Ból: BÓL RANY POOPERACYJNEJ. Cel: Zmniejszenie dolegliwości bólowych.
PLAN OPIEKI
Obserwacja bólu, charakteru, natężenia i czasu występowania dolegliwości bólowych. Ułożenie chorej w wygodnej pozycji - należy zwrócić uwagę, aby nie napinała mięśni brzucha. Ocena potrzeb i zdolności pacjenta w podejmowaniu czynności samoobsługowych. Wykonywanie zabiegów pielęgnacyjnych delikatnie i sprawnie. Zapewnienie ciszy i spokoju. Na zlecenie lekarskie podać leki przeciwbólowe. Obserwacja i dokumentowanie skuteczność zastosowanego leczenia przeciwbólowego.

Układ krążenia: BÓL GŁOWY SPOWODOWANY NADCIŚNIENIEM TĘTNICZYM. Cel: Unormowanie wartości ciśnienia tętniczego.
PLAN OPIEKI
Monitorowanie parametrów życiowych (ciśnienie tętnicze, tętno, oddechy). Polecenie pacjentce położenia się do łóżka, zasłonięcie okien, wyłączenie telewizora. Rozmowa z pacjentką w celu wyjaśnienia istoty choroby. Poinformowanie o przestrzeganiu diety z ograniczeniem podaży soli. Łagodzenie lęku i okazywanie zrozumienia. Poinformowanie rodziny o konieczności unikania stresu przez chorą. Podawanie leków na zlecenie lekarskie. Obserwacja i dokumentowanie skuteczności zastosowanego leczenia.

Układ oddechowy: DUSZNOŚĆ WYSIŁKOWA W WYNIKU OBECNOŚCI ASTMY OSKRZELOWEJ. Cel: Poprawienie wydolności oddechowej.
PLAN OPIEKI
Określenie stopnia i przyczyn nasilenia duszności (czas trwania, pora, okoliczności). Kontrola i ocena oddechów, tętna, ciśnienia tętniczego, zabarwienia i ucieplenie skóry. Pomoc pacjentce w czynnościach wyzwalających lub nasilających duszność. Towarzyszenie w napadach duszności. Ułożenie pacjentki w pozycji wysokiej lub półwysokiej. W razie potrzeby stosowanie tlenoterapii zgodnie z zaleceniami lekarskimi oraz obowiązującymi zasadami. Edukacja w zakresie przyjmowanych leków w postaci wziewnej w czasie zbliżającej się duszności lub w trakcie napadu duszności. Noszenie luźnej i przewiewnej bielizny. Zapewnienie na sali chorej właściwego mikroklimatu (wieszanie mokrych ręczników na kaloryferze, wietrzenie sali). Zapewnienie spokoju i ciszy. Pomoc w nauce i motywowanie pacjentki do wykonywania ćwiczeń oddechowych. Obserwacja zachowania pacjentki (świadomość, lęk, niepokój). Zmniejszenie negatywnych emocji poprzez zapewnienie bezpieczeństwa psychicznego. Podawanie leków wg zlecenia lekarskiego. Zalecenie kontroli w poradni specjalistycznej.
Układ oddechowy: UTRUDNIONE ODDYCHANIE Z POWODU UPORCZYWEGO SUCHEGO KASZLU. Cel: Złagodzenie objawów kaszlu.
PLAN OPIEKI
Ułożenie chorego w pozycji wysokiej lub półwysokiej. Kontrola podstawowych parametrów życiowych (ciśnienie tętnicze, tętno, oddechy, temperatura ciała, zabarwienie powłok skórnych). Nawilżanie błon śluzowych jamy ustnej, zwiększona podaż płynów do picia. Zapewnienie odpowiedniego mikroklimatu na sali. Odsysanie wydzieliny z drzewa oskrzelowego w przypadku dużego zalegania. Zastosowanie rehabilitacji oddechowej (drenaż ułożeniowy, ćwiczenia oddechowe). Udzielanie wsparcia psychicznego. Podawanie leków rozszerzających oskrzela i wykonywanie inhalacji zgodnie ze zleceniem lekarza.

Układ krążenia: RYZYKO WYSTĄPIENIA CHOROBY ZAKRZEPOWO-ZATOROWEJ Z POWODU PRZEBYTEGO ZABIEGU OPERACYJNEGO ORAZ ŻYLAKÓW KOŃCZYN DOLNYCH. Cel: Zapobieganie zaburzeniom zakrzepowo-zatorowym.
PLAN OPIEKI
Ocena zabarwienia skóry i ocieplenia. Współudział we wczesnym uruchamianiu pacjentki po zabiegu z uwzględnieniem jej stanu. Stosowanie kompresjoterapii (pończochy, rajstopy, podkolanówki uciskowe, bandaż elastyczny). Unoszenie kończyny w nocy o 15-20^o powyżej poziomu serca. Okresowa kontrola krwi ( stężenie hematokrytu, czas protrombinowy). Zapewnienie ciszy i spokoju do wypoczynku. Wykonywanie ćwiczeń czynnych stóp (ćwiczenia rotacyjne w zakresie stawu skokowego). Podawanie heparyny drobnocząsteczkowej zgodnie z zasadami oraz zleceniami lekarskimi.

