Technika wiązania pasa

KOPNIĘCIA

Mawashi-geri – kopnięcie okrężne

Mae-geri – kopnięcie w przód

Mae-keage – kopnięcie w przód prostą nogą

 

WYMAGANIA EGZAMINACYJNE SHINKYOKUSHIN KARATE DLA DZIECI I MŁODZIEŻY DO  16 LAT

Szerokość pagonu: 0,5cm.
Odległości pagonu od końca pasa: 7cm.
Odległość pagonów od siebie: 1.5cm
Odległość pierwszego czerwonego pagonu od końca pasa: 10

Szczegóły w zakładce O KARATE  -  SYSTEM PASÓW

 

Uchi – podstawowe uderzenia w karate

* seiken ago-uchi – uderzenie w podbródek pięścią „strzał z bicza”
* seiken mawashi-uchi – uderzenie okrężne pięścią
* uraken mawashi-uchi – uderzenie okrężne odwróconą pięścią
* uraken shomen-uchi – uderzenie w przód odwróconą pięścią
* uraken sayo-uchi – uderzenie w bok odwróconą pięścią
* uraken hizo-uchi – uderzenie w żebra odwróconą pięścią
* uraken shita-uchi – uderzenie w splot odwróconą pięścią (hak)
* shuto ganmen-uchi – uderzenie w skroń zewnętrznym kantem dłoni
* shuto sakotsu-uchi – uderzenie w obojczyk zewnętrznym kantem dłoni
* shuto sakotsu uchi komi – uderzenie w obojczyk frontalne
* shuto hizo-uchi – uderzenie w żebra zewnętrznym kantem dłoni
* hiji jodan-ate – cięcie górne łokciem
* hiji chudan-ate – cięcie środkowe łokciem
* hiji age-uchi – uderzenie w górę łokciem
* hiji oroshi-uchi – uderzenie w dół łokciem
* hyori-uchi – uderzenie góra-dół
* kome komi-uchi – uderzenie w skroń „pięść młot”
* tettsui-uchi – uderzenie „pięść młot”
* haito-uchi – uderzenie wewnętrznym kantem dłoni
* koken-uchi – uderzenie przegubem dłoni
* hiraken-uchi – uderzenie pół zaciśnięta pięścią
* tobi hiji-uchi – uderzenie łokciem z wyskoku

Powierzchnie uderzające:

Zuki – ciosy-pchnięcia (w tym ciosy pięścią )

Powierzchnie uderzające

1. oi-zuki (seiken-oi-zuki) – cios pchnięcie ręką będąca z przodu

2. gyaku-zuki (seiken-gyaku-zuki)- pchnięcie przeciwne

3. seiken jodan-zuki (age-zuki) – pchnięcie pięścią oi zuki w górę na strefę jodan

4.seiken chudan-zuki – pchnięcie pięścią oi zuki na strefę chudan

5. seiken gedan-zuki – pchnięcie pięścią oi zuki w dół na strefę gedan

6. sanbon-zuki – potrójne uderzenie trzech ciosów seiken-zuki (jodan-oi- zuki, chudan-gyaku-zuki, chudan-oi-zuki)

7. tate-zuki – pchnięcie pięścią „strzał z bicza”

8.  jun-zuki – pchnięcie z poparciem ciała

9.  uraken shita-zuki – pchnięcie odwróconą pięścią

10.  mawashi-zuki – pchnięcie okrężne przeważnie na jodan

11. furi-uchi – cios pchnięcie okrężne jak mawashi-zuki ale przeważnie na strefę chudan

12. shotei morote-zuki – pchnięcie podwójne podstawą dłoni

13. yama-zuki – pchnięcie podwójne „góra dół”

14. morote-zuki – pchnięcie podwójne obydwoma rękami

15. tobi-zuki – pchnięcie z wyskoku

Powierzchnie uderzające:

 

 

STREFY ATAKU

 

 

 

 

 

 

 KONTROLA DYSTANSU

A) Atak poprzedzony jest lewa ręka kierowana na twarz z zmierzeniem wywołania odruchu odchylenia tułowia. W pośredniej fazie ataku obrońca zachowuje bezpieczny dystans, ale chwilę później obciążenie nogi zakrocznej przez odchylenie w tył nie pozwala na szybkie odejście, dystans skraca się, a jakie jest zakończenie widać.
B) Przy identycznym ataku obrońca przemieszcza się zgodnie z regułą wyprostowanego tułowia. W fazie pośredniej dystans jest niebezpiecznie mały, ale dalsze fazy odejścia są niepomiernie bardziej skuteczne.

