje się w ten sposób ?
Wykonawca Dlaczego ten wykonawca ?
Poszukiwanie wariantów i analiza możliwości usprawnień
Cel Jaki cel można jeszcze realizować ?
Materiał Jaki inny materiał można zastosować ?
Wzór wyrobu Jaki inny wzór wyrobu można realizować ?
Kolejność W jakiej innej kolejności można wykonać tę czynność ?
Miejsce W jakim innym miejscu można tę czynność wykonać ?
Sprzęt Przy pomocy jakiego innego sprzętu można tę czynność wykonać ?
Sposób wykonania Jak jeszcze można tę czynność wykonywać ?
Wykonawca Kto jeszcze może tę czynność wykonywać ?
Wybór wariantu optymalnego (pożądanego)
Cel Jaki cel należy osiągnąć ?
Materiał Jaki materiał należy zastosować ?
Wzór wyrobu Jaki wzór wyrobu należy realizować ?
Kolejność W jakiej kolejności należy tę czynność wykonać (pracować) ?
Miejsce W jakim miejscu należy tę czynność wykonać (pracować) ?
Sprzęt Jakim sprzętem należy wykonywać tę czynność (pracować) ?
Sposób wykonania Jak należy realizować tę czynność (badany proces, pracę) ?
Wykonawca Kto powinien realizować tę czynność (proces, pracę) ?
Uzasadnienie wybranego wariantu optymalnego
Cel Dlaczego ten cel uznano za optymalny ?
Materiał Dlaczego ten materiał uznano za optymalny ?
Wzór wyrobu Dlaczego ten wzór wyrobu uznano za optymalny ?
Kolejność Dlaczego ta kolejność została uznana za optymalną ?
Miejsce Dlaczego to miejsce uznano za optymalne ?
Sprzęt Dlaczego ten sprzęt (narzędzia) uznano za optymalny ?
Sposób wykonania Dlaczego ten sposób uznano za optymalny ?
Wykonawca Dlaczego ten wykonawca został uznany za optymalnego (pożądanego) ?
Przykłady praktyczne: H. Mreła. Technika…, op. cit., s. 215-217, 218-219, 221-222, 227-228, 229-230, 230-232.
Opracowano na podstawie: H. Mreła. Technika organizowania pracy. Wiedza Powszechna, Warszawa 1975, s. 205-237.↩