opinia publiczna egzamin

dr Karol Franczak

OPINIA PUBLICZNA – ZAGADNIENIA

semestr zimowy 2011-2012

1. Ogólne zagadnienia sfery publicznej: reprezentacyjna sfera publiczna, obywatelska sfera publiczna i jej transformacja (kategoria „zaaranżowango rozprawiania”, transformacja prasy, pojęcie opinii „nie-publicznej”)

2. Krytyka obywatelskiej sfery publicznej: argumenty Michela Foucaulta, diagnoza podejścia „agonistycznego” (pojęcie „konstytutywnego zewnętrza”, „hegemonii”, „agonizmu”)

3. Badanie opinii publicznej: krytyka badań tzw. opinii publicznej (Lazarsfeld, Blumer, Bourdieu), sondaże i media, problem opinii publicznej (nurt afirmatywny, krytyczny, ironiczny), sondaże i wiedza

4. Kształtowanie opinii publicznej – rola elit symbolicznych: elity symboliczne i elity władzy, „uwiedzenie elit przez masy”, rola elit symbolicznych, krytyka elit, zagadnienie upadku dyskursu elit symbolicznych, kategoria analityków symbolicznych, procesy medializacji
i polityzacji

5. Opinia publiczna i temat przemocy: dyskurs medialny i naukowy o przemocy: objaśnienia zorientowane na sprawców („wytłumaczenia”, „techniki neutralizacyjne”, teoria dryfu, negatywne tendencje badań przyczynowych), objaśnienia aktów przemocy, objaśnienia krytyczne wobec sprawców

6. Kształtowanie opinii publicznej – rola percepcji opinii publicznej: postrzeganie „lustrzane”, pluralistyczna niewiedza, „wypierająca się” projekcja, efekt „fałszywego konsensu, „nierealistyczny optymizm”, efekt „trzeciej osoby”

7. Opinia publiczna jako społeczny proces: spirala milczenia, „last-minute swing”, „test kolejowy”, „overclaiming”, „efekt Bradley’a”

Opinia publiczna 22.10.2011 ( WYKŁAD 1 )

Opinie nie-publiczna (Habermas)

- Konglomerat indywid. gustów, upodobań i nastrojów, kształtowanych pod wpływem medialnej perswazji, reklamy i marketingu

- nie opiera się na indywidualnej refleksji i publicznej dyskusji

- opiera się na skojarzeniach i emocjach zatomizowanych jednostek

KRYTYKA OBYWATELSKIEJ SFERY PUBLICZNEJ I DEMOKRACJI DELIBERACYJNEJ

KRYTYKA NAIWNA

- koncepcja Habermasa jest nierealistyczna, „utopijna”:

I. wymiana i rozważanie argumentów

II. uczestnicy zakładają, że można osiągnąć zgodę, konsens zakładają to „kontrfaktycznie”, wbrew faktom

III. wymiana argumentów musi być otwarta i powinna być wystarczająco długo kontynuowana. Jesteśmy nastawieni na druga stronę. Aż osiągniemy porozumienie.

KRYTYKA POWAŻNA

1. należy pozbyć się rozróżnienia na poziom faktów i poziom ogólnych zasad ( M. Foucault, myśl ponowoczesna );

2. proponowany przez Habermasa zestaw zasad jest niepełny lub nietrafny (agoniści, krytyka retoryczna); sytuacje niesymetryczne, problematyczne

3. „polityka informacjonizmu” (M. Castells); nie wszystko co można uważać za politykę jest w mediach ale wszystko co jest ważne politycznie powinno ukazać się w mediach. Media tworzą pewne warunki brzegowe.

4. wybiórczy ogląd rozwoju cywilizacji zach. (S. Eisenstandt)

5. problematyczna rola „dyskursów” społeczeństwa obywatelskiego (J. Alexander), przyjęcie za dobra monetę retoryki społeczeństwa obywatelskiego może przynieść więcej szkód niż pożytku. Żeby wejść w sferę publiczną trzeba spełnić szereg kryteriów. Retoryka jest w dużej mierze problematyczna. W dużej mierze generuje populizm. Społeczeństwo obywatelskie, które ma minimalizować populizm samo wytwarza populizm.

