FORMY TERAPII UZDROWISKOWEJ WYKŁAD 4
15.12.2012
Formy terapii uzdrowiskowej:
Wody lecznicze
Subterranoterapia
Peloidoterapia
Klimatoterapia
Masaż
Fizykoterapia
Kinezyterapia i terenoterapia
Leczenie dietetyczne
Psychoterapia
Edukacja zdrowotna
Farmakoterapia
Subterranoterapia –lecznicze wykorzystanie środowiska przestrzeni podziemnych – jaskiń, grot.
Aerozoloterapia – leczenie powietrzem komór solnych – zastosowanie w leczeniu astmy oskrzelowej.
Kinezyterapia i terenoterapia to integralna część kompleksowej fizjoterapii uzdrowiskowej.
Terrenoterapia – korzystna forma leczenia i rehabilitacji w kardiologii, diabetologii, ortopedii, otyłości, zaburzeniach metabolicznych oraz wielu innych schorzeniach.
Jest również formą wychowania zdrowotnego poprzez przeniesienie jej zasad do życia codziennego pacjentów.
Nawyki zdrowotnego trybu życia powinny być przeniesione poprzez edukację zdrowotną na czas po kuracji.
Wody lecznicze
Stanowią obok klimatu najbardziej specyficzny, charakterystyczny dla uzdrowiska czynnik leczniczy.
Ważne cechy to podziemne pochodzenie i dosyć stałe właściwości fizyczne, skład chemiczny.
Kąpiele w wodach leczniczych zaliczane są do balneoterapii.
Kąpiele solankowe- istotną cechą jest stężenie chlorku sodu przekraczającego 1,5% czyli 15g na litr wody.
Mają charakter bodźcowy, ich działanie narasta wraz ze zwiększeniem stężenie solanki i temperatury zabiegu.
Wpływają na mikrokrążenie skóry, tkanki podskórnej oraz na zakończenia nerwów układu autonomicznego ( przez to mogą wywoływać znaczące reakcje wielu struktur narządu ruch).
Kuracje pitne naturalnymi wodami zdrojowymi ( krenoterapia ) to jedne z najstarszych form kuracji uzdrowiskowych.
Zastosowanie kuracji pitnych:
Choroby przewodu pokarmowego
Choroby układu krążenia
Choroby układu moczowego
Choroby metoboliczne i gruczołów hormonalnych
Choroby układu oddechowego
Choroby układu nerwowego
Terapia wziewna powietrzem w pobliżu tężni solnych – cząsteczki aerozolu okołotężniowego wpływają korzystnie na stan nosa, zatok przynosowych, gardła, krtani, tchawicy.
Bioklimat uzdrowiska
Klimat jest jednym z najistotniejszych naturalnych elementów leczniczych, które składają się na kuracje uzdrowiskowe.
Na klimat składa się średni wieloletni przebieg pogody na danym terenie.
Pogoda – zespół elementów pogodowych istniejących w danym momencie.
Czynniki klimatyczne np. bodźce termiczne, fotochemiczne, świetlne chemiczne, elektryczne składają się na bioklimat.
W Polsce wyróżnia się następujące rodzaje klimatu:
Nizinny
Podgórski
Górski
Wysokogórski
Nadmorski
Leśny
Miejski
W obszarze występowania każdego z tych klimatów inne jest oddziaływanie bodźców meteorologicznych na organizm, inny jest więc bioklimat.
Stałym elementem leczenia w uzdrowisku jest klimatoterapia, która wykorzystuje lecznicze oddziaływanie właściwości klimatu na organizm człowieka.
Klimat odgrywa istotną rolę w profilaktyce przeziębień. Stanowi to jeden z zasadniczych celów klimatoterapii nad morzem i w górach.
Największe znaczenie w klimatoterapii uzdrowiskowej mają klimat górski i nadmorski.
Klimat górski jest wybitnie bodźcowy, silnie stymulujący wiele układów, szczególnie układu krążenia, immunologiczny, oddechowy.
Znaczne nasłonecznienie sprzyja wykorzystaniu tego klimatu do światłolecznictwa.
Talasoterapia – leczenie morzem, leczenie za pomocą czynników związanych z morzem- klimatu, wody morskiej- w postaci inhalacji, powietrza.