Układ nerwowy: RYZYKO UPADKU Z POWODU ZAWROTÓW GŁOWY SPOWODOWANYCH NIEDOKRWISTOŚCIĄ. Cel: Likwidacja ryzyka, zapewnienie bezpieczeństwa.
PLAN OPIEKI
Pobieranie krwi do badań i kontrola efektów leczenia niedokrwistości. Towarzyszenie chorej podczas krótkich spacerów. Kontrola ciśnienia tętniczego oraz tętna. Zapewnienie bezpieczeństwa podczas wykonywania codziennych czynności. Podaż zwiększonej ilości płynów. Motywowanie pacjentki do korzystania z pomocy drugiej osoby. Na noc zabezpieczanie łóżka pacjentki barierkami przyłóżkowymi. Przypominanie chorej o właściwym obuwiu (gumowa podeszwa). Edukacja rodziny i samej pacjentki w zakresie organizacji bezpiecznego otoczenia w domu (usunięcie dywaników bądź zastosowanie antypoślizgowych, zabezpieczenie kanciastych elementów).

Powikłania: MOŻLIWOŚĆ WYSTĄPIENIA POWIKŁAŃ W FUNKCJONOWANIU STOMII. Cel: Wczesne wykrycie niepokojących objawów.
PLAN OPIEKI
Obserwacja stomii pod względem: koloru, wielkości, wydzieliny, obserwacja skóry wokół stomii. Poinformowanie pacjentki o możliwych powikłaniach wczesnych (obrzęk, niedokrwienie, wciągnięcie, krwawienie) oraz późnych (wypadanie, zwężenie, przepuklina, zmiany skórne). Poinformowanie pacjentki, aby w razie zaobserwowania zmian niezwłoczne powiadomiła lekarza. Wykonywanie ćwiczeń wzmacniających mięśnie brzucha. Utrzymanie stałej masy ciała po zabiegu, aby nie dopuścić do wypadnięcia stomii. Poinformowanie o unikaniu podnoszenia ciężkich przedmiotów. Poinformowanie o przytrzymywaniu stomii w czasie kaszlu i kichania.

Poziom wiedzy: NIEDOSTATECZNA WIEDZA NA TEMAT ISTOTY CHOROBY I SAMOPIELĘGNACJI PACJENTKI WYWOŁUJĄCA NIEPOKÓJ I OBNIŻONY NASTRÓJ. Cel: Podniesienie poziomu wiedzy, uspokojenie chorej, opanowanie umiejętności samopielęgnacji.
PLAN OPIEKI
Ocena możliwości chorej do samoopieki (wiek, zainteresowanie swoim stanem, chęć współpracy, stan wiedzy i umiejętności, nastawienie do stomii) Wyjaśnienie istoty choroby. Dostarczenie broszur informacyjnych oraz „wyprawki stomijnej”(worki stomijne, nożyczki, ulotki informacyjne). Asystowanie w zmianie sprzętu stomijnego i korygowanie niewłaściwego działania pacjentki. Przedstawienie chorej zasad refundacji oraz możliwości zakupu sprzętu stomijnego. Nauka pacjentki kontroli funkcjonowania stomii, rozpoznania powikłań. Nauka chorej wykonywania irygacji. Konsultacja z dietetykiem. Kontakt z psychologiem. Omówienie z pacjentką oraz jej córką najważniejszych aspektów opieki domowej. Przekazanie chorej adresów – poradni stomijnej i grup wsparcia (Pol-Ilko). Motywacja do pozytywnego myślenia.

Wydalanie: WYSTĄPIENIE DYSKOMFORTU POPRZEZ MOŻLIWOŚĆ WYSTĄPIENIA NIEPRZYJEMNEGO ZAPACHU, GŁOŚNEGO ODCHODZENIA GAZÓW. Cel: Zmniejszenie ryzyka nieprzyjemnego zapachu, głośnego odchodzenia gazów.
PLAN OPIEKI
Włączenie do diety: gruboziarnistego pieczywa, płatków kukurydzianych oraz ryżowych, chudego nabiału, ryb, mięsa, ryżu, kaszy, owoców i warzyw. Zwiększenie ilości wypijanych płynów – 2l. Stopniowe wprowadzanie nowych produktów (jeden produkt w ciągu dnia). Spożywanie posiłków wolno, dokładnie przeżuwając. Przygotowywanie estetycznych potraw ze świeżych produktów. Unikanie: jaj, cebuli, czosnku, kalafiora, brukselki, kapusty, ostrych przypraw, napojów gazowanych co sprzyja wytwarzaniu nadmiernej ilości gazów. Spożywanie kopru, mięty lub picie herbaty z koprem i mięty co zapobiega nadmiernemu gromadzeniu się gazów. Unikanie produktów zawierających duże ilości konserwantów oraz sztucznych barwników. Zachęcanie chorej do aktywności fizycznej w miarę możliwości bólowych. Wkładanie tabletek węgla lekarskiego lub Polopiryny S – do worka stomijnego, jako „filtra” pochłaniającego przykry zapach.