UDAR

Skala Ashworth -ocena spastyczności

Skala Brunnstrom – ocena niedowładu wiotkiego

Skala Barthel - samoobsługa

Tandem pivot 180 :

Tandem  stance  test (TST)

Test Matthiassa

Test służący do oceny ogólnej wydolności mięśni posturalnych. Utrzymanie przez ok. 30sek wyprostowanej postawy z uniesionymi i wyprostowanymi w stawach łokciowych kkg , świadczy o prawidłowej wytrzymałości mięśni posturalnych.

Czy jest objaw odrzucenia połowiczego, jaki chód (patologia to jaki typ)

CH. ZWYRODNIENIOWA BIODRA

Testy:

1. VAS- ból biodra

2. Thomasa, Dankana- przykurcz w stawie biodrowym

3. długości i obwody kkd

4. Lovett

5. zakresy ruchu

6. Trendelenburga - Za jego pomocą bada się wydolność mięśni stabilizujących miednicę (pośladkowy średni i mały) w płaszczyźnie czołowej. Badany z pozycji stojącej jednonóż na kończynie słabszej funkcjonalnie. Badający z tyłu za badanym obserwuje ustawienie miednicy (linię łączącą kolce biodrowe tylne górne).Opadanie miednicy po stronie kończyny odciążonej świadczy o niewydolności siłowej ww. mięśni.

Duchenne’a- Występuje wyłącznie z dodatnim objawem Trendelenburga. Polega na pochyleniu tułowia w stronę kończyny podporowej w pł. czołowej i uniesieniu miednicy po stronie przeciwnej ( zdrowej) w celu zachowania warunków równowagi.

8.p/ bólowo fizykoterapia

CH. ZWYRODNIENIOWA KOLANA

Testy:

1. Na mm kulszowo – goleniowe test Palce - podłoga

2. Skala VAS – ból

3. Zakresy ruchu

4. Długości kkd

5. Obwody kkd

6. Lovett na mm czworogłowy

CH. PARKINSONA

Testy:

1. Otto, Schobera, obwód klp

2. Thomasa, Dankana- przykurcze zginaczy biodra

3. zakresy ruchu

4. Lovett

5. ocena przykurczu w stawie łokciowym

6. ocena chodu z otwartymi i zamkniętymi oczami+ sylwetka

7. stanie na jednej potem drugiej nodze-> dyskretne zaburzenia chodu i równowagi test Berga,
   up and go

8. upadki – test Tinetti

ZWYRODNIENIE WIELOSTWAWOWE

1.  zakresy ruchu obwody,

2. przykurcze, kręgosłup trzeba przelecieć palce podłoga, otto, schober

3. lovett polecieć

4. skala bólu,

5. określić samodzielność pacjenta i warunki socjalno-mieszkaniowe

Zakresy ruchomości

Staw biodrowy

Zgięcie-135/150

Wyprost-15/25

Odwiedzenie-30/40

Przywiedzenie-40/50

RotacjaZew-45/55

RotacjaWew-45/55

Staw kolanowy

Zgięcie-140/150

Wyprost-0/0

Staw skokowy dolny

Zgięcie-50/55

Wyprost-20/25

Odwrócenie-30/35

Nawrócenie-20/25

Staw ramienno-barkowy

WznosPrzodem-180/180

WznosBokiem-180/180

Zgięcie-90/90

Wyprost-60/65

Odwiedzenie-90/90

Przywiedzenie-0/0

ZgięcieHoryz-30/35

WyprostHoryz-130/140

RotacjaZew-90/90

RotacjaWew-80/90

Staw łokciowy

Zgięcie-150/160

Wyprost-0/0

Odwrócenie-90/90

Nawrócenie-90/90

Nadgarstek

Zgięcie-70/80

Wyprost-80/90

PrzywiedzenieŁ-40/50

OdwiedzenieP-20/25

W-0-Z

O-0-P

Test Bertranda-ze skłonu do przodu badany robi powolny wyprost. Uwaga: patrzeć na kręgosłup i symetrię obrysu PiLstr grzbietu.

Test Otto- pomiar ruchomości odcinka piersiowego kręgosłupa. Znajdujemy  TH1 i w dół 30 cm do TH12 w pozycji stojącej. Następnie skłon tułowia  w przód przy wyprostowanych stawach kolanowych. Jeżeli długość nie wzrośnie o 6-8cm , to świadczy o przykurczu mięśni przykręgosłupowych

Test Schobera – pomiar odc. lędźwiowego kręgosłupa. Odległość od wyrostka kolczystego L5 do 10cm powyżej w staniu i w skłonie do przodu. Różnica - 4,5cm.

Próba Romberga – przy uszkodzeniu móżdżku. Pacjent stoi ze stopami złączony, ręce wzdłuż tułowia. Test polega na zamknięciu oczu i pozostaniu w pozycji stojącej. Próba „+” jeśli pacjent musi się podeprzeć, aby nie upaść.

Próba Unterbergera – sprawność postawy i chodu pacjenta. Pacjent zamyka oczy, maszeruje w miejscu podnosząc wysoko kolana, ręce do przodu wysunięte. Test będzie „+” jeśli pacjent będzie się obracał wokół własnej osi (uszkodzenie błednika)

Zasady prowadzenia ćwiczeń według Frenkla:
1. komendy powinny być podawane równym monotonnym głosem, a tempo ćwiczeń powinno być wyliczane
2. każde ćwiczenie bądź seria ćwiczeń powinny być opanowane przez pacjenta w takim stopniu aby wykonywał je dokładnie i płynnie zanim przejdziemy do ćwiczenia bardziej złożonego, aby mocno angażować chorego
3. nie stosuje się ćwiczeń wymagających dużej siły mięśniowej ponieważ nie sprzyja to złożoności ruchu
4. ruchy w pełny zakresie są łatwiejsze od ruchów w małym zakresie, dlatego wykonujemy je wcześniej. Nie wolno wykonywać ruchów poza ?, ponieważ hipotonia mięśniowa i niestabilność więzadłowa czyni chorego podatnym na dyslokacje w stawach
5. początkowo ruchy powinny być szybsze a później wolniejsze ponieważ te są trudniejsze i wymagają więcej uwagi.
6. Pacjent powinien zaczynać ćwiczenia z otwartymi oczami a później starać się je wykonywać bez kontroli wzrokowej.
7. Każdy pacjent powinien być ćwiczony indywidualnie i nie powinien być zostawiony bez opieki ponieważ może upaść i się zranić.
8. przerwy między ćwiczeniami powinny być słowne i ćwiczenia powinny być wyrównane czasowo, początkowo rozkładane na tempa a potem płynne