Ad 1. Sfera publiczna i władza.

- Sfera publiczna nie jest wolna od władzy i panowania (wszechobecność władzy)

- Nierozerwalny związek władzy i wiedzy

- „mikrofizyka władzy”; nie potrzebujemy strażnika, samodyscyplinujemy się. To nie jest przymus

- „śmierć podmiotu”; wskazuje na pewne uwarunkowania, mówią o nas pewne dyskursy. Wiedza na temat czarnoskórych. Wyobrażenia na pewne tematy.

- zainteresowanie dla analizy dyskursu; badanie treści, zawartości, procesów komunikacji,

ROLA ANONIMOWYCH MECHANIZMÓW KONTROLI DYSKURSU

Próbuje odkryć prawdziwą naturę komunikacji. Idealna sytuacja mówienia nie mogłaby zaistnieć.

  1. Zakazy i wykluczanie określonych tematów (krytyka papieża)

  2. „rozrzedzanie” dyskursu: komentarze narzucające sens, wiązanie wypowiedzi z obrazem autora – jego motywami i biografią; polski autor żydowskiego pochodzenia szkaluje Polaków. Socjolog np. już nie może pisać o historii ,a jego książki mogłyby być bardzo mądre.

  3. Selekcja podmiotów mówiących; kogo się uważa za osobę sensowną a kogo bezsensowną. Selekcjonowanie podmiotów mówiących…”wy wy wy a wy jeszcze długo nie „

KONTROWERSJE – ZAKWESTIONOWANIE TRADYCJI OŚWIECENIA

- teza o pozornej humanizacji

- społ. obywatelskie jako urządzenie zapewniające pośrednią, niejawną kontrolę nad populacją

- sprzeciw wobec odróżnienia porządku faktów od obiektywnych i trwałych norm

Nasze samozadowolenie bierze się z tego, że przyjmujemy te (udogodnienia?), którymi się otaczamy.

Ad 2. Podejście „agonistyczne” (Ch. Mouffe, E. Laclau)

- sfera publiczna jako przestrzeń władzy, konfliktu i antagonizmu (Habermas ma je negować)

- „polityczność” – wymiar antagonizmu leżący u podstaw każdego ludzkiego społeczeństwa

- polityka – zestaw praktyk i instytucji tworzących porządek umożliwiający ludzkie współistnienie w konflikcie

- konsens oparty jest na wykluczeniach (liberalizm-konsens oparty na rozumie)

KRYTYKA 2 LIBERALNYCH PARADYGMATÓW

  1. Agregatywnego – poszukuje kompromisu miedzy rywalizującymi stronami (idea rynku);

  2. Deliberacyjnego – racjonalność komunikacyjna (moralność/etyka dyskursu)

- liberalizm – przekroczenie opozycji MY-ONI
antagonizm – sposób budowania opozycji MY-ONI

„KONSTYTUTYWNE ZEWNĘTRZNE”

- tworzenie tożsamości to ustanowienie różnicy (od innych); geje odróżniają się od heteryków.

-MY-ONI – przyjaciel-wróg(Carl Schmitt)
- antagonistyczny wymiar polityczności-sposób wytwarzania opozycji MY-ONI w polityce

HEGEMONIA

- akty hegemonicznego ustanawiania w sferze publicznej (od przygodności do oczywistości)
- „porządek”-wykluczenie alternatywnych możliwości
- „naturalny” porządek = „zdrowy rozsądek” (wykluczenie)
- działalność kontrhegemoniczna
- polemika ze Schmittem- nieusuwalność antagonizmu i afirmacji demokratycznego pluralizmu
- agonizm – konflikt musi przyjąć formę, która nie niszczy samego politycznego zrzeszenia

AGONIZM

-strony szanują prawomocność swoich przeciwników
-strony przynależą do tego samego zrzeszenia politycznego, dzielą to samo uniwersum symboliczne
-„przeciwnik” w liberalizmie i agonizmie (parlamentaryzm)

ROLA „NAMIĘTNOŚCI”

-LIBERALIZM-rozum, umiarkowanie, konsens
kalkulacja interesów(podejście agregatywne)
moralna debata(p. deliberacyjne)
-AGONIZM- włączenie do analizy afektywnego wymiaru polityki, emocje istnieją
- J. LACAN – pojęcie :„rozkoszy”
- S. ZIZEK – atrakcyjność postawy nacjonalistycznej, element agresji przemocy staje się atrakcyjny sam w sobie

Opinia publiczna 29.10.2011 ( WYKŁAD 2 )

Badania opinii publicznej.