 TECHNIKI NOŻNE

A)Kizami-geri (kopnięcie stopujące) – wykonane techniką yoko-kekomi, czyli przez pchnięcie stopą w bok. Prosta, skuteczna technika pozwalająca zatrzymać rozpędzonego napastnika i uchronić się przed ciosem dzięki większemu zasięgowi nogi
B) Ushiro-geri (kopnięcie w tył) – tu zastosowane w obronie przed wysokim kopnięciem bocznym po odchyleniu tułowia i przeniesieniu ciężaru ciała na nogę zakroczną
C) Mae-geri (kopnięcie w przód) – jest jedną z najtrudniejszych technik karate, (jeśli trudnością nazwać precyzję trafienia i umiejętność wykorzystania). Stopa kopiącej nogi powinna poruszać się niemal po linii prostej , gdyż inaczej palce są narażone na bolesną kontuzję przy kontakcie z przedramionami przeciwnika.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 A) Mae-geri-kekomi (pchnięcie stopą w przód) – niewrażliwa na kontuzje powierzchnia podeszwowa stopy umożliwia włożenie w cios całej siły (im wyżej tym lepiej)
B) Mawashi-geri (kopnięcie okrężne) – nożny odpowiednik cios sierpowego, jest dużo silniejszy i może byc zadany w każdą lukę w bocznych sektorach gardy przeciwnika
C) Mawashi-hiza-geri (kopnięcie okrężne kolanem) – technika przydatna podczas walki w zwarciu

  Mawashi-geri (kopnięcie okrężne) jest kopnięciem efektownie wyglądającym, ale niekoniecznie trudnym, (zwłaszcza gdy uderzamy grzbietem stopy). Noga podporowa obraca się więcej niż 90°, a siła przewyższa precyzję.
Na rysunku przedstawiono najtrudniejszy sposób wykonania Mawashi-geri (podbiciem stopy, z krótkiego dystansu, po stromym łuku, przy minimalnym obrocie stopy podporowej).
Wykonanie przedstawionej wersji możliwe jest tylko po wieloletnim treningu.

 Szybkie i precyzyjne kopnięcie okrężne wykonywane z nogi wykrocznej.

  

Mae-tobi-geri (kopnięcie w przód z wyskoku) w walce jego główną zaletą jest włożenie w cios masy całego ciała i w samoobronie szybko wykonane z wysoka może zupełnie zaskoczyć uzbrojonego napastnika, ale jeżeli nie wykonamy jej wystarczająco szybko i wysoko to skutek będzie mizerny, jeśli wogle jakikolwiek będzie.
Opis techniki:
A) Rysunek przedstawia kopnięcie nogą, z której nastąpiło wybicie.
B) Rysunek przedstawia kopnięcie nogą przeciwną do wybijającej.

 

Czasem lepiej wykonać kopnięcie z wyskoku w bok, niż frontalne.
Opis techniki:
A) Rysunek przedstawia kopnięcie nogą, z której nastąpiło wybicie.
B) Rysunek przedstawia kopnięcie nogą przeciwną do wybijającej.

 

 

 

Przeciwnik z lewej atakuje ciosem prostym. Wyprostowana powierzchnia jego stawu łokciowego otrzymuje uderzenie podeszwą stopy, a ręka jest zagarniana do wewnątrz (Mikatsuki-geri – kopnięcie zbijające). Broniący się wykorzystuje położenie lewej nogi po bloku i kontratakuje kopnięciem bocznym.

 Atakujący zorientował się w zamiarze wykonania Mikatsuki-geri i w ułamku sekundy wycofuje rękę i zmienia pozycję, przez co kopiąca noga nie natrafia na opór i siłą bezwładności przechodzi za linię łączącą walczących. Aby utrzymania równowagę trzeba ją postawić na ziemi, a Odwrócenie tyłem do przeciwnika jest nienajlepszą opcją. W tej sytuacji broniący się wykorzystuje moment obrotowy, jaki nadał sobie przez Mikatsuki-geri i kontynuuje przez ura-mawashi-geri (odwrotne kopnięcie okrężne).

  Atak kopnięciem na wprost nie wychodzi (przeciwnik zbija go zamachem na zewnątrz). Następuje przeniesienie ciężaru ciała na odrzucaną nogę co pozwala zejść z linii ciosu i natychmiast wykonać Mawashi-geri (kopnięcie okrężne) przeciwnej nogi.

