#albumu 17-03-06

70985

Ćwiczenie nr 17

Oznaczenie zawartości azotu ogólnego metoda Kofranyi.

Białka są głównymi przedstawicielami związków azotowych w produktach żywnościowych. Obok produktów białkowych , w niektórych przypadkach mogą również występować produkty ich rozkładu(np. w serach). Ponadto w produktach żywnościowych obecne są substancje azotowe niebiałkowe , należące do rożnych grup chemicznych związków organicznych.

Analizując elementarny skład białek należy stwierdzić , ze zawierają one stałą ilość azotu; wynosi ona przeciętnie ok.16% , co stanowi 6,25 części wszystkich pierwiastków zawartych w białku(100/16=6,25). Oznaczenie zatem białka w produkcie żywnościowym może nastąpić za pośrednictwem oznaczenia w nim azotu , jeżeli produkt ten nie zawiera innych związków azotowych lub zawiera ich niewiele.

Oznaczenie białka metoda Kofranyi.

Substancja białkowa ogrzewana w środowisku zasadowym wydziela określona ilość azotu w postaci amoniaku .

Amoniak powstaje przeważnie z glutaminy i asparaginy w skutek hydrolitycznego odszczepienia; pewna część pochodzi tez z pełnego rozkładu niektórych aminokwasów, które ulegają rozkładowi podczas gotowania substancji w środowisku zasadowym. Reakcje te przebiegają równolegle, lecz z rożną szybkością, zatem ilość wydzielonego amoniaku zależy od czasu ogrzewania.

Oznaczanie azotu w mleku wykonuje się w zestawie destylacyjnym Parnasa-Wagnera.

S - lejek z kranem; C - kolba destylacyjna; A - kolba destylacyjna (generator pary); P - kolba stożkowa; D - chłodnica; B - odprowadzenie próbki do kanału po zakończeniu destylacji amoniaku.

Wykonanie:

Uwalnianie i destylację w amoniaku przeprowadziłam w aparacie Parnasa-Wagnera. Początkowo, przed rozpoczęciem destylacji doprowadziłam do wrzenia wodę w generatorze pary. Wylot chłodnicy zanurzyłam w 25cm³ 0,1 M HCl znajdującego się w odbieralniku(kolba stożkowa). W zlewce o pojemności 50 cm³ naważyłam ok. 10g mleka i walam go przez lejek nad kurkiem do kolby destylacyjnej(A); zlewkę wypłukałam 10M NaOH (porcjami- łącznie 10cm³) i wlałam kolejne porcje do kolby destylacyjnej oraz dodałam 10 cm³ 10% chlorku baru, który zapobiega spienianiu. Następnie zamknęłam kurek pod skraplaczem.

Od momentu kiedy pierwsze krople destylatu spłynęły do odbieralnika prowadziłam destylacje przez 15 min. Po zakończonej destylacji spłukałam do odbieralnika wodą destylowaną wylot chłodnicy, odstawiłam odbieralnik, usunęłam zawartość kolby destylacyjnej i przepłukałam wodą destylacyjną. Do odbieralnika z kwasem solnym, w którym został pochłonięty amoniak dodałam 2 krople oranżu metylu i roztwór miareczkowałam 0,1 M NaOH.

Obliczenia:

Próbę wykonałam w 3 powtórzeniach

m₁=10,247g V₁=19,8cm³

m₂₌10,142g V₂=19,6cm³

m₃₌10,102g V₃=19,9cm³

m_śr=10,16g V_śr=19,76cm³

M_N2=14g/mol

Różnica pomiędzy całkowita ilością zużytego i ilością kwasu zobojętnionego za pomocą 0,1 M NaOH opowiada ilości kwasu, który przereagował z NH₃

25 cm³ -19,76 cm³ = 5,24cm³ - objętość kwasu, która przereagowała z

amoniakiem

X - liczba gramów azotu odpowiadająca 100g (cm³) badanego produktu (% masowy)
V - liczba cm³ mianowanego roztworu HCl o stężeniu ok. 0,1mol/dm³, pobrana do odbieralnika przed destylacją amoniaku.
V₂ - liczba cm³ mianowanego roztworu NaOH o stężeniu ok. 0,1 mol/dm³, zużyta do odmiareczkowania nadmiaru HCl w próbie ślepej.
Cm_k - dokładne stężenie molowe roztworu HCl pobranego do odbieralnika przed destylacją amoniaku.
Cm_z - dokładne stężenie molowe roztworu NaOH użytego do odmiareczkowania nadmiaru HCl.
m - liczba gramów (cm³) badanego produktu pobrana do mineralizacji, a następnie destylacji.
0,01401 - liczba gramów azotu odpowiadająca 1 milimolowi HCl lub 1cm³ roztworu HCl o stężeniu ściśle 1mola/dm³.

X= 0,01401(25*0,1-19,76*0,1)*100/10,16=0,072%

Obliczoną ilość azotu przeliczam następnie na białko, mnożąc przez współczynnik przeliczeniowy 6,25 (100 :16) .

X'=0,072*6,25=0,45%

Wnioski:

Otrzymany wynik nie mieści się w normie zawartości azotu w mleku(ok. 16%).

Spowodowane może to być tym iż używana aparatura podczas doświadczenia była nieszczelna, przez co mogła działać nie prawidłowo, aczkolwiek nie wykluczam tez moich drobnych błędów podczas pomiarów.

Literatura:

• „Analiza Żywności”- B. Budsławski; http://chemik.vitnet.pl/articles.php?id=136

---