Temat: Wytrzymałość na ścinanie.

Skład zespołu:

Jacek Słowik

Michał Wolanowski

Tomasz Tyszkiewicz

Opis teoretyczny:

Wytrzymałością gruntu na ścinanie τ_f  nazywa się największy (graniczny) opór odniesiony do jednostki powierzchni, jaki stawia ośrodek gruntowy naprężeniom ścinającym występującym w rozpatrywanym punkcie badanego gruntu.

Wytrzymałość gruntu na ścinanie określa uzgodniony wzór Coulomba:

Podczas ścinania gruntu w strefie poślizgu (ścięcia) występuje tarcie posuwiste i potoczyste, opór zazębienia i opór struktury gruntu oraz opór wywołany wzajemnym przyciąganiem cząstek gruntowych (spójność).

Analiza wyników:

Grunt, który był wykorzystywany w badaniu miał kąt tarcia wewnętrznego 30.96^o, co w przybliżeniu odpowiada piaskowi. Ewentualne niedokładności są spowodowane nieścisłym określeniem początku ścinania.