Formy dydaktyczne w rekreacji

- nie dotyczą trwałych zmian w uczeniu się i nauczaniu

- dotyczą rodzaju podejmowanego działania (rodzaju czynności) w uczeniu się i nauczaniu

Formy prowadzenie zajęć rekreacyjnych:

1. ścisła

• w ściśle określony sposób wykonywania ćwiczenia co do rodzaju charakteru amplitudy ruchu ilości powtórzeń

• w celu dokładnego opisu ćwiczenia niezbędne jest określenie elementów składowych i pełnej charakterystyki tych elementów

• polecenie ćwiczenia powinno zawierać treść i rytmiczność ćwiczenia, sygnał do rozpoczęcia, utrzymania tępa i moment zakończenia

2. zabawowa

• polega na prowadzeniu zajęć poprzez gry i zabawy ruchowe wg odpowiednich zasad

• w zależności od celu zajęć stosować można np. zabawy ze śpiewem, zabawy bieżne, skoczne, rzutne itp.

Podział:

- właściwa

- naśladowcza ⇨ to sposób prowadzenia zajęć, które polega na naśladowaniu ruchów zwierząt, roślin, pracy dorosłych. Ćwiczenia te zwiększają wyobraźnię i pozwalają na dużą precyzję ćwiczeń.

- opowieści ruchowej ⇨ naśladowanie ruchami czynności występujących w opowiadaniu

3. improwizacji ruchowej ⇨ wyzwala przez swój kreatywny charakter poparty często użyciem przyborów, inwencja twórcza, przeżycia, sprzyja samorealizacji. Muzyka jest środkiem mobilizującym do pełniejszego wyrażania emocji.

4. zadaniowa (bezpośredniej celowości ruchu) ⇨ realizacja konkretnych zadań ruchowych wymuszanych często przez instruktora, poprzez danego zadania. Zastosowanie przyboru lub przyrządu jest pomocne w osiągnięciu bezpośredniego celu.

ZADANIA	METODY	FORMY ORGANIZACYJNE	FORMY DYDAKTYCZNE
nauczania czynności ruchowych	słowna, oglądowa zajęć praktycznych, powtórzeniowa	indywidualna, zespołowa, organizowana, zespół ćwiczebny	zadaniowa, zabawowa, ścisła
doskonalenia umiejętności ruchowych	zajęć praktycznych, ciągła, interwałowa	indywidualna, zespołowa, organizowana, zespół ćwiczebny	zadaniowa, zabawowa, ścisła, współzawodnictwo
kształtowanie cech motorycznych	zajęć praktycznych, ciągła, m. przerywana	trening indywidualny, zespołowy, zorganizowany	zabawowa, ścisła, współzawodnictwo
aktywny wypoczynek	zajęć praktycznych, ciągła	indywidualna, spontaniczna, zespołowa, organizowana, impreza	zabawowa, współzawodnictwo
kompensowanie niekorzystnych skutków środowiska	zajęć praktycznych, ciągła, przerywana	indywidualna, zespołowa, organizowana, zespół ćwiczebny	zadaniowa, zabawowa
zapobieganie, przeciwdziałanie ujemnych skutkom pracy	zajęć praktycznych, ciągła, przerywana	indywidualna, zespołowa, organizowana, zespół ćwiczebny	ścisła, zadaniowa
integracja, socjalizacja	zajęć praktycznych, słowna, oglądowa	indywidualna, zespołowa, organizowana, zespół ćwiczebny	zabawowa, zadaniowa

Metody wychowania do rekreacji ⇨ to specyficzne sposoby postępowania w procesie interakcji wychowawczej, które zachodzą pomiędzy nauczycielem – instruktorem, a wychowankiem – uczestnikiem zajęć rekreacyjnych.

Cele i zadania metod wychowania w rekreacji:

• wywołanie korzystnych zmian w osobowości oraz postawie ćwiczącego warunkujących efektywność wychowania poprzez i dla rekreacji fizycznej

• jak służyć organizacji celu?

Metody /działań pedagogicznych/ wychowawczo – społeczne:

1. wpływu osobistego ⇨ wzory zachowań, perswazja, apro - dezaprobata, sugestia

2. wpływu sytuacyjnego ⇨ wywołują zmiany w zachowaniu (odwołanie do doświadczeń, nagradzanie, karanie, wzory zachowań)

3. wpływu społecznego ⇨ nawiązywanie kontaktów, wzajemne oddziaływanie

4. kierowania samowychowaniem ⇨ pomoc w konstruowaniu celów, technik kontroli i samokontroli; cel – świadoma gotowość do rekreacji

Zasady dydaktyczne:

1. Oczekiwania uczestników zajęć:

• nauka i uczenie się konkretnych czynności ruchowych

• emocjonalne wyżycie się

• doskonalenie sprawności

• poprawa i utrzymanie zdrowia

• nawiązanie znajomości, kontaktów

• sposób na nudę

2. Zasady:

• motywacji ⇨ kształtowanie osobowości, opanowanie wiedzy o rekreacji, sposobów rekreacyjnego działania, które są skuteczniejsze im silniejsze powody skłaniają do działania

• aktywności ⇨ im większe zaangażowanie własne, im większe zróżnicowanie form aktywności, im większa zgodność z celem rekreacyjnym, tym większa skuteczność

• praktyczności ⇨ samodzielne dochodzenie jednostki przez praktyczne działanie do poznania, a tym samym skutecznym weryfikowaniu zachowań rekreacyjnych

• trwałości ⇨ umiejętność wiązania (procesy myślowo-pamięciowe) nowych treści z poprzednimi doświadczeniami

• indywidualizacji ⇨ dostosowanie wszystkich propozycji programowych (metody, formy, środki) do indywidualnych możliwości uczestników i potrzeb człowieka uwzględniając strukturę jego osobowości

• receptywności ⇨ kształtowanie postaw, skutecznego opanowania wiedzy, przystępnych sposobów rekreacyjnego działania

• systematyczności

• zajęcia powinny być prowadzone w sposób logiczny, z prawami biologicznego, osobowościowego rozwoju człowieka

• od zajęć łatwych do trudnych, od znanych do nieznanych, od prostych do złożonych

• prowadzenie zajęć powinno odbywać się w cyklach tematycznych (4-8 jednostek)

• zdrowotności ⇨ wszystkie rodzaje ćwiczeń służą pomnażaniu zdrowia i harmonijnego rozwoju organizmu