Założenia:

Krytyka:

Krytyka (teoria):

  1. Paul Lazasfeld – a) oderwanie badań opinii publicznej od innych analiz socjologicznych i badań społecznych, b) nadmierna koncentracja na prostych wyborach bez umieszczania ich w szerszym planie, c) brak dogłębnego wyjaśniania opinii do trendów, d) niechęć do „teorii” i „refleksji socjologicznej”.

  2. Herbert Blumer – a) brak refleksji na temat, czym jest opinia publiczna, b) ocena publiczna jest tym, co bada się w badaniach opinii (agregat indywidualnych preferencji), c) brak refleksji nad faktycznymi mechanizmami oddziałującymi na opinię publiczną.

  3. Pierre Bourdieu – a) każdy ma opinię, b) opinie są równowartościowe, c) istnieje zgoda co do spraw uważanych za ważne, d) opinia publiczna nie istnieje realnie, jest artefaktem, badania opinii służą podtrzymaniu iluzji.

Problem opinii publicznych – 3 nurty:

  1. Afirmatywny

  2. krytyczny

OPINIA PUBLICZNA 05.11.2011 ( WYKŁAD 3 )

WALTER LIPPMANN

Był praktykiem badań sondażowych.

Ta koncepcja wyrasta z takiego krytycznego spojrzenia na masowe społeczeństwo.

JEAN BAUDRILLARD

SONDAŻE I MEDIA

ZAPOTRZEBOWANIE NA SONDAŻE I MODELE RZĄDZENIA

- duże zapotrzebowanie na sondaże (bo te różnice między partiami np. jest niewielkie, zwykle jest to walka o kilka %, stąd te partie chcą monitorować sytuację, gdzie pójść, co wprowadzić na agendę i co można robić)

- podkreślanie różnic (w tym różnic w tożsamości)(często jedynie różnice symboliczne, bo na wiele rzeczy nie mają wpływu – jak np. zabetonowane fundusze na wynagrodzenia, zobowiązania, UE, itp., - a więc np. krzyż ma wisieć czy nie, Smoleńsk czy nie itd.)(ten brak tożsamości – na poziomie tego odróżniania się od innych zaważył na tym, że PJN nie weszło do sejmu)

- polaryzacja konfliktów (ta sytuacja sprzyja konfliktom, bo np. jak są dwa ugrupowania, to stoi za każdym duża grupa społeczna – a więc spore poparcie).

- mniejsze zainteresowanie sondażami (bo wiele spraw odbywa się w sposób zakulisowy, bo załatwiamy sprawy między sobą, wyciszenie konfliktów)

- uzgodnienia między liderami z pominięciem ogólnej debaty (eliminuje to debatę np. parlamentarną (bo te wątki są pomijane, wyciszane)

- pojawia się niebezpieczeństwo populizmu sondażowego (bo znaczna część niezadowolonego społeczeństwa – ona narasta i może w pewnym momencie wybuchnąć i poprzeć takie skrajne ugrupowanie populistyczne jak Liga Polskich Rodzin czy Samoobrona)

ODBIORCY SONDAŻY

Te syndromy dają się ująć w taką kategorię, którą niektórzy nazywają „drugim trybem produkcji wiedzy”.

OD „PIERWSZEGO” DO „DRUGIEGO” TRYBU PRODUKCJI WIEDZY

WNIOSKI

Badania opinii publicznej nie badają opinii

12.11.11 ??? ( WYKŁAD 4 )

OPINIA PUBLICZNA 19.11.2011 ( WYKŁAD 5)

KSZTALTOWANIE OPINII PUBLICZNEJ – ROLA ELIT SYMBOLICZNYCH

PRZEKAZY MEDIALNE

DYSKURS ELIT SYMBOLICZNYCH

ELITY SYMBOLICZNE I ELITY WŁADZY

POJĘCIE ELIT SYMBOLICZNYCH – skąd to pojęcie?