 BLOKI

Opis techniki:
Mae-ude-osae-uke – tu powierzchnią blokującą jest przedramię, a ruch obronny wymaga tylko ułamka sekundy.
Soto-sune-uke – zagarniający ruch podudziem sprawia, że przeciwnik uderza w przyśrodkową powierzchnię stawu kolanowego, blok jest szybki i nie angażuje rąk, które z obroną mogą wykonać kontrę.

 TECHNIKI RĘCZNE

A) Zbicie atakującej ręki przeciwnika do wewnątrz
B) Zagarniający ruch (kontynuowany jest jeszcze przez ułamek sekundy, aby odkręcić biodra w prawo i przygotować je do kontrataku)
C) Kontratak (towarzyszy mu dynamiczny skręt bioder w lewo)

 

 

 

 

 

 

 

 A) Napastnik z lewej atakuje ciosem z wypadem (oi-zuki)
B) Broniący się przesuwa nogę w lewo
C) Zbija blokiem uchi-ude-uke od zewnątrz rękę przeciwnika
D) Atakuje go ciosem prostym w trudnej do obrony pozycji

 

 

 

 A) Cios przeciwnika na twarz zablokowany jest zewnętrzną krawędzią dłoni (ręka kontynuuje ruch na zewnątrz i w dół)
B) Ręka blokująca powadzona jest ręka w górę (ku twarzy przeciwnika)
C) Można wykonać kontratak podstawą dłoni na twarz (teisho-zuki)

 

 

 

 

 

 

 

 

A) Atakujący zadaje cios na twarz prawą ręką
B) Cios przeciwnika z lewej zostaje zbity na zewnątrz dzięki umiejętnemu zejściu z linii ataku
C) Zbijająca ręka daje zamach do wykonania kontry łokciem

 

 Seria ciosów nogami

Jest do kombinacja kopnięć (kopnięcia średniej trudności):
A) Rozpoczęcie z nieco poszerzonej naturalnej pozycji stojącej
B) Pchnięcie nogą wykroczną w przód (uderzenie piętą) z jednoczesnym uderzeniem przeciwstronną ręką (jodan-gyaku-zuki)
C) Zachowując równowagę i mocno stojąc na prawej nodze lewą ściąga się do siebie
D) Kopnięcie z dużą siłą w bok (sokuto-yoko-kekomi-geri)

 Jest do kombinacja kopnięć (kopnięcia równoważące):
A) Gwałtowne wysokie kopnięcie w przód (mae-geri-kekomi)
B) Ściągnięcie nogi do siebie
C) Kopnięcie tą samą nogą w tył (ushiro-geri)
D) Powrót nogi wykonując kopnięcie po łuku (mawashi-geri)

 Seria ciosów rękami

Jest to przykład serii ciosów ręcznych (to układ z Kata):
A) Jodan-gyaku-zuki – błyskawiczne, wysokie uderzenie ręką przeciwną do wysuniętej nogi
B) Teisho-zuki – uderzenie nasadą dłoni lewą ręką
C) Mae-empi-uchi – znów skrętna praca bioder i uderzenie łokciem na wprost
D) Age-empi-uchi – ręką lewą uderzyć łokciem z dołu w górę
E) Teisho-zuki – prawą ręką ponowić
F) Obrót tułowia i zamach prawą ręką do następnego uderzenia
G) Haito-uchi – uderzenie po łuku promieniową krawędzią dłoni
H) Mae-empi-uchi – ponowienie uderzenia łokciem

 

 Dachi – podstawowe postawy w karate

 

Shizen-tai (postawa gotowości)

W tych postawach ciało jest rozluźnione, kolana wyprostowane, ale elastyczne i gotowe do zmiany pozycji. Postawy gotowości są z reguły postawami pasywnymi. Mają zastosowanie w powitaniu i ukłonach. Od tych postaw rozpoczyna się i kończy wykonywanie technik

Heisoku-dachi
Stopy ustawione równolegle, stykają siebie nawzajem.

 

  

Musubi-dachi
Stopy zwrócone na zewnątrz, stykają się pietami. Stopy tworzą ze sobą kąt 90°

 

  

Hachiji-dachi
Stopy zwrócone na zewnątrz podobnie jak w Musubi-dachi, ale rozsunięte na szerokość bioder.

Heiko-dachi
Stopy ustawione równolegle, rozsunięte na szerokość bioder.

 

  Teiji-dachi
Pięty ustawione są na jednej lini, na kształt litery T, rozsunięte na szerokość bioder.

 

 

Renoji-dachi
Pięty ustawione są na jednej linii, na kształt litery L, rozsunięte na szerokość bioder.