2. „O telewizji” – kondycja dziennikarzy.

ROLA ELIT SYMBOLICZNYCH

KRYTYKA ELIT

OPINIA PUBLICZNA 26.11.2011 ( WYKŁAD 6 )

upadek dyskursu elit symbolicznych

ANALITYCY SYMBOLICZNI

Omawianie świata, filtrowanie, pośredniczenie między światem a nami, jako odbiorcami.

PRZEJAWY MEDIALIZACJI I POLITYZACJI

STEREOTYPIZUJĄCE TENDENCJE MEDIALNE

DYGRESJA: POGLĄD PRZECIWNY

Korzyści ,jakie mogliby wyciągnąć ci z elit symbolicznych dzięki temu kontaktowi z mediami

WŁADZA ELIT SYMBOLICZNYCH

( prywatna notatka: „Śmierć krytyka” Martin Walser – przeczytać koniecznie – porównywalny z Habermassem

„Przy obieraniu cebuli” – Gunter Grass)

„Łaskawe” – Jonathan Littell)

MIĘDZY INTERPRETACJĄ A „UŻYCIEM”

KOMENTARZ I SPECYFIKACJA WSPÓLCZESNYCH MEDIÓW

WPŁYW MEDIÓW W MODELOWANIU TOŻSAMOŚCI AUTORA

ZWROTNE ODDZIAŁYWANIE „PRAKTYCZNYCH OBJAŚNIEŃ”

OPINIA PUBLICZNA 03.12.2011 ( WYKŁAD 7 )


OPINIA PUBLICZNA I OBJAŚNIENIA PRZEMOCY

Analiza dyskursów elit symbolicznych o przemocy

OBJAŚNIENIA PRZEMOCY

ZAINTERESOWANIE NAUK SPOŁECZNYCH I OPINII PUBLICZNEJ – skąd się bierze?

DYSKURS MEDIALNY I NAUKOWY O PRZEMOCY

INSTURMENTALIZACJA WIEDZY

OBJAŚNIENIA ŻRÓDEŁ PRZEMOCY I ICH DEFICYTY

1) objaśnienia zorientowane na sprawców (dominują – ok. 80% dotyczy sprawców przemocy)(„Dlaczego sprawcy to zrobili?”)

D. Matza – teoria dryfu

2) objaśnienia aktów przemocy (jest repetowany, powtarzany w każdym stuleciu możemy odnaleźć)

3) objaśnienia krytyczne wobec sprawców

OPINIA PUBLICZNA 10.12.2011 ( WYKŁAD 8 )

Dlaczego? Poszukiwanie przyczyny (młyny marginalizacji, („przemoc strukturalna”, kryzys wartości, rozpad tradycyjnych wzorów – bezkrytycyzm wobec sprawców – sprawcy jako ofiary społeczeństwa kapitalistycznego) – nasi sprawcy i obce ofiary

Jak do tego doszło? – analiza procesów (nie sprawdzalna do medialnej prezentacji)

Negatywna tendencja badań przyczynowych.

Negatywne tendencje badań przyczynowych

Objaśnienia aktów przemocy

Objaśnienia krytyczne wobec sprawców

Wyobrażenia na temat opinii publicznej i jej percepcja

Rola socjalizacji

Porównania społeczne

Czynniki społeczne

Motywy porównań

Postrzeganie cudzych opinii

Społeczne formowanie opinii – założenia

Społeczna projekcja

OPINIA PUBLICZNA 17.12.2011 ( WYKŁAD 9 )

Rzeczywista większość Percepcja opinii większości Własna opinia

Za za

Ostatni kwadrat - właściwie definiujemy, ze większość osób jest za, my pozostajemy konsekwentnie w opozycji do większości. Jakich ludzi to dotyczy? Zatwardziałych nonkonformistów.

„Wypierająca się” projekcja (disowning projection) w dużym stopniu związane z tym, że zabieramy głos nt tego co ludzie o czymś myślą, próbujemy zdystansować się od tego tematu projektujemy własne opinie na większość osób – własne opinie traktujemy jako ważniejsze, dominujące natomiast innych ludzi pogardzamy nimi, uważamy za mniejszościowe. Cały obszar pro obywatelski. Tolerancja, empacja, demokracja, poprawność polityczna. Wiele osób z obszarów trzecio obszarowych przyjmuje ten pogląd jako obszar, który nie powinien ulegać zakwestionowaniu.

Ta projekcja przyjmuje taką formę, że sami uchylamy się od jej posiadania, mówimy, że inni się charakteryzują tą formą – wypierająca się projekcja:

EFEKT „FAŁSZYWEGO KONSENSU”

MOTYWY FAŁSZYWEGO KONSENSU

BEZOSOBOWY WPŁYW I NIEREALISTYCZNY OPTYMIZM

EFEKT „TRZECIEJ OSOBY”

OPINIA PUBLICZNA 07.01.2012 ( WYKŁAD 10 )

OPINIA PUBLICZNA JAKO SPOŁECZNY PROCES

SPIRALA MILCZENIA

(Noelle-Neumann)

WPŁYW KLIMATU OPINII

„TEST KOLEJOWY”

(Odnosi się np. do takiej sytuacji: jesteśmy w wagonie kolejowym i nikogo nie znamy, chodzi o takie bardzo prozaiczne dyskusje które osoby przebywające prowadzą)

ELEMENTY KONCEPCJI (Noelle-Neumann)

1. własna opinia na dany temat

2. postrzeganie dominującej opinii

3. szacowanie kierunku zmiany opinii

4. chęć wsparcia opinii, np. poprzez czynny udział lub ostentacyjną deklarację

ZNACZENIE MEDIÓW

„OVERCLAIMING”

EFEKT „BRADLEY’A”

MODEL ROZWOJOWY (FOOT I HART)

BLUMER: SPOŁECZNA DEFINICJA PROBLEMU

  1. Powstanie problemu przez społeczną definicję (udział ekspertów) (dziś np. badania prenatalne, eksperymenty na genach, - eksperci powodują, że np. powstają ośrodki, które badają te rzeczy, które oni nagłośnili)

  2. Uprawomocnienie. Problem wymaga areny – społecznej dyskusji (teraz przykładem jest refundacja). Przez obecność w społecznej komunikacji problem zostaje uprawomocniony.

  3. Mobilizacja działania. Pojawiają się inicjatywy zlikwidowania problemu (pojawiają się opinie, dokumenty, projekty ustaw przygotowane przez jakieś środowiska polityczne)

  4. Oficjalny program, plan działania. Wyznaczone zostają instytucje, które formułują plan działania.(np. w refundacji rzeczywiście w ramach negocjacji pojawiają się jakieś rezultaty – siadają zw. Zawodowe, jakieś Porozumienie Zielonogórskie itd. I gadają)

  5. Wprowadzenie planu w życie.

MODEL PRZYWÓDZTWA OPINII (DAVISON)


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
OPINIA PUBLICZNA
Opinia Publiczna (2)
OPINIA PUBLICZNA, dziennikarstwo
Popper - opinia publiczna, Studia (europeistyka), nauka o polityce, Teoria polityki, ćwiczenia 8
XV Opinia publiczna W, Politologia, Nauka o polityce, Wykłady
Opinia publiczna, poznanie społeczne
OPINIA PUBLICZNA - sylabus dla studentów, dziennikarstwo i komunikacja społeczna, socjologia
USTAWA O KRS-egzamin, prawo gospodarcze publiczne, egzamin
Administracja publiczna egzamin
PRAWO GOSPODARCZE PUBLICZNE egzamin II, prawo gospodarcze publiczne, egzamin
Administracja publiczna egzamin
PRAWO GOSPODARCZE PUBLICZNE egzamin, prawo gospodarcze publiczne, egzamin
opinia publiczna 2
Opinia publiczna, studia, dziennikarstwo i komunikacja społeczna, różne
makro egzamin, finanse publiczne egzamin, makroekonomia
opiniapublicznaodpowiedzina pytania, Materiały, Opinia publiczna

więcej podobnych podstron