 

 Uchi-hachiji-dachi
Stopy ustawione podobnie jak w Hachiji-dachi, ale zwrócone do wewnątrz. Stopy rozsunięte na szerokość bioder.

Zenkutsu-dachi (postawa wykroczna, frontalna)

 

   Stabilna i mocna postawa wykorzystywana podczas blokowania i atakowania. Noga wykroczna zgięta, kolano nogi wykrocznej umieszczone jest pionowo nad dużym palcem stopy. Noga zakroczna cofnięta mocno do tyłu i wyprostowana w kolanie. Stopy powinny być rozstawione na szerokośći bioder. Przybliżony rozład ciężaru: 60% na nogę wykroczną i 40% na nogę zakroczną.

Hindari-Zenkutsu-dachi lewa noga z przodu.
Migi-Zenkutsu-dachi prawa noga z przodu.

 Kokutsu-dachi (postawa zakroczna, cofnięta)

 

 

 Postawa wykorzystywana głównie podczas blokowania ataków z przodu. Pięty ustawione wzdłuż linii na znacznej odległości. Stopa nogi wykrocznej zwrócona jest do przodu, noga lekko ugięta w kolanie, kolano umieszczone pionowo nad piętą stopy wykrocznej. Stopa nogi zakrocznej zwrócona w bok, noga mocno ugięta w kolanie. Biodra obniżone. Przybliżony rozkład ciężaru: 30% na nogę wykroczną i 70% na nogę zakroczną.

Hindari-Kokutsu-dachi lewa noga z przodu.

 

Kiba-dachi (postawa rozkroczna, postawa jeźdźca)

  Postawa wykorzystywana przy przejściach w bok i wykonywaniu technik bocznych. Stopy rozsunięte szeroko na boki równolegle względem siebie, pięty ustawione na jednej linii. Kolana powinny być mocno wypchnięte na zewnątrz, umieszczone pionowo nad dużym palcem stopy. Biodra obniżone i ciężar równomiernie rozłożony na obie nogi. Plecy ustawione pionowo i wyprostowane.

 Sanchin-dachi (postawa klepsydry)

  

 

 

Mocna postawa stosowana w ataku i w obronie, umożliwia wykonanie technik w dowolnym kierunku. Stopy rozsunięte na boki nico więcej niż szerokość bioder i skierowane lekko do wewnątrz. Oba kolana ugięte i również skierowane do środka. Kolana powinny się znajdować pionowo nad dużymi palcami stóp. Ciężar ciała równomiernie rozłożony na obie nogi. Mięśnie brzucha i pośladków napięte.

Shiko-dachi (postawa rozkroczna, kąta prostego)

  

Postawa podobna do Kiba-dachi, wykorzystywana wykonywaniu technik bocznych. Stopy rozsunięte na boki pod kątem 45° na zewnątrz, pięty ustawione są na jednej linii. Kolana powinny być mocno wypchnięte na zewnątrz. Biodra obniżone i ciężar równomiernie rozłożony na obie nogi. Plecy ustawione pionowo i wyprostowane.

 

Hangetsu-dachi (postawa półksiężyca)

 

 

  

Postawa skuteczna podczas blokowania i atakowania. Przypomina układem postawy Zenkutsu-dachi i Sanchin-dachi. Stopa nogi wykrocznej skierowana lekko do wewnątrz, stopa nogi zakrocznej do przodu. Obie nogi ugięte, kolana zwrócone do środka.

Fudo-dachi (również jako Sochin-dachi, postawa zakorzeniona)

 

 Postawa półfrontalna podobna do postawy jeźdźca. Linia bioder i ramion skierowana pod kątem 45° w bok. Stopy ustawione równolegle do siebie i również skierowane pod kątem 45° w bok. Kolana powinny być mocno zgięte. Mocna postawa używana do obrony, umożliwia szybkie przejście do ataku. Często stosowana w kumite.

Neko-ashi-dachi (postawa kota, kocich łap)

 

 Jedna z najważniejszych postaw w karate. Stopy ustawione jedna za drugą, w odległości zbliżonej do długości stopy. Stopa zakroczna skierowana pod kątem 45° w bok, stopa wykroczna skierowana do przodu z piętą lekko oderwaną od podłoża. Kolana mocno ugięte, kolano nogi wykrocznej pionowo nad dużym palcem stopy. Ciężar ciała w większej części przeniesiony na nogę zakroczną. Pozycja jest elastyczna, pozwala na szybkie wycofanie się i przejście do kontrataku.

OSU !!!